ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η ιστορία της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (Ε.Β.Ζ.), μιας ακμάζουσας και κερδοφόρας επιχείρησης, αποτελεί μιαν από τις πιο χαρακτηριστικές για την καταστροφή της ελληνικής παραγωγής, και μάλιστα χωρίς μάσκες.

Το 2005 η Ε.Β.Ζ. κατέγραψε κέρδη 10 εκ. ευρώ, καλλιεργούσε 400.000 στρέμματα, παρήγαγε 320.000 τόνους ζάχαρη, υπερκαλύπτοντας τις εγχώριες ανάγκες, και απασχολούσε 1.320 μόνιμους εργαζομένους και 3.700 εποχικούς, χωρίς να υπολογιστούν οι περίπου 30.000 περιφερειακοί (αγρότες, μεταφορείς κ.λπ.). Το 2009 έκλεισε με ζημιές 46 εκ. ευρώ, φέτος καλλιεργούσε 55.000 στρέμματα, παρήγαγε 35.000 τόνους και απασχολούσε 428 μόνιμους και 1.000 εποχιακούς εργαζομένους. [Τα στοιχεία από το Έψιλον]

Το «Σωτήριο» Έτος 2006 η ΚΑΠ από την Ευρωπαϊκή Ένωση αποφασίζει ότι ζάχαρη θα παράγεται στην Κεντρική Ευρώπη κι όχι στο Νότο. Έτσι, αποφασίζει να κατέβει η παραγωγή της Ελλάδας στους 158.000 τόνους, επιβάλλει εισφορά επί της ποσόστωσης (για κάθε τόνο που παράγεται πληρώνουμε 110-170 ευρώ υπέρ του γεωργικού ταμείου της ένωσης), μειώνει την τιμή που δίνει στους αγρότες για τεύτλα κατά 45% και προσφέρει 400-600 ευρώ για κάθε τόνο που δε θα παράγεται σε βάθος τριετίας (μας θυμίζει τίποτα;). Κερδισμένες Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία, δηλ. η βαριά βιομηχανία και η τεχνολογία δική τους, τα γεωργικά προϊόντα δικά τους κι αυτά. Και όσον αφορά στην Ε.Β.Ζ., οι υποσχέσεις ότι τα εργοστάσια που έκλεισαν θα παράγουν βιοκαύσιμα έμειναν στα «θα», περιμένοντας τους ξένους αγοραστές, τις μίζες, τις εντολές. Τα διορισμένα κομματικά παράσιτα στις διοικητικές θέσεις το τελευταίο που τους απασχολούσε ήταν να επιβιώσει η βιομηχανία, στολίδι της Βόρειας Ελλάδας.

Πόσο ακόμα θα μας πάρει να καταλάβουμε το ρόλο της Ε.Ε. στη διάλυση της οικονομίας μας, και στην εξαθλίωση του ελληνικού λαού;