ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

  Η υποτέλεια της ελληνικής κυβέρνησης, όπως εκφράζεται με τη συμμετοχή μας στην  Ε.Ε., μας οδήγησε σε άλλη μία οικονομική καταστροφή. Η Ελλάδα, ακολουθώντας όλα τα κράτη μέλη, καθώς και τους υποτελείς των Αγγλοαμερικανών, επέβαλε εμπάργκο στα ρωσικά προϊόντα. Η απάντηση των Ρώσων ήταν, ως αναμενόταν, άμεση. Σταμάτησαν να εισάγουν, πέραν των ευρωπαϊκών, και ελληνικά αγροτικά και άλλα προϊόντα. Χιλιάδες Έλληνες έμειναν άνεργοι. Σε μία βδομάδα το ελληνικό χρηματιστήριο έπεσε περισσότερο από κάθε άλλο στον κόσμο: -9.4%.

  Η ανοησία του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών έφτασε στο σημείο να ζητάει από τη Ρωσία μια πιο ευνοϊκή μεταχείριση για την Ελλάδα. Το ίδιο ζήτησε και ο Μανώλης Γλέζος, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα εξαφανίστηκε! Και πώς να μην εξαφανιστεί, αφού το προφανές είναι ότι η Ελλάδα, αν θέλει να αποφύγει την ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή, πρέπει να αποχωρήσει από την Ε.Ε. , κάτι που ούτε διανοούνται ούτε στην κυβέρνηση ούτε στο ΣΥΡΙΖΑ. Η Ρωσία (πολύ ορθά) απέρριψε το αίτημα λέγοντας ότι δεν έχει κανένα λόγο να συμπεριφερθεί πιο ευνοϊκά προς την Ελλάδα, αφού η Ελλάδα ακολούθησε ακριβώς την πιο σκληρή γραμμή των Βρυξελλών και της Ουάσινγκτον.

  Η ζημιά από τη συμμετοχή μας στην Ε.Ε. και το εμπάργκο της δεν περιορίζεται στα παραπάνω. Μέρος των προϊόντων που μέχρι τώρα η Ρωσία εισήγε από την Ελλάδα, τα εισάγει από την Τουρκία. Επίσης έχουμε τις συμφωνίες για τα εξοπλιστικά με τη Ρωσία, που ασφαλώς θα επηρεαστούν. Τέλος δεν γνωρίζουμε κατά πόσον οι Ρώσοι θα μας δημιουργήσουν το χειμώνα προβλήματα στην παροχή φυσικού αερίου.

   Οι Δυτικοί, σαν να είναι όλος ο κόσμος δικός τους, αποφάσισαν μόνοι τους ότι η κυβέρνηση Γιανουκόβιτς ήταν παράνομη, οργάνωσαν και χρηματοδότησαν αντιρωσικές διαδηλώσεις με τη συμμετοχή κυρίως ακροδεξιών νεοναζιστικών δυνάμεων, αποφάσισαν μόνοι τους ότι το Μαλεσιανό αεροπλάνο το έριξαν οι Ρώσοι και αποφάσισαν πάλι μόνοι τους ότι τον εμφύλιο που σήμερα διεξάγεται στην Ουκρανία τον δημιουργούν οι Ρώσοι.

  Τελικά διόρισαν από το παρασκήνιο μια κυβέρνηση χωρίς καμιά λαϊκή νομιμοποίηση (χωρίς εκλογές). Αυτή η κυβέρνηση περιλαμβάνει ουκ ολίγους νοσταλγούς των ναζί και περιφρονεί όλα τα δικαιώματα των μειονοτήτων μεταξύ των οποίων και της ελληνικής (Μαριούπολη) που αριθμεί 250.000 ψυχές. Ακόμη και η χρήση της γλώσσας απαγορεύεται. Απαραίτητη είναι η σύγκριση με την Κριμαία, όπου όλα τα δικαιώματα των μειονοτήτων είναι σεβαστά και μάλιστα δύο αντιπρόεδροι της τοπικής κυβέρνησης είναι Έλληνες.

  Οι Δυτικοί το μόνο που έχουν να αντιτάξουν απέναντι στον Ουκρανικό λαό είναι η ανηλεείς βομβαρδισμοί από αεροπλάνα, άρματα και πυροβόλα. Δεν νομίζουμε ότι θα έχουν αποτέλεσμα ούτε μπορούν να χρησιμοποιούν αυτή τη γλώσσα για πολύ. Ήδη, όταν οι Ρώσοι ανακοίνωσαν ότι θα στείλουν κομβόι με ανθρωπιστική βοήθεια στην ανατολική Ουκρανία, οι Δυτικοί απείλησαν ότι θα το βομβαρδίσουν, αλλά το κομβόι έχει ήδη φτάσει στον προορισμό του.

  Η Ε.Ε. μαζί με την Ελληνική κυβέρνηση κοροϊδεύουν τους Έλληνες παραγωγούς να «περιμένουν λύση από την Ευρωπαϊκή Ένωση», ενώ είναι βέβαιο ότι καμιά λύση δεν θα έρθει (κοροϊδεύουν ακόμη και για τα ποσά που θα δώσουν ως αποζημίωση), ή ότι θα βρουν άλλες αγορές, που ούτε αυτές πρόκειται να βρεθούν. Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι χάσαμε τον κυριότερο σύμμαχο στην περιοχή μας. Αλλά τι να περιμένει κανείς, όταν τόσο σοβαρά ζητήματα τα χειρίζεται ένας τέτοιος άνθρωπος που βρέθηκε (με την ψήφο Ελλήνων πολιτών δυστυχώς) υπουργός εξωτερικών.

  Τα ίδια με την Ελλάδα υπέστη και η Κύπρος, αφού και η κυβέρνηση Αναστασιάδη ευθυγραμμίστηκε πλήρως και αυτή με τη γραμμή Ουάσινγκτον – Βερολίνου. Το κόστος της ήταν 15 εκατομμύρια ευρώ.

  Τελικά οι χώρες που προσπάθησαν να τιμωρήσουν τους Ρώσους (Ελλάδα, Πολωνία, Τσεχία, Κύπρος κ.λπ.) υπέστησαν μεγαλύτερη ζημιά από τους Ρώσους και τώρα τους παρακαλούν να δείξουν επιείκεια... 

(Αναλυτική περιγραφή για τα της Ουκρανίας στα Επίκαιρα Κείμενα της ιστοσελίδας μας, που χαρακτηριστικό απόσπασμα είναι το παρακάτω:

«Από το παράδειγμα της Ουκρανίας, είναι ανάγκη να διδαχθούμε καταρχάς ότι η πολιτισμική και εθνική ενότητα μιας χώρας, ιδιαίτερα αν βρίσκεται σε εύαισθητη γεωπολιτική περιοχή, είναι αναγκαία προϋπόθεση για να μην καταστεί αυτή η χώρα έρμαιο στις γεωπολιτικές ορέξεις του κάθε ισχυρού. Είναι προαπαιτούμενο για την ενότητά της, την ανάπτυξή της, την πολιτική της ομαλότητα, τελικά την ίδια της την υπόσταση. Αυτή είναι μια από τις προυποθέσεις που μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και τις ανταλλαγές πληθυσμών επέτρεψαν στη χώρα μας να επιβιώσει και καλό είναι να το έχουμε στο νου μας όποτε, συζητάμε για το μεταναστευτικό.».