ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

 Ελπίδες βελτίωσης ή ζόφος;

 Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται απτόητος, ο πρόεδρος Ζελένσκι δηλώνει ότι θα αρχίσει διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία στα τέλη Αυγούστου, ο πρόεδρος Πούτιν ισχυρίζεται ότι το πρόβλημα θα λυθεί μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, αλλά ο νατοϊκός αρχηγός κ. Στόλτεμπεργκ (διορισμένος από τις ΗΠΑ) είχε την καλοσύνη να μας πληροφορήσει ότι θα κρατήσει πολλά(!) χρόνια. Πώς το γνωρίζει; Φαίνεται ότι τόσο τους χρειάζεται, για να προετοιμαστούν για τη Μεγάλη Σύγκρουση Δύσης με Ανατολή, με αμοιβαίες όμως προσθαφαιρέσεις(...), για το μεγάλο έπαθλο της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, της Νέας Τάξης, χωρίς έθνη, λαούς, χωρίς άτομα-πρόσωπα ανθρώπινα.

Ονειρα και φαντασιοπληξίες, που όμως ήδη συνεπάγονται εκατόμβες ανθρώπων, ανείπωτες καταστροφές, κάθετη πτώση βιοτικού επιπέδου μέχρι και πείνας, ακόμη και με απειλές πυρηνικού ολέθρου.

Για την ώρα την πρωτοβουλία έχουν οι ΗΠΑ και απαιτούν πλήρη συμμόρφωση στα σχέδια του Στέιτ Ντιπάρτμεντ όλων των «εταίρων» τους, χωρίς, πάντως, να ερωτώνται οι λαοί τους, κάτι που από μόνο του αμφισβητεί τη δημοκρατικότητά τους, την σημαία του δυτικού μετώπου. Προϋπόθεση, όμως, της (προσωρινής και ίσως επιφανειακής) όποιας τωρινής επιτυχίας είναι η γενική εσωτερική σύμπνοια στις ΗΠΑ, κάτι που, βέβαια, δεν θα εξασφαλιστεί και μάλλον δεν θα υπάρξει ούτε στο μέλλον. Δεύτερη προϋπόθεση είναι οι εταίροι τους να είναι «ευχαριστημένοι» ή, έστω, να μην αισθάνονται ως θύματα, κάτι που δεν ισχύει και αυτό θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα όταν (εάν...) πλησιάζει η ώρα της τελικής αναμέτρησης... Ηδη ο Μπάιντεν δηλώνει ότι είχε προειδοποιηθεί ο Ζελένσκι για επικείμενη Ρωσική εισβολή και εκείνος αδιαφόρησε, ενώ ο Ζελένσκι απάντησε ότι, αντιθέτως, είχε ζητήσει από τις ΗΠΑ να ληφθούν μέτρα, ώστε να μη γίνει η εισβολή και οι ΗΠΑ αδιαφόρησαν, κάτι που μάλλον είναι αλήθεια, αν δεν την ευνόησαν μάλιστα!!

Η Ε.Ε., μετά την δυσάρεστη έκπληξη της AUKUS (ΗΠΑ+Βρετανία+Αυστραλία) που την έμαθαν από την τηλεόραση, δυστρόπησε με ποικιλία αντιδράσεων στα μέτρα κατά της Ρωσίας και αναγκάστηκε (άγνωστο με ποιες απειλές) να ευθυγραμμιστεί, μερικώς (...), με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ τους (που ξαφνικά ανεδύθη από τις στάχτες του) και πληρώνει ακριβά, ιδιαίτερα  οι «πιστοί και προβλέψιμοι», όπως η Ελλάδα, «τα σπασμένα», με απρόβλεπτες καταστροφικές συνέπειες. Το μόνο προσδοκώμενο κέρδος της είναι να καταργηθεί το τελευταίο όπλο αυτοπροστασίας των «μικρών» εταίρων, το veto σε θέματα εθνικής σημασίας! Και, φυσικά, η πρώτη χώρα που θα συμφωνήσει είναι η «δεδομένη» Ελλάδα, με σημαιοφόρο της υποτέλειας τον επίτροπό της στην Ε.Ε. απερίγραπτο Σχοινά...

Εννοείται ότι θα είναι, ευτυχώς, πολύ δύσκολο να επιτευχθεί...

Στα προβλήματά της προστέθηκε τώρα και η Γαλλία, όπου οι εκλογές οδηγούν σε έντονα «ευρωπαϊκά» προβλήματα, τα οποία θα πολλαπλασιάζονται όσο η Γερμανία θα αποδυναμώνεται οικονομικά. Ούτως ή άλλως, πάντως, η Ε.Ε. έχει απωλέσει, οριστικά, σημαίνοντα διεθνή ρόλο και η Αγγλία «χαίρεται» που πρόλαβε να αποδράσει και να έχει κάποιο ρόλο (και κέρδη) στη διεθνή σκηνή ως ουρά των ΗΠΑ.

Η Ρωσία δεν μπορεί παρά να ανέμενε το βαρύ κόστος της εισβολής σε μια ανεξάρτητη χώρα, όσες δικαιολογίες και να έχει «αμυντικού»  χαρακτήρα, όπως ισχυρίζεται. Το πιθανότερο είναι να ευελπιζόταν σε ουσιαστική ανοχή των ΗΠΑ και σε όχι μακρινή συμπόρευση με τη Δύση. Μάλλον έκανε λάθος, υποτιμώντας την αντιρωσική εμμονή μέρους των ΗΠΑ και την ιστορικά υποβόσκουσα επιφύλαξη έως και φόβο των Ευρωπαίων απέναντι στην «ρωσική άρκτο».

Εχει κέρδη, ήδη, από τον πόλεμο, έχει «σύμμαχο, έστω και διστακτικό, την Κίνα, καλές σχέσεις με την Ινδία (η οποία, όμως, διενεργεί και κοινές ασκήσεις με τις ΗΠΑ στα Ιμαλάια, που ανησυχούν την Κίνα) και δείχνει να μην ανησυχεί για την, φαινόμενη τουλάχιστον, απομόνωσή της από την Δύση και τα εξ’αυτής αποτελέσματα.

Γενικά, πάντως, δεν είναι εμφανείς οι τελικοί στόχοι της στον πόλεμο, όμως είναι οριστική η απόφασή της στον πόλεμο, όπως είναι οριστική η απόφασή της να απαντήσει με ολικό πυρηνικό πόλεμο, αν απειληθεί σοβαρά. Κάτι που ελπίζουμε να αποφευχθεί και να αποκλειστεί ένα «λάθος», ιδιαίτερα για μας, που άστοχα εκτεθήκαμε, για να μην πούμε ανόητα, εναντίον της. Και αυτά, μάλλον ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή όχι του Πούτιν...!

H Κίνα, γενικά, παραμένει σχεδόν σιωπηλή, όμως η θέση της είναι ενεργά αμυντική, παρ’όλο που ετοιμάζεται να πάρει μέρος στην απόπειρα καθιέρωσης νέου αποθεματικού νομίσματος, μαζί με την Ρωσία (συνδυασμός ρουβλίου και γουάν;) εις βάρος του δολαρίου και του ευρώ. Στηρίζεται διεθνώς στις οικονομικές σχέσεις με όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου και τα παρεπόμενά τους(...) όμως το πιθανότερο είναι ότι σύντομα θα δεχθεί σοβαρές πιέσεις (και όχι μόνο στην Ταϊβάν), κυρίως οικονομικές, εξέλιξη περίπλοκη, παγκόσμια.

Πάντως ετοιμάζεται και εκείνη για τυχόν τυχοδιωκτικές κινήσεις εναντίον της, έχοντας εξασφαλισμένη εσωτερική πλήρη «συναίνεση» και «ομοψυχία», εξαναγκαστική έστω, πιθανόν όμως όχι και παντοτινή. Η πολύ φθηνή εργασία, και μάλιστα υποχρεωτική, δεν προοιωνίζει ήσυχο μέλλον...

Παραδόξως η Τουρκία πρέπει να εξετάζεται σε περιγραφές διεθνών σχέσεων, θέσεων και ρόλου. Δεν είναι μια φυσιολογική περίπτωση, ακόμη και μέσα σε παγκόσμια αναταραχή...

Η Τουρκία είναι (και θα εξακολουθήσει να είναι, ανεξάρτητα από πρόσωπα, όσο θα παραμένει στη σημερινή μορφή της...) κράτος-«πειρατής», όπως την αποκάλεσε και ο Α. Σαμαράς(!), κράτος-σαλτιμπάγκος. Πλήρως αναξιόπιστη και παντελώς έξω από κάθε διεθνές δίκαιο, όπως προκλητικά δήλωσε μέσα στο Ελληνικό Προεδρικό Μέγαρο, επί της προηγούμενης κυβέρνησης: «Εγώ δεν γνωρίζω Διεθνές
Δίκαιο. Γνωρίζω μόνο το Πολιτικό Δίκαιο», δηλαδή το «Δίκαιο» του ισχυρού...

Κράτος ολοκληρωτικού καθεστώτος ποικίλων ελίτ άκρως βουλιμικών, που δυναστεύουν πάνω στους λαούς της Μικράς Ασίας, που θα διαλυόταν, μόλις θα επικρατούσε, έστω και ατελής, Δημοκρατία, όπως δήλωσε ευθαρσώς(!) και πρώην Πρωθυπουργός της, και μόλις θα ενεπλέκετο σε πραγματικά ολοκληρωτική σύρραξη...

Πώς, λοιπόν, ένα τέτοιο «κράτος-ασθενής» κατορθώνει, έστω και μόνο φαινομενικά, να «παίζει» τους «μεγάλους», και να απειλεί τους γείτονες, και ιδιαίτερα την Ελλάδα; Η απάντηση είναι, διότι το χρησιμοποιούν οι μεγάλοι (ΗΠΑ, Ρωσία) στις διενέξεις τους, οι οποίοι όμως δεν θα αργήσουν να «ομονοήσουν», ενώποιον μεγάλου άλλου αντιπάλου κοινού και για τους δύο, (οπότε...), ως χρήσιμο, τάχα «επιτήδειο ουδέτερο» και διότι οι ηγετικές ελίτ των γειτόνων του είναι ελεγχόμενες («ευήκοοι των ξένων», όπως δήλωνε ο μεγάλος Ι. Καποδίστριας) από τους ίδιους. Ολοι οι γείτονες και ιδιαίτερα η ευθέως απειλούμενη Ελλάδα με ακρωτηριασμό ως αντάλλαγμα άρσης των εκβιασμών της εκλεκτής (των ΕΛΙΑΜΕΠιτών) γείτονος, (αναλυτικότερα σε άλλο κείμενο αυτού του φύλλου της «Ε»).