ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο κόσμος του ποδοσφαίρου δεν ήταν ποτέ αγγελικός. Αντανάκλαση της όλης κοινωνίας ήταν. Αλλά κάποιες αρχές και αξίες υπήρχαν. Εξ άλλου είναι το πιο λαϊκό άθλημα.

Ας μην πάμε πολύ μακριά, στην κατοχή, όταν ομάδες αρνούνταν να κάτσουν να χάσουν από ομάδες των κατοχικών στρατευμάτων με την απειλή της εκτέλεσης, όταν τα φέρετρα των ποδοσφαιριστών-αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης καλύπτονταν από την ελληνική σημαία και τη σημαία της ομάδας τους.

Ακόμη και στα μετέπειτα χρόνια οι ομάδες κάτι εκπροσωπούσαν. Η φανέλα είχε σημασία. Υπήρχε και αλληλοσεβασμός. Δίπλα δίπλα στις κερκίδες οι οπαδοί των αντιπάλων. Και ο ένας πανηγύριζε τη διεθνή επιτυχία του άλλου.

Κάποιες ομάδες στο εξωτερικό, όπως η Μπαρτσελόνα, κρατάνε κάποιες αξίες μέχρι σήμερα, που το ποδόσφαιρο είναι καθαρά επαγγελματικό. Στην Ελλάδα τι έμεινε όρθιο; Οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, συνήθως χωρίς καμιά κουλτούρα, ενδιαφέρονται μόνο για τα συμβόλαια και μπορούν ν’ αλλάζουν ομάδες σαν τα πουκάμισα, ακόμη και στις μικρές κατηγορίες. Κάποιοι τυχοδιώκτες αγοράζουν ομάδες, για να ξεπλένουν μαύρο χρήμα, για να κερδίζουν στοιχήματα από στημένους αγώνες ή για να χρησιμοποιούν τους «οπαδούς» ως κοινωνική ασπίδα. Άλλοι πουλάνε οπαδιλίκι, για να κατακλέβουν τους οπαδούς.

Έτσι έφτασαν να εξευτελίσουν ακόμη και τη μεγάλη ομάδα της προσφυγιάς…