ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Πρόσφατα γεγονότα καθιστούν επίκαιρες (...) πολλές παλιές «ιστορίες».

Η πρώτη, μυθική από το Θηβαϊκό κύκλο αλλά και ιστορική από το μεγάλο Σοφοκλή αναφέρεται στην «τύχη» του νεκρού σώματος ενός προδότη της Πατρίδας: Μετά το τραγικό τέλος Ιοκάστης και Οιδίποδα οι δύο γιοι τους φιλονίκησαν για την εξουσία και, αφού «επελέγη» γι’αυτήν ο Ετεοκλής (ο πραγματικά ένδοξος), ο Πολυνείκης (ο καυγατζής) μετοίκησε στον άλλο πόλο δύναμης, στην Αργολίδα, νυμφεύθηκε τη θυγατέρα του βασιλιά του Αργους και με άλλους ηγέτες επιτέθηκε στην Θήβα (Επτά επι Θήβας), για να καταλάβει την Εξουσία.

Τελικά «μονομάχησαν» οι δύο αδελφοί, αλληλοσκοτώθηκαν και τον μεν Ετεοκλή έθαψαν με τιμές, το δε «εχθρό της πατρίδας» Πολυνείκη άφησαν άταφο με διαταγή του θείου τους Κρέοντα, μεγάλη ύβρις και ασέβεια στα πάτρια ήθη. Ομως η αδελφή του, η Αντιγόνη, που την έκανε παγκόσμιο σύμβολο ο Σοφοκλής, έριξε χώμα στο νεκρό σώμα και θανατώθηκε, γιατί δεν υπάκουσε στην κρατική λογική.

Η δεύτερη από την ιστορία του Μέσου Ελληνισμού (που οι Γερμανοί μετονόμασαν, τα τελευταία 150 χρόνια σε Βυζάντιο...) αναφέρεται σε γεγονότα αμέσως μετά την ανελέητη καταστροφή του Ελληνισμού από τις γερμανικές φυλές, που είχαν κατακλύσει τη μεσαιωνική Ευρώπη, και τον Παπισμό, με την κατάληψη της Πόλης, το 1204, από τους ληστές, τάχα σταυροφόρους. Ο Μιχαήλ ο Παλαιολόγος, πέτυχε με τη βοήθεια των πατρώνων του Γενουατών να κατακτήσει την εξουσία στην Αυτοκρατορία της Νίκαιας, διάδοχο της Πόλης, όταν άρχιζε εκεί να αναδύεται ο Νεότερος Ελληνισμός ως αντίδραση στη φραγκοκρατία – γερμανοκρατία, αφού εκτέλεσε τον αντιβασιλέα (Γεώργιο Μουζάλων) και τύφλωσε τον ανήλικο διάδοχο Ιωάννη, των Λασκαραίων και Βατατζήδων, τον οποίο επετρόπευε, μέχρι να ενηλικιωθεί. Παρέδωσε τα πάντα στους Γενουάτες, διέλυσε την Αυτοκρατορία της Νίκαιας (και άφησε ανενόχλητες τις Τουρκικές φυλές να κυριαρχήσουν στη Μικρά Ασία) και παρέδωσε την Ανατολική Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία στον Πάπα με την «ένωση» στη σύνοδο της Λυών, κάτι που δεν ευοδώθηκε, βέβαια.

Εγινε έτσι λαομίσητος, σχεδόν μανιακά, και, όταν πέθανε, πλήθη λαού συνέρρευσαν στο παλάτι, για να λιντσάρουν και ανασκολοπίσουν το νεκρό σώμα, μη επιτρέποντας την ταφή του και τελικά από κρυφή έξοδο τη νύκτα τον μετέφεραν και τον παράχωσαν σε άγνωστο τόπο! Ελπίζουμε, ή μάλλον ευχόμαστε, να μην υπάρξει ανάλογη εκδήλωση στο μέλλον.

Και γράφονται τα παραπάνω προς υπόμνηση και γνώση, όπου δει, χωρίς περαιτέρω σχόλια.