ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η αποκέντρωση ήταν πάντα μέσα στο πρόγραμμα των δημοκρατικών, προοδευτικών δυνάμεων στην Ελλάδα (και σ’ όλο τον κόσμο, φανταζόμαστε), γιατί φέρνει πιο κοντά τους πολίτες στη λήψη των αποφάσεων που τους αφορούν. Έτσι δένει καλύτερα ο κοινωνικός ιστός, αναπτύσσεται περισσότερο η χώρα και, επομένως, με ενεργούς πολίτες και ισχυρή οικονομία ισχυροποιείται και το κράτος, υπό την προϋπόθεση ότι το κράτος αυτό είναι ανεξάρτητο και δεν έχει εκχωρήσει μεγάλο μέρος της κυριαρχίας του σε άλλα κράτη ή οργανισμούς, όπως δυστυχώς συμβαίνει με την πατρίδα μας.

Το δίδυμο Γιωργάκη-Ραγκούση ισχυρίζεται ότι επιχειρεί «αποκέντρωση» με το νομοσχέδιο για τις περιφέρειες που προωθεί, το οποίο εμφανίζουν ως μια δική τους δημοκρατική πρωτοβουλία. Δεν είναι έτσι, όμως. Το χωρισμό των κρατών μελών σε περιφέρειες επιθυμεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και προς αυτή την επιθυμία σπεύδουν να συμμορφωθούν οι «πρόθυμοι» που μας κυβερνούν, οι οποίοι, άλλωστε, δε μας έχουν συνηθίσει να παίρνουν δικές τους πρωτοβουλίες.

Γιατί η Ε.Ε. επιβάλλει τις περιφέρειες;

Σαφέστατη απάντηση στο ερώτημα αυτό έδωσε από το 1999 ο τότε πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων (βλ. και ΑΣΚΕ-4): «Η Ευρώπη (εννοεί την Ε.Ε.) είναι σήμερα πολύτιμη, επειδή πειθαναγκάζει σε ιδιωτικοποιήσεις και φιλελευθεροποίηση, που καμιά εθνική κυβέρνηση δε θα ήταν σε θέση ούτε καν να ονειρευτεί. Διότι οι κυβερνήσεις, ακόμη και δεξιότερες απ’ αυτήν του κ. Κολ, διατηρούν ευαισθησίες, έστω και για ψηφοθηρικούς λόγους.» Έστω για ψηφοθηρικούς λόγους, η δεξιά κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι δεν πειθαρχούσε στην οδηγία για ιδιωτικοποίηση της ΑΛΙΤΑΛΙΑ, η δεξιά του Σαρκοζί αγνοεί το Σύμφωνο Σταθερότητας κ.λπ.

Η Ε.Ε., λοιπόν, βολεύεται να μην έχει απέναντί της ισχυρά και μεγάλα κράτη, αλλά όσο το δυνατόν ασθενέστερες και μικρότερες οντότητες, για να ελαχιστοποιεί τις αντιστάσεις στην κοινωνικά ανάλγητη πολιτική της. Γι’ αυτό επιβάλλει τις περιφέρειες, στις οποίες θέλει να δώσει όσο μπορεί περισσότερες εξουσίες, αφαιρώντας τες από τις εθνικές κυβερνήσεις, τις οποίες πολύ θα ήθελε να μετατρέπονται σταδιακά σε διακοσμητικά όργανα. Ο καθηγητής Θεσμών της Ε.Ε. στο Πανεπιστήμιο Κρήτης Ν. Μαριάς, δηλωμένος «ευρωπαϊστής», σε άρθρο του στη «ΣΦΗΝΑ» (8/1/10) εξηγεί ότι υποστηρίζει τις περιφέρειες της Ε.Ε., γιατί «με τον τρόπο αυτό … διαβρώνεται η μονολιθικότητα του εθνικού κράτους … περιορίζει το κρατοκεντρικό μοντέλο και την κρατική εκτελεστική λειτουργία … τα περιφερειακά και τοπικά οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα βρίσκουν έκφραση σε ενωσιακό επίπεδο … κατ’ αποκλεισμό της κεντρικής εξουσίας».

Οι περιφέρειες, δηλ., θα έχουν απ’ ευθείας επαφές και δοσοληψίες με τις Βρυξέλες, παρακάμπτοντας το εθνικό κράτος. Κάποιοι άλλοι, που δηλώνουν ταυτόχρονα πατριώτες και ευρωπαϊστές, προχωρούν παραπέρα και ζητούν να μετατραπούν τα περιφερειακά συμβούλια σε «μικρές κυβερνήσεις»!

Συμφωνούν και οι ΗΠΑ

Το χωρισμό της Ελλάδας σε περιφέρειες με «μικρές κυβερνήσεις» επιδιώκουν και οι ΗΠΑ (με κυρίαρχη επιρροή στη σημερινή ελληνική κυβέρνηση), για να έχουν κι αυτές απέναντί τους μικρά και ασθενή κράτη και να εξυπηρετούν καλύτερα τα δικά τους (γεωπολιτικά, κυρίως) συμφέροντα. Η επιδίωξή τους αυτή δεν περιορίζεται στην Ελλάδα, αλλά αφορά σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο. Για τη Μέση Ανατολή οι διάφορες «δεξαμενές σκέψης» που καθοδηγούν τις αμερικανικές κυβερνήσεις έχουν κυκλοφορήσει χάρτες, που δημοσιεύτηκαν και στον ελληνικό τύπο και εμφανίζουν τεμαχισμένα όλα τα αραβικά κράτη, όχι βεβαίως το Ισραήλ, που διατηρεί το ρόλο του τοπικού χωροφύλακα. Η στρατηγική αυτή ονομάστηκε «μεσανατολισμός».

Στα Βαλκάνια οι Δυτικοί επέτυχαν ήδη τον τεμαχισμό της Γιουγκοσλαβίας και, μέσω αυτού, τον σχεδόν πλήρη έλεγχό της. Θα αποτελούσε ασυγχώρητη αφέλεια αν θεωρούσαμε ότι δεν υπάρχουν αντίστοιχα σχέδια για την Ελλάδα και αν υποτιμούσουμε τη δυνατότητα των «συμμάχων» μας να δρομολογούν τέτοιες επώδυνες εξελίξεις, ασχέτως αν τελικά τα σχέδια αυτά είναι καταδικασμένα σε αποτυχία. Δεν είναι τυχαίο ότι τα προτεκτοράτα και οι χωροφύλακες των Αμερικανών δεν κρύβουν τις επεκτατικές τους επιδιώξεις σε βάρος της χώρας μας. Οι Σκοπιανοί εδώ και χρόνια έχουν γεμάτα τα σχολεία τους με χάρτες όπου η ελληνική Μακεδονία εμφανίζεται «απελευθερωμένη» και ενταγμένη στο κράτος τους. Αφού οι ελληνικές κυβερνήσεις παραμένουν απαθείς, άρχισαν και οι Τούρκοι να μοιράζουν χάρτες στα σχολεία τους με το μισό Αιγαίο τουρκικό. Για τη Δυτική Θράκη απαιτούν συνδιοίκηση. Την ελληνική Κύπρο την έχουν ήδη διχοτομήσει. Στην Αλβανία ακούγονται φωνές για διεκδίκηση της «Τσαμουριάς». Στην Κρήτη κινούνται αυτονομιστές!

Κατακερματισμός της κρατικής υπόστασης

Οι καλοθελητές κολακεύουν τους κατοίκους των περιοχών-στόχων, καταλογίζουν στο «κράτος των Αθηνών» ευθύνες για την κακοδαιμονία τους (δεν είναι δύσκολο, άλλωστε) και διαδίδουν ότι, αν αυτονομηθεί η περιοχή τους, η ζωή τους θα βελτιωθεί θεαματικά! [Αν φυσικά, ό μη γένοιτο, συνέβαινε αυτό, όχι μόνο δε θα ζούσαν καλύτερα, αλλά θα είχαν την τύχη των Ιμβρίων και των Κερυνιωτών!]

Οι περιφέρειες, λοιπόν, της Ε.Ε. δεν έχουν καμιά σχέση με το δημοκρατικό αίτημα της αποκέντρωσης. Στην πραγματικότητα θέλουν να απομακρύνουν ακόμη περισσότερο τους Έλληνες πολίτες από τα κέντρα των αποφάσεων, αφού αυτά μετατοπίζονται ακόμη περισσότερο από την Αθήνα προς τις Βρυξέλες και την Ουάσινγκτον. Αν σήμερα έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να μετατρέψουν σε ιμάντα διαβίβασης των αποφάσεών τους την κυβέρνηση της Αθήνας, φαντάζεται κανείς πόσο πιο εύκολο θα τους είναι αυτό με τις «μικρές κυβερνήσεις» των περιφερειών. Το νομοσχέδιο, δηλ., αποσκοπεί στην αποτελεσματικότερη φίμωση και καθυπόταξη του ελληνικού λαού, μέσω του κατακερματισμού της κρατικής του υπόστασης. Οι απώτεροι στόχοι του φαίνονται και από το διορισμό στην ευαίσθητη θέση του περιφερειάρχη της Θράκης της κ. Κόκλα, που ανήκει στη σχολή Δραγώνα, Ρεπούση κ.λπ.

Στην παραπάνω λογική εντάσσεται και η προσπάθεια περαιτέρω συνένωσης των δήμων. Αν ο «Καποδίστριας» εδικαιολογείτο από τις ανάγκες κάλυψης λειτουργικών αναγκών, η σχεδιαζόμενη τώρα γιγάντωση των δήμων δε δικαιολογείται και θα περιορίσει ακόμη περισσότερο τη δυνατότητα των πολιτών να ελέγχουν τις δραστηριότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Ευτυχώς, οι αντιδράσεις στις σχεδιαζόμενες διοικητικές αλλαγές είναι τόσο μεγάλες για διάφορους λόγους, ακόμη και μέσα από το κυβερνών κόμμα, ώστε πιθανότατα οι αλλαγές θα ακυρωθούν. Ασφαλώς θα χρειαστεί να επανέλθουμε στο θέμα.

δικούς μας «προοδευτικούς»;