ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

   Εχουμε επανειλημμένα διακηρύξει, κάτι που λόγω της βαρύτητάς του δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιηθεί, ότι το σύνολο του πολιτικού προσκήνιου, που «αγωνίζεται για το καλό του τόπου», όπως λέει, υπακούει σε άλλους αφεντάδες, ξένους ισχυρούς (τώρα σχηματικά στις ΗΠΑ. Το ΚΚΕ μετά το 1990 δεν έχει, πλέον πάτρωνες), που τους εξασφαλίζουν καλή ζωή και δοτή εξουσία και, κυρίως, ασφάλεια από το «λαουτζίκο», όπως μας αποκαλούν, δηλαδή το 90% τουλάχιστο του ελληνικού λαού. Διαφέρουν λίγο μεταξύ τους μόνο στο ποσοστό του μεγέθους του δοσιλογισμού. Για να περιοριστούμε στη μεταπολιτευτική περίοδο, μετά το 1974, στην ανώτερη κλίμακα βρίσκεται η familia (μία είναι η φαμίλια), Σημίτης, Γιωργάκης, Τσίπρας και οι περί αυτούς και ακολουθούν σε μειούμενη κλίμακα όλοι οι άλλοι, διάττοντες ή μόνιμοι, αστέρες, μερικοί και ανόητοι, πολιτικά τουλάχιστο..., ή αφελείς.

Μοναδικό καθήκον τους να εφαρμόζουν τις εντολές προσπαθώντας να τις περάσουν ως... ελληνικές αναγκαιότητες ή επιλογές στα πλαίσια του «εφικτού»(!!), με όπλο πολιτικές απάτες και ψευτοδιλήμματα και όργανα τα ΜΜΕ, δημόσια και ιδιώτικά. Το «Χρέος», το Grexit, η «βοήθεια» και η Παγκοσμιοποίηση(!) είναι τα κύρια μέσα της απάτης για τη χειραγώγηση και την υποταγή μας, κυρίως στην ανελέητη οικονομικοκοινωνική επιδρομή εναντίον των ελλήνων, τα οποία δε θα μας απασχολήσουν εδώ, παρότι χρησιμοποιούνται και αυτά, όχι πάντοτε ανοικτά, και στην επίθεση των «φίλων» στα εθνικά θέματα...

Η μεγάλη ευκαιρία για τους εχθρούς

Για τους αποχαλινωμένους «φίλους» (έτσι τους αποκαλούν ακόμη τα «ελληνικά» τζουτζέκια, οι πολυάριθμοι, δυστυχώς, ναινέκοι μας) γείτονές μας, οι συγκυρίες, οι ευκαιρίες είναι άκρως ευνοϊκές και το παραμικρό κέρδος τους θα είναι ανεπανόρθωτη ζημιά για μας. Στην Ελλάδα και Κύπρο το τρίο των Αναστασιάδη, Τσίπρα και Μητσοτάκη είναι... έτοιμο για όλα και οι πάτρωνες (και των δύο πλευρών, με απόλυτη υπακοή όμως μόνο των δικών μας...) έχουν τα δικά τους προβλήματα, μεταβατική επώδυνος περίοδος για ΗΠΑ και κίνδυνος διάλυσης της γερμανικής Ε.Ε. Και η Ελλάδα βρίσκεται σε οικτρή οικονομικοινωνική κατάσταση.

Η πορεία του ενδοτισμού – δοσιλογισμού

Η πορεία του μεταπολεμικού ενδοτισμού στους γείτονες (στους πάτρωνες ήταν αέναη...) άρχισε το Σεπτέμβρη του 1955, με τα φοβερά γεγονότα σε βάρος των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη, που με τις συνεχείς προκλητικές ενέργειες, δημεύσεις, «απαλλοτριώσεις» κ.λπ μέχρι και σήμερα συρρίκνωσε τους ομογενείς της Πόλης, Ίμβρου και Τενέδου από 150000 σε 2 χιλιάδες περίπου (!), ενώ η αντίστοιχη Μουσουλμανική (όχι Τουρκική) στη Δυτ. Θράκη συνέχισε αβλαβής να πολλαπλασιάζεται.

Ο παλιός Καραμανλής, που τον Οκτώβριο του 1955 ανέλαβε την εξουσία, δεμένος με το Μνημόνιο για κλείσιμο του Κυπριακού, που λίγο πριν ξεκίνησε το Γολγοθά του μέχρι και σήμερα, αντέδρασε για λίγο, αλλά τελικά χωρίς καμιά ικανοποίηση για την ελληνική πλευρά, όντας και οι δύο, Ελλάδα και Τουρκία, από το 1952 στο ΝΑΤΟ, έγιναν «φίλοι», παρά το μαρτύριο της Κύπρου. Ετσι οι Τούρκοι κέρδισαν την έξοδο των Ελλήνων από την Πόλη (που προστατεύονταν με τη Συνθήκη της Λοζάνης) και άρχισαν συστηματικά την «Τουρκοποίηση» των Μουσουλμάνων και απειλούν σήμερα να αποσπάσουν και τη Θράκη.

Τότε έπρεπε να ισχύσει ο διεθνής κανόνας «κανένα κέρδος σε επιτιθέμενο», όπως τον εξέφρασε λίγο αργότερα (1956) ο πρόεδρος των ΗΠΑ Αϊζενχάουερ, με αφορμή την άρνηση του Ισραήλ να αποχωρήσει από αιγυπτιακές περιοχές μετά τον πόλεμο των 6 ημερών του 1955: «Το Ισραήλ βαρύνεται με μια επιθετική ενέργεια· είναι αναγκαίο και απαραίτητο να μην αποκομίσει απ’ αυτήν μόνιμο κέρδος». Αυτό τουλάχιστον τώρα να ισχύσει και στην Κύπρο(!) και, μετά από συστηματική και συνεχή παγκόσμια ενημέρωση για τις τουρκικές προκλήσεις και τις επόμενες των Σκοπιανών και Αλβανών, έτσι να πορευόμαστε τώρα και στο μέλλον.

Οι Τούρκοι αποκόμισαν, όμως, «μόνιμο κέρδος» και επωφελούμενοι της μειοδοτικής Ελληνικής πολιτικής εγκαινίασαν την πορεία που μας οδήγησε στο σήμερα.

Ανάλογη πορεία, με τους ίδιους μειοδότες πρωταγωνιστές, στο Αιγαίο, στη Θράκη, στο Σκοπιανό και το νέο φρούτο, τις παραλογικές απαιτήσεις(!) και προκλήσεις της Αλβανίας. Παρά τις κάποιες εξαιρέσεις, που για την ώρα παραμένουν αδύναμες (όπως του ΚΚΕ, Παυλόπουλου κ.λπ σχετικά με την Κύπρο), όλοι τους, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία(!!), υποχωρούν σταδιακά σε όλα τα μέτωπα, σύμφωνα με τις υποδείξεις των πατρώνων τους, που για τουτς δικούς τους λόγους ευνοούν διαρκώς όλες τις απαιτήσεις των γειτόνων μας.

Και αυτά συμβαίνουν, όταν όλα τα «όπλα» βρίσκονται στη διάθεση της Ελλάδας, η οποία αντί να τα χρησιμοποιεί νόμιμα και ειρηνικά, επινοεί Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (!), τα οποία τους αποθρασύνουν:

Η Βόρεια Ήπειρος έχει νομικά κατοχυρωμένη Αυτονομία, και οι δικοί μας το «αγνοούν»(!), ενώ και μια απλή απαγόρευση να στέλνονται εμβάσματα από τους εδώ Αλβανούς μετανάστες στη χώρα τους θα αρκούσε να συνετίσει τους διάφορους Ράμα.

Τα Σκόπια θα συνετίζονταν αυτόματα, αν προχωρούσαμε στην καταγγελία της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, που συνήψε ο Ανδρέας με απαίτηση των ΗΠΑ, εκβιαζόμενος (;), όπως ομολόγησε, και αν δε θέλουμε να επαναφέρουμε το Εμπάργκο, μέσω Θεσσαλονικής, θα αρκούσε να γνωστοποιήσουμε στους πάντες ότι δε θα διέρχεται από την Ελλάδα τίποτα με το ψευδεπίγραφο «Μακεδονία» επ’αυτού!

Και με την Τουρκία: Δε χρειάζεται να επωφεληθούμε από την οικτρή κατάσταση στην οποία βρίσκεται τώρα, μετά τις μεγαλομανίες του Ερντογάν. Αρκεί να πάψουμε να τους αντιμετωπίζουμε, κατόπιν οδηγιών(...), ως οθωμανικούς επικυρίαρχους, να τους υπενθυμήσουμε ότι δεν ακολουθήσαμε το παράδειγμά τους με τους Ελληνες της Πόλης στους Μουσουλμάνους της Θράκης, αλλά ανά πάσα στιγμή θα εφαρμόσουμε το Δίκαιο της θάλασσας για τα 12 μίλια χωρικών υδάτων (υπάρχουν, βέβαια, θαλάσσια σύνορα...) και, αν αμφισβητούν τη συνθήκη της Λωζάνης, μπορεί να επανέλθει η συνθήκη των Σεβρών!

Θα αρκούσαν για όλα αυτά και όσα ανάλογα, έστω και λίγοι, Τάσσοι Παπαδόπουλοι!