ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Αναζωπυρώθηκε τον τελευταίο καιρό το θέμα του Πανεπιστημιακού Ασύλου, με αφορμή την απεργία πείνας λαθρομεταναστών στο κτήριο της Νομικής στη Σόλωνος, με αίτημα τη χορήγηση πολιτικού ασύλου και νομιμοποίηση όλων(!) των μεταναστών που μπήκαν παράνομα στη χώρα μας. Σ’ ένα τόσο σοβαρό θέμα αναδείχθηκε ως κυρίαρχο όπλο η υποκρισία.

Πρώτη η ίδια η κυβέρνηση των κατοχικών, εκτελώντας τις εντολές των προστατών της, ενώ παριστάνει ότι δυσφορεί για τη λαθραία είσοδο των ξένων και ότι παίρνει μέτρα για τον περιορισμό του φαινομένου (τείχος κ.λπ.), είναι η ίδια που διευκολύνει παντοιοτρόπως την είσοδο και παραμονή εκατομμυρίων ξένων, σε μια προσπάθεια ελέγχου και διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας, αφού με την προηγούμενη (ελληνική) σύνθεσή της ομολόγησαν ότι δεν μπορούν να τη χειραγωγήσουν (Κίσινγκερ).

Δεύτερες οι [Μη] Κυβερνητικές Οργανώσεις που ανέλαβαν τη συντεταγμένη μεταφορά των μεταναστών, οι οποίες παριστάνουν ότι εμφορούνται από ανθρωπιστικά και δημοκρατικά αισθήματα, ενώ πληρώνονται από τους κατοχικούς για να κάνουν τη «βρώμικη δουλειά». Σημειώνουμε την εκκωφαντική σιωπή τους για τους πραγματικούς πολιτικούς πρόσφυγες που κατέφυγαν στην Ελλάδα!

Τρίτη η κάθε λογής ακροδεξιά, με τον εναλλασσόμενο ρόλο συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, που τους ανέθεσαν να προβάλουν από τα ΜΜΕ τα αυτονόητα, ακριβώς για να αποτρέψουν τους πολλούς να το πράξουν. Ως συνήθως!

Απομένουν οι εγκληματικά αφελείς αριστεροί, που συμπαρίστανται λόγω ιδεολογίας σε κάθε ανίσχυρο, συμπεριφέρονται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα τα τελευταία 30 χρόνια, μη αντιλαμβανόμενοι ότι «εξ αντικειμένου» βοηθούν την παράταση της αμερικανοευρωπαϊκής παγκοσμιοποίησης, δε βλέπουν ότι το πράγμα έχει πάρει πολύ ευρύτερες διαστάσεις κι ότι αυτοί που θα την πληρώσουν περισσότερο είναι οι ίδιοι οι μετανάστες (βλ. και ανακοίνωση ΑΣΚΕ 25/1/11).

Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και στους αρμόδιους πανεπιστημιακούς, που έγραψαν άλλη μια σελίδα μικρότητας, ασχέτως αν τους ζητήθηκαν ευθύνες που άλλοι έπρεπε να είχαν αναλάβει.

Τέλος, νομίζουμε ότι και η στιγμή που εκδηλώθηκε η επιχείρηση ήταν επιλεγμένη: Εξαλείφθηκε αμέσως από την επικαιρότητα το όνειδος της συγκάλυψης του τεράστιου σκανδάλου της Siemens, που μέχρι τη μέρα της μεταφοράς από την Κρήτη κυριαρχούσε στα ΜΜΕ. ’λλωστε χειμωνιάτικα κάποιοι «προοδευτικοί» εργοδότες της Κρήτης, διαπλεκόμενοι με εντόπια και ξένα πολιτικά κυκλώματα που βυσσοδομούν κατά της Ελλάδας, δε χρειάζονται πολλά εργατικά χέρια, μπορούν να δώσουν άδεια στο προσωπικό με το απαραίτητο επίδομα, ώστε το προσωπικό να προσφέρεται δια πάσαν χρήσιν.

Η θέση του ΑΣΚΕ : Το Πανεπιστημιακό ’συλο έχει πολύ παλιά ιστορία εθιμικής αποδοχής μέχρι και τις πρόσφατες νομικές κατοχυρώσεις του έτσι, ώστε να εξασφαλίζει, έστω και ονομαστικά, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών μέσα στα «πανεπιστήμια», στις ανώτερες βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Δε χρειάζεται να επισημάνουμε τη, σε γενικές γραμμές, άθλια κατάσταση της ελληνικής εκπαίδευσης, ιδιαίτερα στις ανώτερες βαθμίδες της, για την οποία όμως το «άσυλο» ελάχιστα ευθύνεται. Κι όμως οι «υπερβολές» στις εκδηλώσεις του είναι που εκνευρίζουν τους πολλούς ενήλικες έως και υπερήλικες πολίτες, κάτι που είναι κατανοητό, όχι όμως και σωστό, κατ’ ανάγκην. ’λλα έπρεπε να τους κάνουν να εξεγείρονται …

Είναι όντως πολλά που θα μπορούσε να καταμαρτυρήσει κανείς για το άσυλο αυτό, όπως την κατάχρηση και εκμετάλλευσή του για αλλότριους σκοπούς από ενδοπανεπιστημιακούς (φοιτητικές παρατάξεις κ.λπ.), κυρίως όμως από εξωτερικούς εκμεταλλευτές του, την στην πράξη παρεμπόδιση της «ελεύθερης διακίνησης των ιδεών» από τους διάφορους κατόχους της «μιας αλήθειας» (που παριστάνουν, μάλιστα, τους φανατικούς υποστηρικτές του ασύλου), την εφαρμογή της παράδοξης, τουλάχιστον, άποψης ότι «το Πανεπιστήμιο είναι κυρίως ο χώρος καταφυγής των φτωχών και των κατατρεγμένων» (!) κ.λπ.

Όντως αυτά συμβαίνουν, όμως είναι αναμενόμενες και άρα κατανοητές (αν και όχι ευχάριστες) παρενέργειες ενός πολύτιμου θεσμού που αφορά στους νέους (από κάθε τάξη και στρώμα της ελληνικής κοινωνίας, για την ώρα τουλάχιστον …) και στους κατά τεκμήριο άξιους (αν όχι, άλλοι ευθύνονται …) «δασκάλους» τους, δηλαδή στην πολυτιμότερη πηγή ελπίδας για το μέλλον της κοινωνίας μας. Είναι, οι νέοι τουλάχιστο, οι (κατά τεκμήριο, πάλι) λιγότερο διαβρωμένοι από τη διαφθορά, την υποταγή, την απάθεια. Είναι, ενδεχομένως, «ανεύθυνοι», χωρίς ενδιαφέρον και επίγνωση για τις έσχατες συνέπειες των πράξεων και των ιδεών τους, π.χ. στο θέμα των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών που έχουν πλημμυρίσει τη χώρα μας, αλλά αυτό είναι φυσικό: είναι νέοι.

Το Πανεπιστημιακό ’συλο πρέπει, λοιπόν, να ισχύει πλήρως και η ίδια η πανεπιστημιακή κοινότητα να προσπαθεί να περιορίζει τις όποιες παρενέργειές του. Θα έπρεπε να προσθέταμε: «μέσα στα πλαίσια που θα καθορίζει η ευνομούμενη πολιτεία». Ποια πολιτεία, όμως, όταν συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας;