ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο ελληνικός λαός σχεδόν ομόθυμα στήριξε και επιδοκίμασε την πολιτική της κυβέρνησης στα γεγονότα του Έβρου και στην κρίση του κορωναϊού. Ως αποτέλεσμα, η αντιπολίτευση, κυρίως η αξιωματική, ξεπεράσε την αρχική αμήχανη σιωπή και απρόθυμα ανέχτηκε και στήριξε τα κυβερνητικά μέτρα. Όμως η ανακωχή αυτή και η ύφεση στο εσωτερικό πολιτικό μέτωπο μόνο προσωρινές είναι. Η λογική του πολιτικού μας συστήματος λέει ότι επέρχεται όξυνση και μάλιστα πολύπλευρη. Και όπως πάντα, οι συνέπειες της όξυνσης αναμένεται να είναι αρνητικές.

Η πολιτική όξυνση στην Ελλάδα αφορά διαχρονικά είτε τη διάσταση μεταξύ κοινωνίας και πολιτικού συστήματος, είτε (και) τη διάσταση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων. Στην προκειμένη περίπτωση υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι θα συμβούν και τα δύο.

Η δημοτικότητα της κυβέρνησης το τελευταίο διάστημα είναι γεγονός. Παρόλα αυτά, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι και στις δύο κρίσεις, μεταναστευτική και υγειονομική, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να πράξει ό,τι έπραξε. Στον Έβρο αναγκάστηκε να κρατήσει σθεναρή στάση μετά το φιάσκο της πολιτικής της στα νησιά το προηγούμενο διάστημα και την αντίδραση των νησιωτών. Στον κορωναϊό η κυβέρνηση ενήργησε άμεσα με επιτυχία, ακολουθώντας διεθνεις πρακτικές και υπό το φόβο της μετάδοσης του φαινομένου της Ιταλίας. Εξάλλου, η κυβέρνηση γνώριζε τις αδυναμίες του ΕΣΥ, στο οποίο για λόγους πολιτικούς και ιδεολογικούς δεν επρόκειτο να επενδύσει σοβαρά με αφορμή και για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Παραμένει βεβαιώς ακόμα το ερώτημα αν η κυβέρνηση εφάρμοσε καθολική και οριζόντια απαγόρευση από νωρίς και με το σκεπτικό ότι αυτά τα μέτρα θα μπορούσαν να είναι μια καλή άσκηση για μελλοντικές πολιτικές επιβολής περιορισμών και αφορμή για αναδιανομή εισοδήματος προς όφελος μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, αν και πρωτοβουλίες των τελευταίων ημερών (δράσεις της αστυνομίας, νομοσχέδιο για το περιβάλλον, κάμερες παρακολούθησης σε εκπαιδευτικές αίθουσες κλπ) γεννούν εύλογα ερωτηματικά.

Η δημοτικότητα της κυβέρνησης λοιπόν είναι αβέβαιο ότι θα συνεχιστεί, με δεδομένες τις εξαρτήσεις του συστήματος εξουσίας Μητσοτάκη από το σύστημα Σόρος και ΜΚΟ, τις δηλώσεις και πρωτοβουλίες των συμβούλων του πρωθυπουργού για τα ελληνοτουρκικά (Χάγη κλπ) και την εκπεφρασμένη πολιτική της στα οικονομικά. Αν κάτι τέτοιο επιβεβαιωθεί, η αντίδραση του ελληνικού λαού, έστω και σιωπηρή, αναμένεται σθεναρή, όπως έδειξε και η αντίδραση των νησιωτών.

Πάντως είναι βέβαιο ότι στους κόλπους της ΝΔ υπάρχουν αντίρροπες δυνάμεις σε ό,τι αφορά τα ελληνοτουρκικά και το μεταναστευτικό, κάτι το οποίο γεννάει κάποιες ελπίδες.

Το δεύτερο μέτωπο όξυνσης, αυτό μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, πρέπει να θεωρείται πιο βέβαιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του βλέπουν ότι το πολιτικό κλίμα της συναίνεσης είναι εναντίον τους. Έτσι υπονομεύεται ο στόχος για τη μετεξέλιξη του κόμματος στο βασικό κεντροαριστερό πόλο, ένας στοχος ούτως ή άλλως αμφίβολος, δεδομένης της διαπάλης εντός του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ των παλαιών του ΣΥΝ - ΚΚΕ εσωτερικού και των πασοκογενών. Έτσι, αναμένεται η αντιπολίτευση να επιχειρήσει να οξύνει το πολιτικό κλίμα, άθλημα στο οποίο είναι ούτως ή άλλως εθισμένη. Το δράμα μας θα είναι για άλλη μια φορά η πολιτική αντιπαράθεση να αφορά κραυγές συνθήματα και ακρότητες, ενώ στην πράξη οι δύο βασικοί μονομάχοι θα συμφωνούν σε όλα τα βασικά. Τίποτα πιο αποπροσανατολιστικό για το λαό και τη χώρα ενόψει των κινδύνων που σοβούν.