ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Όλοι γνωρίζουμε τι σχεδιάζουν σε βάρος της χώρας μας οι ΗΠΑ (με τον κυριότερο σύμμαχό τους, την Ε.Ε.) και τα εδώ όργανά τους, με την υπαγόρευση και προώθηση των παραλογισμών των Σκοπίων. Και είναι βέβαιο ότι η πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών έχει συναίσθηση των κινδύνων που εγκυμονούνται, ασχέτως αν τώρα, αποπροσανατολισμένοι από την εν πολλοίς επιτυχή συσκότιση του προβλήματος στην οποία αποδύονται οι διάφοροι μηχανισμοί διαμόρφωσης της κοινής γνώμης και από τα προβλήματα ακόμη και επιβίωσης που δημιουργεί το εγχώριο και διεθνές κυρίαρχο σύστημα, εμφανίζονται να σιωπούν ή ακόμη και να αδιαφορούν.

Μέχρι σήμερα το ηγετικό σύστημα στη χώρα μας, διαβρωμένο σχεδόν πλήρως από τις ξένες «επιρροές», σε συμβολικό, έστω, και προσχηματικό επίπεδο έθετε κάποια εμπόδια στα σχέδια αυτά. Έτσι, οι άτονες, έστω, αντιδράσεις, όπου οι προκλητικές ενέργειες των Σκοπίων απειλούσαν να δημιουργήσουν τετελεσμένα, κρατούσαν το ζήτημα, τουλάχιστον, ανοιχτό και μάλιστα παρά τις αντίθετες, υπονομευτικές δηλώσεις, ενέργειες και παραλείψεις επισήμων εκπροσώπων μας, όπως των Μ. Παπακωνσταντίνου, Θ. Πάγκαλου, Γ. Παπανδρέου και Ν. Μπακογιάννη, που δημιουργούσαν απορίες και σύγχυση στους απανταχού φίλους της Ελλάδας ή απλώς στους αρνητές των διαστρεβλώσεων της Ιστορίας και της σύγχρονης πραγματικότητας. Κορύφωση των αντιδράσεων αυτών αποτέλεσε το, ουσιαστικά, βέτο του Κ. Καραμανλή στο Βουκουρέστι και η άρνηση του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κ. Παπούλια να δεχθεί επίσκεψη του Προέδρου των Σκοπίων με αεροπλάνο των «Μακεδονικών (!) Αερογραμμών».

Σήμερα όλα αυτά ανατρέπονται άρδην.

Η αχαρακτήριστη πρόκληση της Ν. Μπακογιάννη, συμμορφούμενης, φυσικά, στις υποδείξεις των ΗΠΑ, εν όψει μάλιστα της επανεμφάνισης του ανεκδιήγητου Νίμιτς, να «ανεχθεί» με «μεγαλοψυχία» και «κατ’ εξαίρεση» την πανηγυρική είσοδο στην Ελλάδα για τη Σύνοδο του ΟΑΣΕ του κ. Μιλόσοσκι με τα εμβλήματα της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας»(!) άφησε τους πάντες εμβρόντητους, πλην ίσως του Κ. Καραμανλή καθώς και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και των ηγεσιών μικρότερων κομμάτων, που σιωπούν. Και αυτά, όταν όλες οι χώρες συμμετέχουσες σε διεθνείς οργανισμούς, ιδίως όταν προεδρεύουν σ’ αυτούς, επιχειρούν να προωθήσουν τα δικά τους δίκαια ή «δίκαια». Το τι αυτό θα σημάνει σε πραγματικό και συμβολικό επίπεδο όλοι το αντιλαμβάνονται, χωρίς όμως να υπάρχει, επί του παρόντος και εκ του εμφανούς, η ανάλογη αντίδραση.

Δεν είναι όλοι οι Έλληνες πολίτες ενδοτικοί, άσχετα από το γεγονός ότι ακούγονται μόνο οι, με διάφορους τρόπους, διαβρωμένοι. Το αντίθετο, ακριβώς, συμβαίνει και όχι μόνο στο ευρύτατο λαϊκό επίπεδο. Στελέχη σε όλους τους θεσμούς, ακόμη και ανώτερα, που είναι γνωστό πώς και γιατί προωθούνται, ακόμη και σε όλα τα γνωστά κόμματα, κυβερνητικά, παρακυβερνητικά ή αντικυβερνητικά, ακόμη και σε αυτά τα (ευτυχώς, πλέον, εντελώς) ανυπόληπτα ΜΜΕ, διαθέτουν νουν και ευαισθησία, ώστε να συναποτελέσουν με τον ευρύτερο λαό τη δύναμη της αντίστασης στην απειλούμενη (όχι μόνο από τα Σκόπια και τους πάτρωνές τους) διάλυση της κοινωνίας και στον ακρωτηριασμό της χώρας μας.

Απαιτείται, όμως, η δημόσια δραστηριοποίηση όπου ο καθένας συμμετέχει, με πρώτο το, ελάχιστο, αίτημα: αποπομπή ή εξαναγκασμός σε παραίτηση της Ντόρας Μπακογιάννη.