Και λίγα για τη γλώσσα. Αρχικά, κατ’αρχάς ή πρώτα πρώτα, να λέμε εκεί που πρέπει το «κατ’αρχήν»!
Ελεος, πια! Η 9η Φεβρουαρίου έχει οριστεί Παγκόσμια ημέρα της Ελληνικής γλώσσας και στην Ελλάδα η γλώσσα της κατακρεουργείται καθημερινά. Και, μάλιστα, χωρίς καμιά αντίδραση από το επίσημο κράτος, τους επίσημους θεσμούς (όχι, φυσικά, την... Τρόικα!), την Ακαδημία, τα σχολεία, την ίδια την κοινωνία.
Ομως το πρώτο συνδετικό, οργανικό, σημείο όποιας κοινότητας ή, ευρύτερα, κοινωνίας είναι η γλώσσα της, η δυνατότητα δηλαδή για όσο πληρέστερη επικοινωνία των μελών της. Και, αν «αποδεχόμαστε», και μάλιστα αδιαμαρτύρητα, να την μιλάμε και να την γράφουμε στρεβλά και ελλειμματικά, τότε αποδεχόμαστε την ουσιαστική εξαφάνιση της ελληνικότητάς μας, ώστε να καταντήσουμε έρμαια ανέρειστα της όποιας παγκοσμιοποίησης των απρόσωπων ρομπότ.