ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

      Παρά το ότι παγκόσμια το κύριο θέμα περιέργειας (και ανησυχίας) είναι ο ρωσοουκρανικός πόλεμος και οι πολλαπλές «παράπλευρες απώλειες» που προκαλεί, το πραγματικά κύριο φαινόμενο παγκόσμιων γενικότερων επιπτώσεων και άμεσων, ή έστω μεσοπρόθεσμων, ανησυχητικών προοπτικών (όχι μόνον για τους «άλλους»...) είναι η επιστροφή των ΗΠΑ (για την ώρα όχι μόνο ως απόπειρα επιστροφής...) ως της κύριας πλανητικής Δύναμης, ως πλανητάρχης, όπως ελέγετο μέχρι πρότινος, επικυρίαρχος της «Pax Americana» της (αμερικανικής) παγκοσμιοποίησης.

Tα τελευταία χρόνια όλοι μιλούσαμε για σταδιακή αποδυνάμωση των ΗΠΑ και βαθμιαία μετάβαση της Κίνας προς το βάθρο της νέας πλανηταρχίας, ως απειλητικής εξέλιξης, κατά πολλούς και κατά πολλών. Γι’αυτό, άλλωστε, εθεωρείτο ως αναπότρεπτη ανάγκη σύγκλιση ΗΠΑ και Ε.Ε. με απειλούμενους σ’αυτήν την προοπτική Ρωσία, Ινδία, ισλαμικές δυνάμεις κ.λπ.

Η εντύπωση αυτή, σχεδόν βέβαιη, της «αποχώρησης» των ΗΠΑ εστηρίζετο σε πολλές ενδείξεις και γεγονότα: Η σταδιακή αποχώρηση από τη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο, η εγκατάλειψη της «Παγκοσμιοποίησης (Τραμπ) και της λαθρομετανάστευσης, η προσέγγιση της Ρωσίας, η οικονομική παραγωγική (εσωτερικά) πτωτική τάση, η συνειδητοποίηση του μεγάλου κόστους, μόνο στους ώμους της, του παγκόσμιου χωροφύλακα, με σύνθημα «πρώτα η Αμερική»!

Η επιστροφή των ΗΠΑ

με αβέβαιη έκβαση..., όμως.

Το σοκ του «Συστήματος» της «Δύσης» υπήρξε μέγα από την επικράτηση του Τραμπ και αυτών που εξέφραζε και εκπροσωπούσε, όμως γρήγορα υπήρξε αντίδραση χωρίς προσχήματα.

Αντιμετωπίστηκε ως ξένος εισβολέας και κατακτητής(!) και προσπάθησαν με κάθε μέσο, θεμιτό και αθέμιτο, αδιαφορώντας για οποιαδήποτε στοιχείο Δημοκρατίας. Ολες οι ελίτ και καλλιτέχνες στράφηκαν εναντίον του. Τους εξόργισε στο έπακρο η επίθεση του Τραμπ και μάλιστα εις επήκοον των πάντων με τις ομιλίες του στον ΟΗΕ κατά της Παγκοσμιοποίησης και τελικά τον «νίκησαν» με τους γνωστούς τρόπους στις εκλογές του 2020. Η αρχή της παγκόσμιας επανόδου των ΗΠΑ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, θετικό ή αρνητικό...

Η επίθεση κατά του Πούτιν

Την εγκατάσταση του «ώριμου» Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο, ως εκπροσώπου των ηγητόρων της παγκοσμιοποίησης, με συντονιστή το Στέιτ Ντιπάρτμεντ(!), ακολούθησε «σιγή ασυρμάτου» και φαινομενικής (όπως τώρα αποδεικνύεται) αδράνειας, παρ’ότι κάποιοι «ψίθυροι» από τις ΗΠΑ για μεγάλη επισιτιστική κρίση και για μέτρα προστασίας από πυρηνικό(!) πόλεμο, πριν από 1 χρόνο(!), προκαλούσαν απορίες. Και ήδη το περασμένο φθινόπωρο έγινε η πρώτη κρούση με την αιφνίδια εκτόξευση των τιμών πετρελαίου και φυσικού αερίου, με ευνοημένους ΗΠΑ και... Ρωσία και υπό την κάλυψη χρηματιστηριακής(!) τιμής (με υποκίνηση των ΗΠΑ μήπως ;). Και ακολούθησε η έκρηξη (όχι του πολέμου...) της επίθεσης (μετά απο αυτήν του Τραμπ) κατά του Πούτιν, όπως  αφελώς και με ικανήν ευήθειαν αποκάλυψαν πολλοί και ο Βαρβιτσιώτης!

Ο Πούτιν έκαμε το ... «φρικτό λάθος» να εξαπολύσει πόλεμο κατά της... Παγκοσμιοποίησης σε διεθνές forum, ανάλογο με αυτόν του Τραμπ. Γι’αυτό με αφορμή και υπερεκμετάλλευση της εισβολής στην Ουκρανία (αίτιες κατά κάποιο τρόπο, οι ίδιες οι ΗΠΑ...) επιβάλλουν σε όλους τους υποτακτικούς των, λαούς και άτομα, απόλυτο πόλεμο προσωπικά κατά του Πούτιν, καταργώντας την ελεύθερη πληροφόρηση, διεθνή πολιτισμό, αθλητισμό και, σχεδόν, κάθε ελεύθερη σκέψη και έκφραση και θυσιάζοντας, στο βωμό της εξόντωσης κάθε εχθρού της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, κάποια προσέγγιση προς την Ρωσία, εις το εγγύς τουλάχιστον μέλλον, ενόψει της κινεζικής απειλής.

Ο ρωσοουκρανικός πόλεμος

Εγινε πραγματική εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία και, σίγουρα, διεπράχθησαν βιαιότητες και, πιθανόν, βαρβαρότητες και από τις δύο πλευρές, όμως ό,τι μαθαίνουμε επιβλήθηκε να το «μαθαίνουμε» από τη μία πλευρά μόνο και μάλιστα από ΗΠΑ και Αγγλία. Το φιάσκο του «κορμοράνου»  στο Ιράκ τους καθοδηγεί. Ομως πώς προκλήθηκε; Είχε συμφωνηθεί στο Μινσκ να μην μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ και όμως αυτό ετοιμάζετο. Υπήρξε σχεδόν ρητή ανοχή για περιορισμένη εισβολή και είχε προταθεί μάλιστα στον Ζελένσκι να καταφύγει στις ΗΠΑ! Και τώρα γίνεται αυτό που γίνεται. Και όχι διαφορετικό από ανάλογες εισβολές των δυτικών ανά τον κόσμο, με ανάλογες βιαιότητες και την ίδια παραπληροφόρηση και οργιαστική προπαγάνδα. Και με θύμα τον Ουκρανικό λαό, φυσικά. Και συνεχίζεται άγνωστο για πόσο χρόνο. Φαίνεται να είναι πολλά τα κέρδη. Ομως ...

Τι κερδίζουν οι ΗΠΑ

Εν αρχή κέρδισαν κάποιο από το χαμένο έδαφος δημοσκοπικά. Βελτιώνονται τα οικονομικά της με τον «εξαναγκασμό» της Ευρώπης να αγοράζουν το (πανάκριβο) «σχιστολιθικό» αέριο και πετρέλαιο και, πιθανόν τα δικά τους σιτηρά, που στερούνται λόγω των «κυρώσεων».

Οχι πάντως χωρίς σοβαρές αντιδράσεις, κάτι που ήδη φάνηκε στις εκλογές στην Ουγγαρία και στην Σερβία και στην αβεβαιότητα για την δεύτερη φάση των εκλογών στη Γαλλία, όπου πάντως είναι σχεδόν βέβαιη η επανεκλογή του Μακρόν, παρά την βελτίωση των πολιτικών προοπτικών της Μ. Λεπέν στον γαλλικό λαό. Ομως οι τελευταίες επιθέσεις για σκάνδαλα του κύκλου του Μακρόν και στην πιο κατάλληλη στιγμή για κάποιους (ποιοι είναι αυτοί;) κάνει την εκλογή του σχεδόν αβέβαιη.

«Ανέστησε» το «κλινικά νεκρό», κατά Μακρόν, ΝΑΤΟ, που δε διστάζει να προκαλεί νέα ένταση ευνοώντας αίτηση Φινλανδίας (και Σουηδίας) με εκτεταμένα σύνορα με την Ρωσία... Και ταυτόχρονα με τις εξωφρενικές τιμές στην ηλεκτρική ενέργεια, την ακρίβεια στα είδη ακόμη και πρώτης ανάγκης και τις πιέσεις από την αθρόα μετανάστευση εκατομμυρίων Ουκρανών, τις πιέσεις στις φτωχές και ευάλωτες χώρες της Ε.Ε. δείχνει τα δόντια της η Παγκοσμιοποίηση με την «επιβολή» της, πλέον και όχι την «αποδοχή», σύμφωνα με τον Γκουρού της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης Τζέικομπ (Ιάκωβος) Ρότσιλδ, που μας προειδοποίησε ότι: «Την Παγκοσμιοποίηση ή θα την αποδεχτείτε ή θα σας την επιβάλουμε»(!!). Ελπίζουν ότι θα κατορθωθεί να ενοποιηθούν η «AUKUS» (Αυστραλία, Ηνωμένο Βασίλειο και  Ηνωμένες Πολιτείες) με το νεκραναστημένο ΝΑΤΟ στην κατά πολλούς αναπόφευκτη επίθεση εναντίον της Κίνας (που μειδιά σαρδώνεια...) και παντός ανεπιθύμητου στο κλαμπ των υπερθνικών τραπεζικών και χρηματοπιστωτικών κολοσσών.

Δε θα τους πούμε «καλή επιτυχία»(!), μια που ήδη προκαλούνται τέτοιες και τόσες εθνικές αντιδράσεις και διαφαίνονται, πλέον, τα μπούμερανγκ που επέρχονται...

Οι άλλοι, πλην της Ρωσίας, αμήχανοι ή ενεδρεύοντες

Για την ώρα(...) οι άλλες, κύριες και δευτερεύουσες, Δυνάμεις παρακολουθούν με έκδηλη απορία, αν όχι και ανησυχία, την εκκωφαντική επίδειξη «δύναμης» των ΗΠΑ-Αγγλίας και διστάζουν να αντιδράσουν δραστικά, πλην της Ρωσίας, φυσικά, που «αμύνεται» επιθετικά, βίαια, αλλά όχι ακόμη ολοκληρωτικά, στην «επίθεση» του ΝΑΤΟ.

Η Ρωσία έχει, ήδη κατακτήσει, οριστικά, τους αρχικούς στόχους της, διευρύνει περαιτέρω την επέκτασή της στα δυτικότερα «ρωσικά», όπως θεωρεί, εδάφη, όχι όμως, όπως υποθέτουμε, μέχρι και της γραμμής Κιέβου-Οδησσού και απειλεί αντίδραση στην νατοϊκή πρόκληση για Φινλανδία-Σουηδία... Πάντως, το κόστος, εσωτερικά και εξωτερικά, είναι μεγάλο και οι υπόλοιπες χώρες του BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) διστάζουν (η κάθε μία για τους δικούς της λόγους) να ξεσπαθώσουν υπέρ αυτής.

Η Ε.Ε. ευρίσκεται σε απόγνωση. Αναγκάζεται να ευθυγραμμιστεί με ΗΠΑ και Αγγλία(!), υπογραμμίζοντας την αδυναμία της και καλείται να αποδεχτεί το οικονομικό και στρατιωτικό κόστος που της επιβάλλεται, ακόμα και τις προσβολές του αχυράνθρωπου των ΗΠΑ Ζελένσκι στον πρόεδρο της Γερμανίας και την «απειλή» Λεπέν στην προεδρία της Γαλλίας. Και οι αντιδράσεις, όχι ενιαίες, που ακολουθούν αυξάνουν τον, επικείμενο, κίνδυνο ουσιαστικής διάλυσής της... Αλλωστε, είναι, πλέον, ουσιαστικά ανύπαρκτη και τα στιγμιαία όνειρα επανεξοπλισμού και... κυριαρχίας της Γερμανίας έσβησαν αμέσως μαζί με την άρνησή της για αυστηρή συμμόρφωση στις κυρώσεις που πλήττουν κυρίως εαυτήν !

Η Κίνα γίνεται προσεκτική...

Από την αρχή της επέλασης του covid-19 η Κίνα εκδήλωσε τάσεις παγκόσμιας καθοδήγησης (όπως έχουμε γράψει σε προηγούμενα φύλλα της «Ε»), απολαμβάνοντας τα ολέθρια αποτελέσματα της δράσης του κορονοϊού, δικής της εργαλειοποίησης του (πιθανόν και δικής της «έμπνευσης»...). Τώρα όμως με την πανηγυρική επανεμφάνιση των ΗΠΑ και του κυρίου οργάνου του, του ΝΑΤΟ, και του AUKUS, τηρεί στάση «ταπεινόφρονα» και η στήριξη προς την Ρωσία (με την οποία έχει ισχυρούς δεσμούς ενεργειακούς, παρά τα άλλα «προβλήματά» τους...) είναι άκρως προσεκτική, προς μεγάλη ικανοποίηση των ΗΠΑ, που ήδη γίνεται απειλητική, με αυστηρές «συστάσεις».

Η Ινδία, που διαρκώς ισχυροποιείται, χωρίς ακόμη να δείχνει επεκτατικές τάσεις, έχει δεσμούς με την Ρωσία, όμως για την ώρα παραμένει στη σκιά. Πάντως είναι η δεύτερη πληθυσμιακά χώρα στον πλανήτη, με σημαντική ανάπτυξη, οικονομική και πυρηνική...

Οσο για την Τουρκία, που «παίζει» τη νέα μεγάλη «δύναμη», με κύριο όπλο τη γεωγραφική της θέση και το Ισλάμ, αναλαμβάνει μεγάλο ρίσκο διαδραματίζοντας ρόλο μεσάζοντα ανάμεσα στους «Μεγάλους» και κινδυνεύει πραγματικά ως «διπλός πράκτορας». Ομως στην Ελλάδα την «λατρεύουν» οι «φιλήκοοι των ξένων» ηγέτες της.

Ευχόμαστε οι σημερινές εντάσεις στις διεθνείς σχέσεις να μην είναι  απόπειρα «τελικών λύσεων» παγκόσμιας κυριαρχίας, και μάλιστα  αυταρχικών ενδείξεων, κάτι που φαίνεται να προοιωνίζεται η σημερινή σύγκρουση στην Ουκρανία, που μάλλον δεν θα έχει σύντομο τέλος...