ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η 11η Σεπτέμβρη 2001 αποτέλεσε την αρχή της κορύφωσης της αμερικανικής κυριαρχίας και ο Αύγουστος του 2008 το τέλος, απ’ όπου άρχισε η κάθοδος, και τα πολλά ερωτήματα και προβλήματα, όχι μόνο για τις ΗΠΑ.

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ακριβώς τι έσπρωξε την παραπαίουσα ηγεσία των ΗΠΑ να στείλουν τη μαριονέτα τους της Γεωργίας να πέσει πάνω στους ρωσικούς τοίχους. Δοκίμαζαν την αποφασιστικότητα της νέας Ρωσίας; Ήθελαν να βοηθήσουν την καμπάνια του Μακκέιν; Ήταν ένα απονενοημένο βήμα των ανισόρροπων της κυβέρνησης Μπους ή μήπως ένα καλοσχεδιασμένο εγχείρημα εν όψει ευρύτερων μελλοντικών χειρισμών στην περιοχή, που αναγκαστικά θα δεσμεύουν την επόμενη ηγεσία των ΗΠΑ;

Είναι νωρίς να απαντήσουμε σ’ αυτά τα ερωτήματα, όμως τα άμεσα αποτελέσματα της ρωσοαμερικανικής εμπλοκής είναι ήδη ορατά:

Α) Η Ρωσία έκανε μια εντυπωσιακή επανεμφάνιση στην παγκόσμια σκηνή και μάλιστα τυπικά αμυνόμενη και απόλυτα δικαιολογημένη, παρά τις ανοησίες των παπαγάλων της Δύσης.

Β) Οι ΗΠΑ εμφανίστηκαν αναξιόπιστες στους νέους συμμάχους των και επιβεβαίωσαν τον κυνισμό με τον οποίο αντιμετωπίζουν τις μαριονέτες τους, Μιλόσεβιτς, Σαντάμ, Σαακασβίλι (και σύντομα τους Σκοπιανούς…).

Γ) Βενεζουέλα και Βολιβία (με τη στήριξη του συνόλου σχεδόν της Νότιας Αμερικής) έδιωξαν τους Αμερικανούς πρεσβευτές (!) και κάλεσαν ρωσικά βομβαρδιστικά και ένα ρωσικό πολεμικό πλοίο ως προειδοποίηση!

Αυτά όμως αποτελούν τη μία όψη του νομίσματος. Δεν είναι τόσο ανίσχυρες, φυσικά, οι ΗΠΑ, όπως σε πρώτη ματιά φαίνονται με τα γεγονότα στον Καύκασο. Και το χειρότερο, δεν πρόκειται να μείνουν παθητικοί θεατές στις συντελούμενες αλλαγές στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα. Θα απειλήσουν (ήδη το κάνουν σε μας εδώ) και ενδεχομένως θα χτυπήσουν αλλού (όπου διαθέτουν ανόητα οργανέτα, που δε βλέπουν ούτε καν μεσοπρόθεσμα) για αντιπερισπασμό και για γόητρο.

’λλωστε ο ασκός που άνοιξε με την «αναγνώριση» του Κοσόβου και τώρα της Οσετίας και της Αμπχαζίας (περιπτώσεις πολιτικά όμοιες, αλλά με σημαντικές ιστορικές διαφορές) επιβάλλει προσοχή και περίσκεψη στους μικρότερους και μικρούς παίκτες, όπου τουλάχιστο δεν υπάρχει ισχυρό εσωτερικό μέτωπο και κοινωνική συνοχή.

Ειδικότερα για τη χώρα μας απαιτείται συνεχώς εγρήγορση, όταν μάλιστα όλοι γνωρίζουν ότι οι προβαλλόμενες ηγεσίες και τα ΜΜΕ μας έχουν πάτρωνες ισχυρούς, που (ευτυχώς τώρα) αλληλοϋποβλέπονται (…), και όταν δειλά δειλά εμφανίζονται κρούσματα υπονόμευσης, ακόμη και εκ των έσω, στο Βορρά, την Ανατολή και την Κύπρο.

Ελπίζουμε όλοι να είναι προσεκτικοί και αποφασιστικοί, ώστε να αναγκάσουν και τις προβαλλόμενες ηγεσίες να τηρούν τουλάχιστον τα προσχήματα. Έτσι θα κερδηθεί ο χρόνος μέχρις ότου ο λαός, πληροφορημένος,

να αποφασίζει και να ενεργεί…