ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Με την Ε.Ε. και την ΕΚΤ να αποτελούν πλέον δυνάμεις κατοχής και με τις εσωτερικές αντιθέσεις μεταξύ των δανειστών τοκογλύφων να οξύνονται, συζητείται πλέον ανοικτά το ζήτημα της αποχώρησής μας από την Ε.Ε. και το ευρώ. Το ΑΣΚΕ έχει εκφράσει τη γνώμη του επανειλημμένα, κυρίως στην έκδοσή μας ΑΣΚΕ-4. Στο κείμενο αυτό θα αρκεστούμε σε μερικές παρατηρήσεις.

Α) Όλα όσα μας υπόσχονται για υπέρβαση της κρίσης με τα μνημόνια της Ε.Ε. και του ΔΝΤ είναι κοροϊδία. Αν συνεχίσουμε ν’ ακολουθούμε τις εντολές τους, ποτέ δε θα ξεχρεώσουμε, ποτέ δε θα υπάρξει ανάπτυξη, ποτέ δε θα πάρουν πίσω τα μέτρα που μας εξαθλιώνουν, όπως ομολογούν ακόμη και πολλά από τα στελέχη τους. Αντιθέτως, θα «διαπιστώνουν» συνεχώς ότι απαιτούνται ακόμη σκληρότερα μέτρα.

Β) Η έξοδος από το ευρώ χωρίς αποχώρηση από την Ε.Ε. δε λύνει το πρόβλημα της πατρίδας μας. Βεβαίως είναι σημαντικό να διαθέτει ένα κράτος δική του νομισματική πολιτική, κυρίως για να προωθεί τα δικά του προϊόντα, αλλά εντός Ε.Ε. μας απαγορεύεται να προστατεύουμε και να προωθούμε την παραγωγή μας. Δεν έχουμε δικαίωμα να περιορίσουμε την ελεύθερη ροή κεφαλαίων, δεν έχουμε δικαίωμα να χρηματοδοτούμε την παραγωγή μας, δεν έχουμε δικαίωμα να περιορίζουμε την εισαγωγή αγαθών (δασμοί κ.λπ.). Αυτό σημαίνει ότι δε θα διαθέτουμε ποτέ ελληνικά προϊόντα ούτε για εξαγωγή ούτε για δική μας κατανάλωση. Η συνέπεια είναι να ζει η χώρα μόνο με δανεικά, πνιγμένη στα χρέη, στο έλεος των τοκογλύφων, έστω κι αν διαθέτει δικό της νόμισμα.

Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι η συρρίκνωση της ελληνικής παραγωγής ξεκίνησε από τότε που μας έβαλαν στην ΕΟΚ (1981). Με την ένταξή μας στο ευρώ (2002) η συρρίκνωση αυτή απλώς επιταχύνθηκε.

Γ) Εδώ που μας κατάντησαν καμιά λύση δεν είναι εύκολη. Η αποχώρηση από την Ε.Ε. δεν είναι ένας δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα. Αλλά μια τόσο σημαντική πολιτική απόφαση την επιλέγουμε όχι με κριτήριο το πόσο δύσκολη είναι, αλλά το πόσο αναγκαία είναι. Δεν ήταν εύκολη η εκδίωξη των ναζί και των συμμάχων τους από την πατρίδα μας, αλλά δεν υπήρχε άλλη επιλογή από την Εθνική Αντίσταση. Δεν ήταν εύκολη η ανατροπή της χούντας, αλλά δεν υπήρχε άλλη επιλογή από τον αντιδικτατορικό αγώνα.

Δ) Κάποιοι μιλούν για την ανάγκη ενός νέου ΕΑΜ, χωρίς να προτείνουν αποχώρηση από την Ε.Ε. Αν είχαν τα ίδια μυαλά οι αγωνιστές του ΕΑΜ, θα προσπαθούσαν να φτιάξουν τη «Νέα Ελλάδα» χωρίς προηγουμένως να διώξουν τους Γερμανούς κατακτητές από την πατρίδα μας!

Ε) Πολλοί έχουν πειστεί από την πλύση εγκεφάλου των ΜΜΕ ότι ο ελληνικός λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία επιθυμεί την παραμονή στην Ε.Ε. και το ευρώ και ότι αυτό δε θ’ αλλάξει όσο υπάρχει Ε.Ε. Γι’ αυτό ισχυρίζονται ότι είναι μάταιος κόπος να προσπαθεί κάποιος να πείσει για το αντίθετο. Η ίδια η Εurostat, όμως, σε μια από τις τακτικές ανά εξάμηνο δημοσκοπήσεις της, την άνοιξη του 2010 (πριν αρχίσουν τα μνημόνια), κατέγραφε ότι οι Έλληνες που θεωρούν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ε.Ε. «καλό πράγμα» είναι περίπου ισάριθμοι με όσους τη θεωρούν «κακό πράγμα». Και από τότε σταμάτησαν να δημοσιεύονται τα αποτελέσματα των σχετικών δημοσκοπήσεων!

ΣΤ) Έστω κι έτσι, όμως, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένα μεγάλο ποσοστό του ελληνικού λαού φοβάται ή δεν έχει πειστεί για την ανάγκη της αποχώρησης. Ας υποθέσουμε, μάλιστα, ότι το ποσοστό αυτό είναι τόσο μεγάλο όσο το εμφανίζουν τα ΜΜΕ. Είναι λόγος αυτός, όπως κάποιοι προτείνουν, για να μη διατυπώνουμε εμείς καθαρά τη θέση της αποχώρησης; Όχι, βέβαια! Έτσι θα συμβάλλαμε κι εμείς στη σύγχυση και στο φόβο, άρα στη διαιώνιση της παραμονής μας, όπως επιδιώκουν οι ευρωπαϊστές. Οι πολιτικές δυνάμεις δεν καταγράφουν απλώς την κοινή γνώμη. Οφείλουν, ιδίως στις σημερινές συνθήκες κατοχής, να κάνουν προτάσεις καθαρές, ώστε να συμβάλλουν σε μια πορεία απελευθέρωσης.

Ζ) Η κρίση που μαστίζει την Ε.Ε. και το ευρώ της μπορεί ανά πάσα στιγμή να οδηγήσει σε διάλυση της ευρωζώνης ή και ολόκληρης της Ε.Ε. Κάποιοι, λοιπόν, βολεύονται να μην παίρνουν θέση για την ανάγκη αποχώρησης της Ελλάδας, με την «κουτοπόνηρη» σκέψη ότι με τη διάλυση το θέμα θα λυθεί μόνο του. Πρόκειται για εγκληματική αφέλεια. Αν, πράγματι, οδηγούμαστε σε διάλυση, αυτό οι ισχυροί θα το γνωρίζουν πολύ πριν και όσο πλησιάζει η χρονική στιγμή της διάλυσης τόσο πιο αδίστακτοι θα γίνονται, για να κατασπαράξουν ό,τι έχει απομείνει από τις σάρκες του ελληνικού λαού. Η Ελλάδα θα αποφύγει πολλά δεινά, αν αποχωρήσει ακόμη και την παραμονή της διάλυσης της Ε.Ε.

Αλλά και μετά τη διάλυση της Ε.Ε. ή της ευρωζώνης, αν εμείς δεν απελευθερωθούμε, οι «εταίροι» μας θα έχουν σχέδια για τη συνέχιση της άγριας εκμετάλλευσής μας ή με την «Ευρώπη των 2 ή 3 ταχυτήτων» ή με νέα σχήματα. Επομένως δεν τη γλυτώνουμε κρύβοντας το κεφάλι μας στην άμμο.