ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

- Δεν μπορούμε, πλέον, να περιμένουμε κάτι θετικό και από τους μέσα και από τους έξω. Επομένως... -

Οι Ελληνες πολίτες, η Ελληνική κοινωνία, βρίσκονται υπό ανελέητο διωγμό από παντού και η χώρα τώρα κινδυνεύει από ανοικτή απειλή πολέμου, τοπικού ή γενικευμένου.

Για τους μέσα, οι εκπρόσωποι του 10%, που δηλώνουν ότι είναι ευχαριστημένοι από τη σημερινή τους κατάσταση, και του 1%, που πιστεύει ότι η πορεία, γενικώς, είναι ευοίωνη(!), εδώ και 7 χρόνια, «διαπραγματευόμενοι» διαρκώς, προσπαθούν να πείσουν (οι ίδιοι και τα φερέφωνά τους) τα 90% των Ελλήνων ότι θα πρέπει να «πεθάνουν», αν θέλουν να ζήσουν(!) με το φωτοστέφανο της Ε.Ε. και τη σημαία του ΕΥΡΩ! Και αν κάποιοι μας απειλούν, έστω κι αν ρητά ζητούν τα δικά μας ως δικά τους(!), είναι «εκνευρισμένοι» με τα εσωτερικά τους και τα ανατολικά εξωτερικά τους και, υπαινίσσονται ότι σε κάθε περίπτωση θα επέμβουν οι απ’έξω πάτρωνες. Και, πάντως, ότι χρειάζεται ψυχραιμία και ρεαλισμός.  Δηλαδή  ;

Και οι απ’έξω  έκθαμβοι για την «αποτελεσματικότητα» των εδώ οργάνων τους, ιδιαίτερα των Γιωργάκη και Τσίπρα, στην ευόδωση, αίσια έκβαση του πειράματος διάλυσης μιας χώρας, ως δοκιμής για παγκόσμια(!) χρήση, όπως ευαγγελίζεται ο μπροστάρης τους, περιώνυμος Σόρος με τις εκατοντάδες Μ.Κ.Ο. του, ετοιμάζονται ήδη για τους διαδόχους τους, Κυριάκο και άλλους πολλούς, παλιούς και νέους, υπό εκκόλαψη «σωτήρες».

Προβλήματα μεγάλα στους απ’έξω και τις σχέσεις τους

Δε συμφωνούν όμως οι πάτρωνες μεταξύ τους, ούτε καν στο εσωτερικό τους, και θα λέγαμε «ευτυχώς», αν δεν υπάρχει ο κίνδυνος να πληρώσουμε εμείς τις διχογνωμίες τους, όπως γίνεται τώρα με το 4^ο μνημόνιο, το δεύτερο του Τσίπρα! Είχαν επιτύχει κάποια ισορροπία ΗΠΑ, Γερμανία (ακόμη και Ρωσία, Κίνα) μεταξύ τους, αλλά το σοκ του απροσδιόριστου Τραμπ (ειδικότερα στο σχετικό άρθρο αυτού του φύλλου της «Ε») έχει επιφέρει πλήρη αμηχανία και, πιθανόν, πολλές ανατροπές, με πρώτο θύμα (μακάρι) την παγκοσμιοποίηση και ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται. Οσες χώρες διαθέτουν πράγματι δικές τους ηγεσίες σπεύδουν να ανασάνουν και, δυστυχώς, οι προβληματικές, όπως η Τουρκία, να ορμήσουν όπου (νομίζουν ότι) μπορούν και ειδικότερα στις απόλυτα, όπως η Ελλάδα, εξαρτημένες από πάτρωνες σε αμηχανία ή και σύγχυση.

Στις ΗΠΑ μαίνεται ο πόλεμος ανάμεσα στις μέχρι τώρα ήσυχες ελίτ, με σημαιοφόρο το θλιβερό Ομπάμα, και τους ανατροπείς τους, με σχετικά αμφίβολη έκβαση. Στην Αγγλία ο Μπλερ ξεκινά τον αγώνα κατά του Brexit, στη Γερμανία χάνεται ο Σόιμπλε και κινδυνεύει η Μέρκελ, στη Γαλλία δεν ξέρουν τι τους γίνεται και η Λεπέν χαμογελά (μάλλον, μάταια) και στην Ιταλία ο Γκρίλο ετοιμάζεται, ενώ η Κίνα βροντοφωνάζει εν απογνώσει υπέρ της παγκοσμιοποίησης! Μόνο ο Πούτιν μειδιά, κι αυτός όμως παραμένει προσεκτικός. Πώς να μην έχουν, λοιπόν, χάσει το μπούσουλα και οι (έχουμε εξαντλήσει την ελληνική, πλουσιότατη, γλώσσα στους χαρακτηρισμούς...) δικοί μας;

Οι από μέσα σε πλήρη σύγχυση

Στην εσωτερική σκηνή, και όχι μόνο την τυπικά πολιτική, οι παλιές και νέες ελίτ τα έχουν πλήρως χαμένα και στο μόνο που όλοι τους συμφωνούν είναι να πλήξουν έως και την τελική πτώση τη μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων, που τους φαντάζονται οριστικά(!) παθητικά απελπισμένους. Τους περιμένουν όμως δυσάρεστες εκπλήξεις, ευτυχώς.

Οι «κυβερνώντες» σε διλήμματα

Οσοι είναι τώρα επιφορτισμένοι να εκτελούν τις ανελέητες για τους Ελληνες οδηγίες αντιμετωπίζουν, πέραν της εκτέλεσης ρόλων στην ιλαροτραγωδία μιας διακυβέρνησης της οποίας οι σεναριογράφοι λειτουργούν ως εκκαθαριστές επιχείρησης χρεοκοπημένης εν λειτουργία(!), την επιλογή στο μεγάλο δίλημμα: Να φύγουν τώρα, με ελπίδα επιβίωσης για το μέλλον ως πεσόντες διαμαρτυρόμενοι για τα δεινά των πολλών ή να παραμείνουν όσο μπορέσουν απολαμβάνοντες την «εξουσία» και συμπληρώνοντας το ατελείωτο ακόμη έργο της διάλυσης της Ελλάδας και του Ελληνισμού; Δεν παίρνουν την απόφαση και κάνουν ό,τι συνεπάγονται και τα δύο σκέλη του διλήμματος ταυτόχρονα, αλληλοεξουδετερώνοντας αναγκαστικά όλα τα επιχειρήματα και προσδοκώμενα κέρδη.

Εκλογές, λοιπόν, ή όχι ;

Ετσι οι πρώτοι, η ηγετική ομάδα του Τσίπρα, παίρνει προεκλογικά μέτρα, όπως υπόσχεση μονιμοποίησης των συμβασιούχων, κάτι που απαγορεύει το Σύνταγμα, ίδρυση 120 νέων ΚΕΠ ανά τη χώρα για να συμβουλεύουν (!) τους σαστισμένους υπηκόους πού να καταφύγουν για να λύσουν, τάχα, τα προβλήματά τους, διορίζοντας κάμποσες χιλιάδες δικηγόρους, οικονομολόγους κ.λπ(!!), κάτι όμως που είχε ήδη αναλάβει ο... Φλαμπουράρης, και άλλα ανάλογα «μέτρα» Οι δεύτεροι, με Φίλη, 53 και λοιπούς πιστούς του δόγματος «οι αριστεροί ποτέ δεν αφήνουν την εξουσία, ανεξάρτητα του πώς την κατέκτησαν» θέλουν να προσθέσουν στο «παντεσπάνι» και το «χαβιάρι» της εξουσίας και άλλα πολλά και, ταυτόχρονα, ως γνήσιοι αριστεροί του Soros, να διδάξουν την «έμφυλη ταυτότητα» στους νέους, να αποβάλουν ιστορία, Ελληνικά (αρχαία και νέα), Ορθοδοξία κ.λπ από τα σχολεία, να φροντίζουν να μην ξεφύγει κανένας λαθρομετανάστης από την Ελλάδα, και να ολοκληρώσουν το «έργο» τους στην Υγεία, πολιτισμό, προώθηση Ισλαμισμού και άλλα πολλά τοιαύτα. Πού, τώρα , καιρός για «κόκκινες γραμμές», για «δραστική μείωση χρέους» για «έξοδο στις αγορές», «για ανάπτυξη» και άλλα ηχηρά παρόμοια!

Κι αν οι Τούρκοι επιτεθούν;

Στο θέμα ενδεχόμενης ελληνοτουρκικής σύρραξης όλοι τους, με τους «αντιπολιτευόμενους» μαζί, την αντιμετωπίζουν σχεδόν σαν κάτι δευτερεύον. Προτείνουν «ψυχραιμία» και ψιθυρίζουν «ρεαλισμό», επικρίνοντας Καμμένο και Κοτζιά (αυτόν τον κατηγορούν πως ματαίωσε τα σχέδια για τουρκοποίηση της Κύπρου!!), που παίρνουν κάποια μέτρα!

Κανείς, φυσικά, δε θέλει πόλεμο. Ομως ισχύει πάντοτε ο αδυσώπητος κανόνας: «Αν δε θέλεις πραγματικά πόλεμο, πρέπει να είσαι απόλυτα προετοιμασμένος και αποφασισμένος γι’αυτόν». Και, δυστυχώς, κάτι τέτοιο δε φαίνεται να τους απασχολεί. Ευχόμαστε να διαψευστούμε. Και αν περιμένουμε άλλους να διακινδυνεύσουν για μας, είμαστε ήδη χαμένοι. Ελπίζουμε όλοι τους να το γνωρίζουν.

Οι «αντιπολιτευόμενοι» λένε αλλ’αντ’άλλων

Ολοι οι αντιπολιτευόμενοι του προσκήνιου αντιμετωπίζουν δυσεπίλυτο πρόβλημα στις ελπίδες τους για «αλλαγή του πολιτικού σκηνικού», ώστε να αντικαταστήσουν τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην «εξουσία» ως αναπότρεπτη νομοτέλεια. Πώς όμως να πείσουν τους ψηφοφόρους, όταν όλοι τους, άμεσα ή έμμεσα, ανοικτά ή καλυμμένα, συμφωνούν σχεδόν σε όλα με τους κυβερνώντες;

Πώς η Ν.Δ. να εξηγήσει το παράδοξο: «Θα εφαρμόσουμε ό,τι ψηφίσουν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά εμείς δε θα τα ψηφίσουμε, διότι εμείς δε θα καθυστερούσαμε την αξιολόγηση και θα είχαμε επιτύχει άλλο μίγμα πολιτικής», αυτό που «ανέπτυξε» ο Κυριάκος στο Σόιμπλε; Και αν κάποιοι από τους δικούς της θελήσουν να τα ψηφίσουν; Και το χειρότερο, αν το απαιτήσουν οι δανειστές; Υπάρχουν, βέβαια, και άλλα προβλήματα: Οσο περνάει ο καιρός τόσο αποκαλύπτεται η ανεπάρκεια του τωρινού προέδρου της, κάτι που αντικατοπτρίζεται στην πύκνωση αναφορών στον Κώστα Καραμανλή, που όμως δε έχει τρόπους, ακόμη κι αν ήθελε, να παρέμβει τώρα. Μόνο μέσω άλλων, όπως τώρα με το Μεϊμαράκη.

Ο,τι κερδίσει, αν κερδίζει, η Ν.Δ. οφείλεται στην οργή κατά ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και στη θέση πώς είναι οι γνησιότεροι ευρωπαϊστές (είναι όμως αυτό πλέον ατού...;), αυτά όμως δεν είναι αρκετά, ή και βέβαια, για μια ανεκτή επικράτηση, πόσο μάλλον για μια στοιχειωδώς σταθερή διακυβέρνηση...

Απεγνωσμένες προσπάθειες

των μικρότερων

Το ΠΑΣΟΚ, ως Δημοκρατική Συμπαράταξη, της Φώφης, ελπίζει σε άνετη επιβίωση, μια που και οι άλλοι έπαψαν να είναι ελκυστικοί, από λόγους πολιτικής αδράνειας και εγκαρτέρησης. Το μεγάλο του πρόβλημα όμως είναι οι κινήσεις των «εκσυγχρονιστών» περί τον Σημίτη (και όχι μόνο αυτών) που ενδεχόμενα θα στραφούν στον ομόσταβλό τους Κυριάκο!

Η «Χρυσή Αυγή» κινδυνεύει δικαστικά και πλαγιοκοπείται με διάφορα σχήματα χωρίς στίγματα και το ΚΚΕ, παρά την εθνική του στάση στο Κυπριακό, με τις «περίεργες» θέσεις του για Ε.Ε. και ΕΥΡΩ, άρα και για τα μνημόνια, μόνο του περιορίζει εαυτόν.

Οι υπόλοιποι μικροί εξαφανίζονται, δικαίως, αφού εξετέλεσαν την αποστολή τους και η αρχικά ελπιδοφόρος ΛΑΕ αποδυναμώνεται σταθερά, λόγω του συμφυρμού της με τις διάφορες ανθελληνικές ομάδες και λοιπά μορφώματα του Σόρος. Κρίμα !

Οσο για τα πολλά καινούρια σχήματα που διαρκώς προβάλλονται ως διάδοχοι, ακόμη διστακτικά, μόλις αποκαλυφθούν οι πάτρωνές τους (όπως το κόμμα της Morgan!), δεν πρόκειται να μακροημερεύσουν.

Τι να περιμένει κανείς απ’αυτούς

Δυστυχώς για όλους τους παραπάνω και ευτυχώς (αλλά όχι βραχυπρόθεσμα...) για την Ελλάδα σιγά σιγά ο Ελληνικός λαός απομακρύνεται απ’αυτούς, δεν έφτασε όμως, δυστυχώς, η ώρα να συναντήσουν οι πολλοί  αυτούς τους λίγους ακόμη, που εμπνέονται από τον Αγώνα για Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση, με κύριο γνώρισμα, όρος-προϋπόθεση απαρέγκλιτος, την Αξιοπιστία και την Καθαρότητα.

Και δεν έφτασε ακόμη η ώρα αυτή, γιατί όλοι οι παραπάνω τους έχουν οδηγήσει σε μελαγχολία, απελπισία, στην αίσθηση του αδιέξοδου, που όμως αναπότρεπτα θα επιφέρει στροφή προς τα πάνω, μακάρι σύντομα!

Σ’ αυτές τις διαπιστώσεις κατέληξε η συζήτηση στη Σύνοδο των μελών και στη συνέχεια των φίλων στην «κοπή της πίτας» του ΑΣΚΕ, στις 21/1/2017, με την απόφαση επίτασης του αγώνα για ενδυνάμωση της σπίθας της Ελπίδας και της Ανάτασης!