ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

            Η δουλοπρέπεια και η υποταγή στους ξένους «προστάτες» είναι δυστυχώς τα χαρακτηριστικά της άρχουσας ελίτ, και όχι μόνο της πολιτικής, σε αντίθεση με τον ατίθασο, κατά τον Κίσινγκερ, Ελληνικό λαό. «Reliable (αξιόπιστος) and predictable (προβλέψιμος)»  είπε ο Μητσοτάκης ότι είναι η Ελλάδα για τις   ΗΠΑ στον πρόεδρο τους, αντί να το πει για τον εαυτό του και τους ομοίους του. Ολους αυτούς (Ντόρα, Δένδιας, Καιρίδης, Σημίτης, Βενιζέλος, Γιωργάκης, Τσίπρας, Παπαδημούλης, ο νυν συριζαίος Λιάκος και πολλούς λοιπούς «πρόθυμους») συν τον αρχιτέκτονα της συμφωνίας των Πρεσπών Κοτζιά («να μην είμαστε μοναχοφάηδες...») που σε συγχορδία μαζί, ουσιαστικά, με το Μητσοτάκη θέλουν προσφυγή στη Χάγη,  επιδιώκοντας τη δημιουργία κλίματος  ηττοπάθειας και παραχώρησεων εθνικής κυριαρχίας, επειδή το ζητούν Αμερικανοί, Γερμανοί και λοιποί ξένοι, όταν η Τουρκία διεκδικεί, τη μισή  Ελλάδα.

            Το μεταναστευτικό

Συναφές με όλα αυτά είναι η στάση τους στο λεγόμενο μεταναστευτικό, δηλ. στο λαθρομεταναστευτικό,  που έχει αναχθεί πλέον σε μείζον εθνικό θέμα, επειδή τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου  έχουν πληθυσμό  μουσουλμάνων επήλυδων που τείνει να υπερβεί αυτόν  των Ελλήνων νησιωτών, με προφανείς εθνικούς κινδύνους. Και είναι απορίας άξιον γιατί μόνο για τα νησιά μας ισχύει η ευρωτουρκική συμφωνία του 2016. Γιατί δεν πρόβαλε τότε βέτο η συριζαίικη κυβέρνηση  ή μήπως το ζήτησε η ίδια;

«Είμαι περήφανος όταν πηγαίνω σε παρελάσεις και βλέπω την κοινωνία μας να μετατρέπεται σιγά σιγά σε πολυπολιτισμική»  μας είπε και ο Μητσοτάκης μετά τους Τσίπρα και Γιωργάκη. Ετσι την ίδια κατά βάση πολιτική ακολουθεί και η κυβέρνηση Μητσοτάκη, εξαργυρώνοντας με τη Γερμανία την παραμονή των επήλυδων στη χώρα μας με «οικονομικές ελαφρύνσεις». Δεν άγγιξε τις πάμπολλες ΜΚΟ που λειτουργούν, οι περισσότερες, ως οιονεί δουλέμποροι, δεν απέτρεψε με όλα τα διαθέσιμα μέσα την εισβολή των χιλιάδων επήλυδων, ενώ εξαγγέλλει μέτρα που δεν μπορεί να τα εφαρμόσει, επειδή συναντά τις δικαιολογημένες αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών. Δεν τολμά να πάρει ρηξικελευθα μέτρα αποτροπής, επειδή και αυτός είναι «προβλέψιμος» στους Γερμανούς και στους λοιπούς «εταίρους», που δε θέλουν να διαταράξουν τις δικές τους κοινωνίες.

        Η παροχολογία

            Πέραν της μικρής μείωσης του ΕΝΦΙΑ, του ΦΠΑ και της αύξησης των συντάξεων χηρείας που υλοποίησε η κυβέρνηση, αυτή επιδίδεται από την αρχή της θητείας της καθημερινά σε εξαγγελίες αυξήσεων συντάξεων και  μισθών, μειώσεων φόρων,  παροχών κ.λπ, προκειμένου, όπως πιστεύει, να διαμορφώσει με αυτά τα «θα» ρεύμα υπέρ της ή να αντιστρέφει το αρνητικό κλίμα από τις αντιλαϊκές πολιτικές της. Πάντως μας προσγείωσε ο υπουργός Ανάπτυξης, ο γνωστός Αδωνις, που μας είπε ότι μπορούμε να επιβιώνουμε με 200 ευρώ το μήνα και ότι η «τεράστια» γλίσχρα αύξηση του κατώτατου μισθού (από 586 σε 650 μεικτά το μήνα), που νομοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ, έπληξε την οικονομία(!!).  Τετράγωνη «αναπτυξιακή» λογική.

       Η εκλογολογία

            Η ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου με μπόνους έως 50 έδρες στο πρώτο κόμμα δε μπορεί να συγκεντρώσει τις απαιτούμενες 200 ψήφους, ώστε να ισχύσει για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Θα ισχύσει για τις μεθεπόμενες. Ετσι οι πρώτες αυτές εκλογές θα γίνουν με την απλή αναλογική του ΣΥΡΙΖΑ, που δε θα δώσουν αυτοδυναμία στο πρώτο κόμμα. Λογικά λοιπόν η ΝΔ  θα κάνει τις εκλογές όσο το δυνατόν νωρίτερα, χωρίς να αποκλείεται να γίνουν ακόμη και την άνοιξη, πριν δηλ φθαρεί ως κυβέρνηση και πριν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να ορθοποδήσει, αν μπορεί να συμβεί αυτό με τον αχταρμά της πασοκοποίησής του. Αν γίνουν σύντομα, θα γίνουν με λίστα με ό,τι αυτό σημαίνει για τις εσωκομματικές τριβές στα κόμματα, πλην ΚΚΕ.  Οσο τις καθυστερήσει τα πράγματα για τη ΝΔ θα δυσκολέψουν. Πιθανόν λοιπόν να έχουμε σύντομα διπλές εκλογές, που θα διανθισθούν με τα απαραίτητα «θα» και τις πολώσεις του παλιού δικομματισμού. Ευελπιστεί η ΝΔ ότι θα βγει πρώτο κόμμα στις πρώτες εκλογές με την απλή αναλογική  και με τον «αέρα» αυτό να ελπίζει σε μεγαλύτερη διαφορά στις επόμενες. Τα αποτέλεσματα θα κρίνουν εν πολλοίς  τις εσωκομματικές ισορροπίες και τις πιθανές αλλαγές του πολιτικού χάρτη στα μικρότερα κόμματα των παρυφών.

Η προεδρολογία και η ...κατάληξη

            Η ακατάσχετη προεδρολογία που διακινείται μέσω των σεσημασμένων ΜΜΕ, πέραν του αποπροσανατολισμού που επιχειρείται, τα ονόματα που διαφημίζουν προκαλούν μόνο φρίκη. Βενιζέλος, Δαμανάκη, Διαμαντοπούλου, Αβραμόπουλος, Παπαδήμος, Αλιβιζάτος, Γιωργάκης και λοιποί του ίδιου φυράματος παρόμοιοι. Ετσι κι αλλιώς όποιος επιλεγεί τελικά θα υπηρετήσει πιστά το σύστημα εξάρτησης όπως ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας που επιλέχθηκε από το ΣΥΡΙΖΑ. Υπηρέτησε πιστά την Ε.Ε. και τα μνημόνια, απειλώντας μάλιστα με άμεση παραίτηση σε περίπτωση που δε δηλώσει  ο Τσίπρας ότι το δημοψήφισμα δεν έχει σχέση με την παραμονή στο ευρώ (πιθανότατα σε συμφωνία μαζί του), ενώ απέφυγε κάτι ανάλογο στην περίπτωση της  συμφωνίας των Πρεσπών, που ήθελαν οι Γερμανοί, ενώ συνέδεε εμμονικά τα εθνικά θέματα με την «Ευρώπη» εκπροσωπώντας μόνο τους ευρωπαϊστές. Η εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην επανεκλογή του τείνει να τον κάψει οριστικά. Οποιος τελικά επιλεγεί θα έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Πάντως δεν αποκλείεται ο Μητσοτάκης, προσπαθωντας να διατηρήσει τις εσωκομματικές ισορροπίες, που έχουν ήδη διαταραχθεί λόγω της αναβολής ανακοίνωσης του υποψηφίου να εκπλήξει (πιθανόν δυσάρεστα) προτείνοντας άλλον από τα διακινούμενα πρόσωπα ως Π.τ.Δ., ο οποίος δε θα υπερβαίνει ως πολιτικό μέγεθος τον πρωθυπουργό και έτσι για τον Κ. Καραμανλή ή Σαμαρά χλομό φαίνεται...      

(Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν την ανακοίνωση από τον Μητσοτάκη του ονόματος της υποψηφίας για τη θέση του Π.τ.Δ.)

            Τελικά η επιλογή Μητσοτάκη δεν έχει μόνο όλες τις προδιαγραφές που απαιτούνται από το σύστημα (πειθήνιος, προβλέψιμος με απτά δείγματα υποταγής), αλλά εχεί υπερακοντίσει στο  να μην υπάρχει ουσιαστικά Π.τ.Δ. Να δούμε τι θα πράξουν βουλευτές του. Τα υπόλοιπα είναι υπόθεση αγιογράφησης των σεσημασμένων...