ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Υποτίθεται ότι τα ΜΜΕ, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, μεταδίδουν πληροφορίες  και, εάν πιστέψουμε ότι τηρείται, στοιχειωδώς έστω, η δημοσιογραφική δεοντολογία, εκπληρώνουν έτσι το ρόλο τους ως η τετάρτη εξουσία, που ελέγχει τις άλλες τρεις (Νομοθετική, Εκτελεστική, Δικαστική) και τα παρακλάδια τους, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις διαπλοκής μεταξύ τους και, ακόμη πιο ιδιαίτερα, όταν η συνήθως ισχυρότερη, πρακτικά και συνταγματικά (!), η εκτελεστική επεμβαίνει καταχρηστικά και, πολλές φορές, εκβιαστικά στις άλλες.

Αυτός ο ρόλος των ΜΜΕ, δηλ. η όσο πιο πλήρης πραγματική ενημέρωση, που αποτελεί την κυριότερη προϋπόθεση της Δημοκρατίας, σπανιότατα, λειτουργεί έτσι, μια και η δημοσιογραφία ουσιαστικά δεν είναι παρά προπαγάνδα...

Σήμερα, συνήθως, η ενημέρωση αυτή παρέχεται τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά και έντυπα, ο δε βαθμός αξιοπιστίας της είναι αντιστρόφως ανάλογος του ύψους των κεφαλαίων που απαιτούνται για τη μετάδοσή της. Παρά ταύτα, παίρνουμε πληροφορίες για γεγονότα, ιδέες, προγράμματα και, κυρίως...(!), για πρόσωπα από εκπομπές τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών συνεντεύξεων. Περί αυτών, τώρα, γράφονται αυτά τα λόγια, γιατί οι συνεντεύξεις αυτές μας κατακλύζουν στην περίεργη προεκλογική που διανύουμε, των πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων, που θεωρούμε δεδομένο ότι θα διεξαχθούν...

Το βασικό συμπέρασμα όλων των προηγούμενων είναι : Μικρότερη σημασία έχουν αυτά που λέγονται από αυτά που αποσιωπώνται και που θα θέλαμε να μάθουμε.

Ενα παράδειγμα : Πότε έγινε ερώτηση στους 2 εταίρους των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για το πώς τόσο ετερογενείς  και αντίθετοι πολιτικά ενώθηκαν και λειτούργησαν αρμονικά επί 4 χρόνια ; Είπε ποτέ κανείς τους ή δημοσιογράφος ότι απλούστατα ο ένας ήταν ο εκλεκτός των Δημοκρατικών (και ειδικά του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και της ΣΙΑ) και ο άλλος των Ρεπουμπλικάνων (και ειδικά του Πενταγώνου), και τους ένωσαν όσο χρειαζόταν και τους χώρισαν για λόγους που θα τους μάθουμε αργότερα. Καμμία, λοιπόν, ενημέρωση.

Ενα δεύτερο, για πολιτικό χώρο ενδιαφέροντα. Σε συνέντευξη ραδιοφωνική, του Α. Αλαβάνου, ενδιαφέρουσα και φαινομενικά αποκαλυπτική για τον Τσίπρα, δεν του έγινε η καθοριστική ερώτηση, που θα αποκάλυπτε πολλά και για τους δυο, δηλ. από μόνος του ο Αλέκος τον επέλεξε, νεαρό τότε, και τον προώθησε ή, όπως όλοι υποπτεύονται, άλλος ήταν αυτός που τον επέλεξε και τον έκανε και πρωθυπουργό, κάτι που θα ενδιέφερε τον τηλεθεατή-ακροατή. Οταν, μάλιστα, ερωτώμενος ο Αλαβάνος, όχι σε συνέντευξη δημοσιογραφική, βέβαια, από διακεκριμένο Δικηγόρο, απάντησε: «Πάρ’το όπως θες»!

Ας κρίνονται, λοιπόν, και ο ερωτών και απαντών από αυτά, τα πραγματικά, ενδιαφέροντα, που δε λέγονται και όχι από αυτά που... επιλέγονται προσεκτικά.