Μήπως να προχωρούσε λίγο, μέχρι και τώρα, η «πάταξη» της Διαφθοράς;
Ας υποθέταμε για λίγο ότι «η πάταξη της διαφθοράς» έπαυε να είναι πολιτικό όπλο των πολιτικών κατά των αντιπάλων διεκδικητών της εξουσίας και το προσφορότερο μέτρο αντιπερισπασμού σε κάθε κυβερνητική «αμαρτία» και ότι επενέβαινε αυτεπάγγελτα, όπως δικαιούται και υποχρεούται, η Ανεξάρτητη (αν υπήρχε...) Δικαιοσύνη, παρά το βαρύτατο μόχθο και τον πόλεμο των άλλων «ανεξάρτητων» εξουσιών.
Τότε ας άρχιζε από τα έργα των μεγάλων πόλεων, το Μετρό της πολύπαθης Θεσσαλονίκης, το τραμ (τρομάρα του) του δύστυχου Πειραιά και το, μικρότερο ακόμη, την εγκατάσταση των ηλεκτρονικών εισιτηρίων στα μέσα μεταφοράς της Αθήνας!
Το τελευταίο, της μικρότερης σημασίας, αποτελεί «έργο» έμπνευσης και υλοποίησης της σημερινής κυβέρνησης, και ταυτόχρονα συμπερίληψη όλων των έργων ανά την Ελλάδα. Αποφασίστηκε, για να «πατάξει» την απώλεια εσόδων από τα (και για τα) μέσα μαζικής μεταφοράς από την αδυναμία ελέγχου στα εισιτήριά τους.
Ετσι ξεκίνησε η τοποθέτηση μηχανών επικύρωσης εισιτηρίων κατά την είσοδο και έξοδο όλων των συρμών Ηλεκτρικού και Μετρό που κράτησε αναρίθμητους μήνες, και μικρότερων σε τραμ και λεωφορείων, που έμεναν και αυτά επί μήνες ως απλά στολίδια, μετά μουσικής όπως ονειρεύονταν. Και τέλος το απερίγραπτο χάος της έκδοσης και χρήσης των ηλεκτρονικών εισιτηρίων που κράτησε και πάλι μήνες ολόκληρους με τους νομοταγείς πολίτες σε απόγνωση.
Και το αποτέλεσμα: Ολοι σχεδόν δεν πληρώνουν τίποτα
Και το ακόμα χειρότερο: κανείς δεν ενδιαφέρεται για τους αίτιους του φιάσκου και για το τι στοίχισε και πόσα και ποιοι τα πήραν!!!
Αθάνατη Ελλάδα της Eξάρτησης και, άρα, της Διαφθοράς!