ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Αυτήν την εποχή κάθε χρόνο, το εκπαιδευτικό μας σύστημα προωθεί τους επιτυχόντες στις ανώτατες σχολές, περίπου 80.000 εφήβους, με τη βεβαιότητα της κακής και ελλιπούς φοιτητικής – ακαδημαϊκής ζωής, από την άποψη της μόρφωσης και του επιπέδου διαβίωσης, και την αβεβαιότητα του μέλλοντος και της αξιοποίησης του πτυχίου σε επαγγελματική αποκατάσταση.

Οι γονείς όσων δεν πέτυχαν στον τόπο διαμονής τους, είναι αναγκασμένοι να βάλουν βαθειά το χέρι στην τσέπη, που πολλές φορές είναι άδεια, για να καλύψουν τα νέα έξοδα. Σε μια χώρα που συνηθίστηκε να γίνεται «εκπαίδευση» για τις ανάγκες της πολιτικής και όχι πολιτική για τις ανάγκες της παιδείας, το έργο των διαχειριστών έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και δυσκολίες, καθώς η πραγματικότητα που δημιούργησαν εκδικείται. Η μικροκομματική τακτική της δημιουργίας, σε στιλ αλυσίδας σούπερ μάρκετ, δεκάδων κέντρων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ανά τη χώρα και η υπάρχουσα και συνεχώς επιδεινούμενη οικονομική κρίση, αναγκάζει τις οικογένειες των φοιτητών να επιζητούν τρόπους αποφυγής αυτής της εσωτερικής μετανάστευσης.  Το νέο σύστημα με την ελαστικότητα στις μετεγγραφές  είναι απλή συνέπεια διαχείρισης αδιεξόδων, με αποτέλεσμα τη δημιουργία νέων, διότι το πρόβλημα μεταφέρεται στα Πανεπιστήμια και Πολυτεχνεία Αθήνας και Θεσσαλονίκης, στα οποία ο συνωστισμός φοιτητών και η έλλειψη πόρων, υποβιβάζει τραγικά το επίπεδο σπουδών, αλλά και στις επαρχιακές ανώτατες σχολές, οι οποίες υπολειτουργούν και σιγά-σιγά φθίνουν. Μα ποιος ενδιαφέρεται, ποιος αγωνιά! Το σύστημα θα κάνει αυτό που έκανε πάντα. Θα εκμεταλλεύεται και την εκπαίδευση για τις ανάγκες της πολιτικής.