ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ενόψει των επερχόμενων εκλογών έχουν πολλά να δουν τα μάτια μας, και ας είμαστε προετοιμασμένοι ότι όλα όσα θα λένε (και θα πράττουν) οι δοτοί πολιτικοί μας δε θα έχουν καμία πραγματική αναφορά στα όσα θα ακολουθήσουν μετά την όποια εκλογή.

Θα είναι, μάλιστα, στα όσα θα μας παρουσιάζουν, έντονη προσπάθεια να φανούν ότι αυτά που θα επισυμβαίνουν είναι (σχεδόν) καθαρά εσωτερική υπόθεση και (σχεδόν) ανεξάρτητα από τα όσα διαδραματίζονται ή σχεδιάζονται στον κοντινό και ευρύτερο περίγυρό μας!

Εξωτερικό μέτωπο

Εξακολουθεί να επηρεάζει (αρνητικά ή και θετικά) τη διεθνή ισορροπία η πολεμική κατά του προσώπου του προέδρου των ΗΠΑ, στην οποία συμμετέχουν όλοι (στο εσωτερικό τους και παγκόσμια) είχαν προσαρμοσθεί στη νεοταξική (νεοφιλελεύθερη) παγκοσμιοποιητική κατάσταση. Έτσι, για να ενισχυθεί η εσωτερική θέση του, ο Τραμπ (με τους Μακρόν και Μέι, που έχουν ανάλογα εσωτερικά προβλήματα) θα προκαλει στη Συρία, Ιράν, όπου, όμως, η Ρωσία αντιδρά, παρά το ότι συμφωνεί με την αντινεοταξική γραμμή Τραμπ (στην οποία φαίνεται να συντάσσεται τώρα και η Ιταλία!), ενώ η Βόρεια Κορέα υπαναχωρεί και ο Ερντογάν προσπαθεί να αρπάξει κάτι ενόψει των επικείμενων εκλογών για την... ενθρόνισή του. Το κακό για μας είναι ότι για το χώρο των Βαλκανίων ενδιαφέρεται τώρα και η Γερμανία, πέρα από τις ΗΠΑ και Ρωσία, και όλοι τους «προσφέρουν» ως δέλεαρ ακόμη και ελληνικά εδάφη(!), όπως, ενδεχομένως και στην Τουρκία, ενώ η Ελλάδα τελεί υπό «εκούσια» αμερικανογερμανική κατοχή, με τα, γνωστά στο πετσί μας, αποτελέσματα, (και) οικονομικικοινωνικά.  Δύσκολα τα πράγματα, που γίνονται δυσκολότερα και για μας, λόγω του ότι δεν υπάρχει ενιαία πολιτική στις ΗΠΑ και τα, ισχυρά, απομεινάρια της προ Τραμπ εποχής προκαλούν σύγχυση στις κατά τόπο «επιρροές» τους... Και μέσα σ’όλα ενέπεσε και το Ιταλικό πρόβλημα, που δείχνει και το είδος (!) της «ευρωπαϊκής» Δημοκρατίας.

Εσωτερικό μέτωπο

Ο ρυθμός «επιτυχίας» του πειράματος σε βάρος των Ελλήνων και της Ελλάδας βαίνει συνεχώς επιταχυνόμενος, σε όλους τους τομείς και πεδία. Οι συνθήκες εργασίας και αμοιβών και όχι μόνο στον ιδιωτικό τομέα, στην Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, Ασφάλεια των πολιτών, στην Εγκληματικότητα, την Ανεργία, τη Διαφορά, τη Λαθρομετανάστευση κ.λπ πλησιάζουν να εξομοιωθούν με την «ποιότητα» των πολιτικών προϊσταμένων τους. Όσο για την Οικονομία, τη Δημοκρατία, το Δημογραφικό πρόβλημα, τον Ελληνισμό, τον Πολιτισμό, την Κατάκτηση του Διαστήματος... Και όλα αυτά αντιμετωπίζονται με μετρήσεις και στατιστικές ανάλογης αξιοπιστίας με αυτές τις μετρήσεις του όγκου των Συλλαλητηρίων!

Στα εθνικά θέματα, ευτυχώς για την Κύπρο και τα ελληνοτουρκικά, δε θα προλάβουν μάλλον να τα «επιλύσουν» συνολικά και αρκούνται στο να βελτιώνεται συνεχώς η θέση των εχθρών. Για το Σκοπιανό και το Αλβανικό, που δυστυχώς φαίνεται να θέλουν να τα αντιμετωπίσουν ως δευτερεύοντα(!), ήσσονος σημασίας θέματα, ώστε, όπως διατείνονται, να χρησιμοποιηθεί το δυναμικό(!!) τους  για την επίλυσή του σοβαρότερου, αυτού του εξ’ Ανατολών κίνδυνου... Μάλλον ευτυχώς δε θα προλάβουν και εδώ.      Αλλιώς...

Οι προεκλογικές διεργασίες

και σχεδιασμοί καλύπτουν τα πάντα

Η «αστική», όπως οι Συριζαίοι την αποκαλούν, Δημοκρατία μας θεωρήθηκε καλή από τους τωρινούς διαχειριστές των σχεδιασμών για τη χώρα μας των «Προστατών» επικυρίαρχων που τους έφεραν στην κυβέρνηση, έστω και «χωρίς την εξουσία», όπως παραπονείται η κ. Περιστέρα. Ονειρεύονται, μάλιστα, πιθανόν διαρκή Διαχείριση, γι’αυτό και ετοιμάζουν ένα μεσοπρόθεσμο(!) Πρόγραμμα Ανάπτυξης ανύπαρκτου περιεχομένου. Το «κακό» όμως είναι ότι αυτή η «αστική» δημοκρατία έχει ένα ελάττωμα (γι’αυτούς), τις περιοδικές εκλογές, και μάλιστα, σχετικά, ελεύθερες και κατά το δυνατόν... ανόθευτες.

Τώρα, αφού ξεπέρασαν (ελπίζουμε, τουλάχιστον) κάποιες σκέψεις για αναβολές, κίνηση στρατού κ.λπ. έχουν αφιερωθεί ολόψυχα στην προετοιμασία τους. Εχασαν την ευκαιρία πέρυσι το φθινόπωρο (...) και τώρα τα πράγματα δυσκολεύουν (και όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ, για άλλους λόγους όμως).

Καταρχάς πρέπει να αντιμετωπίσουν το δυσάρεστο ενδεχόμενο να διακοπεί η συνεργασία τους με τους «ακροδεξιούς», όπως τους αποκαλούν, συγκυβερνήτες τους ΑΝΕΛ, που με αφορμή το Σκοπιανό μπορεί να αποσκιρτήσουν, για να σωθούν από πανωλεθρία. Εχουν, βέβαια, έτοιμο τον Θεοδωράκη του Σημίτη, αλλά πόσοι θα τον ακολουθήσουν;

 Δυσκολίες...

Αμέσως μετά πρέπει  να αντιμετωπισθούν οι «53+», που συνεχώς ντριπλάρουν, ώστε να έχουν καλύτερη τύχη στην περίπτωση που από 140 περίπου να εκλεγούν κάτω από 60. Η ενότητα πρέπει να είναι, ή έστω να φαίνεται αρραγής, κάτι που προσπαθούν να «εξασφαλίσουν» με πακτωλό «δωρακιών», διευκολύνσεων, διορισμών, τουριστικών δανείων και, κυρίως, αφειδών υποσχέσεων, αμφιβόλου αποτελεσματικότητας όμως.

Επειτα πρέπει να ενταθεί η προσπάθεια ωραιοποίησης της (φρικτής) πραγματικότητας που ζουν οι υπήκοοι, αλλά υποχρεωτικά, δυστυχώς, και ψηφοφόροι. Να τους πείσει ο Τσακαλώτος ότι ευρίσκονται ανάμεσα στους... ευτυχέστερους Ευρωπαίους και ότι για όλα τα τωρινά δεινά τους υπαίτιοι είναι μόνο οι προηγούμενοι, είναι μάλλον πολύ αμφίβολης επιτυχίας. Και, το κυριότερο και πιο άμεσο, πρέπει να εξορκιστεί η ψηφισμένη από τους ίδιους βεβαιότητα για τη μεγάλη μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου. Ηδη άρχισε απεγνωσμένη προσπάθεια για μετάθεσής τους για... αργότερα ή, τώρα πλέον, οι υποσχέσεις ότι  με την «καθαρή έξοδο» από τα Μνημόνια ανοίγει ο δρόμος για αλλαγή(!) του δικού τους νόμου, με την προσθήκη ότι ο Μητσοτάκης δηλώνει ότι θα τον τηρήσει.

Παραλογισμός; Πιθανόν. Ομως πιστεύουν ότι ο παραλογισμός όσο μεγαλύτερος τόσο πιο μεγάλη πιθανότητα να «περάσει» για αλήθεια! Αλλο πρόβλημα είναι αν καταφέρουν να περάσουν το όνομα «Μακεδονία» για τα Σκόπια. Σκέπτονται, με τη βοήθεια της Μέρκελ, να το συνδέσουν με... ελαφρύνσεις του χρέους, όμως είναι τόσο πρόδηλο το κόλπο, ώστε μάλλον θα δυναμώσουν τα συλλαλητήρια που ετοιμάζονται. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως θα είναι η αντίκρουση της ανασφάλειας, της εγκληματικότητας, της αναδοχής και υιοθεσίας των ομόφυλων των νόμιμων ναρκωτικών κ.λπ

Εδώ η γραμμή είναι η άμεση επίθεση, οι φωνασκίες, η επίκληση του χρυσαυγιτικού φασισμού, μέχρι, εν ανάγκη της δημιουργίας προεμφυλιακού κλίματος. Μας περιμένει προεκλογική κόλαση, προπαγάνδα γκεμπελική, που φαίνεται να ζητούν και  από τους νεοσύλλεκτους εκ του ΠΑΣΟΚ, τα μικρομεσαία λαμόγια, που δεν είναι λίγα.

Ψυχραιμία και διασκέδαση με χαμόγελα που να τους μπερδεύουν και να τους γελοιοποιούν.

 Όσο για τους ΑΝΕΛ, αν προλάβουν να φύγουν ενωρίς, ίσως με αφορμή τα Σκόπια, μπορεί να ελπίζουν ότι θα τους σώσουν και «οι αντιρρήσεις», οι σίγουρες, όπου δεν κινδύνευε η συγκυβέρνηση!

Η Ν.Δ. έχει άλλα προεκλογικά προβλήματα, πιθανόν σοβαρότερα. Κατ’αρχάς ενόψει των εκλογών άρχισε ο πόλεμος των υποψηφιοτήτων. Καραμανλικοί, Σαμαρικοί κ.λπ. διαισθάνονται ότι με το πρόσχημα της ανανέωσης, μέγα δόλωμα για όλους τους νεαρούς, θα επιχειρήσει ο Κυριάκος να μητσοτακίσει (!) τη Ν.Δ., ολόκληρη, και τον αναγκάζουν να ανακρούσει πρύμναν, ώστε να μειωθεί η ένταση της επίθεσης κατά του, ούτως ή άλλως ευάλωτου προσώπου του, που απομακρύνει, κακά τα ψέματα, την πιθανότητα αυτοδυναμίας, η οποία πιστεύεται πως μόνο με επικεφαλής τον Καραμανλή εξασφαλίζεται.

Επειτα φαίνεται να εντείνεται η ενδοοικογενειακή αντίθεση της Φαμίλιας, στην προσπάθεια προώθησής του, μάλλον πολύ ελαφράς βαρύτητας, υιού της Ντόρας, με πρώτο σταθμό τη Δημαρχία της Αθήνας, για χάρη της οποίας ο υιός παρουσιάζεται προωθημένα... Αριστερός, στοχεύοντας στο δεύτερο γύρο τις αριστερές ψήφους! Και κάποιοι θέλουν συνθήκες εθνικής ενότητας μετεκλογικά με επικεφαλής τον Καραμανλή...

Ετσι το περιεχόμενο του προεκλογικού αγώνα περνάει σε δεύτερο πλάνο, μια που το κοινωνικοοικονομικό πρόγραμμα δεν μπορεί να διαφέρει από τα έργα του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός του πεδίου της κάποιας σοβαρότητας, της εγκληματικότητας και της ασφάλειας, κάτι που όμως φροντίζει από τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ να αποδυναμώσει με τις αντιστασιακές κινηματικές απόπειρες για το τι θα ακολουθήσει ενδεχόμενη(!) ήττα του... Κόλπο(;) αμφίβολης απόδοσης πάντως. Ποιους θα μπορούσε, μόνος του..., να κινητοποιήσει;

Το πιο σημαντικό, ίσως, πρόβλημα της μητσοτακικής ΝΔ είναι το τι θα επακολουθήσει, εάν δεν επιτευχθεί το όνειρο (με αρχηγό το Μητσοτάκη...) της αυτοδυναμίας. Τότε είναι πολύ πιθανό οι όποιοι «έταιροι» της συγκυβέρνησης να απαιτήσουν άλλο Πρωθυπουργό, το πιθανότερο τον Καραμανλή, οπότε νομοτελειακά θα.. ανακύψει νέο κόμμα, ας πούμε Νέα Ελλάδα. Οντως σοβαρός κίνδυνος για τον τωρινό «αρχηγό» της Ν.Δ...

Γενικά δε θα πλήξουμε όλο το καλοκαίρι, εκτός πια αν έχουμε ξαφνικές εκλογές λόγω της φαινόμενης σπουδής για «λύση» στο Σκοπιανό, αν, όντως, και οι ΗΠΑ το επιτάσσουν, φυσικά σε βάρος μας... Δύσκολα όμως καταργούνται «τα μπάνια του Λαού».

 Για το Κίνημα Αλλαγής (!!) το αποτέλεσμα των επερχόμενων εκλογών εξελίσσεται σε ζήτημα ζωής ή θανάτου, λόγω κυρίως των «δραστηριοτήτων» του Σημίτη μέσω του οργανέτου του του φαιδρού Θεοδωράκη.

Για τους υπόλοιπους κοινοβουλευτικούς, δεν υπάρχουν, εμφανώς τουλάχιστον, ιδιαίτερες προεκλογικού τύπου, ανησυχίες και διαφοροποιήσεις. Αξίζει πάντως να αναφερθεί η, όχι θορυβώδης, εκδήλωση ευαισθησίας στα εθνικά θέματα, ακόμα και στο Σκοπιανό, του ΚΚΕ. Αξιοσημείωτη η εφαρμογή της αλλαγής στάσης στα θέματα αυτά της απόφασης του 20ου συνεδρίου 2017 (σε σχέση με αυτήν του 19^ου, 2013), με έμφαση στην αντίθεσή του σε απόπειρες αλλαγής συνόρων. Αυτό είναι κάτι ευχάριστα σοβαρό...

Ολα θα κινούνται στο επόμενο διάστημα (μικρό ή κάπως μεγαλύτερο) γύρω στον αστερισμό των εκλογών, από τις οποίες, φυσικά δε μπορούμε να περιμένουμε τίποτα ιδιαίτερα σημαντικό, εκτός, ίσως από την απαλλαγή της γελοιότητας της «πρώτης διακυβέρνησης της Aριστεράς».