ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Σε συνθήκες ιδιόμορφης κατοχής από την αμερικανοευρωπαϊκή Νέα Τάξη, με προεξάρχοντες τους Γερμανούς, ο ελληνικός λαός οδηγείται κατά το ήμισυ στην ανεργία και κατά το υπόλοιπο σε μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας, με τις κοινωνικές κατακτήσεις να ακυρώνονται ή να υπολειτουργούν και τον εθνικό πλούτο να χαρίζεται από τους κατοχικούς στους ξένους προστάτες τους. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας και εθνικού χώρου, με πρόσχημα το χρέος, ενώ διαφαίνεται ότι τελικός τους στόχος είναι η πλήρης διάλυση της χώρας.

Οι σημερινοί κατοχικοί λιγότερο μοιάζουν με τους τότε κουκουλοφόρους, που ζούσαν με κίνδυνο μέσα στις λαϊκές γειτονιές και περισσότερο με τους θρασύτατους γερμανοντυμένους, που ζούσαν ασφαλείς μέσα στα γερμανικά στρατόπεδα, και με τους μαυραγορίτες, που θησαύρισαν από το αίμα του ελληνικού λαού και αποτέλεσαν μεγάλο τμήμα της σύγχρονης ελληνικής αστικής τάξης, απόλυτα υποτελείς και ευρωπαϊστές.

Το πολιτικό σύστημα που μας οδήγησε στα μνημόνια (μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί σήμερα) καταρρέει. Οι εναλλακτικές λύσεις του εξαντλούνται μάλλον ταχύτερα απ’ όσο είχαν σχεδιάσει. Ο ΓΑΠ, παρότι στηρίχτηκε με πρωτοφανή σύμπνοια από τα ΜΜΕ και κάθε μηχανισμό του συστήματος, όχι μόνο δεν εξάντλησε την τετραετία, αλλά μόλις κατάφερε να επιβιώσει των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών του 2010, αφού χρησιμοποιήθηκαν και πολλά τερτίπια, π.χ. η προβολή της αποχής ως της πιο δυναμικής μορφής αντίδρασης! Ακολούθησε ο άνθρωπος των ξένων τραπεζών και της Τριμερούς Λ. Παπαδήμος, επίσης με ολόπλευρη στήριξη από το σύστημα και τα ΜΜΕ του. Απομυθοποιήθηκε κι αυτός αμέσως.

Το ΑΣΚΕ, παρότι βρίσκεται στον ιδεολογικό αντίποδα με τον Α. Σαμαρά, τον επαίνεσε για την αντίστασή του στο πρώτο μνημόνιο, αλλά προέβλεψε ότι η πρότασή του για έξοδο από την κρίση (Ζάππειο Ι και ΙΙ) δεν είναι εφικτή στα πλαίσια του ευρωπαϊσμού του και ότι το κόμμα του δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσει μέχρι τέλους μια τέτοια πολιτική, ακόμη κι αν ο Α. Σαμαράς ειλικρινώς την πίστευε.

Τα όρια της πολιτικής του φάνηκαν πριν καν κληθεί να την εφαρμόσει, από το φθινόπωρο του 2011, οπότε άρχισε μια υποχώρηση με επιταχυνόμενους ρυθμούς. Υπερψήφισε τις νέες δανειακές συμβάσεις και στήριξε την κυβέρνηση Παπαδήμου, που συνεχίζει το ολέθριο έργο του ΓΑΠ. Ισχυρίστηκε ότι με τον τρόπο αυτό απέπεμψε τον ΓΑΠ, αλλά ο ΓΑΠ αδυνατούσε ήδη να κυβερνήσει, λόγω των λαϊκών αντιδράσεων. Κομπορρημονεί τώρα ότι έγινε επιτέλους αποδεκτός από τους κατακτητές της τρόικας, αλλά μάλλον πρέπει να ντρέπεται, γιατί τώρα έχει κατά κράτος υποχωρήσει στις ορέξεις της τρόικας. Το χειρότερο, χρησιμοποιεί τα καρατζαφέρεια επιχειρήματα του 1^ου μνημονίου και αναβάθμισε στο κόμμα τους νεοφιλελεύθερους (Κ. Μητσοτάκη, Χατζηδάκη κ.λπ.), που πριν από λίγους μήνες ήσαν απομονωμένοι και υποψήφιοι για διαγραφή, ενώ οι συνεπέστεροι αντιμνημονιακοί διεγράφησαν.

Το ταξίδι στη Μόσχα ήταν μια καλή κίνηση, αλλά είναι αμφίβολο κατά πόσο μπορεί πλέον να φανεί αποτελεσματικό μέσα στο καθεστώς των μνημονίων και της Ε.Ε.

Με όλ’ αυτά υποχωρούν και τα ποσοστά του στην πρόθεση ψήφου και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός.

Με τον αναμενόμενο καταποντισμό του ΠΑΣΟΚ, η μεταστροφή Σαμαρά διασώζει την τρόικα και την κατοχή της. Αν η Ν.Δ. παρέμενε αντιμνημονιακή, οι εκλογές θα είχαν γίνει νωρίτερα, οι αποχωρήσεις βουλευτών του ΠΑΣΟΚ περισσότερες, το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ ακόμη μικρότερο και της Ν.Δ. μεγαλύτερο, ακόμη κι αν η νεοφιλελεύθερη πτέρυγα προσχωρούσε στη Ντόρα. Ο Σαμαράς θα σχημάτιζε αυτοδύναμη κυβέρνηση και η τρόικα θα είχε τεράστιο πρόβλημα. Τώρα η κατοχή παίρνει παράταση.

Ο Βενιζέλος είναι ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη του μεγαλύτερου μέρους του συστήματος και των ΜΜΕ του. Είναι πρωτεργάτης του δοσιλογισμού και αντιπαθής στους πάντες.

Είναι γνωστό πλέον ότι οι εταιρείες δημοσκοπήσεων δεν προσπαθούν να καταγράφουν την κοινή γνώμη, αλλά να τη διαμορφώνουν. Έδιναν ποσοστά στο ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ μικρότερα των πραγματικών, για δύο λόγους: α) να τον υποχρεώσουν σε παραίτηση, αφού πια τους είχε γίνει βάρος και δεν έδειχνε καμιά διάθεση να παραιτηθεί, β) να εμφανιστεί ότι ο Βενιζέλος ανέβασε τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ και να μην αμφισβητηθεί δυο μήνες μετά την εκλογή του.

Η δημιουργία κόμματος από Κατσέλη-Καστανίδη διευκόλυνε την εσωκομματική επικράτηση του Βενιζέλου, αλλά του κόβει ένα μικρό, αλλά κρίσιμο, εκλογικό ποσοστό. Εκφράζει την αντίθεση μερίδας των Αμερικανών προς τη γερμανική κυριαρχία στην Ελλάδα. Οι ξένοι δυνάστες κατασπαράζουν συνεταιρικά τις σάρκες του ελληνικού λαού, αλλά διαφωνούν στην κατανομή της λείας. Στο χώρο της δεξιάς η αντίθεση των Αγγλοαμερικανών εκφράζεται με την ενίσχυση του κόμματος του Π. Καμμένου.

Το πιο ενδεδειγμένο μετεκλογικό κυβερνητικό σχήμα για τους τροϊκανούς είναι μια νέα συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό κατά προτίμηση το Λ. Παπαδήμο, κατά δεύτερο λόγο ένα άλλο πρόσωπο με τα ίδια χαρακτηριστικά και κατά τρίτο λόγο το Σαμαρά. Το γεγονός ότι σήμερα τα δύο κόμματα αλληλοϋβρίζονται δε σημαίνει τίποτα, αφού η αξιοπρέπεια είναι είδος εν ανεπαρκεία στους κύκλους αυτούς. ’λλωστε και σήμερα συγκυβερνούν.

Οποιοδήποτε άλλο σχήμα θα πρέπει να περιλαμβάνει τη Ν.Δ., ως πρώτο κόμμα, και κόμματα που θα έχουν ψηφιστεί ως αντιμνημονιακά, θα ακολουθήσει μνημονιακή πολιτική και μια νέα απάτη, μετά το «λεφτά υπάρχουν», θα εξοργίσει ακόμη περισσότερο τους πολίτες.

Με τα δεδομένα αυτά προβλέπεται ότι και η μετεκλογική κυβέρνηση θα είναι ασταθής, με τις συστημικές εναλλακτικές λύσεις να περιορίζονται. Η αγωνία των συστημικών εκφράζεται και με την καθημερινή προώθηση από τα ΜΜΕ «αντιμνημονικών» μαϊντανών, που τους προετοιμάζουν ως έσχατη νομιμοφανή λύση. Ελπίζουμε ότι ο ελληνικός λαός έχει πικρή πείρα, ώστε «επικεφαλής του να μην ξαναβαδίσει ο εχθρός του».

Η λειτουργία μιας κυβέρνησης που να έχει την ψήφο εμπιστοσύνης του Κοινοβουλίου, το οποίο να έχει προκύψει με την ψήφο του ελληνικού λαού, κρίνουν ότι είναι απαραίτητη για την επιμήκυνση της κατοχής. Τηρεί τα αναγκαία προσχήματα ότι δήθεν το δημοκρατικό πολίτευμα λειτουργεί κανονικά, ενώ στην πραγματικότητα όλες οι εξουσίες έχουν μεταφερθεί με τα μνημόνια στους ξένους δυνάστες-δανειστές, τα δε τελευταία 2 χρόνια έχει καταπατηθεί επανειλημμένα το Σύνταγμα.

Παράλληλα χρησιμοποιούνται εναντίον του λαού οι δυνάμεις καταστολής, που μέχρι τώρα (με τη βοήθεια των κουκουλοφόρων και των χημικών) αποδείχθηκαν ικανές να διαλύουν συγκεντρώσεις σ’ ένα χώρο, π.χ. στην πλατεία Συντάγματος, όσο μαζικές κι αν είναι, όπως η τεράστια διαμαρτυρία της 12^ης/3/12, που δεν μπόρεσε καν να συγκεντρωθεί και να καταμετρηθεί. Στο σχεδιασμό περιλαμβάνονται μικρές ειδικές δυνάμεις της ΕΛΑΣ, αφού η μεγάλη πλειονότητα των αστυνομικών αρνείται να συμμετέχει και τάσσεται με το μέρος του λαού (βλ. και ανακοίνωση Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων).

Γι’ αυτό οι επικίνδυνοι άνθρωποι που μας κυβερνούν σκέπτονται να χρησιμοποιήσουν και τις Ένοπλες Δυνάμεις ως δυνάμεις καταστολής. Όλοι σχεδόν οι αξιωματικοί στους οποίους έφτασε το μήνυμα της πολιτικής ηγεσίας (ΓΑΠ, Μπεγλίτης) αρνήθηκαν και ολόκληρη η προηγούμενη ηγεσία του στρατεύματος αποστρατεύτηκε! Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση επέλεξαν τη χρήση ειδικών μονάδων. Μετά το σάλο με την άσκηση «Καλλίμαχος» στο Κιλκίς, είδε το φως της δημοσιότητας η είδηση ότι οι διαβόητοι SEALS, μονάδα του αμερικανικού στρατού ειδική στις ανακαταλήψεις δημοσίων κτιρίων, αποβιβάστηκαν στην Ελευσίνα (112 ΠΜ), για να εκπαιδεύσουν (μόνο;) μια αντίστοιχη ελληνική. Οι SEALS αναλαμβάνουν πολλές βρόμικες δουλειές εκτός ΗΠΑ, π.χ. τη δολοφονία του Μπιν Λάντεν.

Παράλληλα ενισχύουν ακροδεξιές ομάδες (η «Χρυσή Αυγή» φαίνεται ότι θα εκπροσωπηθεί και στη Βουλή), έτοιμες να παίξουν, όπως πάντα (π.χ. Κύπρος 1974) τον προβοκατόρικο ρόλο τους.

Κάποιοι φοβούνται ότι οι αδίστακτοι κατοχικοί θα φθάσουν να προκαλέσουν μέχρι και εμφύλιο πόλεμο, για να κρατηθούν στην εξουσία και να μην απειληθούν τα συμφέροντα των ξένων προστατών τους. Δε συμμεριζόμαστε αυτό το φόβο, γιατί δε θα μπορέσουν να διχάσουν το λαό, ο οποίος είναι σύσσωμος εναντίον του μνημονίου. Δε θα προλάβουν να υλοποιήσουν ούτε τα άλλα σχέδιά τους, γιατί δεν είναι μακριά η ώρα της ανατροπής τους.

Η πατρίδα μας πρέπει το ταχύτερο να ξεφύγει από το βρόχο των μνημονίων και να επανέλθει στη συνταγματική νομιμότητα. Η μεταστροφή του Σαμαρά, όμως, όπως προαναφέραμε, μάλλον εξασφαλίζει μετά τις εκλογές μια νέα μνημονιακή κυβέρνηση, δεδομένου και του εκλογικού συστήματος. Αυτή η κυβέρνηση θα είναι τόσο πιο ασταθής και ανίκανη να εκτελεί τις εντολές των ξένων προστατών της όσο μεγαλύτερο θα είναι το άθροισμα των ποσοστών των αντιμνημονιακών κομμάτων, ανεξαρτήτως του βαθμού ειλικρίνειάς τους. Αν, μάλιστα, αυτό το άθροισμα θα είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των ποσοστών των μνημονιακών κομμάτων, τότε τα μνημόνια θα έχουν σοβαρό πρόβλημα δημοκρατικής νομιμοποίησης. Η καταδίκη, λοιπόν, του μνημονίου είναι το πρώτο καθήκον στις ερχόμενες εκλογές.

Η λογική εξέλιξη των πραγμάτων θα είναι η νέα κυβέρνηση να ψηφίζει συνεχώς σκληρότερα μέτρα, να ξεπουλά τη χώρα, να αυξάνει τη λαϊκή οργή εναντίον της και να χρησιμοποιεί όλο και πιο αντιδημοκρατικές μεθόδους για να επιβάλλει την πολιτική της. Σύντομα, λοιπόν, θα τεθεί ακόμη πιο επιτακτικά το θέμα μιας άλλης πολιτικής. Εάν αυτή την πολιτική κληθούν να εφαρμόσουν οι αντιμνημονιακές δυνάμεις που προβάλλονται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, ένα συνονθύλευμα «αριστερών» ευρωπαϊστών, απατεώνων και εκπροσώπων του αγγλοσαξωνικού άξονα, ποια θα είναι η συνέχεια; Με αυτούς στην κυβέρνηση θα παραμείνουμε στην Ε.Ε., διωγμένοι ή όχι από την ευρωζώνη, στη 2^η ή 3^η ταχύτητα κ.λπ., και δε θα υπάρχει καμιά δυνατότητα ανάπτυξης της παραγωγής και ανόρθωσης της οικονομίας. Και τότε δύο δρόμοι θα υπάρχουν: ή θα επανέλθουν «δικαιωμένοι» και αυταρχικότεροι οι μνημονιακοί ή θ’ ανοίξει, επιτέλους ο δρόμος για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση.

Το ΑΣΚΕ, μαζί με όλες τις γνήσιες δυνάμεις του τόπου μας, είναι δεδομένο ότι στρατεύεται στη δεύτερη επιλογή και ζητεί την υποστήριξη του κάθε πολίτη που συμφωνεί με το πρόγραμμά του να συμβάλει για ν’ αναβαθμιστεί ο ρόλος του, με πρώτο σταθμό τη συμμετοχή στις ερχόμενες εκλογές.