ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στην ανατολική Μεσόγειο, εν όψει της εκμετάλλευσης των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων, έχουν συγκλίνει η Ελλάδα, η Κύπρος, η Αιγυπτος και το Ισραήλ, ώστε να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους σε ένα χώρο παγκοσμίου ενδιαφέροντος. Η ευνοϊκή αυτή εξέλιξη, που απομονώνει αντικειμενικά την Τουρκία από το σημαντικό πεδίο των υδρογονανθράκων, είναι, για την ώρα, συγκυριακή. Και αυτό, επειδή οι ΗΠΑ βρίσκονται σε  αντίθεση με την Τουρκία, που  με τον «σουλτάνο» Ερντογάν και με όχημα τον ισλαμισμό  επιδιώκει την ηγεμονία και τον έλεγχο των μουσουλμανικών χωρών και κατ’ επέκταση  των πλουτοπαραγωγικών πηγών τους καθώς και ηγετική θέση στην περιοχή. Δεν είναι βέβαιο όμως ότι μ’ ένα άλλο καθεστώς στην Τουρκία δε θ’ αλλάξει η στάση των ΗΠΑ.

Οι σχέσεις της Τουρκίας με την Αίγυπτο και το Ισραήλ περνούν βαθειά κρίση, γεγονός που οφείλουν να εκμεταλλευτούν η Λευκωσία και η Αθήνα. Οι ασκήσεις της ισραηλινής αεροπορίας στην Κύπρο και το FIR Αθηνών προσέφεραν σημαντικότατες υπηρεσίες στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις, όμως η ισραηλινή κυβέρνηση με την άρνησή της να συμπεριληφθεί στο κοινό ανακοινωθέν των ΓΓ ΥΠΕΞ ό όρος  «τουρκικές» για τις προκλήσεις εις βάρος της Κύπρου αποδεικνύει ότι δεν επιθυμεί πλήρη ρήξη  στις σχέσεις της με την Τουρκία, άρα δεν μπορεί η ελληνική πλευρά να εμπιστεύεται απολύτως τη στάση τους, αλλά και να προσδοκά τη στήριξή τους σε περίπτωση ελληνοτουρκικής κρίσης. Η σχέση της Άγκυρας με το Κάιρο είναι απολύτως τεταμένη μέχρι του σημείου της διακοπής διπλωματικών σχέσεων, ανάκλησης διπλωματών  και ανταλλαγής κατηγοριών, αφού η Άγκυρα ήταν από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του ανατραπέντος Προέδρου Μόρσι. Η ελληνική πλευρά το μόνο στο οποίο μπορεί να ελπίζει (και είναι το ζητούμενο), είναι υπογραφή συνθήκης για την ΑΟΖ, η οποία σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο περιλαμβάνει στον υπολογισμό της και το Καστελλόριζο, κάτι που θα ήταν μεγάλο πλήγμα στις τουρκικές παράλογες απαιτήσεις για αποκλεισμό του, αφού έτσι η τουρκική ΑΟΖ περιορίζεται σημαντικά και εξασφαλίζει επαφή στην ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ. Δεν είναι όμως βέβαιο ότι η Αίγυπτος θα σηκώσει μόνη της  το βάρος αυτό, δηλ. να αναγνωρίσει έμμεσα το Καστελόριζο μέσω της ΑΟΖ χωρίς τις πλάτες των ΗΠΑ.

Η επίσκεψη Νταβούτογλου

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα η Αθήνα δεν τηρεί σταθερή στάση αυστηρότητας απέναντι στους Τούρκους, που παραβιάζουν βάναυσα κάθε έννοια σεβασμού του εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, με παράλογες απαιτήσεις σε βασικά κυριαρχικά δικαιώματα ενός ανεξάρτητου κράτους, αλλά και προκλητική στάση με πειρατικές ενέργειες από θαλάσσης και αέρος στο Αιγαίο. Αντίθετα δίνει το πράσινο φώς για επίσκεψη Νταβούτογλου στην Αθήνα στις 5 Δεκέμβριου, όπου θα προεδρεύσει από κοινού με τον Σαμαρά στο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας, σε μια προσπάθεια αποκλιμάκωσης της έντασης που οι Τούρκοι δημιούργησαν, διαβεβαιώνοντάς τους ότι δεν κινδυνεύουν  τα συμφέροντά τους από τις επερχόμενες συμφωνίες με Ισραήλ και Αίγυπτο! Τη στιγμή που το Barbaros αλωνίζει στα χωρικά ύδατα της Κύπρου και το τουρκικό πολεμικό ναυτικό προκαλεί στο Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ, ο Σαμαράς, με τη σύμφωνη γνώμη του Βενιζέλου, δίνουν άφεση αμαρτιών στους Τούρκους και με δουλικότητα τους διαβεβαιώνουν ότι ο παραλογισμός τους γίνεται αποδεκτός. Δηλ. τον καλούν να μας πει ότι πρέπει να συνεκμεταλλευθεί η Κύπρος και η Τουρκία την κυπριακή ΑΟΖ και δεν αποκλείεται το ίδιο να ζητήσει στο Αιγαίο.

 Άρα ό,τι και αν κάνει η Άγκυρα, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις θα συνεχίζονται κανονικά, οι αντιδράσεις θα είναι για τους τύπους, μετά από τις εντολές ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού. Όμως πώς θα μας εμπιστευθούν; Πού είναι η αξιοπιστία και η αποφασιστικότητα των «Ελλήνων» Πολιτικών;  Όταν τον Απρίλιο του 2005 ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Μολυβιάτης, μέσα σε βαρύ κλίμα, επισκέφτηκε την Άγκυρα, σκάφος του τουρκικού λιμενικού αγκυροβόλησε στα Ίμια. Ο Μολυβιάτης παρέμεινε στο ξενοδοχείο του και δέχτηκε να πραγματοποιηθεί το πρόγραμμα των συναντήσεών του, μόνο όταν το τουρκικό σκάφος αποσύρθηκε. Ξεχάστηκε και φαντάζει μακρινή και παράτολμη η αποφασιστικότητα του «βυθίσατε το Χόρα». Είναι  βέβαιο ότι οι Τούρκοι θα συνεχίσουν τις επιθετικές ενέργειες στο Αιγαίο και στην Κύπρο μέχρι να πάρουν αυτό που θέλουν και διεκδικούν, επειδή  δε βρίσκουν αντίσταση και δεν αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα και αποφασιστικότητα. Βλέπουν μια παραπαίουσα κυβέρνηση,όπως βλέπουν διάφορα  στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Πέτρος Τσάγκαρης της συνιστώσας «Κόκκινο Δίκτυο» του κ. Νταβανέλου σε ανθελληνικό παραλήρημα να αρθρογραφεί ότι «η αδιάλλακτη και φιλοπόλεμη (!) στάση που κρατάει η Λευκωσία και η Αθήνα περιορίζει την (σ.σ καημένη) Τουρκία σε μια ΑΟΖ στενή παραλιακή ζώνη», ή όπως ο Πάνος Κοσμάς της συνιστώσας «Διεθνιστική Εργατική Αριστερά», που μεταξύ άλλων μας επισημαίνει  πως «η ανακήρυξη της Κυπριακής ΑΟΖ συνιστά καραμπινάτη μονομερή ενέργεια ενάντια στην Τουρκία» και αναφέρεται  στις «σφαγές των Τουρκοκυπρίων» από  τον «στρατηλάτη του ΟΧΙ Τάσσο Παπαδόπουλο». Η Τουρκία, ίσως, αναμένει  και τη θεση του άλλου σεσημασμένου «αντιεθνικιστή» του ΣΥΡΙΖΑ, του  κ. Νάσου Θεοδωρίδη.

 Αν οι Έλληνες και οι Κύπριοι δε δείχνουν πρόθυμοι να υπερασπιστούν με σθένος τα κυριαρχικά τους δικαιώματα που απορρέουν από τις διεθνείς συνθήκες και το Διεθνές δίκαιο, τι θα πράξουν οι ανθέλληνες Άγγλοι και οι υπόλοιποι “εταίροι” μας Ευρωπαίοι, που μέχρι τώρα αντέδρασαν εντελώς χλιαρά στην τουρκική προκλητικότητα και  αυθαιρεσία για να μην ενοχλήσουν τους Τούρκους;