ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο Μολώχ του μνημονίου φαίνεται ότι ετοιμάζεται να καταβροχθίσει άλλη μια κυβέρνησή του. Η φθορά της κυβέρνησης Σαμαρά είναι εμφανής και οι τριγμοί στη συμμαχία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αισθητοί. Ο τρίτος εταίρος εγκατέλειψε νωρίτερα το σκάφος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα αποφύγει το μοιραίο.

Οι ξένοι προστάτες δυσκολεύονται να ελέγξουν τις πολιτικές εξελίξεις, γι’ αυτό αναβαθμίζουν περαιτέρω τον πολιτικό ρόλο των κύκλων της ανωμαλίας. Μετά το μαχαιροβγάλτη της γειτονιάς στο Κερατσίνι έδρασαν οι επαγγελματίες δολοφόνοι στο Ν. Ηράκλειο. Έδρασαν την ίδια μέρα που, λίγες ώρες νωρίτερα, δημιουργήθηκε τεράστιο πολιτικό θέμα με τις αποκαλύψεις σχετικά με τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις υπουργών και την απόπειρα δολοφονίας του Καραμανλή.

Ο πόλεμος μεταξύ των ξένων δυναστών μαίνεται, στην προσπάθειά τους ν’ αρπάξει ο καθένας το μεγαλύτερο δυνατό μερίδιο από τον πλούτο του ελληνικού λαού, αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να συμφωνούν και να συνεργάζονται, για να διαιωνίζεται το καθεστώς κατοχής στην πατρίδα μας. Στόχοι τους είναι να λειτουργούν οι πολίτες και οι βουλευτές σε συνθήκες τρομοκρατίας, ώστε ν’ αποδέχονται παθητικά τις εντολές της τρόικας, που διαβιβάζονται μέσω των πειθήνιων κυβερνήσεων, και να δημιουργήσουν κατάλληλο κλίμα, που να δικαιολογεί περιορισμούς στα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Με παρούσα και ισχυρή πολιτική δύναμη τη «Χρυσή Αυγή», με παρόν και το αντίπαλο δέος των λεγόμενων «αντιεξουσιαστών», δια πάσαν χρήσιν.

Ο ελληνικός λαός, όμως, έχει αψηφήσει πολλές φορές εκβιασμούς και απειλές και, τελικά, θ’ αντιδράσει και τώρα στα σχέδια των δυναστών.

Οι παλινωδίες του Α. Σαμαρά

Μέχρι και τις αρχές Οκτωβρίου ο Α. Σαμαράς φαινόταν ότι θα διεκδικήσει με πολλές πιθανότητες επιτυχίας την επανεκλογή του, στηριζόμενος α) στη θριαμβολογία του για τη «διάλυση της Χρυσής Αυγής», β) στο «αντάρτικο» που σήκωσε εναντίον της τρόικας (όχι άλλα μέτρα), γ) στην αναμενόμενη βελτίωση της στάσης του Βερολίνου μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου (κούρεμα χρέους). Θα μπορούσε έτσι να στηρίξει τις θεωρίες του για success story και να προκηρύξει εκλογές, εξουδετερώνοντας και το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου με το σκάνδαλο των υποβρυχίων.

Στην προσπάθειά του αυτή είχε την υποστήριξη των Αμερικανών, στην προστασία των οποίων φαίνεται ότι επανέκαμψε. Σε όλη τη διάρκεια των μνημονίων οι Αμερικανοί άφησαν τους Γερμανούς ν’ αλωνίζουν στην Ελλάδα, αλλά τώρα θέλουν ν’ αυξήσουν την επιρροή τους και, στα πλαίσια αυτά, τα ΜΜΕ προετοίμαζαν την αντικατάσταση του υποτελούς στους Γερμανούς Στουρνάρα.

Τίποτα απ’ αυτά δεν του βγήκε του Α. Σαμαρά. Ο κόσμος μετά από τις 2-3 πρώτες μέρες έπαψε να ενδιαφέρεται για τα πολύωρα σίριαλ των καναλιών με τη Χ.Α., η τρόικα παρέμεινε αυστηρή στις απαιτήσεις της (Τόμσεν: «Μη λέτε εκεί έξω ότι δεν θα πάρετε μέτρα, γιατί απλά θα τα πάρετε», 8/11/2013 «Ελευθεροτυπία») και η Μέρκελ δε συζητάει καν για άλλο κούρεμα. Οι Αμερικανοί διαπίστωσαν ότι ο Σαμαράς δε διασώζεται και αναζητούν εναλλακτικές λύσεις για τα συμφέροντά τους. Ο Σαμαράς έμεινε ξεκρέμαστος και, στην απόγνωσή του, επανήλθε στην προστασία της Γερμανίας και στη συμμαχία του με το Βενιζέλο, τον οποίο κάλυψε τόσο για το σκάνδαλο των υποβρυχίων όσο και για τις περίφημες λίστες Λαγκάρντ, Λιχτενστάιν κ.λπ.

Αναστάτωση στη Ν.Δ.

Η κάλυψη στο Βενιζέλο ξεσήκωσε θύελλα στο εσωτερικό της Ν.Δ., με πρωτοστατούντες τους πολυάριθμους καραμανλικούς, που από καιρό ήσαν δυσαρεστημένοι, φλερτάριζαν με το ΣΥΡΙΖΑ κι έψαχναν την ευκαιρία να διαφοροποιηθούν ανοιχτά. Τους βοήθησε και ο Σαμαράς με τις ανιστόρητες θεωρίες για τα «δύο άκρα», με τις οποίες φυσικά εξέφρασαν ανοιχτά τις διαφωνίες τους. Ο Πρ. Παυλόπουλος υποστηρίζει δημοσίως ότι τόσο ο Ενιαίος Φόρος Ακινήτων (ΕΝΦΑ), που εισηγείται ο Στουρνάρας, όσο και η παράταση του χαρατσιού, που συζητείται εναλλακτικά, είναι αντισυνταγματικά. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Άρης Σπηλιωτόπουλος («η υπερφορολόγηση σημαίνει μορφή δήμευσης ή ακόμη και αμφισβήτηση του δικαιώματος στην ιδιοκτησία»), που επιπλέον «στολίζει» τους «χαρτογιακάδες γραφειοκράτες των Βρυξελών» (Επενδυτής 9/11/13). Πίσω από τους καραμανλικούς βρήκαν την ευκαιρία να τρέξουν και οι ντορικοί, που τόσον καιρό είχαν λουφάξει. Ο Αβραμόπουλος, που παίζει το δικό του (αγγλοαμερικάνικο) παιχνίδι, εμμέσως πλην σαφώς, διαφώνησε με την κάλυψη που προσέφερε ο Σαμαράς στο Βενιζέλο για το σκάνδαλο των υποβρυχίων. Εναντίον του προτεινόμενου Ενιαίου Φόρου Ακινήτων, για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους, τάχθηκαν 74 βουλευτές της Ν.Δ., δηλ. η πλειοψηφία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας! Προηγουμένως η κυβέρνηση δεν τόλμησε να πάει στη Βουλή το νόμο για τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, γιατί οι βουλευτές (επίσης για ψηφοθηρικούς λόγους) προειδοποίησαν ότι δεν πρόκειται να περάσει!

Μπροστά σε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις;

Με τα δεδομένα αυτά από τα μέσα Οκτωβρίου άρχισε να γίνεται πολλή συζήτηση στα πολιτικά παρασκήνια για ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά και μάλιστα σύντομα. Μια ψηφοφορία στη Βουλή για ένα μείζον πολιτικό θέμα θα μπορούσε να σημάνει το τέλος. Και μετά;

Ένα σενάριο προβλέπει εκλογές και σπρώξιμο του Τσίπρα στην πρωθυπουργία, χωρίς απόλυτη πλειοψηφία, ώστε να «δικαιολογούνται» οι μικρότερες ή μεγαλύτερες αποκλίσεις από τις προεκλογικές διακηρύξεις. Είναι ένα σενάριο που δε θα το προτιμούσαν οι Αμερικανοί, αφού θα «έκαιγαν» σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μια επένδυση με την οποία σχεδίαζαν να πορευτούν για μακρό χρόνο. Θα το χρησιμοποιήσουν σε έσχατη ανάγκη.

Ένα δεύτερο σενάριο είναι ο σχηματισμός κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή, με προφανείς δυσκολίες κι αυτό, αφού πρέπει να προηγηθεί διάσπαση της Ν.Δ. Το σενάριο αυτό προτιμούν ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, που φοβούνται εκλογικό καταποντισμό. Μια τέτοια κυβέρνηση προβλέπεται να στηριχθεί από την πλειοψηφία των βουλευτών ενός ευρέος φάσματος, που ξεκινά από τη Ν.Δ. και καταλήγει στο ΣΥΡΙΖΑ. Το όνομα του πρωθυπουργού παραμένει επτασφράγιστο, παρότι ακούγεται το όνομα του Αβραμόπουλου. Λογικότερο θα ήταν να επιλεγεί άτομο που δε θα έχει φθαρεί με πολυετή συμμετοχή στο πολιτικό προσκήνιο.

Οι δυσκολίες και των δύο εγχειρημάτων, οι δολοφονίες στο Ν. Ηράκλειο και η πρόταση μομφής μάλλον οδηγούν σε αναβολή των εξελίξεων και παράταση της κυβέρνησης Σαμαρά, εφ’ όσον δεν υπάρξει κοινοβουλευτικό «ατύχημα». Ο κόμπος, όμως, θα φτάσει στο χτένι στις ευρωεκλογές, οπότε μια δεινή ήττα των κυβερνητικών κομμάτων θα καταστήσει ανέφικτη την παραμονή του Σαμαρά. Γι’ αυτό συζητείται και το σενάριο των τριπλών εκλογών το Μάιο.

Αδιέξοδο στο ΠΑΣΟΚ

Το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου παρασύρει στη φθορά του τη σύμμαχο Ν.Δ. και (σε μικρότερο βαθμό) παρασύρεται από τη δική της φθορά. Απέφυγε (προς το παρόν) τις πρόωρες εκλογές, που θα σήμαιναν (με τους όρους που προαναφέραμε) ίσως και τον αποκλεισμό του από την επόμενη Βουλή, σίγουρα το πολιτικό τέλος του αρχηγού του. Αυτό, όμως, το «πλήρωσε» με τη νέα προγραμματική συμφωνία που συνυπέγραψε με το Σαμαρά, που τον δεσμεύει σε μια αλληλοϋποστήριξη. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε να συμμετάσχει στο σενάριο ανατροπής του Σαμαρά και δημιουργίας άλλης κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή; Αν δε συμμετάσχει, το κόμμα θα διαλυθεί, γιατί θα πάψει να υπάρχει ο μοναδικός λόγος που κρατάει τα εναπομείναντα στελέχη και μέλη του: η νομή της εξουσίας. Ακόμη κι αν όλ’ αυτά ξεπεραστούν, πώς θα κατέβει αυτόνομα στις ευρωεκλογές; Ποιο θα είναι το ποσοστό του; Κι αν προσπαθήσει να κρύψει τη γύμνια του με εκλογική συμμαχία, με ποιους θα συνεργαστεί και ποιους όρους θα του επιβάλουν αυτοί;

Την ίδια στιγμή το πολιτικό πτώμα του Σημίτη ανασύρεται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, για να μας «συμβουλεύει» περί του πρακτέου, λες και ενδιαφέρεται κανείς για τις συμβουλές του. Το θράσος του επιτρέπει να ομιλεί, χωρίς να απολογείται για την καταστροφή που προκάλεσαν στη χώρα οι κυβερνήσεις του και την απύθμενη διαφθορά τους.

Όσο για το Γιωργάκη, ταξιδεύει ευχαριστημένος στο εξωτερικό, αφού έκανε ό,τι τον διέταξε η his master’ s voice, χωρίς να έχει μπει (ακόμη) φυλακή. Εντός ΠΑΣΟΚ οι δικοί του «75» (Καρχιμάκης κ.λπ.) διαμαρτύρονται για τη φοροδιαφυγή των πλουσίων και τη συνεργασία με τη δεξιά!!

Υπό διάλυση και η ΔΗΜΑΡ;

Η ΔΗΜΑΡ δημιουργήθηκε για να διευκολυνθεί η συμμετοχή των μελών της στη νομή της πασοκικής εξουσίας και των κοινοτικών κονδυλίων. Αμέσως μετά τις δύο εκλογές του 2012, που έδειξαν καταβύθιση του ΠΑΣΟΚ, δυσκολία επιβίωσης της ΔΗΜΑΡ και εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ, ένα μεγάλο κομμάτι άρχισε να επανακάμπτει στο ΣΥΡΙΖΑ. Οι υπόλοιποι έγιναν ο τρίτος συνεταίρος της κυβέρνησης Σαμαρά. Με τη διαφαινόμενη φθορά της κυβέρνησης Σαμαρά ο Φ. Κουβέλης αποφάσισε να αποχωρήσει, για ν’ αποφύγει την εκλογική του εξαφάνιση. Μια ισχυρή μειοψηφία, όμως, διαφώνησε με την αποχώρηση, σύμφωνα με την αρχή «κάλλιο πέντε και στο χέρι …».

Επειδή στη δημοκρατία, όσο κακοποιημένη κι αν είναι, κάποτε έρχεται και η ώρα των εκλογών, η αυτόνομη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ πιθανότατα θα σημάνει τον αποκλεισμό της από τη Βουλή. Γι’ αυτό κάποιοι βιάστηκαν να συγκροτήσουν την κίνηση των 58, με σκοπό την εκλογική συνεργασία ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ. Αλλά ποιος θα έχει το πάνω χέρι σ’ αυτήν;

Τώρα, κατά πόσο μπορεί να ενδιαφέρουν όλα τα παραπάνω ένα λαό που υποφέρει από τις απολύσεις, τα λουκέτα, την ανεργία, την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων είναι μια άλλη ιστορία.

Γεύση εξουσίας από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ

Στο ΣΥΡΙΖΑ οι αντιθέσεις πολλαπλασιάζονται και οξύνονται. Ένας από τους στόχους της πρότασης μομφής ήταν και η εξασθένιση των φωνών διαμαρτυρίας. Δεν είναι μόνο οι αντιρρήσεις του Αριστερού Ρεύματος για τη συμμετοχή στο ευρώ και την Ε.Ε., οι αντιρρήσεις του Μ. Γλέζου και η δημοσιότητα που πήραν, η ανησυχία για τη σταδιακή μεταλλαγή θέσεων (π.χ. από το «όχι πάση θυσία ευρώ» πέρασε στο «ευρώ οπωσδήποτε»), είναι κυρίως η δυσαρέσκεια που γενικεύεται για την ηγετική ομάδα, που λειτουργεί πλέον όλο και πιο συγκεντρωτικά, αγνοώντας την Κοινοβουλευτική Ομάδα και τα κομματικά όργανα. Αυτό έγινε στο ζήτημα της διακοπής της κρατικής χρηματοδότησης της «Χρυσής Αυγής», όπου ο ΣΥΡΙΖΑ συνέπλευσε με την αντισυνταγματική πρόταση της κυβέρνησης, αντιθέτως προς τους ΑΝΕΛ και το ΚΚΕ, που ψήφισαν «παρών». Το ίδιο συνέβη και με την υποψηφιότητα Τσίπρα για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Στο εσωτερικό του κόμματος, ακόμη και στα κεντρικά του όργανα ακούγονται σκληρές κριτικές για «προσωποκεντρικό κόμμα», «αφομοίωση των οργάνων του κόμματος από το προεδρικό περιβάλλον» κ.λπ.

Αντιλαμβάνεται κανείς με ποιο τρόπο θα συμπεριφερθεί η ηγετική ομάδα εάν και όταν θα κληθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει, οπότε και θα διαθέτει την επιπλέον ισχύ που θα της δίνουν το Σύνταγμα, οι νόμοι και ο κρατικός μηχανισμός.

[Για τους ΑΝΕΛ και το ΚΚΕ δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι σε όσα γράψαμε στα προηγούμενα φύλλα μας.]

Ο απελευθερωτικός αγώνας και το ΑΣΚΕ

Όπως πολλές φορές έχουμε εξηγήσει (βλ. και άρθρο στο «Παρόν» 3/11 /13, που δημοσιεύεται σ’ αυτό το φύλλο της «Ε»), κανείς δεν έχει το δικαίωμα ν’ αδιαφορεί για την ενίσχυση του ναζισμού στην Ελλάδα ούτε για τη διαιώνιση των μνημονίων. Το ΑΣΚΕ, όμως, πιστεύει ότι τα φαινόμενα αυτά δεν είναι αυτοφυή, αλλά φυσικές και αναγκαίες συνέπειες της βαθειάς εξάρτησης της πατρίδας μας, που έχει πάρει πλέον τη μορφή Ξένης Κατοχής. Τα φαινόμενα αυτά και πολλά άλλα, επομένως, δεν είναι δυνατό να αντιμετωπιστούν εάν δεν ενταχθούν σε μια συνολική προσπάθεια Εθνικής και Κοινωνικής Απελευθέρωσης. Με αυτή την αντίληψη μαζί με τη «Χριστιανική Δημοκρατία» και άλλους φίλους απευθυνθήκαμε σε πλήθος φορέων και προσώπων και τους προτείναμε τη συμμετοχή τους σε μια κοινή προσπάθεια. Οι περισσότεροι δεν ανταποκρίθηκαν, είτε παραμένοντας αδρανείς, είτε επιλέγοντας εύκολες λύσεις (συμμετοχή στο ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.). Η Κίνησή μας πραγματοποίησε και 3 εκδηλώσεις.

Δυστυχώς το καλοκαίρι η Χ.Δ. απέστειλε επιστολή προς όλους τους αντιμνημονιακούς φορείς (μεταξύ αυτών και το ΑΣΚΕ), με την οποία προβάλλεται ως προτεραιότητα ο αγώνας κατά του μνημονίου, προτείνεται η συνεργασία όλων των αντιμνημονιακών δυνάμεων για το σχηματισμό κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας, η οποία σε πρώτη φάση να επιδιώξει την απαλλαγή από τα μνημόνια εντός ευρώ και Ε.Ε. Το ΑΣΚΕ, φυσικά, δεν αποδέχθηκε την πρόταση και, παρότι ο πρόεδρος της Χ.Δ. Μ. Μηλιαράκης πρότεινε σε δημόσια ομιλία του στις 19/10/2013 να συνεχιστούν οι κοινές εκδηλώσεις, η Εκτελεστική Επιτροπή του ΑΣΚΕ αποφάσισε να παγώσει τις δραστηριότητες της Κίνησης και (χωρίς, βεβαίως, να διαταράξουμε τις φιλικές σχέσεις με τη Χ.Δ.) να κινηθούμε αυτόνομα στους προσεχείς μήνες, με μεσοπρόθεσμο στόχο τη συμμετοχή στις ευρωεκλογές του Μαΐου 2014.

Η απόφαση αυτή της Εκτελεστικής Επιτροπής επικυρώθηκε από τη Σύνοδο του ΑΣΚΕ, που πραγματοποιήθηκε στις 2/11/13. Η συμμετοχή στις ευρωεκλογές δεν τίθεται ως αυτοσκοπός, αλλά έχει στόχο να συμβάλει στην ανάδειξη της ανάγκης απελευθέρωσης της χώρας, προϋπόθεση της οποίας είναι η αποχώρηση από την Ε.Ε. και το ευρώ της. Στην προσπάθειά μας αυτή επιζητούμε τη συνεργασία με φίλους που συμφωνούν με την ανάγκη αυτή, κάποιοι από τους οποίους θα μπορούσαν να συμμετέχουν και στο ψηφοδέλτιο του ΑΣΚΕ ως συνεργαζόμενοι. Προϋπόθεση για τη συμμετοχή μας στις ευρωεκλογές είναι η επιτυχία της οικονομικής εξόρμησης που πραγματοποιεί το ΑΣΚΕ από 1 Δεκεμβρίου μέχρι 15 Ιανουαρίου.