ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Από το 1990 κατεδαφίζονται οι εργασιακές σχέσεις στη χώρα μας με τον «αναπτυξιακό» νόμο 1892/90. Οι εργαζόμενοι με σύμβαση αορίστου χρόνου στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα είναι πλέον μικρό ποσοστό του συνόλου, ενώ ακόμη μικρότερο είναι οι νεοπροσλαμβανόμενοι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι. Επικρατούν, στην καλύτερη περίπτωση, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου και στη χειρότερη οι συμβάσεις παροχής έργου με δελτίο παροχής υπηρεσιών, χωρίς καμιά ασφάλιση γήρατος και περίθαλψης.. Αυτοί οι εργαζόμενοι απαρτίζουν την επονομαζόμενη γενιά των 700 ευρώ.

Υπάρχουν όμως και πολύ χειρότερα. Είναι η εποχική απασχόληση μέσω των αποκαλούμενων ιδιωτικών γραφείων Συμβούλων Εργασίας, που καθιέρωσε το ΠΑΣΟΚ με τους Νόμους 2639/98 και 2874/2000 των Σημίτη-Γιαννίτση, κατ’ επιταγήν της Κομισιόν, που, εκτός των άλλων, μείωσαν τις εργοδοτικές εισφορές στο ΙΚΑ και τη διαφορά τη φόρτωσαν, ως συνήθως, στο δημόσιο. Τα «γραφεία» αυτά, οιονεί δουλέμποροι, απαιτούν, παράνομα βέβαια, ποσοστό επί των πενιχρών αμοιβών των εργαζομένων που είναι ενοικιαζόμενοι. Από αυτά τα «γραφεία» καθώς και από εργολάβους «νοικιάζει» εργαζόμενους το δημόσιο. Αντί να προσλαμβάνει πληρώνει πολλαπλάσια τα «γραφεία» και τους εργολάβους.

Η «νέα μόδα» εργασιακών σχέσεων είναι το κοινοτικό πρόγραμμα STAGE, υποτίθεται για τη διατήρηση της απασχόλησης και την ευημερία των δεικτών ανεργίας της Στατιστικής Υπηρεσίας, όπου νέοι κυρίως απασχολούνται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (οργανισμούς, Τ.Α. κ.λπ.) για λίγους μήνες, με μηνιαία αμοιβή 400 ευρώ, χωρίς ένσημα, με μόνη κάλυψη την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Σε λίγους μήνες θα είναι και πάλι άνεργοι και δε θα μπορούν ούτε να διαμαρτυρηθούν, όπως οι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου, που τους ανανέωναν επί χρόνια τις συμβάσεις.

Με πρόσχημα την κρίση σχεδιάζουν ακόμη χειρότερες εργασιακές σχέσεις. Η εβδομάδα των 70 ωρών της Ε.Ε., η εργασία και η αμοιβή των 3 ημερών του κ. Μίχαλου. Η κατάργηση de jure των υπερωριών και της επιθεώρησης εργασίας, που από καιρό εφαρμόζεται de facto. Η επαναφορά του καθεστώτος της δουλείας απομένει στην Ε.Ε., για να «αντιμετωπίσει» την κρίση.