ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η από καιρό διαφαινόμενη μείωση της παγκόσμιας επιρροής των ΗΠΑ, σε θετικές και αρνητικές σχέσεις, λόγω της ανάδυσης νέων δυνάμεων αλλά και των εκρηκτικών εσωτερικών αντιθέσεών τους, μοιάζει να σημαίνει πρώιμο τέλος της αμερικανοευρωπαϊκής παγκοσμιοποίησης(!), να δημιουργεί την αίσθηση κενού εξουσίας και, με την προσπάθεια πολλών νέων «παικτών» να επωφεληθούν, να επικρατεί πλέον χάος στις διεθνείς σχέσεις, προοίμιο παγκόσμιων αλλαγών.

Η επίθεση της μισής Αμερικής (ΗΠΑ) και όλων των άλλων (πλην, ίσως, της Ρωσίας...) κατά της πολιτικής Τραμπ, το «ατύχημα» του κορονοϊού, το καταστροφικό όπως εξελίσσεται, η επίθεση της κινεζικής οικονομίας και ισχύος, το τζιχαντικό Ισλάμ (με επικεφαλής την Τουρκία του Ερντογάν) και η αφύπνιση των κρατών-εθνών δημιουργούν παγκόσμια ρευστότητα, δυνητικές ευκαιρίες σε μικρούς παίκτες (με πραγματικά εθνικές ηγεσίες) και, για την ώρα, διαφαινόμενο χάος, άγνωστης κατάληξης.

Το φαινόμενο Τραμπ

Είχαμε γράψει το Σεπτέμβριο του 2016 (αρ φύλλου «Ε» 167) τι σημαίνει η επιτυχής άνοδος του Τραμπ στις ΗΠΑ, που διέρρηξε όλα τα φίλτρα ελέγχου του πολιτικού (και όχι μόνο) κατεστημένου της χώρας, ώστε ο εκάστοτε Πρόεδρος, δυνητικά παντοδύναμος πλανητάρχης, να είναι υποτακτικά υπό τον έλεγχο και, προς γενική και παγκόσμια έκπληξη και παρά τα προγνωστικά, εξελέγει Πρόεδρος. Δεν είχαν προσέξει τις αλλαγές των καιρών! Δεν είχαν παρατηρήσει ή εκτιμήσει σωστά τις αντιδράσεις στις υπερεθνικές συνάξεις τύπου Μπίλντεμπεργκ, Ελβετικών απόρθητων θέσεων (Νταβός κ.λπ), Δελφών (!), που όμως γίνονταν αλλού(!!), συνεδρίων του «Economist» κ.λπ, όπου εξυφαίνονταν τα σχέδια και οι πρακτικές των ανώνυμων ηγετών της Παγκοσμιοποίησης. Δεν είχαν ανησυχήσει από τις Ευρωπαϊκές διαλυτικές τάσεις, που είχε δημιουργήσει η φιλοδοξούσα νέου τύπου χιτλερική επέκταση Γερμανία, τι γινόταν σε Βρετανία, Ιταλία, Ουγγαρία, Πολωνία κ.λπ. Και το κυριότερο για τις ΗΠΑ, δεν είχαν διαισθανθεί τις τάσεις στις περιθωριοποιούμενες ομάδες και πολιτείες πληττόμενες από τις εταιρίες που μετανάστευαν σε χώρες με χαμηλό κόστος παραγωγής, δηλ. με γελοίες αμοιβές, χωρίς τα υπέρογκα κέρδη (αφορολόγητα, ουσιαστικά) να επιστρέφουν στη χώρα. Και, τέλος, δεν πρόσεξαν ότι οι λαοί είχαν αρχίσει να... προσέχουν και να διαπιστώνουν ότι δεν επιλέγουν οι ίδιοι πώς να ζουν, αλλά υπερεθνικοί κύκλοι (!), στους οποίους οι κυβερνήτες τους συμμετέχουν όπως και πολλοί παρατρεχάμενοι, που καλούνται σε αυτές για να κερδίσουν ψίχουλα εξουσίας τοπικής με τα παρεπόμενα κέρδη.

Αυτά οδήγησαν και τους αμερικανούς πολίτες να επιλέξουν τον, φαινομενικά γι’αυτούς, έξαλλο Τραμπ. Και ακολούθησε η εσωτερική αντίδραση, πρωτοφανής για τις ΗΠΑ, συνεπικουρούμενη από όλες τις «παγκοσμιοποιητικές» δυνάμεις και τα οργανέτα τους.

Είπαν πολλοί από όσους συμμερίζονται τις αντιπαγκοσμιοποιητικές επιθέσεις του Τραμπ, ιδίως τις 2 ομιλίες του στον ΟΗΕ, για τις οποίες έχουμε γράψει στην «Ενημέρωση», ότι ο Τραμπ ήταν ο λάθος άνθρωπος για να εκφράσει αυτήν την αντίδραση στην καταστροφή των λαών. Μάλλον κάνουν ένα λάθος. «Αυτός» ο Τραμπ ήταν ο μόνος που μπορούσε να το κάνει. Πάμπλουτος (δεν είχε ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης στην εκστρατεία του) με τους τρόπους του κατεστημένου, που το γνώριζε καλά ως μέρους του, και κάπως «τρελός», ώστε να τολμήσει να το πολεμήσει.

Και αν χάσει στις 3 Νοεμβρίου, δε σημαίνει ότι η αναγκαιότητα που τον ανέδειξε θα πάψει να υπάρχει. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα συνεχιστεί και θα επιβάλει το αναπότρεπτο τελικά.

Πάντως τα συμφέροντα, και διεθνώς, είναι ιλιγγιώδη που διακυβεύονται και δεν πρόκειται η τύχη τους να κριθεί οριστικά από την έκβαση των εκλογών της 3^ης Νοεμβρίου. Αν κερδίσει ο Τραμπ, κάτι όχι απίθανο, η αντίδραση θα είναι ακόμη βιαιότερη και ο διχασμός στις ΗΠΑ ακόμη βαθύτερος. Αν κερδίσει ο Μπάιντεν (κάτι που θεωρείται πως μπορεί να βοηθήσει στην τιθάσευση του Ερντογάν...) και η νίκη του είναι «καθαρή», ίσως ο διχασμός να γίνει ηπιότερος. Πρόσκαιρα, όμως. Αν είναι μη «καθαρή», είναι απροσδιόριστη η εξέλιξη.

Ο,τι πάντως και να γίνει, η Αμερική ως παγκόσμια δύναμη θα εξασθενίσει, κάτι όχι καλό για την όποια παγκόσμια ισορροπία.

Η Κίνα «επιτίθεται» μάλλον απρόσεκτα

Σε αντίθεση με τη Ρωσία, που κινείται προσεκτικά (παρά την άδοξη εμπλοκή της με την Τουρκία, εξ ου και η επίσκεψη του Λαβρόφ στην Αθήνα και η προσεχής του Πούτιν), η Κίνα κάνει, βιαστικά, ίσως, την εμφάνισή της στην παγκόσμια σκηνή με τρόπο επιθετικό, και όχι μόνο οικονομικά. Θεωρώντας ότι οι ΗΠΑ δε μπορούν να θέλουν(!) τη συνέχιση, με όλο το συνεπαγόμενο κόστος, του παγκόσμιου ελέγχου, ξεκινούν ήδη την παγκόσμια πορεία τους (στην Ελλάδα π.χ. με την COSCO κάνουν ό,τι θέλουν!) μέσω του 5G και μέσω της μάχης κατά του κορονοϊού της σχεδόν προσβάλλουν ανοικτά Ε.Ε. και ΗΠΑ με «προτάσεις» του δικού της ΠΟΥ! Είναι οικονομικά και στρατιωτικά ισχυρή και παρακολουθώντας τη φαινόμενη εξασθένιση των ΗΠΑ και την ανυπαρξία ουσιαστικά της Ε.Ε., λόγω των γενικευμένων αντιδράσεων κατά της γερμανικής πολιτικής, πιθανόν να αρχίσει να αποθρασύνεται. Ελπίζουμε, όμως, λόγω κυρίως της ...COSCO στον Πειραιά να μην αφεθεί στον πειρασμό να δεχθεί την Τουρκία, που την βολιδοσκοπεί. Αλλωστε εκεί βρίσκεται, κάπως, η Ρωσία, που γνωρίζει καλά ποιος είναι ο μελλοντικός της αντίπαλος...

Η Τουρκία φαντασιώνεται παγκόσμιο ρόλο μέσω του Ισλάμ

Η Τουρκία του Ερντογάν (μόνο;) θεωρεί ότι εκμεταλλευόμενη τα συμβαίνοντα σε Ευρώπη και ΗΠΑ επιδιώκει, παρά τα γυάλινα πόδια της, να απλωθεί παντού, όπου είχε φθάσει η Οθωμανική αυτοκρατορία. Εχει εξαγοράσει Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία και Τραμπ(!) μέσω παραγγελιών όπλων και κοινών εταιριών και την «Ελληνική» πολιτική ηγεσία (και οικονομικούς, οικογενειακούς παράγοντες και μιντιακά μέσα για εξωφρενική προπαγάνδισή της), ώστε να θεωρεί ότι έχει εξασφαλίσει την ανοχή, αν όχι και τη συμπαράστασή τους, στην αλλόφρονη επίθεση σε όλα τα μέτωπα που ανοίγει.

Το κύριο όπλο του είναι το Ισλάμ, με τους φανατικούς πιστούς του στο Τζιχάντ, τον ιερό πόλεμο κατά των απίστων, δηλ. κατά πάντων.

Το τζιχάντ υπήρξε ο κυριότερος τρόπος εξάπλωσης των Αράβων τον 7^ο και τον 8^ο αιώνα μ.Χ. Τώρα είναι στα χέρια του Ερντογάν όπλο κατά πάντων ακόμη και μέσα σε Μουσουλμανικές χώρες(!), με ενδιάμεσο μέσο, όπου δε στοχεύει άμεσα για πολεμική εμπλοκή, τη μετανάστευση. Ηδη όμως η Ευρώπη, κυρίως, άρχισε να κατανοεί...

Οι Ευρωπαϊκές χώρες τους τελευταίους 3 αιώνες έχουν ουσιαστικά αποθρησκειαστεί(!), λόγω της σχετικής ευμάρειας από την τεχνολογική τους πρόοδο και τα κέρδη από τις αποικιακές τους κατακτήσεις, εκτός Ιρλανδίας και Πολωνίας, όπου ο καθολικισμός-παπισμός τους είναι πατριωτικό όπλο κατά των εχθρικών γειτόνων τους, Αγγλων, μη καθολικών-παπιστών και Γερμανών Ευαγγελιστών. Θεωρώντας ότι και οι πρώην «υπήκοοί» τους από τις αποικίες τους ήταν εύκολο να αφομοιωθούν, ανεξάρτητα από χρώμα, τώρα έντρομοι διαπιστώνουν ότι ο μουσουλμανισμός τους, που περιλαμβάνει τον «ιερό πόλεμο κατά των απίστων» και στις χώρες των πρώην αφεντικών, δημιουργεί ήδη δυσεπίλυτα προβλήματα και κινδύνους και με αρχή τη Γαλλία παίρνουν μέτρα εναντίον τους, με άγνωστες τις νέες επιπτώσεις, κάτι που θα περιλαμβάνει και τους μουσουλμάνους μετανάστες τους.

Τραγική εξαίρεση η Ελλάδα, που με τον «ανέμελο» ανθελληνισμό (που αυξάνεται ανάλογα με τη... χρηματοδότηση του, κυρίως...) και την, ανθρωπιστική(!) εύνοια στους μετανάστες (που πάντως δεν είναι όλοι τους δυνητικοί τζιχαντιστές) δημιουργούν εστίες κινδύνων...

 Ο κορονοϊός, πιθανόν προοιωνίζεται πολύ χειρότερα στο μέλλον ;

Η πανδημία του covid-19 δείχνει να αποτελεί επανάληψη των πανδημιών του Μεσαίωνα (τουλάχιστον στην Ευρώπη, όπου και καταγράφονταν), που στοίχησαν εκατομμύρια θυμάτων (έως και το 1/3 των πληθυσμών, όπου ενέσκυψαν), αλλά και στα νεότερα χρόνια, όπως η ασιατική γρίπη (παράξενη σύμπτωση με την κινεζική, κατά τον Τραμπ) και μάλιστα στην Ελλάδα.

Και το ότι οι θάνατοι (για τις παρεπόμενες παρενέργειες είναι πολύ ενωρίς για να γίνουν ασφαλείς προβλέψεις) είναι σχετικά λιγότεροι, δεν οφείλεται, μάλλον, σε πιθανή ήπιας καταστροφικότητας απειλή. Σήμερα οι συνθήκες, κοινωνικές και επιστημονικές κυρίως είναι πολύ διαφορετικές και έτσι οι αντιδράσεις στην απειλή είναι αποτελεσματικές, ελπίζουμε.

Και όπου τα μέτρα περιορισμού της μετάδοσης του κορονοϊού ήσαν άμεσα και αυστηρά, όπως στην Ελλάδα, ο κίνδυνος, κατά μεγάλη πιθανότητα, θα γίνει δυνατό να ελεγχθεί, ελπίζουμε (και πάλι).

Ομως οι επιστήμονες λένε πως θεωρούν 100, τουλάχιστον, ανάλογα είδη θανατηφόρων ιών, από τα οποία «γνωρίζουν» μόνον τα 5 (!) και μόνο το 1(!) μπορεί για την ώρα να ελεγχθεί!! Φανταζόμαστε,  λοιπόν, τι μπορεί να συμβεί στο όχι μακρινό μέλλον και ποιες κοσμογονικές αλλαγές, οικονομικές και κοινωνικές κυρίως, πρέπει να δρομολογηθούν, ώστε να αποφευχθούν καταστροφές μεγαλύτερες, ίσως, από αυτές των πυρηνικών εκρήξεων. Αλλαγές αδύνατο, ίσως, να μπορούν να αποφασιστούν από κοινωνίες «ελεύθερες», όπου η ατομική και ομαδική (όχι συλλογική...) επιδίωξη του κέρδους κυριαρχεί σχεδόν απόλυτα. Και πρώτα-πρώτα ποια κοινωνία θα δεχόταν εύκολα το τεράστιο κόστος προληπτικών μέτρων, κυρίως υγειονομικών, ιδρυμάτων, ερευνών, φαρμάκων, εμβολίων και πάνω απ’όλα ιατρικού προσωπικού. Και δεν πρέπει να λησμονούμε ότι τα προληπτικά μέτρα όσο πιο πολύ αποδεικνύονται αποτελεσματικά, άλλο τόσο και δε «δικαιώνονται»(!), μια που όλοι σχεδόν θα διατείνονται ότι τα μέτρα, αναγκαστικά αυστηρά, δεν ήταν απαραίτητα, αφού ο κίνδυνος ούτε καν εμφανίστηκε!

Με δεδομένο τα παραπάνω είναι εμφανής πλέον ο κίνδυνος μελλοντικής απειλής και μάλιστα τριπλής.

Α) Τα μέτρα αποτροπής του ιού είναι αναγκαστικά αυστηρά και περιοριστικά των ελευθεριών, ειδικότερα, στις μετακινήσεις. Είναι φυσικό να υπάρχουν αντιδράσεις, αν δεν υπάρχει αποτελεσματική πειθώ για την αναγκαιότητά τους. Αν όμως επιτευχθεί η αποδοχή τους, κάποιοι θα μπορούσαν να δελεαστούν έτσι, ώστε να επεκτείνουν και να τα χρησιμοποιήσουν για την αύξηση της δικής τους εξουσίας...

Β) Κάποια κράτη, αυταρχικού, ολοκληρωτικού καθεστώτος δελεαζόμενα (και αυτά!) από τις δραματικές, σχεδόν επιπτώσεις της πανδημίας στα γειτονικά ή και απομακρυσμένα κράτη, θα μπορούσαν να επιχειρήσουν επέκταση της κυριαρχίας τους σ’αυτά ή της οικονομικής και πολιτικής, αρχικά, στα απομακρυσμένα, ακόμη και να «συνεισφέρουν» στη διάδοση του ιού...

Γ) Κάποια από τα παραπάνω κράτη, μεγάλης πάντως ισχύος, οικονομικής, στρατιωτικής και πληθυσμιακής, με μεγαλύτερους, παγκόσμιους, στόχους θα μπορούσαν όχι απλώς να επωφεληθούν της, φαινομενικά τουλάχιστο, απροσδόκητης καταστροφικής ισχύους του κορονοϊού αλλά και να ανακαλύψουν (ή και να «δημιουργήσουν») ανάλογους κορονοϊούς ή και άλλου τύπου με τους παραπάνω στόχους. Προϋπόθεση, βέβαια, να είναι ανύπαρκτη η ελεύθερη, δημοκρατική κοινή γνώμη...

Ενα, όχι υποθετικό, παράδειγμα: η Κίνα

Στις 20/10/2020 ο ΠΟΥ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καλεί Ευρώπη και Βόρεια Αμερική να... μάθουν για το κορονοϊό (covid-19) από την ... Ασία ! Με δεδομένο ότι είναι γνωστό πως ο ΠΟΥ είναι ο πρώτος Διεθνής Οργανισμός που ελέγχεται από την Κίνα,  είναι η πρώτη φορά που η Κίνα τολμά να κάνει... Παγκόσμιας σημασίας υποδείξεις (!) και φαίνεται να θεωρεί όλη την Ασία ως... Κίνα, εκτός, υποθέτουμε, τη Σιβηρία...

Στην Κίνα πρωτοπαρουσιάστηκε ο κορονοϊός, στα βιολογικά εργαστήρια της Γιουχάν, μετά τα περίεργα δούναι-λάβειν με αντίστοιχα ιδρύματα του Καναδά. Ελαβε όμως αμέσως (ήταν προετοιμασμένη;) αυστηρότατα μέτρα περιορισμού εξάπλωσης έως και εξαφάνισης της απειλούμενης πανδημίας, επέβαλε αμέσως τη χρήση μάσκας (είχε έτοιμο στοκ;) και αμέσως μετά, όταν είχε ήδη διαδοθεί ταχύτατα(!) σε ολόκληρο τον πλανήτη, δώριζε μάσκες παντού.

Στην αρχή εθεωρείτο βέβαιο ότι η οικονομία της θα παρουσίαζε μεγάλη πτώση και η λεγόμενη Δύση χαμογελούσε με τις εικόνες βάναυσης σύλληψης παντός που κυκλοφορούσε και μάλιστα χωρίς μάσκα. Τώρα όμως, μετά την παγκόσμια (εκτός Κίνας;) καταστροφική κρίση, ανακοινώνει ανάπτυξη 4,5% και ότι θα οδηγήσει αυτή την παγκόσμια ανάκαμψη της Ανάπτυξης! Και ταυτόχρονα υπομειδιά για τη θεωρούμενη βέβαια (;) ήττα του Τραμπ στις 3 του Νοέμβρη ! Ηταν ένας από τους τους στόχους της;

Ευχόμαστε οι παραπάνω εικασίες-σενάρια να αποδειχθούν έωλα.  Ας προετοιμαζόμαστε πάντος και για τα χειρότερα.

Ας αρχίσουμε με προληπτικά μέτρα για την υγεία, όποιου κόστους.

Ούτως ή άλλως χρειάζονται.

Επίλογος

Κάτω από αυτές τις συνθήκες διεθνώς καλείται να επιβιώσει η χώρα μας, στοχαζόμενη τις πρέπουσες σχέσεις και συμμαχίες και αποφασίζοντας πώς να αντιμετωπίσει πρώτα τους εσωτερικούς εχθρούς της, όργανα, εν πολλοίς των ξένων, κάτι όχι και τόσο απλό.

Οι τωρινές γενικότερες αποφάσεις μας είναι συνώνυμες με την επιβίωσή μας, πλέον.-