ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο «πολιτικός πολιτισμός» τους, μας λένε, δεν επιτρέπει να μιλάμε για προδοσία και προδότες παρά μόνο για «διαφορετικές προσεγγίσεις» ή «απόψεις», παρόλο που σ’ αυτούς επιτρέπεται να βαφτίζουν την πλειονότητα του Ελληνικού Λαού που αντιδρά με τα μεγάλα συλλαλητήρια εναντίον τους, «φασίστες», «ακροδεξιούς», «εθνικιστές» (δε γνωρίζουν τη θετική σημασία του όρου, δες «Εθνη και εθνικισμός» Εφημ. «των Συντακτών»17-2-2018),  «χρυσαυγίτες» (η χρήσιμη πάντα «Χρυσή Αυγή»), «θρησκόληπτους» κ.λπ.

Τελικά όμως  προδοσία και προδότες θα είναι πλέον συνώνυμα με τις «Πρέσπες», τον Τσίπρα, το ΣΥΡΙΖΑ και τους άθλιους και αναξιοπρεπείς συνοδοιπόρους του, που άκουσαν, μας είπαν,  τη φωνή της «συνείδησής» τους !!! Το στίγμα του προδότη και της προδοσίας θα τους ακολουθεί στο διηνεκές. Προδοσία είναι να εκτελείς τις εντολές των αφεντικών σου (Πάιατ-Μέρκελ-Σόρος), παρά την αντίθετη βούληση του Ελληνικού Λαού, γνωρίζοντας ότι μόνο τα  Σκόπια ευνοούνται με τη «συμφωνία», η οποία αποτελεί το όχημα για το ξεπούλημα της Μακεδονίας μας στους πανηγυρίζοντες ξένους, και ιδιαίτερα στη Γερμανία.  Οι «Πρέσπες» θα πάρουν τη θέση τους στο πάνθεο των εθνικών εγκλημάτων κατά της Ελλάδας και του Ελληνισμού, μαζί με τις συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου του 1959, που νομιμοποίησαν την τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου και την προδοσία της χούντας που την προκάλεσε.

Οι συνεργοί

Αλλά εκτός αυτών, οι υπόλοιποι, πλην  του ΚΚΕ, του  Λεβέντη και εν μέρει του πρώην ΠΑΣΟΚ, νυν ΚΙΝΑΛ, με τη στάση τους συνεργήσανε στο έγκλημα. Ο Μητσοτάκης («δε θα έλεγα ποτέ κάποιον προδότη επειδή στηρίζει τη συμφωνία») ήθελε να ψηφίσει ο Τσίπρας τις «Πρέσπες», για να αναλάβει αυτός το πολιτικό κόστος, γι’αυτό και δεν έκανε τίποτα για να τον δυσκολέψει, ούτε πρόκειται ν’ αμφισβητήσει τη «συμφωνία».  Ο Καραμανλής, με τη δήλωσή του, που έκανε πιεζόμενος, δεν είναι αντίθετος  με τις «Πρέσπες» γι’αυτό και δεν απέτρεψε την Παπακώστα, ενώ δεν κρύβει, διά της σιωπής του και των παρατρεχάμενών του, τη στήριξή του στην κυβέρνηση Τσίπρα. Τι προσδοκά, μήπως  την αμερικανική εύνοια; Ο Καμμένος τώρα θυμήθηκε να κάνει αντάρτικο για να διασωθεί, μάταια όμως, ενώ τον περασμένο Ιούνιο, που υπογράφηκαν οι «Πρέσπες», ζέσταινε την καρέκλα του. Ο Παυλόπουλος,  που πήρε το μήνυμα Καραμανλή και παρά τις κατά καιρούς δηλώσεις του που απέπνεαν αντίθεση για τη «συμφωνία», τώρα την υπέγραψε φαρδιά- πλατιά.

Γιωργάκης και Σημίτης, φυσικά, υπέρ. Ο δεύτερος μάλιστα μέσω του ανηψιού, του Σ. Θεοδωράκη, ο οποίος  προτίμησε να διαλύσει το «Ποτάμι» του για να υπερψηφίσει.

Οι πολιτικές συνέπειες της «συμφωνίας»

Ο Τσίπρας  αποφάσισε (;) ότι είναι προτιμότερο να είναι πειθήνιος στις εντολές των ξένων και να ψηφίσει τις «Πρέσπες» αναλαμβάνοντας ένα  μεγάλο πολιτικό κόστος, αντί να τις αφήσει στην επόμενη κυβέρνηση για να φθαρεί αυτή (ο Μητσοτάκης τότε δε θα μπορούσε να τις περάσει ως είχαν), γνωρίζοντας ότι το σύστημα τον στηρίζει παντοιοτρόπως, ιδιαίτερα οι ΗΠΑ των Ομπάμα-Πάιατ και η «διάδοχος» της παγκοσμιοποίησης , η Γερμανία της Μέρκελ. Τώρα ως κύκνειο άσμα του ευνοούμενού τους θέλουν να «λύσουν» Κυπριακό-Αιγαίο-Θράκη γι’ αυτό στέλνουν το Τσίπρα  στην Τουρκία, παρά τον ακήρυκτο πόλεμο εναντίον μας.

 Πώς όμως θα διασωθεί εκλογικά, με δεδομένο ότι στη Βόρεια Ελλάδα ακούνε Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ και φρικιούν, ενώ και στην υπόλοιπη Ελλάδα δεν έχουν πολύ διαφορετική στάση; Οι προεκλογικές παροχές δεν αρκούν και  εξαντλούνται με μια κυβέρνηση που έχει χάσει, μάλιστα, τη δεδηλωμένη.  Επιδιώκει την εξαγορά  κάποιων πολιτικών ρεταλιών, κυρίως από το ΠΑΣΟΚ των ομόδοξων Γιωργάκη-Σημίτη (η «Κεντροαριστερά» !!), για να μη χάσει τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, που του έδωσαν το δικαίωμα να κυβερνήσει με 36%  από το 3-4% . Πώς θα ανταμείψει τους μη κυβερνητικούς συνοδοιπόρους του στις «Πρέσπες» (Δανέλλης, Παπαχριστόπουλος και οι 3 του «Ποταμιού»);  Του αρκεί ο χρόνος μέχρι πριν από τις ευρωεκλογές του Μάη (17 Μαρτίου έχουν διαρρεύσει), όπου η συντριβή του θα είναι βέβαιη, ή θα κάνει τις εκλογές τον Οκτώβρη ή μήπως τις παρατείνει με προσχήματα που θ’ αναζητήσουν στο άρθρο 53 παρ. 3 του Συντάγματος ; Αν οι εκλογές δε γίνουν πριν τις ευρωεκλογές, τότε ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα διστάσει να διαλύσει τα πάντα για διασωθεί ως δεύτερο κόμμα με πάνω από 20% ελπίζοντας  να επανέλθει το 2020, με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Εξαγορές (το «άνοιγμα» στην «Κεντροαριστερά»), ακραία πόλωση, εμπρηστικός και διχαστικός λόγος, κινδυνολογία, απειλές,  προβοκάτσιες κάθε είδους, και «παροχές»,  με σκοπό να συγκρατήσει τους ψηφοφόρους του. Οι μεγάλοι κίνδυνοι τότε για τη Δημοκρατία θα είναι προ των πυλών. Αλλωστε τι Δημοκρατία είναι αυτή, όπου οι ψηφοφόροι άλλα ψηφίζουν και άλλα γίνονται (δημοψήφισμα, μνημονιακοί νόμοι καθ’ υπαγόρευση των δανειστών, «Πρέσπες», διαλυση μικρών κοινοβουλευτικών κομμάτων, υπουργοποίηση   στρατιωτικού εν ενεργεία, πριν αποστρατευθεί, ως εκλεκτός του κ. Πιουριφόι, -sorry- του κ. Πάιατ).

Η ΝΔ, ανακουφισμένη από την απαλλαγή της από τις «Πρέσπες», περιμένει  τις βουλευτικές εκλογές για να γίνει κυβέρνηση. Σε γενικές γραμμές η πολιτική της δε διαφέρει από αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ, πλην ίσως των εθνικών θεμάτων, όπου η ενδοτική γραμμή  Μητσοτάκη δεν είναι κυρίαρχη. Φοβούνται όμως τους καραμανλικούς, που πιθανότατα  προσβλέπουν σε οικουμενική ή «σωτηρίας» με νέο «εθνάρχη», όπως φοβούνται και τα πιθανά  ακροδεξιά σχήματα (Καρατζαφέρης κ.λπ.), που θα κόψουν ψήφους από τη ΝΔ και όχι από τη Χ.Α.

Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, που δεν είναι αντίθετο στην σύνθετη ονομασία, όλα δείχνουν ότι θα συνεργαστεί σε κυβέρνηση με τη ΝΔ και θα υποστεί τη μεγαλύτερη πίεση από το ΣΥΡΙΖΑ, με σύμπραξη Γιωργάκη-Σημίτη, για να αποψιλωθεί από στελεχιακό δυναμικό, με αμφίβολο όμως αποτέλεσμα, επειδή εκτιμούν ότι  ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα είναι κυβέρνηση για πολύ ακόμη.

Το ΚΚΕ με τον Κουτσούμπα, παρά την εμμονή του στο ευρώ, επιβεβαίωσε, με τη στάση του στις «Πρέσπες», τη βαθμιαία ελληνοποίηση της πολιτικής του.

Ο Λεβέντης, λόγω της στάσης του για τις «Πρέσπες», πιθανότατα, θα επανεκλεγεί.

Αξιοσημείωτη  και η στάση κατά των «Πρεσπών» της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Η προδοσία της Μακεδονίας, όχι μόνο δε θα ξεχαστεί, αλλά θα παράγει πολιτικές εξελίξεις τιμωρητικές για τους θύτες και τους αυτουργούς.  Αυτό είναι το αναγκαίο βήμα για να συνειδητοποιήσουν όλοι πλέον, πέραν της μεγάλης πλειονότητας  του Ελληνισμού, την ανάγκη ακύρωσης αυτής της επαίσχυντης και αντεθνικής «συμφωνίας». Και, ευτυχώς, οι παρατυπίες της και οι συνεχείς από τώρα παραβιάσεις της διευκολύνουν την προσεχή εξαφάνισή της.