ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Θύελλα και νηνεμία, αντίστοιχα

Διεθνής κατάσταση

Παρά την ασταθή, ακόμη, κατάσταση στις ΗΠΑ φαίνεται να εδραιώνει τη θέση του ο Τραμπ και όσοι εξακολουθούν να κινούνται στο πλαίσιο των πολιτικών Ομπάμα-Κλίντον-Σόρος οδεύουν προς εξαφάνιση (Αϊντε, Νίμιτς, Πάιατ κ.λπ για μας) και οι ΗΠΑ να ανακτούν την πρωτοκαθεδρία στη διεθνή σκηνή, παρά την προσπάθεια της Γερμανίας να συσπειρώσει την Ε.Ε. (εκτός της Αγγλίας) κατά των ΗΠΑ, επιδιώκοντας και τη συστράτευση της Κίνας, που όμως μόνη της παίζει μέσω της Βόρειας Κορέας! Η Ρωσία του Πούτιν, πάντοτε εξαιρετικά προσεκτική, μάλλον δε χάνει ούτε στη Συρία, διατηρεί τις σχέσεις της, παρά τα φαινόμενα, με τους Κούρδους και αργά ή γρήγορα θα βρει ένα modus vivendi με τις ΗΠΑ (όπως φάνηκε και στη συνάντηση, επεισοδιακή..., του G20 στο Αμβούργο). Αλλωστε, η κοινή απειλή, μεσοπρόθεσμα ήδη, έρχεται από την Κίνα. Και ο Πούτιν είναι το αντίθετο του αφελούς, ώστε «να παίξει» σοβαρά με την Τουρκία του Ερντογάν, που όμως δεν αποτελεί αμελητέα απειλή για την Ελλάδα. H Μεγάλη Βρετανία, μετά και το εκλογικό φιάσκο της Μέι και τα προβλήματα του Brexit, παίζει δευτερότερο διεθνώς ρόλο, έστω και προσωρινά, η δε Γαλλία του Μακρόν, που κέρδισε εκλογικό θρίαμβο μόνο λόγω της απογοήτευσης από τους άλλους, θα αντιμετωπίσει αναστατώσεις με την ακραία νεοφιλελεύθερη ατζέντα του και την ταύτισή του με τη Μέρκελ.

Γενικά, μπορούμε να πούμε ότι οδεύουμε προς κάποια μορφή ύφεσης διεθνώς, παρα τους «πυράυλους» του δικτατορίσκου της Βόρειας Κορέας. Πολύ θα θέλαμε, βέβαια, το ίδιο να ισχύσει και στον περίγυρό μας, όμως...

Ο δικός μας περίγυρος

Σύντομα η φωνασκούσα υστερικά Αλβανία θα συμμαζευτεί και, επίσης σύντομα, θα αναλογιστεί τους κινδύνους από τον εναγκαλισμό της με τον, ολοένα και περισσότερο απομονωμένο διεθνώς, «προβληματικό» (επιεικώς) Ερντογάν. Τα Σκόπια αντιμετωπίζουν κίνδυνο εξαφάνισης και όχι μόνο λόγω του γελοίου «μακεδονισμού» τους και μια Ελληνική εθνική πολιτική εύκολα θα τους καθιστούσε, τουλάχιστον, ακίνδυνους, παρά τις προσπάθειες του νεαρού, θυμίζουμε, Τσίπρα και την, αναμενόμενη, αμηχανία του ΚΚΕ και των οργανώσεων του Σόρος. Και η Βουλγαρία, αν και η υπουργός εξωτερικών της αναγνωρίζει «μακεδονική γλώσσα»(!) στα Σκόπια, μάλλον ακολουθούσα οδηγίες προ Τραμπ εποχής, για την ώρα τουλάχιστον όχι μόνο δε δημιουργεί προβλήματα, αλλά με πρωτοβουλίες διάνοιξης μεγάλης οδού Αλεξανδρούπολης-Μπουργκάζ, παρακάμπτοντας έτσι το Βόσπορο, μόνο καλές σχέσεις προοιωνίζει, όπως και η «εγκαινιάζομενη τριμερής σχέση» Ελλάδας-Σερβίας-Βουλγαρίας! Μένει όμως η Τουρκία.

Κύπρος-Αιγαίο (Θράκη)

Μένει η Τουρκία (και όχι μόνο του Ερντογάν...) να μας κρατά σε (ελπίζουμε) επιφυλακή. Ο Ερντογάν βρίσκεται σε δύσκολή θέση στο εσωτερικό και εξωτερικό. Κατόρθωσε, αυτοαποκαλυπτόμενος και ωρυόμενος, να στρέψει εναντίον του ΗΠΑ, Γερμανία, Ρωσία(!), παρά τις ελπίδες του ότι θα την... εγκλώβιζε στις συζητήσεις στο Καζακστάν με Κίνα και Ιράν, και τον ΟΗΕ! Εχασε στην Ελβετία (παρά τις προσδοκίες Αναστασιάδη-Τσίπρα-Μητσοτάκη για ...οδικό χάρτη «λύσης») και αναμένεται η αντίδρασή του στην έναρξη εξορύξεων στην ΑΟΖ Κύπρου.

Απομένει η συσπείρωση των πατριωτικών δυνάμεων στην Κύπρο κατά των ενδοτικών (ναιναίκων) Αναστασιάδη και ΑΚΕΛ(!), ώστε να ελπίζουμε σε μια επιτυχή άμυνα (έστω) κατά της τουρκικής απειλής.

Στο Αιγαίο, μετά το επεισόδιο νότια της Ρόδου, όπου μάλλον εξέπληξε την Τουρκία η ελληνική αντίδραση, πιθανόν να υπάρξει κάποια (προσωρινή;) ηρεμία, στη δε Θράκη, παρά τις συνεχείς προκλήσεις, η κατασκευή αντιαρματικής τάφρου ανατολικά του Εβρου δείχνει τουρκική ανησυχία για ενδεχόμενες «δυσκολίες» σε σχεδιαζόμενες «επιχειρήσεις» στο Αιγαίο και τη Συρία, όπου οι εξελίξεις εκτυλίσσονται αρνητικά για την Τουρκία (και το Ισλαμικό κράτος) τόσο, ώστε να έχει ήδη αρχίσει η επιστροφή (αναφέρονται ήδη 500 χιλιάδες) Σύρων στην πατρίδα  τους...

Εσωτερική κατάσταση

Δυστυχώς, στο εσωτερικό η πορεία προς το χάος και τη διάλυση (διακαής πόθος της Κυβέρνησης) συνεχίζεται απτόητη. Πλησιάζει προς την «επιτυχία» το πείραμα κοινωνίας των 2/3, δηλαδή του 1/10, με τα 9/10 εξαθλιωμένα και απογοητευμένα να αποτελούν την πρώτη ...ύλη για διευκόλυνση της Ανάπτυξης(!) (αναλυτικότερα σε άλλα άρθρα αυτού του φύλλου της «Ε»). Η φυγή των νέων επιτείνεται και σε συνδυασμό με την εντεινόμενη ανέχεια.

Το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας απειλεί την ύπαρξη της Ελλάδας, κάτι που δεν ανησυχεί το ΣΥΡΙΖΑ (το αντίθετο μάλιστα...), που υπόσχεται να το «καλύψει» με την ενσωμάτωση (όχι αφομοίωση, όπως δείχνει ο χαιρετισμός του Τσίπρα για το... Ραμαζάνι των Μουσουλμάνων, αν είναι δυνατόν!) των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών. Η Παιδεία και Υγεία καταβυθίζονται, τα δε «κυβερνητικά πλεονάσματα» κρατούνται, για προεκλογικές παροχές (ακόμη και η τρόικα διαμαρτύρεται, καλώντας την Κυβέρνηση να τα χρησιμοποιήσει για τις εσωτερικές οφειλές της!). Και η απόλυτη ασυδοσία παντού, τα άβατα και τα άσυλα (και για ψάρεμα ψήφων) πολλαπλασιάζονται και απειλούν όχι μόνο την ασφάλεια των Ελλήνων, ποιος νοιάζεται άλλωστε γι’αυτήν, αλλά και αυτόν τον τουρισμό! Και η διαφθορά θεριεύει παντού, όπως αποκαλύπτει και ο κ. Φίλης...

Ετσι, μια που στα βασικά συμφωνούν, άλλοι «δακρύοντες» και άλλοι χαμογελώντας, μια που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εφαρμόζουν τα δικά τους «προγράμματα» (γι’αυτό, άλλωστε, και επελέγησαν να «κυβερνήσουν») η πολιτική αντιπαράθεση περιορίζεται από τη μια μεριά στα θέματα ασφάλειας και της ασυδοσίας και από την άλλη στην αποκάλυψη των σκανδάλων  των προηγούμενων, παρά το ότι επιτίθενται στην (όχι αμόλυντη, βέβαια) Δικαιοσύνη ότι εμποδίζει την Κυβερνητική Εξουσία! Ο απόλυτος σουρεαλισμός!

Διεργασίες και εξελίξεις στα κόμματα

Ο κυβερνητικός συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παρά τα πυρά των Συριζαίων και ξένων, Τούρκων κυρίως, κατά του Π. Καμμένου και γενικά των ΑΝΕΛ, δε μπορεί να διαρραγεί, γιατί η συγκολλητική ουσία, η αμερικανική δύναμη, είναι ισχυρή... Οι ΑΝΕΛ, άλλωστε, δεν έχουν εσωτερικά προβλήματα και οι «εξάρσεις» του Πάνου μπορεί να τους εξασφαλίσουν εκλογική επιβίωση και διαφοροποιούνται στις ψηφοφορίες, μόνο αν τα επίμαχα (γι’αυτούς) νομοσχέδια τα ψηφίζουν και άλλα κόμματα, κυρίως ΠΑΣΟΚ ή Ποτάμι...

Αντίθετα στο ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα δεν πάνε καλά. Ολοι, σχεδόν ακολουθούν προσωπική πορεία, για να διασωθούν στις λίγες έδρες στις προσεχείς εκλογές, παραμένοντας αρραγείς (!) μόνο στις ψηφοφορίες, γιατί η εξουσία είναι γλυκιά. Ηδη έχουν αρχίσει και σκιαγραφούνται ηγετικές φιλοδοξίες, όσο αστείες κι αν είναι, όπως του Φίλη, του Τσακαλώτου, της Δούρου κ.λπ. Η δήλωση του Τσίπρα προ του ’15, «Αν είναι για κωλοτούμπες και εξευτελισμούς υπάρχουν άλλοι κατάλληλοι γι’αυτά. Εγώ δεν πρόκειται να δεχτώ κάτι τέτοιο» είναι η περίληψη της απάτης και αναξιοπιστίας και τους ακολουθεί παντού. Η μόνη ελπίδα να αποφύγουν την πλήρη κατάρρευση είναι να παραμείνει στην ηγεσία της Ν.Δ. ο Κ. Μητσοτάκης. Αυτό μόνο μπορεί να τους δώσει κάποιο αξιοπρεπές ποσοστό και κάποιες ελπίδες για το μέλλον. Και ο απροσδόκητος «σύμμαχος», μετά από έμμεσες προσκλήσεις σ’αυτόν(...), ο Ακης,θα επιτείνει τη σύγχυση στους επίδοξους ψηφοφόρους τους και θα αποδυναμώσει το τελευταίο τους «όπλο», τον πόλεμο κατά της διαφθοράς!

Στη ΝΔ τα πράγματα είναι, παραδόξως σε πρώτη ματιά, ακόμη χειρότερα. Ο Κυριάκος, το ήξεραν όλοι, είναι πολύ «λίγος» για ηγέτης και το επώνυμό του μαζί με τις ακραία νεοφιλελεύθερες θέσεις και ...προσθήκες και τις γνωστές μειοδοτικές θέσεις όλης της φαμίλιας δεν επιτρέπουν ένα ανεκτό προεκλογικό «αφήγημα»! Γι’αυτό και η κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ δεν του προσθέτει ποσοστά, κάτι που οδηγεί αναπόφευκτα σε σκέψεις ακόμη και τους, λίγους είναι αλήθεια, οπαδούς της φαμίλιας, που δεν είναι και σε πλήρη ομόνοια. Ηδη η Ντόρα προωθεί, κάπως πρόωρα, το γιο της, ο Αδωνης εκδηλώνει (ανοήτως, φυσικά) υψηλές φιλοδοξίες, όπως και άλλοι, όχι ευάριθμοι. Ο μεγάλος κίνδυνος για τον Κυριάκο, πάντως, ακούει στο όνομα Καραμανλής και η ανάπτυξη σχέσεων που πυκνώνουν με τον υπερατλαντικό «Γίγαντα» προκαλούν πανικό και σε άλλους, π.χ. Φώφη, Σημίτη, Γιωργάκη κ.λπ, χωρίς να έχει αποφασίσει πώς θα αντιδράσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Για τους ΑΝΕΛ δεν υπάρχει πρόβλημα. Θα τον ακολουθήσουν αμέσως!

Στη Δημοκρατική Συμπαράταξη επικρατεί συσπείρωση πανηγυριού. Και μόνο η επανεμφάνιση Σημίτη, Γιωργάκη και ... Ραγκούση («η Μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες») και η απουσία Βενιζέλου δείχνουν τι θα επακολουθήσει το Σεπτέμβριο. Εχει πολλή δουλειά ο ...Λαλιώτης για να εξασφαλίσει Φώφη και εαυτόν.

Η Χρυσή Αυγή φαίνεται να εκπλήρωσε το ρόλο της (όπως και το αντίστοιχο Ισλαμικό κράτος!) και οδεύει προς συρρίκνωση, για μεγάλη θλίψη στο ΣΥΡΙΖΑ, που την ήθελε προνομιακό αντίπαλο.

Στο ΚΚΕ περιορίζονται σε αντιιμπεριαλιστικές παρελάσεις, οι οποίες δε δημιουργούν προβλήματα στο πεφιλημένο του ΕΥΡΩ. Και πάντως δεν έχει «δυσκολίες», μετά μάλιστα τη θέση του για το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά (ευτυχώς γι’αυτό δε χρειάστηκε, ακόμη, να πάρει θέση για τα ψευδομακεδονικά Σκόπια...).

Το Ποτάμι στέρεψε, ο Λεβέντης φαντάζει σε πολλούς πιο «σοβαρός»(!) από άλλους και τα διάφορα σχήμαστα της Δεξιάς, κεντροδεξιάς, κεντροαριστεράς κ.λπ δεν ευνοούνται, ακόμη, από τις περιστάσεις ή δεν προωθούνται. Εξαίρεση, ίσως, η Ζωή και, αν απαλλαγεί από τα ανθελληνικά βαρίδια της, η ΛΑΕ του Λαφαζάνη, η οποία έπρεπε να έχει καλύτερη τύχη. (Για το ΑΣΚΕ στο μικρό άρθρο για την Σύνοδό του).

Κλείνοντας να υπενθυμίσουμε ότι, εφόσον δε γίνει κοινή συνείδηση η ανάγκη να απαλλαγούμε από τις δοτές ηγεσίες και να περιορίσουμε, έστω, τις ξένες εξαρτήσεις, ελάχιστα έως μηδενικά πράγματα μπορούν να γίνουν όχι για κάτι καλύτερο, αλλά ακόμη και να μειώσουμε το ρυθμό του κατήφορου!