ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

δύσκολα τα πράγματα τριγύρω μας

Ο διεθνής περίγυρος της χώρας μας (Ουκρανία, Αλβανία, Σκόπια, Τουρκία, Συρία, Ιράκ) εξακολουθεί να εμφανίζεται απειλητικός, γενικότερα, και συνεχώς δυσμενέστερος, ειδικά για την Ελλάδα. Κύριος πρωταγωνιστής των εξελίξεων παραμένουν οι ΗΠΑ και τώρα, με δεδομένο τις κατηγορίες κατά του αποδυναμωμένου Ομπάμα για «αδυναμίες» στα εξωτερικά μέτωπα, ο φόβος για επιθετικότερες ενέργειές του, αυξάνεται, με παρεπόμενες δυσάρεστες παρενέργειες για την Ελλάδα, οι ηγεσίες της οποίας, είτε ως όργανα των ξένων (μεγάλων και μικρών) είτε ως ακραία ενδοτικών, είναι ή θεωρούνται απόλυτα δεδομένες…

Υπάρχουν, βέβαια, αντίρροπες δυνάμεις, που συνεχώς ενισχύονται, όπως Ρωσία και Κίνα, και που θα μπορούσαν να παίξουν ενεργό ρόλο, όχι φυσικά ανιδιοτελώς, στα δικά μας προβλήματα… Πώς, όμως ο ρόλος αυτός να ενεργοποιηθεί ευνοϊκός για μας, όταν οι παραπάνω αμερικανοευρωπαϊκές ηγεσίες «μας» αντιδρούν αρνητικά, είτε με τις «οικολογικές (μονόπλευρες!) ανησυχίες τους (Γεώργιος και Τσίπρας π.χ. για τον αγωγό Μπουργκάς Αλεξανδρούπολη) είτε με απαράδεκτες υποχωρήσεις σε αθέτηση ανειλημμένων υποχρεώσεων (Σαμαράς και Βενιζέλος για COSCO);

Παραζάλη στο εσωτερικό

Στην εσωτερική σκηνή τα πάντα είναι ρευστά, οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη και όλοι συνεχώς λένε και πράττουν αλλ’ αντ’ άλλων. Και οι Ελληνες πολίτες παρακολουθούν, απειλούμενοι και χάνοντας από παντού, σαστισμένοι και, για την ώρα (…), απαθείς.

Η Γερμανία προχωρεί ακάθεκτα σε διεύρυνση της κατοχής και εκμετάλλευσής της (αναλυτικά στο άρθρο για το «πείραμα»), αναγκάζοντας ακόμη και τον χειρότερο μέχρι τώρα Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας και μνημονιακότερο, μέχρι πριν από λίγο, όλων να καταγγέλλει τη γερμανική Ε.Ε. και ΟΝΕ ως σαδιστική (!) κατά της χώρας μας.

Από την άλλη, το αμερικανικό Δ.Ν.Τ. αρνείται να απεμπλακεί από τη χώρα μας επιμένοντας σε πλήρη συμμετοχή στην «εποπτεία» της κατοχής, περιπλέκοντας τα πράγματα. Και, προς γενική έκπληξη, η Κυβέρνηση εμφανίζεται να απειλεί με εκλογές, με την αξιωματική Αντιπολίτευση να ζητά συμφωνία(!) για Πρόεδρο, εκλογή του και αργότερα (!) για εκλογές, πανικόβλητη στο ενδεχόμενο να αναλάβει, μόνη της, τη «σκληρή διαπραγμάτευση» με την παραλογίζουσα Τρόικα και τις Αγορές, στις οποίες, επί τη ευκαιρία, στελέχη της έχουν τοποθετήσει τις «οικονομίες» τους. Μύλος…

Κυβέρνηση και οι «απέναντι»

Στο κυβερνητικό στρατόπεδο τα πάντα είναι θολά, μια που ο ΣΑΜΑΡΑΣ το παίζει σε διπλό ταμπλό. Από τη μια, ελπίζοντας ότι θα επιτύχει τους 180 βουλευτές για Πρόεδρο, επιχειρεί να ξεκαθαρίσει το τοπίο αριστερά και δεξιά του, ώστε να διατηρήσει ελπίδες πρωτιάς στις, όποτε έλθουν μετά, εκλογές. Έτσι «διαλύει» τη «Χρυσή Αυγή» με δίκη, αν μπορέσει, πριν από τις εκλογές, επιχειρεί την άλωση των ΑΝ.ΕΛ. και, με το θεωρούμενο ουδέτερο συγκρότημα του REAL εξαφανίζει τον Καρατζαφέρη, «αδιαφορώντας» για τις απειλούμενες «αποκαλύψεις» του, πλήττει τη Ντόρα και με πιθανές διώξεις του Μαρινάκη εξασφαλίζοντας ψήφους ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, μη φοβούμενος παράπλευρες απώλειες και ετοιμάζεται και για άλλα! Αυτά μπορούν να του αποφέρουν κέρδη, υπό την προϋπόθεση όμως ότι δε θα τον εξευτελίσει η Τρόικα, που παρά τις «κόκκινες γραμμές» ή και ακριβώς γι’αυτές(!) του ζητάει «τον ουρανό με τ’ άστρα», που θα τον «καταπλακώσουν». Στην περίπτωση αυτή σχεδιάζει να απειλήσει εκλογές ακόμη και εντός του Γενάρη (!) (3 εβδομάδων προεκλογικής περιόδου), αλλά έχει αποδείξει ότι δε διαθέτει το ανάστημα για κάτι τέτοιο. Αρα το πιθανότερο να αποτύχει σε όλα και να τελειώσει πολιτικά.

Ο έτερος Καπαδόκης, ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ,είναι ήδη χαμένος, όμως, προς δυστυχίαν του και άγνωστη κατάληξή του (…), δε φαίνεται να το έχει εμπεδώσει και αναλίσκεται σε ανόητες απόπειρες. Επιχειρεί να δραπετεύσει στην ΔΗμοκρατική ΠΑΡάταξη, δοκίμασε να …σαγηνέυσει ΓΑΠ, (που λόγω της γνωστής αδυναμίας του «ανέθεσε» στο Νίκο και κηπουρούς του να τον εξευτελίσουν πλήρως) και Σημίτη, που μετά την αποτυχία της «Ελιάς» θα περιορισθεί στο «Ποτάμι» του  αφ’ενός, όμως, γιατί η Siemens οδεύει εις δίκην και... Είναι, λοιπόν, ο Beni, τελειωμένος, παρά το ενδεχόμενο να τον βοηθήσουν οι άσπονδοι φίλοι του, όπως Σκανδαλίδης(!) και Λοβέρδος(!!) (με τον τελευταίο να προτείνει «εθελοντές διδάσκοντες αμισθί», … νέο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ και σχολεία για τους Αλβανούς(!), την ώρα που τα πάντα διαλύονται γύρω τους) και να τον αποτελειώσουν.

Η μόνη ελπίδα κάποιας σωτηρίας τους είναι ο ΤΣΙΠΡΑΣ και συνακόλουθα ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά, αν κάποιοι δεν αποχωρήσουν έγκαιρα. Είναι μέγας ο φόβος τους μη τυχόν και εξασφαλίσει ο Σαμαράς τους 180 και ταυτόχρονα μήπως δεν τους εξασφαλίσει (!) και προχωρήσει μόνος του σε πρόωρες εκλογές, οπότε θα πρέπει να αναλάβουν να «σώσουν» τη χώρα ο Τσίπρας και η χάβρα που τον περιβάλλει. Ως παρεπόμενο έχει επικρατήσει τέτοιο αλαλούμ στις γραμμές τους, που το «αλλ’ αντ’ άλλων» δε λέει τίποτα μπροστά στα όσα ακούγονται από τα στελέχη του. Πανικός, κυριολεκτικά, προς μεγάλη τέρψη της Τρόικας και παντός εχθρού της Ελλάδας.

Οι μόνοι που παραμένουν «ψύχραιμοι» είναι ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ, που χωρίς να νοιάζεται για τίποτα περιμένει να του προσφέρουν την αντιπροεδρία όποιοι κι αν κερδίσουν ∙ και το ΚΚΕ, που συνεχίζει από καιρού εις καιρόν, την αποκλειστική επαναστατική του γυμναστική, αναμένοντας να του προσφερθεί η «λαϊκή εξουσία» και μάλιστα όχι με εκλογές και μέσω Βουλής, όπως έχει δηλώσει η τέως Γραμματέας του, που τώρα μαζί με το σ. Μαΐλη ανέλαβαν να «ξαναγράψουν» την ιστορία των δεκεμβριανών του 1944, για την οποία, όπως είπε ο αείμνηστος Χαρίλαος, «αλήθεια είναι ό,τι συμφέρει το λαό»…

Τι μπορούμε να περιμένουμε

Μετά την παραπάνω γενική, φυσικά, και περιληπτική εικόνα της σημερινής πολιτικής, με την ευρεία σημασία της, κατάστασης μπορούμε να περιμένουμε τα πάντα και τίποτα(!) και πάντως τίποτα που να μπορεί να σταματήσει τον κατήφορο που έχει πάρει η χώρα και μάλιστα όχι μόνο και όχι κυρίως στα οικονομικοκοινωνικά, αλλά, δυστυχώς, και στα εθνικά (αναλυτικότερα σε άλλο άρθρο μας).

Και μπορεί να υπάρχουν τώρα σοβαρές αντιπαλότητες μέσα στην Ε.Ε., με τον «πόλεμο» περί τον πρόεδρο της Κομισιόν Γιούνκερ, τάχα διότι το Λουξεμβούργο είναι αποθήκη τρισεκατομμυρίων κλοπιμαίων (όπως, όμως, και όλες οι τράπεζες και τα «επενδυτικά funds» των βορείων άλλων) που ειδικά για τη χώρα μας είναι πολλαπλάσια του ονομαστικού «χρέους» μας, υποπολλαπλάσιου του γερμανικού  προς εμάς, όμως ποιος στο πολιτικό μας σκηνικό, όπου γιγαντώνεται και τώρα η διαφθορά και τα σκάνδαλα (το αντίτιμο της εξάρτησης, όπως και η εθνική μειοδοσία), θα ήθελε να τις εκμεταλλευθεί πραγματικά;

Μόνη λύση, όσοι αντιλαμβάνονται τα πραγματικά αίτια και τους «δικούς»μας αίτιους της κακοδαιμονίας που μας απειλεί με αφανισμούς, να μην αναβάλλουμε για αύριο τον ΑΓΩΝΑ για ΕΘΝΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.