ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

            Ένας υπουργός, που μετατέθηκε σε άλλο, τώρα, Υπουργείο, όταν ρωτήθηκε πρόσφατα γιατί λένε συνέχεια ψέμματα, απάντησε, με περισσό κυνισμό, ότι ο ελληνικός λαός ευθύνεται γι’ αυτό, διότι δε θέλει να ακούει όλη την αλήθεια! Λησμόνησε όμως να προσθέσει ότι ο πιο κατάλληλος για να ικανοποιήσει αυτές τις «αδυναμίες» του Ελληνικού λαού είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του Α. Τσίπρα και των ομοίων του, που, όντως, ανήγαγαν την (πολιτική, τουλάχιστο…) απάτη σε επιστήμη.

            Μέγα τεκμήριο γι’ αυτό η θρασύτητα με την οποία μετέφρασαν το μεγάλο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος (ακατανόητου, σε πρώτη ματιά) σε δικαιολογία του ΝΑΙ σε όλα(!) Ηταν, λένε, η μεγάλη προσφορά, για πρώτη φορά, προς το λαό να εκφραστεί ελεύθερα η θέλησή του, που θα γινόταν απόλυτα σεβαστή! Οταν, όμως, ήλθε το απροσδόκητο, και παρά τη γιγαντιαία εκστρατεία εναντίον του, ΟΧΙ, που εξάντλησε όλες τις εφεδρικές «δυνάμεις», ακόμη και το μέχρι τότε άφωνο Κ. Καραμανλή(!), ο μεν Τσίπρας και η παρέα του κατελήφθη από κατήφεια και αμηχανία, όπως απεκάλυψε ακόμη και ο μέχρι τότε συναρχηγός Βαρουφάκης(!), οι δε άλλες «δυνάμεις», συμπαριστάμενες στους προηγούμενους, το «αγνόησαν» επιδεικτικά. Και μάλιστα «αποδέχτηκαν» την παράδοξη ερμηνεία ότι το δημοψήφισμα είχε σκοπό να ενισχύσει τη «διαπραγμάτευση» αποδεχόμενοι όλοι τους το τερατώδες 3^ο μνημόνιο, εναντίον του οποίου και της πιο ήπιας εκδήλωσής του (και εναντίον των εμπνευστών του, Ε.Ε., ΕΥΡΩ, και των λοιπών εχθρών της Ελλάδας) είχε διατρανωθεί το «σεβαστό»(!) ΟΧΙ.

            Εν μέρει επέτυχαν την ακύρωση της πραγματικής σημασίας του. Υπήρχε όμως ένας εν δυνάμει κίνδυνος, να υπάρξει στη Βουλή πολιτική φωνή που θα εκπροσωπούσε αυθεντικά αυτό το ΟΧΙ στην υποταγή και τον όλεθρο της χώρας. Και τότε συστρατεύτηκαν όλοι ανεξαιρέτως, ρητά ή μόλις καλυπτόμενοι, κατά της εισόδου στη Βουλή της ΛΑ.Ε του Λαφαζάνη, με όλους τους διαθέσιμους τρόπους. Και το πέτυχαν(!), έστω και μόλις και μετά τύχης, ενώ, αντίθετα, σήκωσαν ψηλά το Β. Λεβέντη!

            Εννοείται ότι υπάρχουν και οι πολλές αδυναμίες, τα λάθη ή, έστω... «λάθη» και παραλείψεις της ΛΑΕ: Αιφνιδιασμός (ενώ έπρεπε να το περιμένουν), ολίγιστος χρόνος (ενώ έπρεπε να υπήρχε η κατάλληλη προετοιμασία), η αφελής προσδοκία ότι θα κέρδιζαν το κόμμα και άρα λάθος χρόνος (αν όχι πριν από τις εκλογές του Γενάρη, τουλάχιστο αμέσως μετά τη συμφωνία της 20^ης του Φλεβάρη), οι αρνητικές (για τους πολλούς) συμμαχίες και άρα το κομφούζιο στις «απόψεις» και, το κυριότερο, η μη κατάρριψη του παραλογικού ισχυρισμού ότι το ΟΧΙ ήταν το όπλο της επίτευξης(!) της τερατώδους «συμφωνίας» του 3^ου, και χειρότερου, Μνημονίου. Φυσικά τα παραπάνω δεν αποτέλεσαν την ουσιαστική αιτία του αποκλεισμού. Απλώς έδρασαν υποβοηθητικά στο θρίαμβο όλων των Μέσων, που οργίασαν.

            Είναι, πάντως, σωστό ότι χάθηκε μια, μόνο, μάχη και η δυναμική και η παρακαταθήκη του ΟΧΙ πολύ γρήγορα θα εκδηλωθεί και από πολύ περισσότερους.