ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ

μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Το Πατριαρχείο και η Αμερική

«Το Πατριαρχείο μας και η Αμερική υπηρετούμε τα ίδια ιδανικά δικαιοσύνης, ελευθερίας, όλες τις μεγάλες ηθικές και πνευματικές αξίες που ισχύουν διαχρονικώς παγκοσμίως », δήλωσε ο κ. Βαρθολομαίος κατά τη συνάντησή του με τον πρέσβη του κ. Μπους στην Αθήνα.

Κανένα ΜΜΕ δεν ανέδειξε το θέμα και δε διερωτήθηκε σε συνέχειες μήπως από το πολύ... διάβασμα ο Παναγιώτατος δε βλέπει γύρω του τα εγκλήματα της Αμερικής! Αν το πρόβλημα ήταν η δυσχερής θέση του Πατριαρχείου, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί πολύ πιο αποτελεσματικά με μια αδέσμευτη πολιτική, που θα εξανάγκαζε τους πάντες να το στηρίζουν.

Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στην Αττική επισκέφθηκε και την Πάρνηθα, ως καλός οικολόγος, κατά τις επιθυμίες του κ. (Πόρτο) Καρρά και των λοιπών εκφραστών της αμερικανικής πολιτικής (και διακινητών του αμερικανικού χρήματος) στη Ν. Α. Ευρώπη.

Παθητική η στάση της Ελληνικής Εκκλησίας

Στις 9-11/5/08 ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών επισκέφθηκε στο Φανάρι τον Πατριάρχη, αφού προηγουμένως συναντήθηκαν στη Λάρισα, σε εορτές για τον ’γιο Αχίλλειο, παρουσία του αμερικανού πρέσβη.

Εάν η επίσκεψη ήταν εθιμοτυπική, δε θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Το κακό είναι, όμως, ότι ανακοινώθηκε «πρακτικό συμφωνίας», όπου, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Αρχιεπίσκοπος φάνηκε να δίνει «γην και ύδωρ» στις πατριαρχικές κυριαρχικές(!) απαιτήσεις. Δεν αντέδρασε στις επικρίσεις για «κοσμικά και πολιτικά ελατήρια» (προφανώς του προηγούμενου Αρχιεπισκόπου), ούτε στην παρότρυνση για ομόνοια «ένθεν και εκείθεν των συνόρων», την οποία ο Πατριάρχης επανειλημμένα έχει αποδείξει ότι την εννοεί ως πλήρη υποταγή προς αυτόν.

Το κυριότερο, ο Αρχιεπίσκοπος υποσχέθηκε την αλλαγή του καταστατικού χάρτη της Εκκλησίας, νόμου της Ελληνικής Πολιτείας, ώστε να αναγνωριστεί και η διοικητική (και οικονομική!) δικαιοδοσία του Πατριαρχείου στις Μητροπόλεις των «Νέων Χωρών», όσων δηλαδή περιοχών ενώθηκαν με την Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, μετά το 1912.

Την ίδια στιγμή ο κ. Βαρθολομαίος τηρεί την ακριβώς αντίθετη στάση στην προσπάθεια των αμερικανόδουλων πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών (Εσθονία, Ουκρανία) να ανεξαρτητοποιήσουν πλήρως τις Εκκλησίες τους από το Πατριαρχείο της Μόσχας. Στη σύγκρουση αυτή ο λόγος του κ. Βαρθολομαίου βαρύνει, επειδή μπορεί πλέον να ισχυρισθεί ότι στην πολιτική του αυτή έχει τη συμφωνία και την υποστήριξη της Ελληνικής Εκκλησίας.

Ας θυμηθούμε

Υπενθυμίζουμε κάποια σημεία, ευχόμενοι να μη συσχετίζονται πλήρως με τα προσφάτως τεκταινόμενα.

Α) Το Πατριαρχείο (και κάποιοι στη χώρα μας) ουδέποτε συμφιλιώθηκε με την ιδέα της Ανεξαρτησίας της Ελλάδας, μετά την, «ατυχή» κατ αυτό, επανάσταση του 21 και τις μετέπειτα απελευθερώσεις. Λογικά αναμενόμενο, ίσως, μια που στερήθηκε την «κοσμική και πολιτική» ισχύ του την εποχή της οθωμανικής κυριαρχίας.

Β) Το 1856 κηρύχθηκε το «Αυτοκέφαλο» της Ελληνικής Εκκλησίας, το οποίο αποδέχτηκε, εκόν-άκον, και το Πατριαρχείο.

Γ) Μετά το 1912 και την, τελικά, συνθήκη της Λοζάνης (1923) το Πατριαρχείο στερήθηκε, πράγματι, τις «Νέες Χώρες» (Ήπειρο, Μακεδονία Δυτική Θράκη, Ανατολικό Αιγαίο, Δωδεκάνησα, Κρήτη), που ενσωματώθηκαν στην «Παλαιά Ελλάδα» και που έπρεπε να ενσωματωθούν πλήρως και εκκλησιαστικά, δηλ. στην Αυτοκέφαλη Ελληνική Εκκλησία. Όμως για λόγους προστασίας και κύρους του Πατριαρχείου, όπως εξαιρέθηκαν στην ανταλλαγή πληθυσμών οι Έλληνες της Πόλης, της Προποντίδας και Ίμβρου και Τενέδου και οι Μουσουλμάνοι της Θράκης (με τα γνωστά αποτελέσματα), με το Συνοδικό Τόμο του 1928 «αναγνωρίστηκαν» κάποια, πέρα από τα αυτονόητα «πνευματικά», δικαιώματα του Πατριαρχείου στις Εκκλησίες των «Νέων Χωρών», τα οποία, φυσικά, δεν αναγνωρίζονται στον «Καταστατικό Χάρτη» της Ελληνικής Εκκλησίας, ούτε βέβαια απαιτήθηκαν από κανένα Πατριάρχη, μέχρι της ελεύσεως του κ. Βαρθολομαίου.

Δ) Από το 1919, ήδη, οι (ανιστόρητες) ΗΠΑ ενδιαφέρθηκαν ζωηρά για το Πατριαρχείο, ως αντίβαρο στο Πατριαρχείο Μόσχας και, αργότερα με τη συνδρομή και των πιστών συμμάχων τους, Αγγλίας και Ισραήλ, ως μοχλό στα παιχνίδια τους στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και όχι μόνο Κατά σύμπτωση(;) στις «Νέες Χώρες» εμφανίζονται περίεργες, αστείες για την ώρα (), κινήσεις

Σιωπή επικρατεί στα κόμματα, αλλά είναι βέβαιο ότι πολύ γρήγορα θα εκδηλωθούν, ιδιαίτερα σε κάποιο «αριστερό»(!), φωνές υπέρ Βαρθολομαίου και Ιερώνυμου.

Ελπίζουμε να μη χρειαστεί «ο Θεός να βάλει το χέρι Του», ας είμαστε όμως σε εγρήγορση.