ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Επί εβδομάδες ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, χωρίς μάλιστα να διαφαίνεται σύντομα ευοίωνη διέξοδος. Ο τραγικός χαμός του 15χρονου μαθητή και οι κινητοποιήσεις των συνομηλίκων του, που «κάλυψαν» τις πρωτοφανείς καταστροφές του κέντρου της Αθήνας και λιγότερο άλλων μεγάλων πόλεων (ανάλογες των περυσινών, πρωτοφανών επίσης, πανελληνίων πυρκαγιών), οι θηριώδεις επιθέσεις του τέκνου της Δύσης Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων της Λωρίδας της Γάζας, οι πρόσφατες, αναπάντητες δυστυχώς, ιταμές προκλήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, το πενιχρό, σε σχέση με ό,τι ανεμένετο, πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, οι δολοφονικές επιθέσεις κατά αστυνομικών και άλλες διεθνείς εξελίξεις (όπως η διαμάχη Ουκρανίας-Ρωσίας για το φυσικό αέριο) εντάσσονται στη στρατηγική του ίδιου κέντρου: Των ΗΠΑ του Μπους και των συμμάχων τους (ξένων ή εντόπιων, συνειδητών ή ασυνείδητων και τελικά θυμάτων τους), λίγο πριν τον ερχομό του Ομπάμα. Ας δούμε όμως αναλυτικότερα:

Το «ξέσπασμα» της νεολαίας και οι βανδαλισμοί

Δε μας συγχωρούν οι ΗΠΑ (και η Ε.Ε.;) τη στοιχειωδώς αυτονόητη αυτοδιαχείριση των εθνικών μας θεμάτων (Σκόπια, Κυπριακό, Αιγαίο) και τη συνεργασία με τη Ρωσία, έστω και μόνο στους αγωγούς ενέργειας, και επιχειρούν να μας «τιμωρήσουν» κι έτσι να μας «συνετίσουν» και να μας γυρίσουν στο δρόμο που «δόξασαν» οι Σημίτης-Γιωργάκης. Ας μην ξεχνάμε ότι το ίδιο σκηνικό έστηναν στην περίοδο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, κάθε φορά που επεδείκνυε ανάλογες προθέσεις και κινήσεις.

Έτσι: Προετοιμάζουν τα ΜΜΕ τους και στέλνουν εκ των προτέρων (μέγα λάθος τους!) τηλεοπτικά συνεργεία καταγραφής και μετάδοσης σ’ όλο τον κόσμο των επικείμενων δράσεων. Ο τραγικός θάνατος του 15χρονου Αλέξη ήταν η θρυαλλίδα για το ξέσπασμα της μαθητιώσας νεολαίας, αυθόρμητο και υποκινούμενο.

Οι νέοι είναι και θα είναι πάντα νέοι και τα παιδιά πάντα παιδιά. Μόνο μια κοινωνία οργανωμένη και πειθαρχημένη σε όλους τους τομείς και τα επίπεδα μπορεί να τα χειριστεί όπως πρέπει και να τα οδηγήσει στη γνώση, τη δημιουργία και την αυτοπραγμάτωση, μέσω υπεύθυνων παιδαγωγών οχυρωμένων κοινωνικά, σχολείων πραγματικών και με το δικό της παράδειγμα και όχι να αφήνονται έρμαια στις επιρροές της σημερινής εικόνας της, στα φρικαλέα ΜΜΕ μας και στους ασυνείδητους και ανεύθυνους δημαγωγούς και κουκουλοφόρους. Αυτοί, έτσι, θα γίνουν και οι «ήρωες» πολλών παιδιών μέσα στη φρενίτιδα της γενικής, φυσικής γι’ αυτά, αμφισβήτησης.

Ήσαν έτοιμοι από καιρό οι γνωστοί-άγνωστοι κουκουλοφόροι, εν μέρει απόρροια της ίδιας της κοινωνίας μας, κυρίως όμως μίσθαρνα όργανα όσων επιδιώκουν το χάος, μαζί τώρα και με ευκαιριακούς μετανάστες, θύματα κι αυτοί της αβελτηρίας και της απληστίας της κοινωνίας μας. Κατέστρεφαν και λεηλατούσαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους, ενώ η αστυνομία αδυνατούσε να προστατεύσει τη δημόσια και την ιδιωτική περιουσία, αφού είχε εντολή: «μην προβείτε σε καμία ενέργεια»! Ποιος ευφυής νους έδωσε την εντολή αυτή; Ο υπουργός ή ο πρωθυπουργός; [Μετά τον ανασχηματισμό και για πολύ μικρότερης σημασίας επεισόδια η αστυνομία έκανε επίδειξη αυταρχισμού επί δικαίων και αδίκων!]

Η υφήλιος έμεινε άναυδη μπροστά στις επιλεγμένες εικόνες που εξέπεμπαν τα έτοιμα ήδη ξένα ΜΜΕ και τα αχαλίνωτα δικά μας. Εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας έδινε γραμμή στα παιδιά με πηχυαίους τίτλους, όπως ο φρικιαστικός: «Μάθημα 1ο: Επίθεση στα τμήματα»!

Η κοινωνία μας, όμως, σιγά σιγά βγήκε από το λήθαργο και αντέδρασε, τα παιδιά «κορεσμένα» και υπό την πιεστική συζήτηση με τους γονείς τους άρχισαν να επιστρέφουν στα μαθήματά τους και οι κουκουλοφόροι στις φωλιές και τις βίλες τους. Μετά τις γιορτές όλα τα σχολεία ως δια μαγείας άρχισαν να λειτουργούν σαν να μη συνέβη τίποτα(!) και στο κέντρο της Αθήνας μόνο τα κατεστραμμένα καταστήματα που δεν επιδιορθώθηκαν θύμιζαν την κόλαση που προηγήθηκε! Το «πανεκπαιδευτικό» συλλαλητήριο που είχε προαναγγελθεί πριν από τις γιορτές για τις 9 Γενάρη, ως επανέναρξη των κινητοποιήσεων, ήταν μια μικρή συγκέντρωση κυρίως των συνήθων πολιτικών οργανώσεων και λιγότερο της εκπαιδευτικής κοινότητας (με την επιδεικτική απουσία του ΚΚΕ, που την ίδια ώρα πορευόταν προς την ισραηλινή πρεσβεία).

Έτσι οι κουκουλοφόροι έμειναν χωρίς πολιτική κάλυψη και τη σκυτάλη τους πήραν άλλοι «λαϊκοί αγωνιστές», με δολοφονικές επιθέσεις κατά αστυνομικών, σε μια προσπάθεια των Αμερικανών να ξαναστριμώξουν την Ελλάδα στην «αντιτρομοκρατική» τους σταυροφορία, ελπίζουμε χωρίς επιτυχία.

Γάζα – Αιγαίο – Ουκρανία

Η συστηματικά προωθούμενη γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα και η κλιμάκωση των Τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο, που αναλύονται σε ειδικά άρθρα, έχουν δυο κοινά σημεία: Την ανοχή έως υποκίνησή τους από την εκπνέουσα(;) βαρβαρότητα των μπουσικών ΗΠΑ και την επωφελούμενη απ’αυτή ισραηλινή και τουρκική μανία επέκτασης.

Κάπως διαφορετική είναι η διαμάχη Ρωσίας – Ουκρανίας για την απρόσκοπτη ροή του ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Η Ουκρανία υποκινείται από τις ΗΠΑ να μην εκπληρώνει τις οικονομικές υποχρεώσεις της προς την Ρωσία, να κλέβει από το αέριο προς την Ευρώπη κι έτσι να υποχρεώνει τη Ρωσία να διακόπτει, εν μέσω πολικού χειμώνα, ολόκληρη την παροχή. Επιδιώκεται, έτσι, η πρόκληση αγανάκτησης και η σύμπηξη αντιρωσικού μετώπου. Το πιθανότερο, είναι πως οι αμερικανοουκρανικοί εκβιασμοί θα αποτύχουν και θα εξελιχθούν σε μπούμερανγκ.

Οι αντιδράσεις των κομμάτων και οι προοπτικές

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει βέβαια εδώ και καιρό πλήρη γνώση και συνείδηση των επιθέσεων που δέχεται η χώρα μας, ώστε να υποχρεωθεί να ευθυγραμμιστεί πλήρως με τις επιταγές των ΗΠΑ σε όλα τα θέματα και τα συμφέροντά τους. Έχει όμως περιορισμένα περιθώρια αντίδρασης (στο ποσοστό που το θέλει, αφού ακόμη κι ένα μέρος της συντάσσεται απροκάλυπτα με τις ΗΠΑ και τις ουρές των, π.χ. η θυγατέρα Μητσοτάκη). Και τα στενά αυτά περιθώρια δεν οφείλονται στην τάχα παντοδυναμία τους, αλλά στο εσωτερικό μέτωπο μειοδοσίας που διαπερνά (ή και κυριαρχεί σε) όλα τα κόμματα (ακόμη και στο ΚΚΕ για Σκόπια και Θράκη) και κυρίως στα εσωτερικά κοινωνικοοικονομικά προβλήματα, αποτελέσματα της απληστίας των ελίτ των ΗΠΑ και της Ε.Ε., αλλά και στις δικές της νεοφιλελεύθερες επιλογές.

Έτσι η κυβέρνηση είναι εξαιρετικά ευάλωτη και σε προπαγάνδες που εκμεταλλεύονται την κοινωνική δυσφορία προς αλλότρια οφέλη, γι’ αυτό και αντιδρά πάντα σπασμωδικά και αμυντικά: Κλείσιμο του βατοπεδινού ανοσιουργήματος, δημιουργήματος ούτως ή άλλως δικού της, πέραν πάσης λογικής αντιμετώπιση των βανδαλισμών, υποτονική αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο και αμηχανία για το δράμα των Παλαιστινίων. Η θαρραλέα επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας στο Αγαθονήσι και η άδεια για τις ασκήσεις του ρωσικού στόλου στο Ν.Α. Αιγαίο αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό.

Ο Ανασχηματισμός

Το τελευταίο, πλην των εκλογών, όπλο της κυβέρνησης, ο ανασχηματισμός της, φαίνεται να πέτυχε τους, όχι φιλόδοξους φυσικά, στόχους του. Προκάλεσε αμηχανία στους εντόπιους αντιπάλους της, ιδιαίτερα στα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, και σπασμωδικές απόπειρες, ανεπιτυχείς για την ώρα, αποδόμησής του. Ενισχύθηκε, βέβαια, η εικόνα του Καραμανλή εντός κι εκτός της Ν.Δ., κάτι σημαντικό γι’αυτήν. Όμως επί της ουσίας δεν έγινε τίποτα που να προοιωνίζει αλλαγή πλεύσης. Το αντίθετο μάλιστα. Παρέμειναν στη θέση τους, και άρα με αυξημένη πεποίθηση στην πολιτική τους, η θυγατέρα και ο Μεϊμαράκης και οι πρώτες αντιδράσεις τους, προκλητικά ψοφοδεείς, στις τουρκικές προκλήσεις υπονομεύουν μέχρι κατεδαφίσεως τη σχετικά θετική εικόνα του πρωθυπουργού σε σχέση με τα εθνικά θέματα. Η απομάκρυνση του νεοφιλελεύθερου τεχνοκράτη Αλογοσκούφη μόνο στιγμιαία ανακούφιση προκάλεσε. Και μόνο, άλλωστε, η προώθηση του Χατζηδάκη, φορέα των πιο στυγνών νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων, στο Υπουργείο Ανάπτυξης και η ασάφεια για τη θέση του νέου υπουργού Δημ. Τάξης μάλλον επιτείνει το αλαλούμ των Σωμάτων Ασφαλείας, διάτρητων από κομματικές και ξένες επιρροές, που δεν επιτρέπουν την απρόσκοπτη θεσμική λειτουργία τους, σηματοδοτεί τις κοινωνικοοικονομικές επιλογές. Οι υπόλοιπες αλλαγές δε σημαίνουν τίποτα, πέραν των εντυπώσεων «κάθαρσης» και «εντιμότητας».

Τα άλλα κόμματα της Βουλής

Το ΠΑΣΟΚ αντιμετώπισε την εσωτερική «κρίση» πολυφωνικά! Δεν αναγνωρίζεται, πλέον, ουσιαστικά ενιαίο κέντρο. Η δημοσκοπική προοπτική πρωθυπουργίας Γεωργίου δείχνει να τρομάζει όλα, σχεδόν, τα στελέχη του. Οι Πάγκαλος, Αλ. Παπαδόπουλος, Διαμαντοπούλου, Ρέππας κ.λπ. διαφοροποιούνται ανοικτά σε διάφορα θέματα. Γνωρίζουν πολύ καλά το Γιώργο, τι σημαίνει για τη χώρα και τους ίδιους τυχόν νίκη, τώρα, του ΠΑΣΟΚ με ένα τέτοιο αρχηγό. Το πιθανότερο, όμως, είναι ότι τελικά θα ακολουθήσουν την έως τώρα τακτική της κότας, με αστερίσκους. Έτσι άλλοι μίλησαν για «εξέγερση», άλλοι επιτέθηκαν κατά της αστυνομίας, άλλοι κατά των κουκουλοφόρων και του ΣΥΝ, άλλοι χωρίς παραγραφές, άλλοι εμπλέκοντας τον πρόεδρο Κ. Παπούλια, άλλοι για το «άσυλο» και άλλοι αντ’ άλλων. Αμηχανία και ανησυχία, που θα ενταθούν μάλιστα, αν οι δημοσκοπικοί δείκτες πάψουν να είναι ευνοϊκοί. Εξελίξεις ενδιαφέρουσες γενικώς...

Το ΚΚΕ προ καιρού αποφάσισε να ερευνήσει τα αίτια της κατάρρευσης των καθεστώτων την ανατολικής Ευρώπης. Πολλοί ήλπισαν σε μια βελτίωση της φυσιογνωμίας του ΚΚΕ, που θα βοηθούσε τη γενικότερη πρόοδο της χώρας μας. Δυστυχώς το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό. Το ΚΚΕ όχι μόνο επιμένει στα στερεότυπα περί δικτατορίας του προλεταριάτου κ.λπ., αλλά θεωρεί ότι η πορεία της Σοβιετικής Ενωσης αρχίζει να αποκλίνει από τον ορθό δρόμο με το 20ο Συνέδριο του 1956. Ιδεολογία παραμένει η σταλινική ορθοδοξία. Επιπλέον μέσα σε τόσες σελίδες θέσεων δεν υπάρχει θέση για το Σκοπιανό, και στο Κυπριακό υποστηρίζεται η γραμμή Χριστόφια! Όλες οι προοδευτικές εξελίξεις στη Λατινική Αμερική, που προκαλούν πανικό στις ΗΠΑ, χαρακτηρίζονται ως αποτελέσματα του ανταγωνισμού μεταξύ ιμπεριαλιστικών δυνάμεων!!

Ο ΣΥΝ, μετά την ευφορία των πρώτων ημερών, αναδιπλώνεται εν μέσω ισχυρών εσωτερικών κραδασμών. Οι «επαναστατικές» ιαχές οδήγησαν σε ανοικτές διαφοροποιήσεις, όπως του Φ. Κουβέλη, και ισχυρές αμφισβητήσεις του ηγετικού δίδυμου και ακολούθησαν τριγμοί για τις ευρωεκλογές και την εκπροσώπηση των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Και ο ΛΑΟΣ επιχαίρει σιωπηλώς.

Τι μέλλει γενέσθαι;

Η εσωτερική κατάσταση γενικώς θα επιδεινώνεται και οι κίνδυνοι για τα εθνικά θέματα θα αυξάνονται. Αυτό επιβάλλει συσπείρωση όσων ενδιαφέρονται για τη χώρα.