ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η γενική εσωτερική κατάσταση εξελίσσεται συνεχώς προς το χειρότερο, πλην ίσως στα του εξωτερικού θέματα. Οι Ελληνες πολίτες, ήδη, δυσφορούν, γενικά, και ανησυχούν όλο και περισσότερο για τα ερχόμενα, ακόμη και άμεσα.

Η πανδημία συνεχίζεται απτόητη, παρά τον, ελλιπή πάντως, εμβολιασμό, με το «κίνημα» των αντιεμβολιαστών να μην ερμηνεύεται μόνο με ψυχιατρικούς όρους, ενώ σεισμοί καταστροφικοί, πυρκαϊές (που τουλάχιστο αυτές δεν μας απειλούν το χειμώνα!) και οι πλημμύρες (λόγω ισχυρών βροχών, που φυσικά θα γίνονται ισχυρότερες, προφανώς…) δεν αντιμετωπίζονται επαρκώς, με τις ήδη, αδικαιολόγητες εν πολλοίς, αυξήσεις τιμών παντού να καθιστούν τα προβλήματα των πληγέντων εντονότερα.

Και, περιέργως ξαφνικά, για να αυξηθούν «οι πληγές του Φαραώ»,  ενέσκηψε η εξωφρενική αύξηση τιμών στις πηγές ενέργειας, με ανυπολόγιστα, παγκόσμια, παρεπομένα σε όλους, σχεδόν, τους παραγωγικούς κλάδους και, όπως συνήθως αναμενόμενα, οι τιμές όλων των αγαθών και των υπηρεσιών αυξήθηκαν κατακόρυφα στη χώρα μας, πριν καν η αρχική αύξηση να αρχίσει να επηρεάζει τις τιμές στην κατανάλωση. Φαντάζεται κανείς τις επιπτώσεις στους ανέργους και στους υποψήφιους(!) συνταξιούχους που (300-400χιλ.!!!) μάταια αναμένουν εδώ και χρόνια την σύνταξή τους !

Ακόμη, ενώ αρκετοί ανέμεναν ότι, τουλάχιστον, κάτι θα γινόταν στο μέγα πρόβλημα της εσωτερικής ασφάλειας, που είχε εξαφανιστεί κατά την τετραετία plus του ΣΥΡΙΖΑ, (για την κάποια σοβαρότητα στην Κυβέρνηση, φυσικά, κυριαρχεί η αίσθηση ανεκδότου, ανάλογη με αυτήν της συριζαίικης και γεωργακικής ανάλογης), δυστυχώς η πρώτη σχετικά καλή εξέλιξη έχει μεταβληθεί σε εφιάλτη και το πρόσφατο θλιβερό επεισόδιο στο Πέραμα έγινε πάλι, μιντιακό, κυρίως παιχνίδι «κλεφτών και αστυνόμων», και παραδικαστικού θρίλερ.

Και όλα αυτά, ενώ ο κίνδυνος ακρωτηριασμού της χώρας μας γίνεται απτή πραγματικότητα, ναι μεν γίνονται κάποιοι χειρισμοί από σωστοί έως αδιάφοροι (τελευταίο παράδειγμα η, αγνώστου περιεχομένου ακόμη, ελληνοαγγλική «συμφωνία») διακρατικών συμφωνιών, δεν επιχειρείται όμως τίποτα για θωράκιση του εσωτερικού μετώπου  και προετοιμασία (πέραν της στρατιωτικής) ψυχολογικής και ηθικής ετοιμότητας.

Τελικά, το πιο σημαντικό, η κοινωνία των πολιτών εμφανίζει απάθεια απλής διαμαρτυρίας, απευθυνόμενη μόνο στην ήδη υπάρχουσα πολιτική, κοινοβουλευτική, «τάξη», και ζητά απ’αυτήν τα πάντα, ενώ γνωρίζει ότι…