ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Καταρρεύσανε μέσα σε λίγες μέρες μύθοι και στερεότυπα που χτίστηκαν δεκαετίες τώρα από τους  ευρωπαϊστές, μεταξύ των οποίων ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα και οι αριστεροί πολιτικοί του πρόγονοι,  για τις νομοτέλειες και τους μονοδρόμους της συμμετοχής της χώρας μας στην ΕΟΚ, αρχικά,  στην  Ε.Ε στη συνέχεια και τέλος στο ευρώ. Οι «ευρωπαϊκές αρχές»   της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης, του ορθού λόγου, της ισότητας των χωρών-εταίρων τελικά εν μιά νυκτί αποδείχθηκαν «πουκάμισο αδειανό», δηλ. προπαγανδιστικά συνθήματα, με τη συμβολή, είναι αλήθεια, της νέας διακυβέρνησης που μας υποσχέθηκε το τέλος των μνημονίων και της τρόικας εντός του ευρώ και της Ε.Ε. (!!!). Των υπαίτιων δηλ. που, μαζί με τις ΗΠΑ με το ΔΝΤ της, ευθύνονται για το καθεστώς της νέας κατοχής που βιώνουμε, με τη σύμπραξη της εγχώριας ελίτ.

 Η διάλυση της ελληνικής παραγωγής και η υπερχρέωση

Από το 1981 με την ΕΟΚ ξεκίνησε η διάλυση της ελληνικής  παραγωγής και η αντικατάσταση των ελληνικών με ξένα εισαγόμενα αυξάνοντας ραγδαία την ανεργία και τον ξένο  δανεισμό.

Στην έκδοσή μας ΑΣΚΕ-4 το 2006 (Η Ελλάδα στην ΕΟΚ-Ε.Ε. Η αποχώρηση από την Ε.Ε. όρος επιβίωσης και προόδου) αναφέρεται (σελ. 57,58,59,60,65) :

«Την πρώτη περίοδο της ένταξης της χώρας μας στην ΕΟΚ οι εταίροι μας πέτυχαν το άνοιγμα της αγοράς μας, τον εξοστρακισμό πολλών ελληνικών προϊόντων και την κυριαρχία των δικών τους. Αυτό το επέβαλαν με  την κατάργηση των δασμών, την επιδότηση των εισαγομένων από την ΕΟΚ προϊόντων και το σταδιακό έλεγχο των δικτύων πώλησης επώνυμων ελληνικών βιομηχανιών και επιχειρήσεων, τις οποίες αγόραζαν <....> Παράλληλα μας επέβαλαν ποσοστώσεις, δηλ. ανώτατα όρια παραγωγής σε προϊόντα, όπως π.χ. το γάλα, ο χάλυβας, το βαμβάκι, που είτε τα παρήγαν οι άλλοι εταίροι, ιδιαίτερα οι βόρειοι, είτε τα εισήγαν από τρίτες χώρες, με τις οποίες η ΕΟΚ είχε συνάψει ειδικές συμφωνίες. Με αυτό τον τρόπο μετέτρεπαν την  παραγωγή σε κατάρα<...>     Επιδοτούσαν την απόσυρση των αγροτικών μας προϊόντων. Επιδοτούσαν την πρόωρη συνταξιοδότηση των αγροτών, υπό την προϋπόθεση να πουλήσουν τα χωράφια τους. Επιδοτούσαν την καταστροφή των ελληνικών ψαράδικων σκαφών, με το πρόσχημα  της προστασίας των αλιευμάτων. Επιδοτούσαν, ... επιδοτούσαν  για να μην παράγουμε.<…>  Ο λόγος που οι «εταίροι» μας δέχθηκαν τη χώρα μας στη ζώνη του ευρώ δεν οφείλεται στην (κατά Σημίτη) «ισχυρή Ελλάδα». Ο λόγος  ήταν ότι με το ευρώ η ελληνική οικονομία  θα καταποντιζόταν. Θα έχανε όση  ανταγωνιστικότητα της είχε απομείνει κι έτσι τα εισαγόμενα κοινοτικά και άλλα ξένα προϊόντα θα είχαν πλήρως δική τους την ελληνική αγορά. Από την άλλη θα υπήρχε μόνιμη πίεση για μείωση μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών, στο όνομα της χαμένης ανταγωνιστικότητας<...> Αφαιρέθηκε από τη  χώρα μας το δικαίωμα άσκησης νομισματικής πολιτικής, δηλ. το δικαίωμα  να ορίζει την ισοτιμία του νομίσματός της σε σχέση με τα ξένα νομίσματα, να ορίζει τα επιτόκια και τους όρους δανεισμού, ώστε να ευνοεί τις εξαγωγές ελληνικών προϊόντων, τον τουρισμό,  να αποθαρρύνει τις εισαγωγή ξένων προϊόντων  και  να ευνοεί  την ελληνική παραγωγή.»

Τα πράγματα χειροτέρεψαν από τότε

Η διαφορά του τότε με το τώρα είναι ότι  με όπλο το ευρώ και την Ε.Ε. κυριάρχησε και πάλι η Γερμανία,  που έχοντας στο DNA της τα γονίδια του κατακτητή, επιχειρεί πλέον την γεωπολιτική κυριαρχία στο χώρο της Ευρώπης περιθωριοποιώντας τις άλλες ισχυρές χώρες της ευρωζώνης (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία) και ασκώντας ασφυκτικό πολιτικό και οικονομικοκοινωνικό έλεγχο στις περιφερειακές χώρες. Η λιτότητα που έχει επιβάλει στην ευρωζώνη και λογικά πλήττει και την ίδια, φαίνεται ότι δεν είναι τόσο οικονομικό όσο γεωπολιτικό εργαλείο κυριαρχίας. Γι’αυτό, άλλωστε, αντιδρούν οι ΗΠΑ στη γερμανική μονοκρατορία (και όχι στη διαλυση της ευρωζώνης), δυστυχώς, με μόνιμο θύμα τη χώρα μας, αφού τώρα ζούμε το δεύτερο πολιτικό εγχείρημα, μετά απ’ αυτό  του ΓΑΠ, που του υπέδειξαν να αποτρέψει το ευρώ ως αποθεματικό χρήμα εις βάρος του δολαρίου. Αφού το πέτυχε, παρέδωσαν τη χώρα στα νύχια της Γερμανίας.  

Ανάπτυξη κατά τη γερμανική Ε.Ε. σημαίνει

την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας και του ορυκτού πλούτου καθώς και των δημοσίων επιχειρήσεων με εξευτελιστικές τιμές σε κερδοσκοπικά-αρπακτικά κεφάλαια, με εργαζόμενους με μισθούς (200-300 ευρώ) και συνθήκες οιονεί δουλείας.

 Αφαιρείται έτσι κάθε μέσο ανάπτυξης από το δημόσιο, καταρρέει η αγοραστική δύναμη και η εσωτερική αγορά, τα δημόσια έσοδα, τα ασφαλιστικά ταμεία, η δυνατότητα επενδύσεων για παραγωγικές δραστηριότητες, σε συνδυασμό με τις υπέρογκες δόσεις των δυσθεώρητων δανείων, που καταλήγουν σχεδόν το σύνολό τους στους δανειστές,  με συνέπεια να μεγαλώνουν τα ελλείμματα και οι ανάγκες δανεισμού και να μας οδηγούν στα νύχια των «εταίρων»-δανειστών, δηλ. στη Γερμανία και στις ΗΠΑ, που μας θέλουν εσαεί  «αγκιστρωμένους».

Ανάπτυξη μέσα στο ευρώ και την Ε.Ε. ; 

Είναι χαρακτηριστικό ότι στις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το ζήτημα της ανάπτυξης της χώρας, που είναι ζωτικής σημασίας, ήταν ιδιαίτερα ελλειμματικό. Επίσης  η επιστολή Βαρουφάκη προς τους «θεσμούς» στο κεφάλαιο Πολιτικές για την προώθηση της ανάπτυξης μόνο στις ιδιωτικοποιήσεις αναφέρεται.

Με το ευρώ η κυβέρνηση δε διαθέτει ρευστότητα για δημόσιες επενδύσεις, δεν της επιτρέπουν οι «θεσμοί» να αυξήσει την  αγοραστική δύναμη των πολλών για να ενισχύσει την ζήτηση, την εσωτερική αγορά και την ανάπτυξη. Αλλά ούτε και την ανάπτυξη μπορεί να χρηματοδοτήσει, επειδή η ρευστότητα των τραπεζών εξαρτάται από τη βούληση Σόιμπλε-Ντράγκι. Τι τελικά μπορεί να κάνει σ’ αυτό το πλαίσιο μια κυβέρνηση της Αριστεράς, όπως αυτοαποκαλείται ;

Oμολογείται έτσι με την αποσιώπηση ότι, όταν δεν ελέγχεις το νόμισμα,  την εσωτερική αγορά και τη διακίνηση αγαθών και κεφαλαίων, είσαι έρμαιο του κάθε εκβιαστή, αρπακτικού «θεσμού» και «εταίρου». Δηλ. δεν έχεις εθνική κυριαρχία.

Προοδευτική πολιτική μέσα

στο ευρώ και την Ε.Ε.;

Καμιά κυβέρνηση, όσο καλές προθέσεις κι αν έχει, δεν μπορεί, όσο η χώρα παραμένει μέλος της Ε.Ε. και πολύ περισσότερό της ευρωζώνης, να πάρει κανένα προοδευτικό, φιλολαϊκό μέτρο. Οι λεγόμενες κοινοτικές αποφάσεις είναι δεσμευτικές συνοδευόμενες με πρόστιμα και ποινές σε περίπτωση απειθαρχίας. Τώρα με τα μνημόνια οι εκβιασμοί και οι απειλές «θεσμών» και «εταίρων», κυρίως, των Γερμανών και των υποτακτικών τους, είναι διαρκείς και απροκάλυπτες. Ο πόλεμος αυτός γίνεται αμείλικτος με τη συνδρομή των εγχώριων και ξένων ΜΜΕ τους.

            Τα μνημόνια ή τα «συμβόλαια για την ανάπτυξη» ή όπως αλλιώς θα βαφτισθούν δεν εμπίπτουν στο Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και του Δικαίου της Ε.Ε., επειδή έτσι θέλουν οι Γερμανοί. Τα θεωρούν διμερείς συμφωνίες δανειστών και δανειζόμενου. (σχετικές δηλώσεις Μοσκοβισί, Κατάινεν των «θεσμών») 

«Η κρίση ρευστότητας χρησιμοποιείται για να πιέσει τους Έλληνες να αρχίσουν πολύ γρήγορα συζητήσεις για την αξιολόγηση και να την ολοκληρώσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα - χωρίς καν να περιμένουν το τέλος Απριλίου» δήλωσε κυνικά στο Reuters αξιωματούχος της ευρωζώνης.(27-2-2015)

Συνέπεια όλων αυτών είναι ότι  οποιαδήποτε κυβέρνηση θα ήθελε να πάρει μέτρα υπέρ του λαού να μην μπορέσει να υλοποιήσει το πρόγραμμά της, να χάσει τη λαϊκή υποστήριξη, οπότε ή θα ανατραπεί ή θα παραδοθεί. Τα παραδείγματα περισσεύουν. Η Ιρλανδια που, όπως αποκάλυψε ο τότε υπουργός οικονομικών της, εκβιάστηκε από την ΕΚΤ με τον Τρισέ ότι, αν δεν υπογράψει το μνημόνιο, θα διακόψει τη χρηματοδότηση των τραπεζών. Η Κύπρος που, μετά την απορριπτική απόφαση της Βουλής  εκβιάστηκε ωμά : «Είτε αποδέχεστε την πρόταση είτε πτωχεύετε», είπε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών στον Κύπριο ομόλογό του και η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ συμφώνησε...

   Στην Ελλάδα ο  Α. Παπανδρέου (ασύγκριτου αναστήματος σε σχέση με τους σημερινούς πολιτικούς ηγέτες) ως αντιπολίτευση διεκήρυσσε κατά της ένταξής μας στην ΕΟΚ. Όταν έγινε πρωθυπουργός, μέσα στη γενικότερη ασυνέπειά του και την εξαπάτηση του κόσμου, αποδέχθηκε την ένταξη. Τελικά η ΕΟΚ άλωσε το κόμμα που ο ίδιος ίδρυσε και διάδοχός του εκλέχθηκε ο εκλεκτός της ΕΟΚ, ο Κ. Σημίτης, ο τελευταίος άνθρωπος που ο Ανδρέας θα ήθελε να τον δει πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

Το ερώτημα όμως παραμένει

Οσοι διαφωνούν με τη 4μηνη συμφωνία  που υπέγραψε ο κ. Βαρουφάκης τι ακριβώς προτείνουν, επειδή κανείς απ’ αυτούς δε μίλησε για έξοδο από την Ε.Ε. και το ευρώ. Μήπως ότι θα φοβηθεί ο Σόιμπλε ή θα βοηθήσει ο Ομπάμα; Ή κάτι άλλο;