ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

«Τον τελευταίο καιρό πολύς λόγος έχει ανακύψει για το ρόλο των ΜΜΕ και ιδιαίτερα της τηλεόρασης και το πρόβλημα που, εξώφθαλμα πλέον, αποτελούν για την ελληνική κοινωνία. Αφορμή ο πλήρης εκχυδαϊσμός της ιδιωτικής τηλεόρασης (οι διάφοροι brothers και bar είναι τα πιο εντυπωσιακά, όχι όμως και τα σοβαρότερα δείγματα…), τα πρόδηλα πολιτικά παιχνίδια, κυρίως αποπροσανατολιστικά, με τις ανόητες ή και ανώδυνες, τελικά, «αποκαλύψεις, και η απροκάλυπτη απόπειρα των φανερών ή μη καναλαρχών να παίξουν τον πρώτο πολιτικό ρόλο διαμεσολάβησης ανάμεσα στις εντολές των Ε.Ε., κυρίως, και των εντόπιων δυνάμεων στη χώρα, σε βάρος… των πολιτικών!» [...]

«Είναι, πλέον, φανερό ότι το μέγιστο για την ίδια την επιβίωση της κοινωνίας ως τέτοιας, και όχι ως μάζας χειραγωγούμενης για αγορές και υποταγή, πρόβλημα της πληροφορίας, δηλ. της ποιότητας και ποσότητας, της αντικειμενικότητας των πομπών και του ελέγχου, που αποτελούν πλέον προϋποθέσεις για τη δημοκρατία, κανείς δεν το κουβεντιάζει, ούτε καν το αναφέρει. Και αυτό είναι κάτι λογικά αναμενόμενο.» [...]

«Είναι φανερό σχεδόν σε όλους ότι όσο τα ΜΜΕ θα βρίσκονται στα χέρια αυτών που διαθέτουν μεγάλη οικονομική δύναμη, εν πολλοίς το μαύρο χρήμα, δε μπορεί να υπάρχει πραγματική Δημοκρατία. Και πολύ μικρό εμπόδιο θα αποτελεί για την ασυδοσία τους ο όποιος περιορισμός επιβληθεί στην ιδιοκτησία πολλών ταυτόχρονα μέσων, ή στη δήθεν απαγόρευση της δυνατότητας κατοχής μέσου και δοσοληψίας με το Δημόσιο. Η λύση, η πραγματική, θα ήταν η πλήρης κοινωνικοποίηση όλων ανεξαιρέτως των μέσων πληροφόρησης, ελέγχου, ψυχαγωγίας. Δε χρειάζεται ανάλυση, τώρα, του τι ακριβώς σημαίνει κάτι τέτοιο, αφού στις σημερινές συνθήκες αυτό, φυσικά, αποκλείεται. Είναι όμως ρεαλιστική απαίτηση, άρα και ρεαλιστικός πολιτικός αγώνας για την ικανοποίηση της, να ζητηθεί πλήρως και πραγματικός κοινωνικός έλεγχος πάνω σε όλα τα μέσα που είναι όργανα χειραγώγησης και συμμόρφωσης στις ντιρεκτίβες της Ε.Ε.. Κοινωνικός έλεγχος, όχι κρατικός. Μέσω φορέων που μπορεί να επηρεάζονται από τη λαϊκή θέληση, έστω και έμμεσα, και που θα συμμετέχουν κόμματα, συνδικαλισμός, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Πανεπιστήμια, ακόμη η Εκκλησία, Σωματεία, Ενώσεις Δημοσιογράφων κ.λπ.

Και μέχρι τότε, μακριά από κάθε Μέσο που έχει τα σημερινά γνωρίσματα».