ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Του Α.Φρυδά πτυχ. Νομικών και Πολιτικών Σπουδών
ΚΑΤΕΡΡΙΦΘΗΣΑΝ και οι Κυπριακές Αερογραμμές!

Και τι απέμεινε να πούμε για τούτη την ανάπηρη χώρα; Πώς να παραστήσουμε τελικά την κατρακύλα της μεταπραξικοπηματικής Κύπρου. Όπου και αν κοιτάξει βλέπεις τα κουρέλια της αποσύνθεσης και όπου στα­θείς νιώθεις την βαριά μυρωδιά του επαίτη. Μια απέ­ραντη ντροπή, όπου η όψη της υπερακοντίζει τον χει­ρότερο εφιάλτη. Σε τούτη τη χώρα δεν ακούς τίποτ' άλλο, παρά γρυλλισμούς τρέλας και παρατεταμένα βελάσματα και ογκηθμούς ανθρωπόμορφων θεριών! Εδώ λοιπόν, σε τούτο το πολυεθνικό ζωοπανήγυρο βιώνουμε το πολύκλαυστο εύρος του απίστευτου, του τραγικού και του γελοίου. Και μηρυκάζουμε τη χαρα­κτηριστική μπόχα της πολιτικοβαρβατίλας. Εδώ βλέπουμε όλα τα ντερτίπια της ντόπιας πολιτικής ολιγαρχίας που, πότε με τις ντουντούκες τις πλεκτά­νης, ή αλλέως πως, γυαλίζει δουλικά τα σκήπτρα των Ελιτάριων της Ευρώπης:

Μια ξιπασμένη δράκα (;) επαίσχυντων τυράννων, που χθες λεηλάτησε τον Κυπριακό λαό και με την παρωδία των Κυπριακών Αερογραμμών, που σήμε­ρα διατάζει την τελευταία έφοδο στο βρώμικο δικομματικό μαντρί της πολιτικής τους.

Μια συνδυασμένη πολιτική ολιγαρχία πορτοφολά­δων και μολεμένη από χολέρα ιδεοληψιών και μια διπολική κάστα μεγαλομασκαράδων που υπερχρέω­σε την χώρα, όπου οι «ημέτεροι» καταβρόχθισαν τους κόπους και τον ιδρώτα του λαουτσίκου, με την ηρεμία και τη σιγουριά των λεόντων της ζού­γκλας.

Μια δουλόπρεπη πολιτική φάρα, Σατραπεία ανδρεικέλων που προσκυνάει και προσκυνούσε της Τουρκιάς τους στρατηγούς και τον εποικισμό, ανή­μπορη και πρόθυμη γονυπετούσα και πουλώντας τους φυσικούς μας πόρους και ό,τι άλλο διατάξει η συμμορία των Βρυξελλών και των Αμερικάνων.

«Δεν είναι πατρίδα μου όλοι αυτοί. Το δηλώνω για όποιον σε τούτα τα χώματα θέλει να μ' ακούσει. Τούτοι για μένα, είναι οι χειρότεροι εχθροί που πέρα­σαν από αυτόνε τον τόπο.»*

Τούτοι, όλοι αυτοί, δεν μας σφάζουν με τις χαντζάρες, όπως έκαναν οι τουρκαλλάδες. Μας σφάζουν με το βαμβάκι, αφού πρώτα μας κάνουνπολτό, μια μάζα ευκολομάσητη, γλοιώδη.

Μας ξεκληρίζουν σιγά, σιγά και με μέθοδο! Και που είναι ο αγωνιστικός πυρετός του χθεσινού ανθρώπου; Πού είναι το «αδούλωτο» ελληνικό Κυπριακό πνεύμα; Πού είναι οι φτωχοί; Που είναι οι άνεργοι; Πού είναι οι απελπισμένοι, οι πεινασμένοι; Πού είναι οι ληστεμένοι; Πού είναι οι αντάρτες;

Μήπως σύντομα η πλάση επιτέλους γεννήσει πάλιν ποιητές-μαχητές που με φρίκη θα αναρωτηθούν: «Τόσες δυστυχίες και τόσο λίγοι πραγματικοί αγωνιστές; Είναι λοιπόν κουφά της καρδιάς μας τα αυτιά; Γι' αυτό είναι βαρύς ο αγέρας σαν μολύβι;...» **

Υ.Γ. Το ξέρω! Όλα αυτά που γράφω είναι λόγια, λόγια, λόγια που πάνε στο βρόντο. Είναι ξερόηχα λόγια που δαιμονίζουν μόνο την άδεια καρδιά μου.

 Συγγνώμη ... Σημειώσεις: *Πάμπλο Νερούντα **Ναζίμ Χικμέτ (παραφρασμένο)