ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

«Αποχώρησε» από την κυβέρνηση, ή την «αποχώρησαν» έξυπνα..., η ΔΗΜΑΡ με πρόσχημα την, όντως αντιδημοκρατική, επίθεση κατά της Δημόσιας Τηλεόρασης και Ραδιοφωνίας. Πολύ γρήγορα, όμως, επεκράτησαν στο κόμμα Κουβέλη-Ρεπούση δεύτερες σκέψεις, αυτές της νομής της Εξουσίας, που πρώτη ανοικτά διακήρυξε η Δαμανάκη (με τη γνωστή «κουλτούρα εξουσίας»), όχι βέβαια για να προωθήσουν ιδέες και εφαρμογές τους (που είναι άλλωστε ο πραγματικός στόχος της πολιτικής), αλλά απλώς να εξασφαλίσουν θέσεις, «καρέκλες», «μέλι».

Έτσι, η ΔΗΜΑΡ, λίγες μέρες μετά την «απόδρασή» της, αποφάσισε στις 2 Ιουλίου ότι πρέπει να παραμείνουν στις κυβερνητικές θέσεις(!) τους τα στελέχη της που τις είχαν καταλάβει (περίπου 100...) όσο συγκυβερνούσαν, με τη γνωστή αναλογία 4:2:1, διότι «είχαν επιλεγεί αξιοκρατικά»!! Μάλιστα, για να προστεθεί μια κωμική νότα, ένας απ’ αυτούς, πρόεδρος σε μεγάλο κρατικό οργανισμό, έσπευσε από παρεξήγηση(!) να παραιτηθεί μόλις αποχώρησε από την κυβέρνηση ο Κουβέλης, και την άλλη μέρα η ΔΗΜΑΡ τον έστειλε πίσω(!), για να δηλώσει ότι το... μετάνοιωσε και να ζητήσει από τα έκπληκτα μέλη του Δ.Σ. να την επανακαταλάβει, διότι είχε επιλεγεί... αξιοκρατικά!

Εννοείται ότι τα παραπάνω δεν περιορίζονται μόνο στον κόσμο της ΔΗΜΑΡ. Χαρακτηρίζουν πλήρως όλο το δυναμικό του ΠΑΣΟΚ, το μεγαλύτερο μέρος της Ν.Δ., σύμπασα την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ περί τον Τσίπρα και άλλους, πλην του ΚΚΕ.

Αυτό είναι το δέλεαρ που χρησιμοποιούσαν πάντοτε οι «προστάτες» μας, η (δοτή) εξουσία και το χρήμα, ώστε να επιλέγουν το προσωπικό τους στη χώρα μας, και όχι μόνο στο πεδίο της πολιτικής, ανάμεσα σε όσους ονειρεύονται να γίνουν «πρόεδροι», έστω και σε τοπικό επίπεδο, όπως το περιγράφει σαρκαστικά πριν από 100 τόσα χρόνια ο Μπέρναρντ Σω.