ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο θεσμός της τοπικής Αυτοδιοίκησης έχει μακρά ιστορία, από την εποχή της τουρκοκρατίας τουλάχιστον. Εξυπηρετούσε τις ανάγκες των κοινοτήτων και αποτελούσε έναν από τους  θεσμούς   εθνικής αφύπνισης και διαφύλαξης της κοινωνικής και εθνικής συνοχής των Ελλήνων. Βέβαια, από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους έχει υποστεί διάφορες παρεμβάσεις, όμως απο την αλήστου μνήμης σημιτική εποχή  η έννοια της Αυτοδιοίκησης ως τοπικής  έχει, δυστυχώς, ουσιαστικά  καταργηθεί.

 Με τα «σχέδια» Καποδίστριας και Καλλικράτης, ονόματα που σφετερίσθηκαν, για να βαφτίσουν τα «κατορθώματά» τους (τι τους έφταιγε ο πρώτος Κυβερνήτης, ο οποίος είπε: «...βασιλεύση εις την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης» και ο αρχιτέκτονας της Ακρόπολης;), καταργήσανε την τοπικότητα και την έννοια της κοινότητας.  

Η διάλυση των αυτοδιοικούμενων τοπικών κοινωνιών  στα χωριά και στις κωμοπόλεις και η υπαγωγή τους, στις περισσότερες περιπτώσεις,  σ’ ενα μόνο δήμο στο νομό, έχει αυτουργούς και πολλαπλούς στόχους, εκτός του κομματικού ελέγχου που θα είναι πιο ευχερής σε 325 δήμους του «Καλλικράτη» παρά σε 441 δήμους και 5.382 κοινότητες, που υπήρχαν πριν από τον «Καποδίστρια».

Αυτουργός, ποιος άλλος, το ΠΑΣΟΚ, με πρώτο τον, πολλά βαρύ, Αλέκο Παπαδόπουλο  «εκσυγχρονιστή» Υπουργό Εσωτερικών του Σημίτη με τον «Καποδίστρια» (ν.2359/1997)  να συμπτύσσει την πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση σε 910 δήμους και 133 κοινότητες ειδικών περιπτώσεων. Ενώ ο έτερος Καππαδόκης, ο γεφυρόπληκτος Γιάννης Ραγκούσης   Υπουργός Εσωτερικών του Γιωργάκη, ομογάλακτου του πεφιλημένου του, πλέον, και κεντροαριστερολάγνου Τσίπρα, με τον «Καλλικράτη» (ν.3852/2010) έδωσε τη χαριστική βολή υπακούοντας στις εντολές των ξένων δανειστών, που ζητούσαν περικοπές κρατικών δαπανών στην Αυτοδιοίκηση. Απέμειναν μόνο 325 δήμοι, ενώ οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα γίνονται κάθε 5 χρόνια αντι για 4, προφανώς για οικονομία. Αυτή δε νοείται  πλέον Αυτοδιοίκηση. Οι  Ελληνες πολίτες απωθούνται από μια όλο και πιο απόμακρη διοίκηση. Με αυτόν τον τρόπο η Αυτοδιοίκηση έπαψε να έχει το ρόλο για τον οποίο δημιουργήθηκε, δηλ. να είναι κοντά στον πολίτη και να ελέγχεται άμεσα από αυτόν.  Πολύ δε περισσότερο αυτό ισχύει με τις 13 Περιφέρειες. Αυτό ήταν το σχέδιό τους, ο παροπλισμός των πολιτών.

Στην «Ε», φύλλο 134, Ιούνιος 2010 γράφτηκε

«Ποιοι είναι, λοιπόν, οι στόχοι του «Καλλικράτη»;

Δε χρειάζεται λεπτομερής ανάγνωση των 300 περ. άρθρων του νέου νόμου. Μια απλή ματιά αρκεί για να καταφανούν οι πραγματικές στοχεύσεις.

-Απομάκρυνση του πολίτη από τη συμμετοχή στην παραδοσιακά ελληνική κοινότητα και είσοδο των διάφορων ΜΚΟ (κοινωνία των πολιτών), που θα εκτελούν πειθήνια τις εντολές των χρηματοδοτών τους…

-Εγκατάλειψη των χωριών από τους απολυμένους (ευελπιστούν στις 150.000) των ΟΤΑ και των δημοτικών επιχειρήσεων και την κατάληψή τους από τους μετανάστες…

-Ιδιωτικοποίηση Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας (που ανατίθεται στους Δήμους) και αυτόνομα προγράμματα σπουδών ανά Περιφέρεια, για θρίαμβο των διαφόρων Ρεπούσηδων.

-Ανοιγμα των αυτόνομων Περιφερειών σε ξένους (και γείτονες;) παρόχους και δανειστές (θα μπορούν να δανείζονται ελεύθερα…) με υποσχέσεις για «χρυσά κουτάλια» και διευκόλυνση έτσι μελλοντικών εκβιασμών και αποσπάσεων, με την κατάλληλη προπαγάνδα και υποδαύλιση τοπικών διαφορών. Οι κίνδυνοι για Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο, Κρήτη είναι ήδη εμφανείς.»

Ετσι  οι διάφοροι Φούχτελ-Σόρος και σία  αμολήθηκαν  για να εφαρμόσουν το «όραμα» της γερμανικής Ε.Ε και της παγκοσμιοποίησης επιχειρώντας να εξαχρειώσουν περιφερειάρχες, δημάρχους και λοιπούς δημοτικους παράγοντες,  ώστε να δημιουργήσουν στο χώρο της Αυτοδιοίκησης ένα εσμό προθύμων, ανάλογο με αυτόν της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Στα εγχειρήματα αυτά λίγοι ήταν οι ασπόνδυλοι. Οι πολλοί, ευτυχώς,  έμειναν όρθιοι και στάθηκαν άξιοι της εμπιστοσύνης των πολιτών.

Ελπίζουμε σ’ αυτές τις εκλογές να πάρει καθένας ό,τι του αξίζει...