ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η παιδεία, καθοριστικός παράγοντας για την πρόοδο μιας κοινωνίας και πρώτο μέλημα μιας πολιτείας, αντιμετωπίζεται από κυβέρνηση, κόμματα και συνδικάτα με μια λογική ταπεινών συμφερόντων.

Ο νέος υπουργός, ορθώς, κάλεσε τους αρμόδιους φορείς σε διάλογο, όμως ο ίδιος προσέρχεται χωρίς προτάσεις και θέτει ως πρώτα θέματα στην ατζέντα τη λειτουργία του Λυκείου και τον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια, που κυρίως σχετίζονται με την επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών, άρα επηρεάζουν βραχυπρόθεσμα το εκλογικό σώμα. Μια σοβαρή συζήτηση θα έπρεπε να ξεκινήσει από το ρόλο και το χαρακτήρα της εκπαίδευσης γενικά, να εξειδικευτεί στο περιεχόμενο των σπουδών κάθε βαθμίδας και να τελειώσει με το εξεταστικό. Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο νέος υπουργός βλέπει το διάλογο περισσότερο επικοινωνιακά, δηλ. να κερδίσει χρόνο και να αποφύγει αντιδράσεις και κινητοποιήσεις, τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές, που θα είχαν πολιτικό κόστος και για τον ίδιο προσωπικά και για την κυβέρνησή του, ίσως δευτερευόντως να επιδιώκει αποπροσανατολισμό της κοινωνίας από τη ζοφερή οικονομική κατάσταση και μερική συναίνεση στη μέχρι τώρα κυβερνητική πολιτική για την παιδεία, που δε φαίνεται να προτίθεται να τη μεταβάλει στους βασικούς της άξονες.

Ανεξαρτήτως αυτών, όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για την παιδεία θα έπρεπε να ανταποκριθεί στην πρόσκληση και να καταθέσει τις προτάσεις του, τουλάχιστον να αξιοποιήσει την ευκαιρία, για να δημοσιοποιήσει τις θέσεις του, πολύ περισσότερο αν θεωρεί ότι είναι αριστερός και αντιπαλεύει το σύστημα, το οποίο φυσικά φροντίζει να μη δημοσιοποιούνται ενοχλητικές απόψεις. Αν, μάλιστα, ο υπουργός παρέμενε αμετακίνητος σε θέσεις αντιδραστικές, θα είχε τη δυνατότητα μέσα από αυτή τη διαδικασία να τον καταγγείλει. Το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ, όμως, προτίμησαν την αποχή, για να μην κάνουν προτάσεις και δημιουργήσουν δυσαρέσκειες, αποσκοπώντας σε βραχυπρόθεσμα μικροκομματικά οφέλη.

Ίδια στάση κράτησαν και οι συνδικαλιστικοί φορείς των εκπαιδευτικών, ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, που τις θέσεις τους για την παιδεία δε γνωρίζουν ούτε τα μέλη τους, που δεν έχουν καν πειστεί, και δικαίως, ότι οι συνδικαλιστές τους έχουν ως κύριο μέλημα το συμφέρον της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών. Οι συνδικαλιστές δεν κατάφεραν ποτέ να αρθρώσουν έναν ουσιώδη λόγο για την παιδεία, που να ξεφεύγει από τα συνήθη αιτήματα για αύξηση δαπανών, βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής και μείωση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση, ώστε να αποσπάσουν και τη συμπάθεια της κοινωνίας.

Η αποχή των συνδικαλιστών οφείλεται και στην κομματικοποίησή τους, λόγω της οποίας κρατούν επιθετική στάση, διότι έτσι νομίζουν ότι προκαλούν μεγαλύτερη φθορά στο κυβερνών κόμμα και οι ίδιοι αναβαθμίζονται μέσα στα κόμματά τους, ίσως φιλοδοξώντας και να πολιτευτούν.

Το ΠΑΣΟΚ προσήλθε στο διάλογο με εκπρόσωπό του την τέως επίτροπο των Βρυξελών, την κ. Διαμαντοπούλου, η οποία, μέσα στα πλαίσια της εθελοδουλίας της, έφτασε στο σημείο να προτείνει να καθιερώσουμε ως δεύτερη επίσημη γλώσσα την αγγλική!

Με αυτά τα δεδομένα, το μόνο που θα μπορούσαμε να περιμένουμε από αυτό το διάλογο είναι κάποιες καλές ιδέες από κάποιον εκπαιδευτικό που ενδιαφέρεται πραγματικά για την παιδεία και ίσως μια αύξηση του ενδιαφέροντος της κοινωνίας.