ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Τις τελευταίες μέρες η απροκάλυπτη, η στυγνή επίθεση της Γερμανίας στην Κύπρο μονοπωλεί το ενδιαφέρον και δικαίως. Το ΟΧΙ της Βουλής αλλά και του κυπριακού Ελληνισμού έκοψε την ανάσα σ’ όλο τον κόσμο, που παρακολουθεί με αγωνία και ελπίδα τις εξελίξεις εκεί και τις επιπτώσεις παντού. Δεν είναι εύκολη μια πρόβλεψη για άμεση ευνοϊκή για την Κύπρο γερμανική ήττα. Βραχυπρόθεσμα, θα «κερδίσουν» ο Σόιμπλε και οι γερμανικές τράπεζες, όμως η νίκη τους αυτή θα αποδειχθεί σύντομα Πύρρειος και θα αποτελέσει την αρχή του τέλους τους. Η σιωπή των ΗΠΑ και Κίνας και η «υποχώρηση» της Ρωσίας μόνο ευνοϊκά σημάδια δεν είναι για τη Γερμανία.

Όλα τώρα φωτίζονται διαφορετικά

Ο ιταμός κυνισμός της Γερμανίας, όλης της Γερμανίας, και των παράσιτων-συμμάχων της, διαλύει κάθε αυταπάτη (ευχαριστούμε κ^α Μέρκελ!) για την ουσία της Ε.Ε. και του ευρώ της και τη σημασία του για τους λαούς του κόσμου, του παγκόσμιου συστήματος, του καπιταλισμού στην πιο χυδαία του μορφή. Τώρα όλοι στην Ευρώπη και όχι μόνο στο Νότο βλέπουν τι σημαίνει το σχέδιο της Γερμανίας για την «ευρωπαϊκή» ενοποίηση, τι θα σημάνει ενιαία οικονομική πολιτική, ενοποίηση του τραπεζικού συστήματος και «προστασία» του. Όλοι θα συνειδητοποιήσουν την ειρωνεία του πράγματος: Διαλύουν τον υπερτροφικό τραπεζικό τομέα της Κύπρου, για να ενισχύσουν το τραπεζικό-χρηματιστικό γερμανικό, που απαγορεύει κάθε παραγωγή και ανάπτυξη!

Το πιο άμεσο, όμως, πολιτικό αποτέλεσμα στην Ευρώπη είναι η αποκάλυψη των πολιτικών ηγεσιών, που αποδεικνύει την πλήρη διάστασή τους από τα συμφέροντα, τις ανάγκες των λαών, που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν. Το πολιτικό παράδειγμα της Ιταλίας και η απειλή της Βρετανίας για αποχώρηση από την Ε.Ε. ήσαν οι πρώτες προειδοποιητικές βολές. Ιδιαίτερα έκθετο έμεινε το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Η κυβερνητική συμμαχία ουσιαστικά παρέμεινε άφωνη και μάλιστα ο θλιβερός Κουβέλης αποτόλμησε να αποκαλύψει τις μύχιες κυβερνητικές επιθυμίες, δηλώνοντας αμέσως (γιατί λίγο μετά τα γύρισε, πανικόβλητος) ότι η απόφαση του Γιουρογκρούπ είναι προς την ορθή κατεύθυνση!! Όσο για την αντιπολίτευση, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς ούτε μια λέξη, κατά το παράδειγμα των ΗΠΑ, για τη γερμανική θρασεία επίθεση, περιορίστηκε σε κατηγορίες κατά της κυβέρνησης για ... εγκατάλειψη της Κύπρου και ο Καμμένος επιχειρεί πρόταση μομφής κατά του, θλιβερού όντως, Στουρνάρα... Για την ουσία, για τη μοναδική προοπτική διάσωσης της Κύπρου (και της Ελλάδας), που ξεκινά με την απελευθέρωση από την Ε.Ε. και το ευρώ της, ούτε κουβέντα! Ούτε τώρα!!

Δεν έχουμε πλέον ούτε τυπικά Κυβέρνηση

Σήμερα η απουσία κυβέρνησης στην Ελλάδα φαντάζει εκκωφαντική. Μέχρι τώρα προσπαθούσε να δείξει ότι σε δευτερεύοντα, έστω, θέματα είχε κάποιο λόγο. Τον τελευταίο καιρό δεν μπορεί να αρθρώσει λέξη, χωρίς την έγκριση της τρόικας, για κανένα ζήτημα, ούτε καν για την αμυντική λειτουργία της χώρας. Η Τουρκία μετατρέπει το Αιγαίο σε χώρο περιπάτου για τα αεροπλάνα και τις κορβέτες της, απειλεί περιπαικτικά τη χώρα μας για υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ, νησιά, Θράκη και Κύπρο, και ολόκληρη η κυβέρνηση μεταβαίνει στην Τουρκία έτσι, ώστε να επιτρέψει στον Ερντογάν να διακηρύξει ότι συζητήθηκαν ΑΟΖ κ.λπ., και ο Σαμαράς να ψελλίζει κάτι για διεθνές δίκαιο. Ακολούθησε το παράδειγμα του, απολύτως έκθετου πλέον, Παπανδρέου, όταν ακόμη και ο γενικά άτολμος Καραμανλής ανέβαλλε την επίσκεψη στην Τουρκία, στερώντας έτσι από την τουρκική ηγεσία την αφορμή θριαμβολογίας για την αποδοχή όλων των τουρκικών προκλήσεων.

Οδηγούμαστε σε πολιτική κρίση (;)

Το τρικομματικό σχήμα επιτείνει το ανύπαρκτο της κυβέρνησης. Οι δύο μικροί εταίροι ενδιαφέρονται μόνο για την πολιτική τους επιβίωση και ασκούν αντιπολίτευση ακόμη και σ’ αυτά που οι ίδιοι έχουν υπογράψει. Ο κύρια υπεύθυνος για όλα Βενιζέλος, διακρινόμενος μόνο για ακατάληπτες φλυαρίες, ζητά ανοικτά εκλογική σύμπραξη με τη ΔΗΜΑΡ(!), θέτοντας έτσι, de facto, θέμα εκλογών και το κόμμα της κ. Ρεπούση επιδιώκει επιβίωση, αρνούμενο (μαζί με τα υπολείμματα του ραγκούσιου παπανδρεϊσμού) το νέο νόμο για την ιθαγένεια στους λαθρομετανάστες, παρότι είναι σύμφωνος και με την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας. Ο Σαμαράς σιωπά και ακούγονται μόνο Βορίδης, Άδωνις και Κ. Μητσοτάκης!

Η ανυπαρξία της κυβέρνησης και η παρουσία παντού της τρόικας και των Γερμανών δε διορθώνονται, βέβαια, με όποιο ανασχηματισμό, που απλώς θα καταστήσει το πρόβλημα περισσότερο εμφαντικό και δεν αποκλείεται πλέον η πτώση της κυβέρνησης, με αφορμή ό,τι θα προλάβει να επικαλεστεί όποιος από τους τρεις.

Θα μπορούσε η κρίση αυτή να οδηγήσει σύντομα σε νέες εκλογές. Τι το νέο θα έφερνε όμως; Τις θέλει πραγματικά κάποιος (εκτός πιθανόν της Χρυσής Αυγής); Πιθανότερο φαντάζει ένα νέο συμμαχικό σχήμα με επικεφαλής κάποιο ημιπολιτικό (οι τεχνοκράτες, πλέον, μας τελείωσαν) όνομα, ανάλογα με τους συσχετισμούς αγγλοαμερικανικού και γερμανικού πόλου (π.χ. Μαρκεζίνης...). Σε περίπτωση συμμετοχής και ΣΥΡΙΖΑ είναι πιθανή (θετική εξέλιξη...) η ανεξαρτητοποίηση του Αριστερού Ρεύματος, κάτι που δεν μπορεί να συμβεί σε περίπτωση κυβέρνησης με κορμό το κόμμα του κ. Τσίπρα, και μάλιστα μετά από εκλογές...

Δυστυχώς, όσο περιμένουμε κάποια θετική εξέλιξη μέσα από αυτό το πολιτικό σκηνικό, άμεσα ή έμμεσα, ανοικτά ή καλυμμένα, αποδεχόμενο Ε.Ε. και ΕΥΡΩ, μόνο επιδείνωση μπορούμε να προσδοκούμε. Επιπλέον, μετά και τις τελευταίες εξελίξεις στην Κύπρο, αναμένονται δυσκολότερες μέρες σε όλα τα εθνικά θέματα, εσωτερικά και εξωτερικά, γιατί όλοι τριγύρω μας (και όχι μόνο) καιροφυλακτούν.

Ευτυχώς, η σκληρή πραγματικότητα προσγειώνει πολλούς που βολεύονταν με αυταπάτες ότι θα επιβιώσουμε δεμένοι στην Ε.Ε. και τα μνημόνια. Η ραγδαία απελευθέρωση συνειδήσεων, ιδιαίτερα μετά και το νέο ΟΧΙ του κυπριακού ελληνισμού, επιτρέπει να αισιοδοξούμε ότι ο Αγώνας για Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση θα καταδειχθεί ως ο μοναδικός δρόμος επιβίωσης για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, παρότι οι αντικειμενικές συνθήκες καθίστανται δυσμενέστερες.