Στην απονομή, επι τω νέω έτει, των βραβείων της Ακαδημίας Αθηνών βραβεύτηκε ο Γ. Καραμπελιάς για το βιβλίο του «η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα Φεραίου», όπου αναδεικνύονται οι ελληνικές, και ελληνοβυζαντινές επιδράσεις στις ιδέες και τη δράση του.Φαντάζεται κανείς τις αντιδράσεις των διάφορων ρεπούσηδων, που, δυστυχώς, αφθονούν και αναθαρρούν στις μέρες μας. «Δεν πάνε να λένε. Το ουσιώδες είναι που...έσκασαν»
Στις 19 του μηνός αργά το βράδυ ο σ. Τσίπρας δήλωσε: «Η διαδικασία μπήκε στις ράγες». Πολύ ωραία (!), όμως παρέλειψε να προσθέσει ότι τις ράγες τις έχουν θέσει οι τροϊκανοί και ότι ράγες είναι τα μνημόνια.
Καλό ταξίδι, μόνο να δούμε πόσοι θα σας ακολουθήσουν...
Η Συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές αποτελεί ένα συμβιβασμό που δεν έγινε με αμοιβαίες υποχωρήσεις, όπως διακηρύσσουν οι κυβερνητικές πηγές, αλλά με πλήρη υποχώρηση της ελληνικής πλευράς. Και μόνο η δέσμευση της κυβέρνησης για αποφυγή κάθε μονομερούς ενέργειας δείχνει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα, αν δεν έχει την έγκριση των δανειστών. Η μετονομασία της τρόικας είναι για αφελείς και φανατικούς. Η πλήρης συμμόρφωση με τις επιταγές «των θεσμών», συνοδευόμενη από κάποιες ενστάσεις στην αρχή, αναντίρρητα στη συνέχεια, συνιστά ασφαλώς πλήρη αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πρόβαλε ως ο ριζοσπαστικός πολιτικός οργανισμός που όχι μόνο θα έσωζε την Ελλάδα, αλλά και θα σηματοδοτούσε μια ριζική αλλαγή πολιτικής σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση!
Παρά τη σύναψη αυτής της Συμφωνίας (και ακριβώς λόγω αυτής !), ωστόσο, οι μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει είναι φανερές. Σχεδόν απελπιστική έλλειψη ρευστότητας, ελλιπής είσπραξη φόρων, αδυναμία εξεύρεσης άλλων ρεαλιστικών τρόπων για την αντιμετώπιση της οικονομικής ασφυξίας.
Παρότι φαίνεται ότι είναι πρόωρο ακόμη, θα μπορούσε κανείς να προβλέψει την τελική αποτυχία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όχι τόσο επειδή οι δανειστές είναι πολύ σκληροί στις διαπραγματεύσεις, αντιμετώπιση που θα έπρεπε βέβαια να περιμένουν, ούτε λόγω των αναπόδεικτων συνωμοσιών των πολιτικών τους αντιπάλων, θεωρία στην οποία έχει προσφύγει τελευταία, αλλά για άλλους λόγους που αφορούν το ίδιο τους το κόμμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι, πρώτα-πρώτα, ένα κόμμα ομοϊδεατών αλλά ένα συνονθύλευμα κομμάτων, πολιτικών ομάδων και προσώπων που αδυνατούσαν να προωθήσουν την πολιτική τους από μόνοι τους και επιδιώκουν να ικανοποιήσουν, οι περισσότεροι, τις προσωπικές φιλοδοξίες τους μέσω της συγκροτήσης ενός μεγαλύτερου πολιτικού οργανισμού. Οι διαφορές μεταξύ των ομάδων και των προσώπων είναι, τις περισσότερες φορές, αγεφύρωτες.
Τα πράγματα, έπειτα, έκαναν χειρότερα για την επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ οι προεκλογικές υποσχέσεις που ήταν αδύνατο να εκπληρωθούν (π.χ. πλήρης διαγραφή ή περικοπή χρέους, όταν ήταν γνωστό ότι το μεγαλύτερο μέρος του ανήκει πλέον σε κράτη-μέλη της Ε.Ε.)
Ο κυριώτερος όμως λόγος για τη διαφαινόμενη αποτυχία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι, κατά τη γνώμη μας, ότι ήθελε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του χρέους και να εφαρμόσει ένα κοινωνικό πρόγραμμα ακολουθώντας τους κανόνες της Ε.Ε. Αλλά η Ε.Ε. δημιουργήθηκε ακριβώς για να επιβάλει την αντίθετη οικονομική πολιτική στα μέλη της και δε θα άφηνε ποτέ ένα μέλος της, και μάλιστα το πιο αδύναμο αυτήν την εποχή, να εγκαινιάσει μια αιρετική πολιτική.
με ευρώ και Ε.Ε. τίποτα δε γίνεται
Το κύριο, το μοναδικό, ίσως, πολιτικό γεγονός που ενδιαφέρει τους έλληνες πολίτες είναι το τι θα επιτύχει η νέα, και μάλιστα αριστερή, όπως διατείνεται, κυβέρνηση της χώρας. Η αρχική ελπίδα που έφερε η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και ο ενθουσιασμός για την «υπερήφανη» στάση που επέδειξε στις πρώτες επαφές με τους άτεγκτους δανειστές-εχθρούς («έχουμε πόλεμο» μας λένε...) έχουν ήδη μειωθεί και, αντίθετα, μεγαλώνει η ανησυχία των πολλών για το τι ακριβώς συμβαίνει. Η χώρα μας βρίσκεται σε νευραλγικό γεωπολιτικό σημείο, τελεί διαχρονικά υπό ασφυκτική εξάρτηση, λειτουργεί συνήθως ως πιόνι τους ανταγωνισμούς των «μεγάλων» και σχεδόν ποτέ δεν αποκτήσαμε ηγεσίες ελληνικές, δικές μας. Αυτό συμβαίνει δυστυχώς και τώρα!
- Ο ακήρυκτος πόλεμος ΗΠΑ-Γερμανίας γίνεται συνεχώς εντονότερος για την κυριαρχία στην Ευρώπη και επέκταση επιρροής σε Ασία και Λατινική Αμερική (χώρες των BRICKS), παραμερίζοντας για αργότερα αυτόν με τη Ρωσία και ακόμα πιο μακριά με την Κίνα (γι' αυτό και επιτρέπονται τα μικρά ανοίγματα προς αυτές του Τσίπρα...). Ο πόλεμος αυτός διεξάγεται όμως δι’ αντιπροσώπων. Το 2009-10 με τον αξιολύπητο τώρα Γιωργάκη, το 2015 με Τσίπρα-Βαρουφάκη και με θύματα πάντα την Ελλάδα. Το Ευρώ τελικά αποδυναμώνεται και τώρα άρχισε να κινείται η Νοτιοδυτική πλευρά της Ε.Ε. (Αγγλία,Γαλλία,Ιταλία κ.λπ.) κατά της Γερμανίας, που ωρύεται εναντίον μας και μας απειλεί με πλήρη ταπείνωση και... Grexit.
Ταυτόχρονα ανοίγεται μέτωπο εναντίον της Τουρκίας του Ερντογάν, που ανόητα «διώκει» τον πρώην σύμμαχό του «αμερικανό» Γκιουλέν και, μέσω των τζιχαντιστών, προσπάθησε να ελέγξει Συρία και Ιράκ, επιτρέποντας έτσι κάποιες (πρόσκαιρες;) επιτυχίες Καμμένου και Κοτζιά σε βάρος της Τουρκίας.
Μέχρις εδώ (για αργότερα θα δούμε) οι ΗΠΑ σημειώνουν επιτυχίες, η πρεσβεία τους στην Αθήνα βαθμολογείται με άριστα και, πάντως, αποκαλυπτόμενοι μας βοηθούν να κατανοήσουμε (και, ελπίζουμε, να σχεδιάσουμε το μέλλον μας ελληνικά) τι περίπου, έστω, εκτυλίσσεται στη χώρα μας.
Η νίκη και η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου
Ο ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε περήφανη εκλογική νίκη, όντως, πέρα από κάθε προσδοκία και των ίδιων. Ακόμη και η κομματική εφημερίδα του «Αυγή» προέβλεπε (προπαγανδιστικά, φυσικά) 35% νίκη με 30% για Ν.Δ.! Μέσα σε τρία (3) χρόνια προωθήθηκε από 4% στο 37%, ενώ αντίστροφα και φυσιολογικά, λόγω των κατορθωμάτων του Γιωργάκη (προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς) και Βενιζέλου του ΠΑ.ΣΟ.Κ από 44% στο 4,5%, με προωθητή και απωθητή την ίδια «δύναμη», φυσικά.
Ο Α. Τσίπρας (πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς...) σχημάτισε κυβέρνηση και αμέσως άρχισε να μεταθέτει τεχνηέντως και αθόρυβα, μέσα στους ελπιδοφόρους πανηγυρισμούς, για το απώτερο μέλλον τις «άμεσες προτεραιότητες» του προεκλογικού προγράμματος, με ταυτόχρονες οβιδιακές μεταμορφώσεις όλων των προηγούμενων εξαγγελιών (βλέπε άλλο άρθρο), αφήνοντας έκπληκτους και τους πλέον πιστούς προεδρικούς. Τοποθέτησε υπουργό Οικονομικών, προς γενική έκπληξη και αμηχανία, τον επίσης φυτευτό από την ίδια πηγή Γ. Βαρουφάκη και μαζί κήρυξαν τον υπέρ όλων των βασανισμένων (;) λαών της Ευρώπης αγώνα και επανάσταση κατά της Γερμανίας, με μοναδικό όπλο το «αγραβάτωτο» αλλά σινιέ(!) στύλ (όπως στην Μεγάλη Επανάσταση του 1789 από τους, πραγματικά όμως, «ξεβράκωτους» Γάλλους...), ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες, που το παίγνιο χόντρυνε...
Τα αποτελέσματα είναι πλέον γνωστά και πολύ γρήγορα θα φανεί και πόσο πιο επώδυνα θα είναι για τον ελληνικό λαό, παρά τους πράγματι περίτεχνους λόγους που εκφωνούνται συνεχώς, για να καλύπτουν τη ζοφερή πραγματικότητα που επελαύνει ταχύτατα. Ο αποπροσανατολισμός που επιχειρείται με τις επιτροπές για το αχρεώστητο χρέος, για τις γερμανικές αποζημιώσεις, για τους ενόχους των μνημονίων, για εκλογές ή δημοψήφισματα, απλώς θα δικαιώνει το Μανώλη Γλέζο για τις μεσαιωνικές μοναστηριακές ευρωπαϊκές μετονομασίες και δε θα αποτρέπουν από τις άμεσες, με τροπολογία, δημεύσεις των αποθεματικών των δημόσιων οργανισμών και ασφαλιστικών ταμείων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και τα νέα δεινά που θα μας επιφέρει η επανελθούσα τρόικα, με όποια ονομασία...
Δυστυχώς αναμένονται ακόμη χειρότερα στο εσωτερικό ελληνικό μέτωπο. Μπορεί να μην επιχειρηθεί αμέσως τώρα απεμπόληση των εθνικών δικαίων για τα Σκόπια, Θράκη, Αιγαίο, Κύπρο, όμως ήδη τα πολιτικά φρικιά στα Υπουργεία Παιδείας, Μετανάστευσης (!), Δικαιοσύνης, Προστ. του Πολίτη και στη Βουλή(!) κινούνται απροκάλυπτα εναντίον της χώρας και των Ελλήνων. Ελπίζουμε νομοθετικά να μην τα καταφέρουν, όμως εγκαινιάζονται νέες αντισυνταγματικές πρακτικές και είναι πιθανό να βρεθούμε προ εκπλήξεων, πολύ δυσάρεστων .
Έχουμε γράψει επανειλημμένα, όμως, ότι το μεγαλύτερο μέρος (και όχι μόνο το Αριστερό Ρεύμα) των μετεχόντων σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και μέσα στους προεδρικούς, δεν είναι όπως οι παλιοί πασόκοι, που δέχονταν τα πάντα, φτάνει να μπορούσαν να πλουτίσουν. Φαίνεται ότι αντιστέκονται και περιμένουν (υποθέτουμε) να εκτεθούν απροκάλυπτα όσοι μας οδηγούν στην πλήρη υποταγή και αποδοχή της κατοχής και τότε θα κινηθούν ή θα εξαναγκάσουν τους άλλους να το τολμήσουν... Το ευχόμαστε...
Οι ΑΝΕΛ του Καμμένου εξακολουθούν να εμφανίζονται συνεπείς στις εξαγγελίες τους για τα εθνικά θέματα, στα οποία μαζί με τον Κοτζιά (για την ώρα) δείχνουν να ανθίστανται με την επίνευση των ΗΠΑ και την αυθάδη οργή των Σουλτς, Σόιμπλε και Ραχόι! Υπάρχουν όμως επιφυλάξεις για τη στάση τους στα μνημόνια και στα εσωτερικά επίσης σοβαρά θέματα, στα οποία επελαύνουν τα πολιτικά (και όχι μόνο;) φρικιά του ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζουμε αυτές να αρθούν σύντομα και να αντεπεξέλθουν στον πόλεμο, που αναμένεται σύντομα, εναντίον τους...
Λίγα λόγια για την τάχα Αντιπολίτευση
Γενικά, Αντιπολίτευση και ιδιαίτερα Αξιωματική ουσιαστικά δεν υπάρχει και απλά διακηρύσσει, χαιρέκακα, ότι θα «στηρίζει» την κυβέρνηση «στο δρόμο της προς το ρεαλισμό» (!), οδηγώντας σε απόγνωση τα (προεδρικά) στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που θα συνεργάζονται μ’αυτούς στην ψήφιση όποιου νομοσχεδίου θα επιτρέπει το ΤΡΙΟ κατά Σαπέν, ή Τρόικα κατά τη Μέρκελ, ή θεσμοί κατά Τσίπρα και ΣΙΑ. Ειδικότερα :
Η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά περνάει, «άδικα» κατά κάποιο τρόπο, δύσκολες μέρες. Η αλήθεια είναι ότι, σχεδόν, έχει δίκιο ο Σαμάρας, όταν επιμένει πως σχεδόν, «νίκησε». Τι περίμεναν οι διαμαρτυρόμενοι, που οι περισσότεροι εξ’αυτών πρωτοστατούσαν για στροφή προς το μνημόνιο πολύ πριν από το Σαμαρά; Ότι θα πλειοψηφούσαν μετά τα όσα θα είχαν «επιτύχει»;
Εννοείται ότι ο Σαμαράς, δικαίως, πολύ δύσκολα θα επιβιώσει (μετά τα όσα διέπραξε) και μόνο όσο το θέλει ο Κ. Καραμανλής, ο οποίος πάντως διαμηνύει ότι δεν πρόκειται να επιστρέψει στην ηγεσία της Ν.Δ. Προσοχή: «στην ηγεσία της Ν.Δ.». Αν κριθεί ότι υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες και αν οι Αμερικανοί βρεθούν σε αδιέξοδο για διάδοχη λύση, όπως έγινε με το τέλος της χούντας το 1974, θα σχηματιστεί άλλο κόμμα, ευρύτερης εμβέλειας υπό τον Καραμανλή. Είναι, πράγματι, πιθανό αυτό το σενάριο, όμως κανείς δεν μπορεί, τώρα, να προβλέψει ποιες λαϊκές ελληνικές δυνάμεις θα αναδυθούν, πέρα και έξω από τους ξένους και εγχώριους σχεδιασμούς.
Για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν υπάρχει ελπίδα, είτε με Βενιζέλο είτε με όποιον άλλο ακόμα και με το ...Γιωργάκη, τώρα μάλιστα που κινδυνεύουν Λαλιώτης, Βάσω κ.λ.π. αμέτρητοι, ελπίζουμε. Αρκετά έφαγαν!
Το Ποτάμι θα κρατήσει λίγο ακόμη, μήπως και χρειαστεί να καλύψει τυχόν απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ (...), όμως αυτή η γελοιότητα δεν μπορεί να επιβιώσει, παρά τη γερμανική προστασία και το εγχώριο (Μπόμπολας και λοιποί) πατρονάρισμα.
Το ΚΚΕ κυριαρχείται από αμηχανία, λογικό επακόλουθο της ρητής, παλαιότερα, δήλωσης της κοινοβουλευτικής, πλέον εκπροσώπου, του Α Παπαρήγα ότι, ουσιαστικά, δε συμμετέχει και δεν πιστεύει στην κοινοβουλευτική διαδικασία εκδήλωσης εξουσίας. Το μόνο που το ενδιαφέρει είναι πάντα ο επαναπατρισμός των οπαδών του που ενίσχυσαν το ΣΥΡΙΖΑ και γι’αυτό καταγίνεται σε αντικυβερνητικές εκδηλώσεις και δηλώσεις ουσιαστικά υπέρ του ευρώ(!) Είναι χαρακτηριστικός ο τίτλος της «Αυγής» για τις πρόσφατες δηλώσεις του γραμματέα του σ. Κουτσούμπα : «η έξοδος από το ευρώ δε συνιστά φιλολαϊκή λύση»!!. Παρ’ όλ’ αυτά θα είναι το μόνο κόμμα στη Βουλή που θα μπορεί να κάνει κάποια αντιπολίτευση.
Η «Χρυσή Αυγή» αναμένει την δίκη της και εν τω μεταξύ προσπαθεί να επωφεληθεί από τη διαφαινόμενη διάθεση του ΣΥΡΙΖΑ να την ενισχύσει, εκούσια με τις πρωτοβουλίες της Προέδρου της Βουλής, και ακούσια(;), με τις θέσεις και ενέργειές του υπέρ των λαθρομεταναστών, ώστε να καταστεί, ει δυνατόν, η επιθυμητή αντιπολίτευση...
Για το ΑΣΚΕ
Κανένας, εκτός του ΑΣΚΕ, δεν αναφέρεται στην ένταξη της Ελλάδας στις διαμάχες ΗΠΑ-Γερμανίας και στα αποτελέσματα της ενδεχόμενης έως βεβαίας «οδηγίας» των ΗΠΑ στην, τελικά, συμμόρφωση της χώρας μας (όπως έγινε με το Γιωργάκη και το Σαμαρά) στα νέα μνημόνια... Εννοείται ότι οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται για το καλό της Ελλάδας. Απλώς μας χρησιμοποιεί, μέσω των ηγεσιών μας, που ελέγχει, στις αντιμαχίες της και στο τέλος μας εγκαταλείπει σε χειρότερη μοίρα, όταν επιτύχει τις νέες ισορροπίες που επιδιώκει με τους «αντιπάλους» της (όπως άλλωστε πάντα πράττουν οι ισχυροί στους υποτακτικούς τους). Αυτά θα πρέπει να τους διαμήνυσε η βοηθός υπουργός των ΗΠΑ κ. Νουλάντ και η «επανάσταση» τελείωσε.
Τώρα που αυτά γίνονται πιο εύληπτα στους Ελληνες πολίτες, τώρα που όλοι βλέπουν τι σημαίνει για μας Ε.Ε. και Ευρώ και ιδίως Γερμανία, είναι καθήκον του ΑΣΚΕ να διευρύνει την ενημέρωση και να εξηγήσει με όσα μέσα μπορεί, τι πράγματι συμβαίνει και να καλέσει στην ενίσχυση του Αγώνα για Κοινωνική και Εθνική απελευθέρωση. Με καλές σχέσεις με όλους και όχι με εναλλαγή πατρώνων. Μόνο τότε...
«ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΓΟΠΟΥΛΟΣ: Ο ΣΥΝΕΠΗΣ ΚΑΙ
ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΜΑΣ ΕΦΥΓΕ
Φίλος, συναγωνιστής, αδελφός, ο Νίκος Καργόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή χθες το πρωί, Σάββατο, 20 Δεκεμβρίου, ύστερα από πολύμηνη μάχη που έδωσε με αξιοπρέπεια και θαυμαστό σθένος.
Ο Νίκος υπήρξε ένας πραγματικά συνεπής και ανιδιοτελής αγωνιστής. Η Χούντα των Απριλιανών τον βρήκε μαθητή Λυκείου αγωνιζόμενο κατά του ξενοκίνητου καθεστώτος. Τον συνέλαβε, τον βασάνισε και τον φυλάκισε. Από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ, το εγκατέλειψε σύντομα, όταν μαζύ με τους συντρόφους του διαπίστωσαν την ασυμβατότητα διακηρύξεων, πολιτικών, πρακτικών και πράξεων. Ιδρυσαν το ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Κ.Ε.), από τις γραμμές του οποίου, ως ηγετικό στέλεχος του, δεν έπαυσε ούτε στιγμή να αγωνίζεται για τη Δημοκρατία, το Σοσιαλισμό,τον Πολιτισμό, την Παιδεία, το Περιβάλλον και τα Εθνικά Θέματα. Ο μεγάλος του όμως στόχος ήταν η ανατροπή του καθεστώτος της νέου τύπου κατοχής που έχουν επιβάλει στην πατρίδα μας και το λαό της η Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ. και Ε.Κ.Τ. με όργανά τους την υποτελή οικονομική και πολιτική ελίτ της Χώρας. Ακράδαντο πιστεύω του Νίκου Καργόπουλου και για αυτό το πιστεύω αγωνιζόταν μέχρι την τελευταία του πνοή, ήταν ότι αναγκαία προϋπόθεση για την επιτυχή έκβαση του Αγώνα αυτού είναι η άμεση έξοδός μας από την Ε.Ε.,γιατί έτσι μόνο ο λαός μας θα γίνει αφέντης στο σπίτι του.
Παράλληλα ο Νίκος Καργόπουλος, παντα μέσω του ΑΣΚΕ, πρωταγωνιστούσε στους αγώνες για μια Ελεύθερη Κύπρο, απαλλαγμένη από την τουρκική και αγγλική κατοχή, για την ελληνικότητα της Μακεδονίας, εναντίον της διαστροφής και παραχάραξης της ιστορικής αλήθειας από τους Σκοπιανούς και τους πάτρωνες τους, υπέρ των δικαιωμάτων της εθνικής μας Κοινότητας στη Β. Ήπειρο, υπέρ της θωράκισης της Θράκης και του Αιγαίου, που απειλούνται από τον τούρκικο επεκτατισμό και υπέρ των λαών που αγωνίζοντια για την εθνική τους αποκατάσταση.
Θα ήταν παράλειψη αν δεν προσθέταμε τον απόλυτο σεβασμό του εκλιπόντος συναγωνιστή μας στην πίστη και τις παραδόσεις του λαού μας.
Τέλος ο Νίκος Καργόπουλος συνδεόταν στενά, φιλικά και συναγωνιστικά με την Χ.Δ. και προσωπικά με τον πρόεδρό της, Μανώλη Μηλιαράκη.»
Η οικογένεια του Νίκου Καργόπουλου, οι οικείοι του και όλοι του ΑΣΚΕ ευχαριστούν όλους όσους συμπαραστάθηκαν και συμμερίστηκαν στον πόνο για το ταξίδι στην αιωνιότητα του, χωρίς δυνατότητα αναπλήρωσης, Νίκου.
Η επιμνημόσυνη ακολουθία θα τελεστεί την 1η Φλεβάρη, Κυριακή ώρα 12, στο κοιμητήριο Ηλιούπολης Αττικής.
Ο σύντροφός μας, ο φίλος μας και πρωτεργάτης του Αγωνιστικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας Νίκος Καργόπουλος έφυγε για το τελευταίο του ταξίδι, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό.
Η ζωή του ήταν συνυφασμένη με τον ασυμβίβαστο αγώνα για μια Ελλάδα ελεύθερη, εθνικά ανεξάρτητη και κοινωνικά δίκαιη με ήθος, αξιοπρέπεια,ανιδιοτέλεια και ανθρωπιά, χαρίσματα αναγνωρισμένα απ’ όλους όσους τον γνώρισαν.
Ο Νίκος είναι παράδειγμα για τους επόμενους που θα συνεχίσουν ν’ αγωνίζονται για τα ίδια ιδανικά, γι’ αυτό θα είναι πάντα δίπλα μας. Καλό ταξίδι, σύντροφε και φίλε μας.
«Αντίο παλληκάρι Νίκο! Πικράθηκες πολύ!»
«[...]Ο Νίκος Καργόπουλος έγινε περισσότερο γνωστός όταν εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ, το 1975, όπου αναδείχθηκε γρήγορα στην ιεραρχία του Κινήματος, φθάνοντας μέχρι τη θέση του Γραμματέα της πανίσχυρης, τότε, Επιτροπής Οργανωτικού.
Διαφώνησε σε πολλές από τις επιλογές του ΠΑΣΟΚ και είναι χαρακτηριστικό ότι αποχώρησε, λόγω διαφωνιών, από το Κίνημα το 1981, όταν όλοι εγγράφονταν μαζικά.[...]
Αποχωρώντας από το ΠΑΣΟΚ, μαζί με άλλους συναγωνιστές του συνέπηξαν το Αγωνιστικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΑΣΚΕ) (σ.σ. 1983), από τις γραμμές του οποίου ο Νίκος Καργόπουλος αγωνίστηκε μέχρι την τελευταία στιγμή με το σθένος και την επιμονή που τον χαρακτήριζαν πάντα. Από τότε με το ΑΣΚΕ πλησίασε πολύ την ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και συνεργάστηκαν σε πολλές εκδηλώσεις, ομιλίες διαλέξεις, ιδιαίτερα με τον πρόεδρο της Χ.Δ. Μανώλη Μηλιαράκη.
Από τις εκδόσεις του ΑΣΚΕ αγόρασα ένα προφητικό βιβλίο που το συμβουλεύουμαι μέχρι σήμερα. Ο τίτλος του: «Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΕΟΚ-Ε.Ε. Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε. ΟΡΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟΥ». Εκδόσεις ΑΣΚΕ του 2006.
Τότε δεν το πίστευα, τώρα το βλέπω να πραγματοποιείται βήμα-βήμα, σαν προφητεία. Μια έκδοση καταπληκτική που δείχνει την αξία και τη σοβαρότητα του ΑΣΚΕ αλλά και του Νίκου. Γι’ αυτό το ΑΣΚΕ όπως και η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δεν πρόκοψαν… Η αλήθεια πρέπει να κρύβεται από το κατεστημένο…
Υπήρξε δραστήριο μέλος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αγωνιστών 1967-1974 (ΣΦΕΑ) από την ίδρυσή του, και συμμετείχε ενεργά και επίμονα στο ΔΣ του μέχρι την ώρα του θανάτου του.
Το ΠΑΣΟΚ, που τόσο τον απογοήτευσε (σ.σ. και τον διέγραψε, όταν το 1983 έκανε την περίφημη Αντιεισήγηση) με τα φαύλα έργα και τις μαύρες ημέρες που μας χάρισε, έκδοσε την ακόλουθη ανακοίνωση για τον θάνατο του Νίκου Καργόπουλου:
Αγωνιστής, ασυμβίβαστος, βαθιά δημοκράτης, ο Νίκος Καργόπουλος αγωνίστηκε για τη δημοκρατία και βασανίστηκε για τις ιδέες του τη μαύρη επταετία της χούντας. Όλοι όσοι πορεύτηκαν μαζί του σε κάποιο τμήμα της μακράς αγωνιστικής διαδρομής του, θα τον θυμούνται ως υπόδειγμα αγωνιστή που παρέμεινε ενεργός μέχρι το τέλος. Εκφράζουμε τα θερμά συλλυπητήριά μας στην οικογένειά του.» (σ.σ. ...)
Νίκος Καργόπουλος
3 Νοεμβρίου 1948 – 19 Δεκεμβρίου 2014
Έφυγε από τη ζωή ο αγωνιστής της Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού , σύντροφος και συναγωνιστής αγαπημένος, Νίκος Καργόπουλος.
Ο Νίκος γεννήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 1948 στην Αθήνα. Από 15 χρονών οργανώθηκε δραστήρια στη Νεολαία της ΕΔΑ και, στη συνέχεια, στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη. Φοιτητής στο Χημικό Τμήμα του Πανεπιστημίου της Αθήνας από το φθινόπωρο του 1966, αναμίχθηκε δραστήρια από την πρώτη μέρα στην αντιδικτατορική Αντίσταση, με αποτέλεσμα να μπει νωρίς στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών της χούντας και να συλληφθεί στη διάρκεια των γεγονότων της κηδείας του Γεωργίου Παπανδρέου στις 3 Νοεμβρίου 1968.
Δικάστηκε από το στρατοδικείο της δικτατορίας και καταδικάστηκε σε διετή φυλάκιση και εξέτισε την ποινή του στις Φυλακές Αβέρωφ και Κορυδαλλού. Αποφυλακίστηκε στις 26 Μαρτίου του 1970. Οι χουντικές πρυτανικές αρχές του πανεπιστημίου τον απέβαλαν από το πανεπιστήμιο και του αφαίρεσαν τη φοιτητική ιδιότητα, κατά πάγια πρακτική εναντίον όλων των φυλακισθέντων ή εξορισθέντων αντιστασιακών φοιτητών και σπουδαστών. Μετά και τη διακοπή της αναβολής στράτευσης λόγω σπουδών, το 1972 κλήθηκε και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία υπό δυσμενέστατες συνθήκες. Μεταπολιτευτικά, εντάχθηκε το 1975 στις γραμμές του ΠΑΣΟΚ, με αξιοσημείωτη συμμετοχή και ιδιαίτερη δράση, πριν αποχωρήσει, λόγω ριζικών διαφωνιών, τον Οκτώβριο του 1981.
Μαζί με άλλους συναγωνιστές του συνέπηξαν το Αγωνιστικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΑΣΚΕ), από τις γραμμές του οποίου ο Νίκος Καργόπουλος αγωνίστηκε μέχρι την τελευταία στιγμή με το σθένος και την επιμονή που τον χαρακτήριζαν πάντα.
Υπήρξε δραστήριο μέλος του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αγωνιστών 1967-1974 (ΣΦΕΑ) από την ίδρυσή του, και συμμετείχε ενεργά και επίμονα στο ΔΣ του μέχρι την ώρα του αποχωρισμού.
Οι συναγωνιστές και οι συγκρατούμενοί του στις φυλακές της χούντας, στους αγώνες της μεταπολιτευτικής περιόδου, στις γραμμές του ΣΦΕΑ και στο Διοικητικό Συμβούλιό του, απευθύνουν θέρμα συλλυπητήρια στη σύζυγό του Ελένη και στα παιδιά τους, με τη διαβεβαίωση ότι θα τον θυμούνται όσο ζουν και ότι θα παραδόσουν ζωντανή τη μνήμη του στους επερχόμενους.»
«Το status quo είναι οικονομική και πολιτική ευλογία για την Γερμανία», γράφει το Bloomberg. «Πολλαπλάσια τα οφέλη της σε σύγκριση με τα €77 δισ. βοήθειας στην Ελλάδα. «Εφιαλτικό» το σενάριο του ...γερμανικού μάρκου.»
«...Ο λόγος είναι ότι η ισχύουσα κατάσταση, το status quo, είναι οικονομική και πολιτική ευλογία για την Γερμανία. Η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης ευνοείται περισσότερο από όλα τα μέλη του ευρώ, από το ενιαίο νόμισμα. Μολονότι μια έξοδος της Ελλάδας μόνο μπορεί να μην λήξει το ευρώ, υπάρχει κίνδυνος να προκληθεί τέτοιο ντόμινο στις αγορές της ευρωζώνης, που θα εκδιώξει κι άλλους».
«...Αν επέστρεφαν στο γερμανικό μάρκο, οι Γερμανοί εξαγωγείς, που καταλαμβάνουν περίπου το ήμισυ από το ΑΕΠ, θα χάσουν πολλή από την ανταγωνιστικότητά τους και το πολυαγαπημένο πλεόνασμα συναλλαγών της Μέρκελ θα συρρικνωθεί. Ο πληθωρισμός θα αποδυναμωθεί παραπάνω».
«,,,Ο Μπόρις Σλόσμπεργκ της BK Asset Man«...Σε έρευνα του 2013 από το Bertelsmann Foundation εκτιμάται ότι χωρίς το ευρώ, το γερμανικό ΑΕΠ θα ήταν 0,5 ποσοστιαίες μονάδες τον χρόνο χαμηλότερο μέχρι το 2025, που μεταφράζεται σε απώλεια 1,2 τρισ. ευρώ ή 14.000 ευρώ ανά κάτοικο και επίσης σε απώλεια 200.000 θέσεων εργασίας.»
Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει να είναι εθνικό μας νόμισμά μας το ευρώ για να μη δυστυχήσει η ... καημένη η Γερμανία. Οι ασήμαντοι Ελληνες ας δυστυχήσουν...
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό