ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Είχε δοθεί καταλλήλως, συνειδητά από κάποιους, άθελα από κάποιους άλλους αφελείς(;), ότι οι «αφόρητες» πιέσεις του «συμμαχικού» παράγοντα για «λύση» στο θέμα ονοματοθεσίας δε θα συνεχίζονταν, όσον αφορά στην Ελλάδα, που η ηγεσία της είχε αγγίξει τα όρια της εθνικής προδοσίας ήδη, και η τύχη των «διαπραγματεύσεων» θα είχε την τύχη για το Κυπριακό, όπου οι παραλογισμοί της Αγκυρας εξόργισαν και το διάμεσο του ΟΗΕ.

Δεν ήταν όμως έτσι. Είχαμε (όχι φυσικά, τουλάχιστον, το ΑΣΚΕ) λησμονήσει ποιοι «διαπραγματεύονταν» από τη μεριά μας το θέμα «της εξωτερικής πολιτικής», όπως αποκαλούν πλέον οι Συριζαίοι τα «Εθνικά ζητήματα» (μια που ο όρος «εθνικό» είναι κόκκινο πανί γι’αυτούς...). Ο Τσίπρας διαδήλωνε (!) στα Σκόπια υπέρ του ονόματος «Μακεδονία» (σκέτο!) γι’αυτούς και 200 στελέχη (μεταξύ των οποίων και ο «ηγέτης» των 53 plus ανελλήνιστος Τσακαλώτος) «προκήρυσσαν» το 2008 υπέρ της εισόδου στο ΝΑΤΟ των Σκοπίων με αυτό το όνομα!

Είναι πλέον φανερό σε όλους πως οι Συριζαίοι ουσιαστικά συνεχίζουν να εμμένουν σ’αυτό, και το απέδειξαν περίτρανα με το να μας προτείνουν οι ίδιοι(!) το όνομα «Μακεδονία» με την προσθήκη «του Ιλιντεν», διευκρινίζοντας έτσι, αναίσχυντα, πως στόχος επεκτατικός (και όχι αλυτρωτικός, όπως κακώς λέγεται) είναι ολόκληρη η Μακεδονία (με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκή!) και μέρος της Θράκης!!!.

Αυτό ήταν το αίτημα του κινήματος του Ιλιντεν (= Προφήτου Ηλία), που έγινε το 1903, 20 Ιουλίου, στα Βαλκανικά εδάφη της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με σύνθημα «Η Μακεδονία στους Μακεδόνες». Το υποκίνησε η Βουλγαρία, με ρωσική καθοδήγηση, αποβλέποντας σε πρώτο στάδιο αυτονόμηση της Μακεδονίας και μετά ένωση με τη Βουλγαρία, κατά το πρότυπο της «Ρωμυλίας» (1878), που ενώθηκε το 1885 με τη Βουλγαρία, παρά το έντονο ελληνικό στοιχείο εκεί. Το κίνημα αυτό, του Ιλιντεν, κατασβέστηκε σε λίγες μέρες από τους Τούρκους, όμως υπέβοσκε με θύματα τους Ελληνες, οπότε αφυπνίστηκε η μικρή, τότε, Ελλάδα και από το 1904 ξεκίνησε ο Μακεδονικός Αγώνας αντεπίθεσης στους Βουλγάρους κομιτατζήδες, και ολοκληρώθηκε η απελευθέρωση (και) της  Μακεδονίας με τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13.

Το παραπάνω «αίτημα του Ιλιντεν» υιοθετήθηκε από το Δημητρώφ, βούλγαρο κομμουνιστή, καθοδηγούμενο από το Σοβιετικό Στάλιν, για να κερδίσει την εύνοια των εθνικιστών του Βασιλείου της Βουλγαρίας(!) και το ΚΚΕ, μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο από τον Τίτο, μήλο της έριδας ανάμεσα σε Δύση και Σοβιετική Ενωση, και επανέκαμψε πάλι, μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, από τα Σκόπια.

Αυτό το αίτημα (του Ιλιντεν!) μετέφερε (και ουσιαστικά πρότεινε) στην Ελλάδα ο Κοτζιάς, κάτι που είχε σχεδιάσει από το περασμένο φθινόπωρο με το Ζάεφ, και το προσέφερε ως ξαφνικό, με το γνωστό αποτέλεσμα. Ακόμα και ο Μητσοτάκης εξανέστη! Θα ήταν μεγάλη επιτυχία, έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, διότι την ονομασία αυτή δέχονταν οι Σκοπιανοί να ισχύει erga omnes (έναντι όλων, εσωτερικά και εξωτερικά)! Αλλο που δε θα ήθελαν οι Σκοπιανοί από του να ισχύει και να κατοχυρωνόταν παντού το αίτημα του Ιλιντεν, δηλ. ολόκληρη η Μακεδονία στα Σκόπια! Το κόλπο απεκαλύφθει , τα έτοιμα άρθρα και οι συνηγορίες αποσύρθηκαν γρήγορα-γρήγορα, με εξαίρεση την «Εφημερίδα των Συντακτών» και μερικούς άλλους «ανόητους», που πρόλαβαν να εξεμέσουν όλη την ανθελληνική χολή τους.

Και τώρα τι γίνεται; Θα συνεχίσει ο κ. Κοτζιάς να μας «εκπροσωπεί» ακόμη και μαζί με τον ανεκδιήγητο Νίμιτς;  Ή μήπως τώρα που ανέλαβε τη μεσολάβηση η Μέρκελ («χαιρετίζω τον Μακεδόνα Πρωθυπουργό κ. Ζάεφ»!) που ονειρεύεται κι αυτή έξοδο στο Αιγαίο(!) και ίσως ψιθυρίζει κάτι για το χρέος, αν..., θα συνεχιστεί ο κατήφορος;

Τα πράγματα, γι’αυτούς, όμως έχουν γίνει τώρα πολύ δύσκολα, ευτυχώς, έτσι που τά’καναν.

Θα δούμε και θα πράξουμε.