ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Όλες οι μεγάλες χώρες, όπου υπάρχει Δημοκρατία, έστω τυπικά και υπό χειραγώγηση, επιθυμούν και επιχειρούν δικομματισμό, ώστε να είναι ευκολότερα χειραγωγήσιμοι και επιδεκτικοί επιλεγμένων εκ των προτέρων ηγεσιών οι δύο πόλοι του. Έτσι μπορούν να κατευθύνουν την πλειοψηφία των πολιτών τους πότε στον ένα πόλο και πότε στον άλλο, που θα απορροφά τη δυσαρέσκεια από την πολιτική του ενός και του άλλου που «κυβερνούσε». Παραδείγματα οι ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία κ.λπ.

Το ίδιο, φυσικά, επιχειρούσαν και επιχειρούν στις μικρότερες χώρες, ιδιαίτερα στις χώρες τις εξαρτημένες απ’ αυτές λιγότερο ή περισσότερο, όπως η Ελλάδα. Το πρόβλημα με τις εξαρτημένες χώρες είναι πως η εξάρτηση δεν είναι από μία μόνο μεγάλη ή «μεγάλη» χώρα κι έτσι και στους δύο πόλους υπάρχουν πολλαπλές επιρροές (ή και εγκάθετοι). Γι’ αυτό χρειάζεται να καταφεύγουν σε συμφωνίες ποιος κάθε φορά, και ανάλογα με το συσχετισμό δυνάμεων τη συγκεκριμένη στιγμή, θα παίρνει το χρίσμα και θα εξισορροπεί τα ξένα συμφέροντα.

Εννοείται ότι υπάρχουν και οι λαοί και προσπαθούν, άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι, να προκαταλαμβάνουν τη θέλησή τους και να υπονομεύουν την εφαρμογή της, ιδιαίτερα όταν ο ένας εκ των δύο προηγούμενων πόλος καταρρέει, όπως σήμερα στην Ελλάδα.

Μεταπολιτευτικά είχε προχωρήσει με «επιτυχία» ο δικομματισμός, με τα γνωρίσματα που αναφέραμε στην αρχή. Από τη μία η φιλοευρωπαϊκή γραμμή με τη Ν.Δ. του πρώτου Καραμανλή και την καταστροφική συνέχεια με το Μητσοτάκη. Και από την άλλη με την, υποτίθεται, ελληνική γραμμή του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, που σιγά, σιγά διαφοροποιούνταν πότε προς την Ευρώπη (με το Σημίτη) και πότε απροκάλυπτα προς την επιθετική προς το ευρώ κ.λπ. αμερικανική πολιτική (με το Γιωργάκη).

Όταν η απειλούμενη καταστροφή (οικονομικά και εθνικά) της χώρας από το Σημίτη οδήγησε στον πόλο της Ν.Δ. με το νέο Καραμανλή, προέκυψαν νέα προβλήματα, ιδίως εθνικά και με τις ενεργειακές οδούς. Τότε επενέβησαν οι ΗΠΑ απροκάλυπτα με τις πυρκαγιές, τις καταστροφές του Δεκέμβρη του 2008 και τελικά με απόπειρες ακόμη και δολοφονιών. Τότε επέστρεψε ο πόλος του Γιωργάκη των ΗΠΑ με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα, που οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο, κάτι που απαιτεί για τους ξένους νέες αναπροσαρμογές.

Έτσι δημιουργήθηκε το νέο δίπολο. Από τη μία το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, με τη Ν.Δ. του αποδυναμωμένου Σαμαρά, την επανεμφάνιση της Ντόρας(!) και τον εν αναμονή Κουβέλη, υπό τις ευλογίες της Ε.Ε. Και από την άλλη, μετά την αποκάλυψη και τον εξευτελισμό του Γιωργάκη, ο προωθούμενος με κάθε τρόπο Τσίπρας του ΣΥΡΙΖΑ του επικίνδυνα πολύγλωσσου, υπό τις επευφημίες όλων των αμερικανικών εφημερίδων, τουλάχιστο.

Δεν είναι συμπαγή, βέβαια, τα δύο μέτωπα. Δυστυχώς, όμως, για μας υπερτερούν και στα δύο μπλοκ δυνάμεις (ακόμη και εγκάθετοι) εχθρικές προς τη χώρα μας, κοινωνικά και ιδίως εθνικά (Σκόπια, Αιγαίο, Θράκη, λαθρομετανάστες, ασφάλεια), που δυσκολότερα απ’ ότι πρωτύτερα μπορούν να εξουδετερωθούν από ελληνικές φωνές μέσα στους δύο πόλους, λόγω της σύγχυσης και της αναταραχής που επικρατεί και που θα ενταθούν στις προσεχείς ημέρες.

Περισσότερα στοιχεία για τις εξελίξεις στο εσωτερικό των δύο μπλοκ θα μπορούσαμε να παραθέσουμε με την παρουσία μας στην κρατική τηλεόραση, αν θα μπορούσαμε να συμμετάσχουμε στις εκλογές. Αυτό, όμως, δεν κατέστη δυνατό κι έτσι απομένει μόνο η ιστοσελίδα και η προσωπική επαφή. Πάντως, ούτως ή άλλως, πριν ή μετά τις νέες εκλογές, θα υπάρξει, σίγουρα, η ελληνική αντίδραση.