Οι συνεχείς προπηλακισμοί του πανεπιστημιακού καθηγητή Αγγέλου Συρίγου από διάφορες ομάδες νεαρών αποτελούν όνειδος τόσο για την κοινωνία όσο και για την Πολιτεία, που ανέχονται τέτοιου είδους συμπεριφορές χωρίς καμία ουσιαστικά αντίδραση. Η στάση αυτή είναι ασφαλώς ένα σύμπτωμα κοινωνικής παρακμής, αλλά τα πράγματα μπορεί να είναι ακόμη χειρότερα.
Ως αιτία των διώξεων του κ. Συρίγου αναφέρεται συνήθως από τον ελεγχόμενο τύπο μια παρατήρηση που έκανε ο πανεπιστημιακός σε έναν αφισοκολλητή φοιτητή να μη ρυπαίνει αδιακρίτως το χώρο του Πανεπιστημίου. Αλλά και αν ακόμη δεχθεί κανείς ότι από τους εκατοντάδες διδάσκοντες στα Πανεπιστήμια κανένας άλλος δεν θεώρησε προηγουμένως καθήκον του να δείξει το ίδιο ενδιαφέρον για την ευπρέπεια του πανεπιστημιακού χώρου (πράγμα που δε θα ήταν καθόλου τιμητικό για τους πανεπιστημιακούς), και πάλι δεν εξηγείται πειστικά η μανία με την οποία προπηλακίζεται ο κ. Συρίγος ακόμη και σε χώρους εκτός Πανεπιστημίου, ακόμη και σε άλλες πόλεις, όπως συνέβη πριν από λίγο καιρό στα Γιάννενα. Γι' αυτό, εύλογα θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι άλλη είναι η πραγματική αιτία του συστηματικού κατατρεγμού του.
Πράγματι, την πρώτη προσωπική επίθεση κατά του κ. Συρίγου την έκανε ο Πρόεδρος της Κύπρου Αναστασιάδης (ή Ανανστασιάδης, όπως τον έχουν μετονομάσει όσοι δεν ξεχνούν την επαίσχυντη στάση του στο δημοψήφισμα της Κύπρου). Ενοχλημένος από τις απόψεις του κ. Συρίγου για την πολιτική που ακολουθούσε στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, έφτασε ο Αναστασιάδης να υποστηρίξει ουσιαστικά ότι για τις διαπραγματεύσεις έχουν λόγο μόνο οι Κύπριοι!
Εντελώς συμπτωματικά (;), λίγο μετά από αυτή την προσωπική επίθεση του κυβερνητικού εκπροσώπου της Κυπριακής Δημοκρατίας και του ίδιου του Προέδρου της, άρχισε η καταδίωξη και στοχοποίηση του κ. Συρίγου... Ότι οι θέσεις του για τα εθνικά θέματα και όχι τόσο το ενδιαφέρον του για την ευπρέπεια του πανεπιστημιακού χώρου είναι η πραγματική αιτία των επιθέσεων που δέχεται υποδηλώνεται και από μία σχετική προκήρυξη που έχουν αναρτήσει οι λεγόμενοι αναρχοαυτόνομοι στην ιστοσελίδα τους Indymedia. Εκεί, καταφέρονται κατά του «φασίστα, εθνικιστή και ιδρυτικού μέλους του εθνικιστικού δικτύου '21 Συρίγου». Η συμμετοχή του κ. Συρίγου σε μια προσπάθεια συντονισμού της δράσης διάφορων πατριωτικών ομάδων και η μετέπειτα στάση του στα εθνικά θέματα είναι δηλαδή η πραγματική αιτία των προπηλακισμών.
Η υπόθεση αυτή επιβεβαιώνεται και από άλλες ενδείξεις. Η κυβέρνηση, της οποίας τα περισσότερα μέλη έχουν εθνομηδενιστικές αντιλήψεις, αφήνει να γίνονται προκλητικά έκνομες πράξεις, χωρίς να παρεμβαίνει. Ούτε και οι αρμόδιες δικαστικές αρχές έκριναν μέχρι τελευταία ότι συνέτρεχε κανένας λόγος να ασκήσουν τη δικαιοδοσία τους. (Γνωρίζουν ότι για την προαγωγή τους στις ανώτερες βαθμίδες της ιεραρχίας κρίνονται από τους πολιτικούς...).
Αν η υπόθεση αυτή είναι ορθή, φαίνεται ότι πράγματι, στην υπόθεση του πανεπιστημιακού Συρίγου τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από ό,τι φαίνονται εκ πρώτης όψεως. Μικρές ομάδες νεαρών χρησιμοποιούνται από συγκεκριμένες πρεσβείες και πολιτικά γκρουπούσκουλα που αυτές κατευθύνουν ως ομάδες κρούσης, για να τρομοκρατούν όσους έχουν διαφορετική άποψη για τα εθνικά θέματα από αυτή που θέλουν να επιβάλλουν τα διάφορα κέντρα. Αυτές οι ομάδες κρούσης – τάγματα εφόδου της Νέας Τάξης Πραγμάτων, ουσιαστικά – περιβάλλονται με ιδεολογικό μανδύα και αποκαλούνται «αντιεξουσιαστές» ή «αναρχοαυτόνομοι», αλλά στην πραγματικότητα κατευθύνονται από άλλους, που τους εξασφαλίζουν για τις υπηρεσίες τους το ακαταδίωκτο και πιθανότατα και κάποιες άλλες παροχές...
Η σημερινή «ερμαφρόδιτη», πολιτικά, κυβέρνηση, που διακήρυξε τον πόλεμο κατά της διαπλοκής, πέτυχε όντως να εξοντώσει τη διαπλοκή Μπόμπολα και Ψυχάρη, χωρίς όμως να πειράξει Βαρδινογιάννη, Κυριακού, Αλαφούζο και άλλους μικρότερους.
Θα λέγαμε «έστω», όμως στη θέση τους ανεφύησαν άλλοι «που αγωνιούν για την πληρέστερη ενημέρωση των πολιτών θυσιάζοντας τα πλούτη τους»!! Απλώνονται σε ραδιοτηλεοπτικά και έντυπα μέσα και ξεχωρίζουν Μαρινάκης, Σαββίδης, Φιλιππάκης, ανάμεσα σε άλλους μικρότερους. Ας τους καλωσορίσουμε, γνωρίζοντας όμως ποιοι είναι και ποιους εκφράζουν.
Είναι, κατ’αρχήν, ευκταίες οι διεθνείς και, πολύ περισσότερο, οι διακρατικές συναντήσεις. Το πρόβλημα εμφανίζεται, και οι κίνδυνοι..., στις συναντήσεις «Μεγάλων» με «Μικρούς». Και οι κίνδυνοι για τους λαούς των «Μικρών», αυξάνονται κατακόρυφα, όταν εκπροσωπούνται από όργανα ή, έστω, υπό επιρροήν των «μεγάλων», κάτι για το οποίο ευθύνονται οι ίδιοι οι λαοί, εν πολλοίς, δυστυχώς. Ετσι κατ’αρχήν (γενικώς και όχι αρχικά, οπότε λέμε κατ’αρχάς!) καλώς μας ήλθε ο Μακρόν, με μεγάλη κουστωδία υποψήφιων «επενδυτών» και καλώς, επίσης μεταβαίνει ο Τσίπρας με κουστωδία «επαιτών» πολιτικής και, πιθανόν, οικονομικής επικουρίας.
Α. Ο Μακρόν στην Ελλάδα
Η πανηγυρική επίσκεψη του νεότευκτου Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας δεν ήταν, εξ’ αρχής, ουσιαστικής σημασίας και αποτελέσματος.
O κ. Μακρόν (δημιούργημα της συζύγου του κας Μπριζίτ και των γαλλικών τραπεζών), που επωφελήθηκε του Χάους στη γαλλική πολιτική σκηνή, της Λεπέν και του ολίγιστου σοσιαλιστή(!) Ολάντ, ήλθε στην Ελλάδα για να τονώσει την εικόνα και το «κύρος» του και να ενισχύσει τις ελπίδες της οικονομικής γαλλικής ελίτ για μεγαλύτερο μερίδιο στην καταλήστευση της χώρας μας. Το κατά πόσο επέτυχε στους στόχους του (η βουλιμία της Γερμανίας και οι ενστάσεις και βλέψεις των ΗΠΑ δύσκολα θα περιοριστούν) θα το δούμε σύντομα, στο θέμα όμως της εικόνας και του «κύρους» οι γαλλικές δημοσκοπήσεις είναι απογοητευτικές.
Ανάλογα ισχύουν και για τον κ. Τσίπρα. Τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις επεδίωκε κατ’αρχάς να ζωογονήσει κάπως και προς τούτο η θλιβερή ΕΡΤ έδωσε τα ρέστα της, επιχειρώντας να επανορθώσει τα του φιάσκου της επίσκεψης Ομπάμα... Η σπουδή της, τα ενθουσιώδη σχόλια ήταν τα ακριβώς αντίθετα απ’ό,τι συνέβαινε σε αντίστοιχες περιστάσεις της προηγούμενης κυβέρνησης, όταν εφρόντιζε να ... απεργεί(!), κάτι που οδήγησε και στο (ατυχές, βέβαια), μαύρο στις οθόνες της. Το δημοσκοπικό αποτέλεσμα, φυσικά, μηδαμινό και όσον αφορά τις ελπίδες για τις περιπόθητες (σ’αυτόν) «επενδύσεις» τίποτα που να δικαιολογεί τους αστείους πανηγυρισμούς.
Β. Το ταξίδι των γραικύλων στη «Ρώμη»
Αντίθετα προς τα προηγούμενα το ταξίδι στην Ουάσιγκτον του κ. Τσίπρα με όλους τους προσκείμενους στις ΗΠΑ (λείπουν ΓΑΠ, Καμίνης, κ.λπ!) είναι πολύ σημαντικό και εν πολλοίς καθοριστικό για τις όποιες εξελίξεις στη χώρα μας, δυστυχώς. Το «δυστυχώς» αναφέρεται στην βαθιά εξάρτησή μας από τις ΗΠΑ και στις δουλοπρεπείς ηγεσίες μας, χωρίς αυτό να σημαίνει κατ’ανάγκην ότι, στις τωρινές συνθήκες τουλάχιστον των αμερικανογερμανικών προστριβών και τη σημερινή ρήξη στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, δε θα μπορούσε να υπάρξουν, ακόμη και με κυβέρνηση οιονεί ανδρεικέλων, κάποιες θετικές εξελίξεις.
Υπάρχουν όμως μεγάλες δυσκολίες... και ο Τραμπ το μέγα (και καθοριστικό) ερωτηματικό. Το ελληνικό «εκστρατευτικό», διερευνητικό τάγμα ήταν σαφώς Κλιντονικό και σχεδόν περιφρονητικό προς τον υποψήφιο Τραμπ, σχεδόν υβριστικό. Φυσικά η πολιτική κάτι τέτοια τα προσπερνά, αλλά ο Τραμπ είναι Τραμπ. Βέβαια ο ευφυής Κοτζιάς και ο (άλλως αφελής και απρόσεκτος!) Καμμένος είχαν ανιχνεύσει κάποιες σχέσεις, αλλά ο Παππάς, ο πιο έμπιστος πιθανόν του Τσίπρα, είναι πολύ «λίγος» για τέτοιες αποστολές.
Ο Τραμπ είναι απρόβλεπτος και επιπλέον είναι αμφίβολο αν ελέγχει (και πόσο) το Δ.Ν.Τ., το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Πεντάγωνο. Αρα είναι ελάχιστες οι πιθανότητες να αποκομίσουμε κάποιες διαβεβαιώσεις, πόσο μάλλον δεσμεύσεις, για διευκολύνσεις στην «τρίτη αξιολόγηση» και κυρίως για Κύπρο, Αιγαίο, Σκόπια, Αλβανία, παρά τις μέχρι τώρα πρωτοβουλίες του Τραμπ για την περιοχή μας. Η παρουσία του Σόρος με το Ράμα στα Τίρανα δείχνει ότι επιβιώνει ο ανθέλληνας αυτός, προσκείμενος στο προ Τραμπ αμερικανικό κατεστημένο.
Πάντως είναι άκρως ενδιαφέρουσα η επίσκεψη αυτή και θα φανεί από τις «φωτογραφίες», αν ο Τσίπρας κέρδισε παράταση της, κατά παραγγελία των προηγούμενων, κυβερνητικής θητείας του, όσο για τα «αιτήματα» του Τραμπ, που θα γίνουν φυσικά δεκτά αυθωρεί, θα τα μάθουμε πολύ αργότερα.
(σ.σ.) Γραικύλοι=Ελληνάκια, όπως ονόμαζαν όσους προσέτρεχαν και έλειχαν την ακμαία τότε (2ος - 1ος αιώνας π.Χ.) Ρώμη.
Αναδημοσιεύουμε την ανακοίνωση της ΠΟΑΣΥ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων), που ουσιαστικά συντονίζεται με τις κινητοποιήσες κατά των πλειστηριασμών σε βάρος ουσιαστικά πενόμενων (λόγω των Μνημονίων της εξαθλίωσης) πολιτών, χωρίς άλλα σχόλια:
«H Κυβέρνηση, αγνοώντας την κατακραυγή που προκαλούν οι πλειστηριασμοί ακινήτων, δέσμια των μνημονιακών της συμφωνιών με τους δανειστές της χώρας και κατά παράβαση των όσων είχε υποσχεθεί προεκλογικά, δίνει το «πράσινο φως» για εφαρμογή και αυτών των άδικων και παράλογων μέτρων καταλήστευσης της περιουσίας των συμπολιτών μας που βρέθηκαν στη δυσχερή θέση της αδυναμίας αποπληρωμής των χρεών τους.
Η Ομοσπονδία μας, συντάσσεται με όσους διαμαρτύρονται για τους άδικους πλειστηριασμούς και καλεί την Κυβέρνηση να λάβει μέτρα για την προστασία της περιουσίας που αποκτήθηκε με κόπους και θυσίες. Επίσης, να μην τολμήσει να χρησιμοποιήσει συναδέλφους μας για να εφαρμόσει μια πολιτική που θα πετά στο δρόμο ανθρώπους του μόχθου και της βιοπάλης.
Τα νέα ήθη που επιχειρεί η Κυβέρνηση να επιβάλει διά της αστυνομίας, θα μας βρουν στις επάλξεις του αγώνα για μια αστυνομία η οποία θα είναι δίπλα και όχι απέναντι στους συμπολίτες μας. Προερχόμαστε από τα λαϊκά στρώματα και πρώτιστο μέλημά μας είναι η διασφάλιση των καλών μας σχέσεων με την κοινωνία και τους ανθρώπους που βλέπουν τον αστυνομικό ως φίλο και συμπαραστάτη στη δυστυχία του και όχι ως «φόβητρο» για να μη διεκδικήσουν το δίκιο τους. Αθήνα, 21 Σεπτεμβρίου 2017».
Η ιδέα που υπέβαλε ένας Αμερικανός βουλευτής μετά την πρόσφατη κρίση των Σκοπίων είναι πολύ ενδιαφέρουσα: «το κράτος αυτό δεν μπορεί να επιβιώσει, γιατί δεν υπάρχει καμιά συνοχή μεταξύ των διάφορων εθνοτικών ομάδων που το αποτελούν. Γι’ αυτό η καλύτερη λύση για την αποφυγή παρόμοιων κρίσεων στο μέλλον θα ήταν η διάλυσή του και η ένταξη των τμημάτων που θα προέλθουν από αυτήν στα γειτονικά κράτη του Κοσσυφοπεδίου και της Βουλγαρίας».
Αναμφίβολα, η ιδέα είναι πολύ καινοτόμα, γιατί αμφισβητεί ευθέως ένα δόγμα στο οποίο βασιζόταν μέχρι τώρα η διεθνής πολιτική στην περιοχή της Χερσονήσου του Αίμου (ότι το κράτος των Σκοπίων είναι αναγκαίο για την εδραίωση της ειρήνης στην περιοχή αυτή και βιώσιμο) και προτείνει μια διάρθρωση των κρατών της περιοχής διαφορετική από την υπάρχουσα.
Επιπλέον, η ιδέα αυτή του Αμερικανού βουλευτή είναι ρεαλιστική, γιατί, αν παραμερίστηκαν προσωρινά και ώς ένα βαθμό, με εξωτερικές παρεμβάσεις, οι διαφορές που χωρίζουν τις βασικές εθνοτικές ομάδες του κράτους, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα δεν θα εκδηλωθούν και πάλι με κάποιες άλλες αφορμές και δεν θα οδηγήσουν σε πλήρη ρήξη. Αλλά ένα κράτος που χρειάζεται συνεχώς την παρέμβαση εξωτερικών παραγόντων για να παραμείνει ενιαίο δεν έχει μέλλον.
Θα μπορούσε όμως ακόμη να θεωρηθεί αυτή η ιδέα του Αμερικανού βουλευτή πολύ σημαντική και για την ελληνική εξωτερική πολιτική, αν αποτελέσει το έναυσμα για τη ριζική αναθεώρηση των στόχων της σε αυτό το θέμα. Να θεωρήσουμε δεδομένο ότι το κράτος των Σκοπίων ως τεχνητή συγκόλληση διάφορων εθνοτικών ομάδων είναι θνησιγενές και κατά συνέπεια κάθε παραχώρηση σε αυτό για την επίτευξη μιας συμφωνίας θα ήταν ανόητη. Ακόμη και αυτές οι παραχωρήσεις που έχουν γίνει πρέπει να ανακληθούν. Από τη διάλυση δεν θα ισχυροποιηθούν γειτονικά μας κράτη σε τέτοιο βαθμό, που να ανατρέψουν την υπάρχουσα ισορροπία δυνάμεων. Αν μάλιστα η ένταξη των διάφορων περιοχών στα γειτονικά κράτη γίνει με κριτήριο τη βούληση των κατοίκων τους, που θα εκφρασθεί με τοπικά δημοψηφίσματα, όπως φαίνεται να υπονοεί ο Αμερικανός πολιτικός, τότε έχουμε πολλές ελπίδες όχι μόνο να σταματήσει κάθε προπαγάνδα εις βάρος της Ιστορίας και της ακεραιότητας της χώρας μας, αλλά ακόμη και να ενσωματώσουμε στο δικό μας κράτος περιοχές που κατοικούνται από τους με ελληνική εθνική συνείδηση βλαχόφωνους και τους λοιπούς «εξαφανισμένους» εκεί Ελληνες.
Βέβαια κάτι τέτοιο δεν είναι και τόσο απλό, όμως η Ελληνική διπλωματία αποκτά ένα ακόμα όπλο.
Η ετήσια συνεστίαση μελών και φίλων του ΑΣΚΕ θα γίνει στα γραφεία μας την Κυριακή, 5 Νοεμβρίου ώρα 13:30. Θα «καταναλωθούν» οι προσφορές όλων σε μεζέδες και ποτά, θα γίνει πολιτική ανασκόπηση και θα ακολουθήσει κουβέντα. Σας περιμένουμε.
Η οικονομική κατάσταση των Ελλήνων συνεχώς επιδεινώνεται και το ίδιο συμβαίνει και για το ΑΣΚΕ, με αποτέλεσμα η δραστηριότητά του να περιορίζεται όπως και η λειτουργία του. Παρακαλούμε, τα μέλη και οι στενοί, ενεργοί φίλοι να συνδράμουν όσο, φυσικά, μπορούν.
Το νομοσχέδιο («νόμος») αυτοκαθορισμού (!) φύλου, επιμελώς πρόχειρο και ατελές, ήταν αναμενόμενο να προκαλέσει προσχεδιασμένο και επιδιωκόμενο(!) σάλο. Και, βέβαια, δεν είναι αποτέλεσμα ευαισθησίας μπροστά στη «δυσφορία σώματος-φύλου», πραγματική ή επιλεγμένη, όταν η ευαισθησία αυτή απουσιάζει παντελώς μπροστά στην απείρως μεγαλύτερη οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική δυσφορία που κυριεύει εκατομμύρια Ελλήνων πολιτών και τους οδηγεί σε λύσεις φυγής, στο εξωτερικό, μέχρι και την αυτοκτονία.
Ενα ερώτημα ανακύπτει, γιατί επιλέχτηκε αυτή η χρονική στιγμή. Ηταν απόπειρα (μαζί με την τεράστια δημοσιότητα του αίσιου τέλους της απαγωγής κρητικού επιχειρηματία) αποπροσανατολισμού από τις ανοησίες Κουρουπλή-Καμμένου και ταυτόχρονα να καλυφθεί με σιωπή η, τουλάχιστο, ύποπτη τροπολογία για «τουρκικές» ενώσεις στην Ελληνική Θράκη; Υποπτεύονται επερχόμενες εκλογές και προσπαθούν να εξασφαλίσουν τις ψήφους των «δικαιωματικών», «αυτόνομων» και «αυτοκαθοριστών» (πόσοι είναι;); Ή για να εξασφαλίσουν παράταση παραμονής στην «εξουσία», με ό,τι γι’αυτούς συνεπάγεται (...), επιδεικνύουν δείγματα συμμόρφωσης στις επιταγές υπερεθνικών ιδρυμάτων, κατά των εθνικών κοινωνιών, μεγάλων και ιδιαίτερα μικρών, και ιδιαίτερα κατά των «ατίθασων» Ελλήνων και της Ελλάδας, σύμφωνα με το παραληρηματικά ανθελληνικό κήρυγμα, αποδιδόμενο στον αμερικανογερμανό Κίσιγκερ;
Θεωρητικό υπόβαθρο τέτοιων πρωτοβουλιών και νομοθετημάτων είναι το τεχνητό ιδεολόγημα της απόλυτης ελευθερίας ατομικού «αυτοκαθορισμού», της διαλυτικής των πάντων αποδόμησης του μεταμοντερνισμού. Ομως «ο άνθρωπος είναι το σύνολο των κοινωνικών του σχέσεων», ως άνθρωπος-κοινωνικό ον, και ως φυσικό-βιολογικό ον «το σύνολο των φυσικών-βιολογικών λειτουργιών του». Και στις δύο όψεις του ανθρώπου υπάρχουν κοινωνικές και βιολογικές, παρεκκλίσεις, που (περιληπτικά και επομένως σχηματικά) αντιμετωπίζονται με μεταρρυθμίσεις – επαναστάσεις και με ιατρικές επεμβάσεις-παρεμβάσεις, που αμφότερες συνεπάγονται περιορισμούς (κατά τα ισχύοντα των εκάστοτε περιόδων). Εξ αυτών των περιορισμών προέκυψε, άλλωστε, το περιώνυμο «πολιτισμός πηγή δυστυχίας» του Φρόιντ. Δεν είναι αυτονόητος, λοιπόν, ο αυτοκαθορισμός του ατόμου, δηλαδή γενικότερα η κατάργηση κάθε ορισμού-κανόνος, κοινωνικού και φυσικού-βιολογικού!!
Για να πλησιάσουμε στην αφετηρία των προηγουμένων, οι βιολογικές παρεκκλίσεις είναι ποικίλες, ευρύτερου ενδιαφέροντος όμως είναι αυτές που σχετίζονται με τις λειτουργίες αναπαραγωγής του είδους. Αυτές, για να ασκούνται αποτελεσματικά «προικίστικαν» με τη μέγιστη δυνατή ηδονή, η αναζήτηση της οποίας εξελίχθηκε στις, ας πούμε, υπερπολιτισμένες υλικά (στις «ανώτερες τάξεις» αρχικά) κοινωνίες στον πανηδονισμό. Γνώρισμα και αιτία της παρακμής και εκφυλισμού των, που οδήγησαν αναπόφευκτα στον αφανισμό, αφού κανείς δεν ενδιαφερόταν για τίποτα άλλο πέραν της κατάκτησης της απεριόριστης ηδονής και έτσι επωφελούνταν όσοι καραδοκούσαν, εντός και εκτός «βάρβαροι» και εχθροί τους (Σόδομα και Γόμορρα του Εβραϊκού «μύθου»(;) και την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, π.χ., η αρχή και τα αίτια της οποίας περιγράφονται στο αριστουργηματικό «Σατυρικόν» του Πετρώνιου).
Επί του, τυπικά, προκείμενου τώρα. Αν πρόκειται για ερμαφροδιτική παρέκκλιση γενετική ή ηπιότερες μορφές της, ορθώς πρέπει, κατόπιν ιατρικής φροντίδας και πιστοποίησης, να αντιμετωπιστεί (ευχόμαστε όχι επώδυνα εγχειρητικά), ακόμη και με αλλαγή ταυτότητας φύλου. Αν όμως πρόκειται για ομοφυλοφιλία λόγω των περιστάσεων, «ατυχιών», μιμητισμού, διαφημίσεων, αντιδράσεων σε συμπλέγματα από άλλες αιτίες, επαγγελματικής μόδας κ.λπ, οι κοινωνικοί λειτουργοί και μετά οι ψυχίατροι έχουν τον πρώτο λόγο φροντίδας και πιστοποίησης αν χρειάζεται περαιτέρω παρέμβαση της Πολιτείας και, φυσικά, όχι στα 15 χρόνια, ηλικία μεταβατική με στιγμιαίες και αντιρρητικές εφήμερες εκδηλώσεις. Ο πανηδονισμός δεν είναι φαινόμενο της Ελληνικής κοινωνίας. Δεν υπήρξε ακμή (την εξέλιξή της ανέκοψε η, μετά το 1990, Νέα Τάξη και η Παγκοσμιοποίηση των πολυεθνικών) ούτε «υπερπολιτισμός» και επομένως παρακμιακός και εθνομηδενιστικός.
Φάνηκε, ελπίζουμε, έστω και έμμεσα, ποιο είναι το ευρύτερο πρόβλημα για την Ελληνική κοινωνία και την επιβίωσή της. Οι εμμονικοί εχθροί της επιτίθενται σε ό,τι ελληνικό, υπερασπίζονται όμως ό,τι ανθελληνικό εμφανίζεται. Επιτίθενται σε ό,τι εμφανίζεται ως εθνικό (π.χ. ιστορία, ιστορική συνέχεια, σύμβολα, ήθη και έθιμα κ.λπ.) και υπερασπίζονται όλους τους γειτονικούς εθνικισμούς. Επιτίθενται στην Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία (το μόνο θεσμό που επέδειξε έμπρακτα ευαισθησία στους πάσχοντες από την κρίση) και ζητούν τεμένη και προστασία στους μουσουλμάνους λαθρομετανάστες. Επιτίθενται στην Ελληνική οικογένεια και ζητούν γάμο, οικογένεια και υιοθεσία για τους ομοφυλόφιλους!!!
Η Ελληνική κοινωνία όμως, θα τους απογοητεύσει και θα αντιδράσει με κάθε τρόπο, ευχόμαστε όχι βίαια, σε κάθε προσπάθεια διάλυσης και αφανισμού της.
Διεθνής κατάσταση
Παρά τη σχετική εδραίωση Τραμπ στις ΗΠΑ, εξακολουθούν να εκδηλώνονται σημαντικές πολιτικές διαφοροποιήσεις στους κόλπους της αμερικανικής εξουσίας, ιδίως στην κυβέρνηση και στο ρεπουμπλικανικό κόμμα, σε μείζονα ζητήματα εσωτερικά (π.χ. Obamacare, δηλ. ο νόμος για την υγεία, που ψηφίστηκε επί Ομπάμα) και εξωτερικά (π.χ. Β.Κορέα, Ιράν κ.λ.π.). Η πολεμική των οπαδών Ομπάμα και σία (Ε.Ε-Γερμανία-Γαλλία) βαίνει μειούμενη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται..
Αντίθετα, η Κίνα υπό το φόβο του αμερικανικού νεοαπομονωτισμού, που περιορίζει την ασύδοτη και αχαλίνωτη παγκοσμιοποίηση μέσω της οποίας αναδείχθηκε η οικονομική της δύναμη, και με την αίσθησή της ως αναδυομένης υπερδύναμης επιχείρησε επίδειξη δύναμης με το ενεργούμενό της, τη Β. Κορέα. Μέσω αυτής επιδίωξε να «τσαλακώσει» την αμερικανική ηγεμονία βάζοντας μελλοντικές υποθήκες για τη δική της ηγεμονία. Αφού εξασφάλισε την υποστήριξη Ε.Ε., Γερμανίας, Γαλλίας, Ρωσίας στην «ειρηνική» επιλυση της «διαφοράς», τώρα συμμαζεύει σταδιακα τον προστατευόμενό της. Η αθρόα εξαγορά ευρωπαϊκών (ιδιαίτερα στην Ελλάδα) και αμερικανικών επιχειρήσεων από τους Κινέζους έχουν θορυβήσει τους πάντες.
Στη Γαλλία ο εκλεγμένος, ελέω Λεπέν, πρώην τραπεζικό στέλεχος, Μακρόν εφαρμόζει κατά γράμμα τις νεοφιλελεύθερες συνταγές του στους πιο αδύνατους, με σκοπό να επωφεληθεί η γαλλική άρχουσα τάξη, πιστεύοντας ότι έτσι θα ανταγωνισθεί την αντίστοιχη γερμανική και η Γαλλία θα ξαναγίνει ισότιμη με τη Γερμανία. Ονειρεύεται κοινό προϋπολογισμό της ευρωζώνης για επενδύσεις, στρατιωτική συνεργασία, εναρμονισμένους φόρους στα κράτη-μέλη κ.λπ. Ονειρα εν μέσω της γερμανικής επικυριαρχίας, που θέλει χώρες πολλών «ταχυτήτων», συναινούντος του Μακρόν για τη νέα αποικιοκρατία.
Περικόπτει εργατικά δικαιώματα, κοινωνικές παροχές, αμυντικές δαπάνες (παραιτήθηκε ο Γάλλος αρχηγός των Ε.Δ.), θα απολύσει 120.000 δημ. υπαλλήλους κ.λπ. Πάντως στη Γαλλία, που έχει μακρά παράδοση ταξικών και κοινωνικών αγώνων, το εγχείρημα Μακρόν δε φαίνεται ότι θα είναι εύκολο.
Στη Γερμανία οι πρόσφατες εκλογές είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Η διαρκής νεοφιλελεύθερη πολιτική χειροτέρευσε την οικονομική κατάσταση των εργαζομένων, συνταξιούχων και άλλων ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, αφού ήδη είχε προκαλέσει τη ραγδαία υποβάθμιση των διαβιούντων στην πρώην Α. Γερμανία, που λεηλατήθηκε από τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους μετά την επανένωση, μέσω ενός γερμανικού ΤΑΙΠΕΔ, που τα μέλη του είχαν πλήρη ασυλία (τι μας θυμίζει ;). Η αθρόα προσέλκυση εκατομμυρίων λαθρομεταναστών, που ευνοούν οι εργοδότες, προκάλεσε σοβαρές αντιδράσεις. Ετσι, σε πείσμα των δημοσκοπήσεων, που ήθελαν τη Μέρκελ με υψηλά ποσοστά, τους προέκυψε το ακροδεξιό AfD τρίτο κόμμα με 12,6% (4,7% το 2013), που είναι κατά του ευρώ και των λαθρομεταναστών. Στην Α. Γερμανία μάλιστα βγήκε πρώτο! Τα παραδοσιακά κυβερνητικά κόμματα, Χριστιανοδημοκράτες, Βαυαροί Χριστιανοκοινωνιστές («πιο δεξιά μας είναι ο τοίχος»), Σοσιαλδημοκράτες, έχασαν σημαντικά ποσοστά ανησυχώντας τους απανταχού νεοφιλελεύθερους, ιδιαίτερα αυτούς που κατοικοεδρεύουν στο άντρο τους,στην Ε.Ε.
Στην Καταλονία, που έχει μακρά ιστορία αυτονομίας, ανεξαρτησίας αλλά και καταπίεσης, όπου ομιλείται η καταλανική γλώσσα και έχει ιδιαίτερα πολιτιστικά στοιχεία, υπάρχει σ’ ένα τμήμα της καταλανικής ελίτ και του πληθυσμού (μέχρι τώρα μη πλειοψηφικό) η βούληση για απόσχιση. Στο πρόσφατο δημοψήφισμα όμως η άσκηση ωμής βίας κατά των Καταλανών από την κυβέρνηση μειοψηφίας του Ραχόι, το εμπρηστικό διαγγελμα του Ισπανού βασιλιά και οι εκτοξευόμενες απειλές από Ισπανούς αξιωματούχους, θα έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Θα προκαλέσει, δηλ., μεγαλύτερη συσπείρωση των Καταλανών και θα κάνει πλειοψηφικό το ρεύμα για απόσχιση. Οι ελπίδες, όμως,της καταλανικής ελίτ για υποστήριξη από την Ε.Ε. και τους ευρωπαϊστές αποδείχτηκαν φρούδες. Για να διασφαλίσουν οι νεοφιλελεύθεροι τον εκλεκτό τους Ραχόι, τους υπενθύμισαν το «δόγμα Μπαρόζο», σύμφωνα με το οποίο ένα νέο κράτος που προκύπτει από απόσχιση από κάποιο κράτος-μέλος της ΕΕ και κηρύσσει την ανεξαρτησία του δεν αποτελεί τμήμα της Ε.Ε. και πολύ περισσότερο δεν είναι αυτοδικαίως νέο μέλος. Ανεξαρτησία και Προστασία των ελίτ τους από την «Ευρώπη» είναι έννοιες ασυμβίβαστες.
Η σύγκλιση Ρωσίας - Τουρκίας και η μεγάλη δημοσιότητα που έδωσε ο Ερντογάν στην αγορά των S-400 φαίνεται ότι είναι συγκυριακή, με εμφανή ρωσικό στόχο την αποδυνάμωση της αμερικανικής επιρροής στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή. Από την άλλη ο Ερντογάν, απομονωμένος από τους Δυτικούς, που υποστηρίζουν τους Κούρδους, πιάνεται από παντού προκειμένου να μη γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος στην Τουρκία. Φυσικά για την Ελλάδα ο κίνδυνος της τουρκικής επιθετικότητας και των εδαφικών απειλών είναι μέγας, ως αντίβαρο για τις ανατολικές της απώλειες. Η έντονη, σήμερα, ρήξη στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας πιθανόν να έχει, ελπίζουμε όχι προσωρινές, θετικές προοπτικές για την Ελλάδα.
Ο περίγυρός μας
Η Αλβανία δείχνει ότι, προς το παρόν, «συμμαζεύτηκε» υπό την απειλή της απομόνωσης. Η εμφάνιση, όμως, του αποδιωγμένου ακόμη και από τα Σκόπια διαβόητου Σόρος, προκαλεί ανησυχία. Τα Σκόπια φαινομενικά μεν αποδοκιμάζουν την ...αρχαιολατρία Γκρουέφσκι, αλλά δεν απεμπολούν το «μακεδονισμό». Τα τετριμμένα, αμερικανικής έμπνευσης, στερεότυπα για «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης» που επανέρχονται από την κυβέρνηση δε θα έχουν και πάλι κανένα αποτέλεσμα.Τους διαψεύδουν οι φιέστες των σκοπιανών με χάρτες της «Μεγάλης Μακεδονίας», που περιλαμβάνουν και τη Θεσσαλία! Αυτό συνιστά λόγο καταγγελίας της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Αλλά αυτά μόνο μια Ελληνικη κυβέρνηση...
Ευτυχώς οι σχέσεις μας με Βουλγαρία, Σερβία, Ρουμανία έχουν εξομαλυνθεί με ό,τι θετικό συνεπάγεται. Ομως με την Τουρκία, όπως φάνηκε παραπάνω, τα πράγματα δεν είναι απλά.
Εσωτερική κατάσταση
Η προδιαγεγραμμένη από τους «εταίρους» πορεία προς τη διάλυση μέσω των μνημονίων συνεχίζεται με τη δραστική και επακριβή εφαρμογή της από τους Τσίπρα-Καμμένο με τη συνδρομή Μητσοτάκη και όλων των άλλων κοινοβουλευτικών κομμάτων μάλιστα. Στο ίδιο πλαίσιο και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που θέλει να εκπροσωπεί μόνο τους εναπομείναντες ευρωπαϊστές.
Μέσα από ορυμαγδό προπαγάνδας για success story, «δίκαιη ανάπτυξη», «μείωση της ανεργίας», «επενδύσεις» και άλλα παρόμοια, εμφανίζουν οι κυβερνητικοί με τη βοήθεια φιλικών ΜΜΕ, μεταξύ των οποίων, φυσικά, και η ΕΡΤ, ένα παράλληλο σύμπαν που καμμιά σχέση δεν έχει με τη ζοφερη πραγματικότητα. Δηλ. την εντεινόμενη ανέχεια, τη φυγή των νέων, την ουσιαστική διάλυση των δημοσίων υπηρεσιών στην Υγεία, Παιδεία, Δικαιοσύνη, Διοίκηση κ.λπ.
Μετά τη 2η αξιολόγηση ξεκίνησε ένας ψευτοπόλεμος κυβέρνησης-ΝΔ, μέσω του οποίου κρύβουν με δυσκολία πόσο το ίδιο νεοφιλεύθεροι και μνημονιακοί είναι, αν και με διαφορετικά ξένα αφεντικά (ΗΠΑ-Γερμανία). Τελευταίος «καβγάς» είναι οι ξένες επενδύσεις (Ελληνικό, Σκουριές κ.λ.π) Θυμίζουμε ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν πουλήσει αεροδρόμια (FRAPORT), λιμάνια (ΟΛΠ,ΟΛΘ), σιδηρόδρομο, και ετοιμάζονται να πουλήσουν τη ΔΕΗ και τα ανθρακορυχεια της και θα πουλήσουν ό,τι τους ζητήσουν, όπως έκαναν πριν οι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Γι’αυτό, άλλωστε τους επαινούν τόσο πολύ οι ξένοι προστάτες και τους θέλουν έως και το 2019!
Οι ξένες επενδύσεις και μάλιστα ως αποτέλεσμα μνημονιακών απαιτήσεων των ξένων δανειστών σε συνθήκες φτώχειας και απαξίωσης, είναι καταλήστευση εθνικού πλούτου. Οι «θέσεις εργασίας», που φληναφούν, είναι οι γαλέρες με μισθούς-φιλόδωρήματα, αν πληρώνονται, και εργασιακά δικαιώματα οιονεί δούλων νεοφιλελεύθερης συνταγής.
Τα κόμματα έχουν δυσκολίες
Ο κυβερνητικός συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει σοβαρά προβλήματα:
-Με τα «κατορθώματα» Καμμένου που δίνουν «τροφή» στα ΜΜΕ, ιδιαίτερα στα ελεγχόμενα από τον κουμπάρο της Ντόρας, ο οποίος τελευταία κυριαρχεί στο χώρο αυτό και αντιπολιτεύεται χοντροκομμένα την κυβέρνηση. Βούτυρο στο ψωμί της.
-Με το περίεργο ναυάγιο που ρύπανε τις ακτές της Αττικής και έφερε στην πρώτη σελίδα όλες τις παρανομίες στη διακίνηση καυσίμων (λαθρεμπόριο, διαφθορά, φοροδιαφυγή κ.λ.π.), που τις κάλυπταν όλοι, και που έθεσε σε δοκιμασία τη σχέση ΣΥΡΙΖΑ με τον πασοκογενή Κουρουμπλή και πιθανότατα προκάλεσε την απόσχιση της «Σοσιαλιστικής Τάσης» υπό τον ευρωβουλευτή Χρυσόγονο. Δυσκολεύει έτσι τον Τσίπρα να κάνει ανοίγματα στην Κεντροαριστερά με στόχο να κρατήσει τους πασοκογενείς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ.
Ομως η συνεργασία Τσίπρα-Καμμένου, αφού υπαγορεύεται από τους πέραν του Ατλαντικού προστάτες, δε θα διαρραγεί. Οπως φαίνεται, για αντιπερισπασμό και για να μεταστραφεί η προσοχή της κοινής γνώμης, ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε τα νομοσχέδια για την αναγνώριση της «τουρκικής ένωσης Ξάνθης» και την νομική αναγνώριση φύλου από 15 χρονών! Και τα δύο νομοσχέδια είναι μέσα στη λογική των συριζαίων, δηλ. υπονόμευση του έθνους και διάλυση της κοινωνικής συνοχής. Ομως και τα δύο τα ψήφισαν και οι ΑΝΕΛ (όπως θα γίνει και με τη νομιμοποίηση του χασίς κ.λπ.), αφού Μητσοτάκης και Φώφη διαμήνυσαν ότι θα καταψηφίζουν τα κυβερνητικά νομοσχέδια ακόμη κι αν συμφωνούν. Αλλωστε οι ΑΝΕΛ καταψηφίζουν, όταν ψηφίζουν υπέρ τα κόμματα της αντιπολίτευσης! Πάντως ο Τσίπρας κάνει προεκλογικές κινήσεις, έτσι ώστε είτε να παραμείνει ως το τέλος είτε να κάνει πρόωρες εκλογές.
Ο Τσίπρας, που προωθήθηκε από τους Δημοκρατικούς (Κλίντον-Ομπάμα), έδωσε γην και ύδωρ προκειμένου να βρεί άκρες με τον Τραμπ. Η επικείμενη συνάντηση Τραμπ-Τσίπρα είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε περαιτέρω υποχωρήσεις, εις βάρος της Ελλάδας και του ελληνικού λαού, που θα φανούν αργότερα.
Η ΝΔ με το Μητσοτάκη κάνει ό,τι μπορεί για τη μακροημέρευση του Τσίπρα. Είναι τόσο ανεπαρκής και ολίγιστος, ώστε η αντιπολίτευση που ασκεί κατά της κυβερνητικής πολιτικής μοιάζει με πολιτικό κουτσομπολιό και όταν μιλά για το πρόγραμμα της ΝΔ δεν κρύβει τον άκρατο νεοφιλευθερισμό του. «...δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση». Αγνοεί προφανώς την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ από το 1948 (Άρθρο 1. Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης.). Ο νεοφιλευθερισμός δεν αναγνωρίζει ανθρώπινα δικαιώματα. Μόνο τα κέρδη των ολίγων.
Ευελπιστεί ο Κυριάκος ότι θα γίνει πρωθυπουργός(!!!), όπως διατείνεται όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, σε συγκυβέρνηση με τους «πρόθυμους» των ΠΑΣΟΚ-ΔΗΣΥ σημιτικούς, βενιζελικούς (του Ευάγγελου). Λογαριάζει χωρίς τις εσωκομματικές αντιδράσεις που θα προκληθούν από την ενδεχόμενη πρωθυπουργία του και που είναι πιθανό να προκαλέσουν συσπειρώσεις περί τον Καραμανλή.
Στο ΠΑΣΟΚ-ΔΗΣΥ-Κεντροαριστερά, Σοσιαδημοκρατία ή όπως αλλιώς θα το βαφτίσει αυτό το κόμμα ο μελλοντικός αρχηγός του, μέσα από το ετερόκλητο πλήθος των υποψηφίων που διαγκωνίζονται για την αρχηγία ή τουλάχιστον για τη στελεχιακή πρωτοκαθεδρία, οι ευθυμογράφοι αντλούν πλούσιο υλικό. Οι υποψήφιοι αρχηγοι εκπροσωπούν όλα τα μπουμπούκια που διαπρέψανε στη λεηλασία, στη διαφθορά και στο ξεπούλημα της χώρας Σημίτη, Λαλιώτη, Γιωργάκη, Βενιζέλο και σια. Για όλους αυτούς δεν έχουν σημασία τα προγράμματα αλλά η εξουσία.
Αναζητούνται και ψηφοφόροι...
Στη Χρυσή Αυγή οι δικαστικές διώξεις έχουν αφαιρέσει σε μεγάλο βαθμό τη δυνατότητα άσκησης βίας, συστατικό στοιχείο προσέλκυσης νέων ψηφοφόρων που τους εκφράζουν οι βιαιότητες κατα των «πουλημένων πολιτικών» και λοιπών.
Το ΚΚΕ στη γνωστή πεπατημένη με «Επανάσταση» και Ευρώ. «Η καπιταλιστική Ελλάδα με «εθνικό νόμισμα» δεν συνιστά ρήξη προς όφελος του λαού» (20ο Συνέδριο). Ολα καλά, το σύστημα προπάντων να μη θιγεί...
Το Ποτάμι,δηλ. ο κ. Σταύρος, ανηψιός της κας Σημίτη, ποντάρει στο χαρτί της Κεντροαριστεράς για να επιβιώσει πολιτικά. Τι θα κάνει, αν «καεί»;
Ο Λεβέντης, φτερό στον άνεμο, μας θυμίζει όλο και πιο συχνά τον παλιό, αυτόν του Καναλιού 67. Το γαρ πολύ της θλίψεως...
Για τους λοιπούς εξωκοινοβουλευτικούς της Αριστεράς, ιδιαίτερα της ΛΑΕ, οι προσπάθειές τους προσκρούουν αφ’ ενός στη συντηρικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας που επέφερε η διάψευση της ελπίδας από το ΣΥΡΙΖΑ και η απουσία ορατής και αξιόπιστης πρότασης απαλλαγής από τη δουλεία των μνημονίων, και αφετέρου η δική τους αδυναμία να πείσουν για μια πατριωτική και συνεπή στάση λόγω των ανθελληνικών βαριδιών που έχουν.
Το ΑΣΚΕ, κάτω απ’ αυτες τις συνθήκες, επιχειρεί να προσδώσει περιεχόμενο σε έννοιες και θέσεις που προσδιορίστηκαν στη Σύνοδο του καλοκαιριού για την έκδοση ΑΣΚΕ-6 (δες στο προηγούμενο φύλλο της «Ε»)και ταυτόχρονα να υπογραμμίζει την ανάγκη για απαλλαγή από το σημερινό καθεστώς της υποτέλειας.
Εν μέσω αφόρητου καύσωνα (ο μεγαλύτερος μετά από αυτούς του ’87 και ’88) έγινε, λίγο καθυστερημένα, η ...εαρινή Σύνοδος του ΑΣΚΕ, στα γραφεία μας, με αρκετές αναγκαστικές και λόγω της θερμοκρασίας απουσίες, η οποία όμως, παρ’όλ’αυτά, κρίνεται επιτυχημένη, λόγω του ότι, στο Β’ κυρίως μέρος, άρχισε η διαδικασία του ΑΣΚΕ 6, αναλυτικότερα «η φυσιογνωμία του ΑΣΚΕ».
Στο Α’ μέρος έγινε η πολιτική εισήγηση (Διεθνή, εσωτερικά, κόμματα, προοπτικές στα εθνικά κ.λπ.) από το Νίκο Λεοντόπουλο και ακολούθησε συζήτηση, με πολλές, σημαντικές παρατηρήσεις.
Η Γεωργία Κουσιάδη, πέραν της ξενοδουλίας των πολιτικών, τόνισε τη διαφορά λαθρομεταναστών και εποίκων (έγκλημα πολέμου), ο Γιώργος Μανόλης υπενθύμισε ότι ο δήμαρχος Κυθήρων ζητά ξένους για τα ...Αντικύθηρα!
Ο Γιώργος Λαουρδέκης σχολίασε ως την πιο συμφέρουσα πρόταση για τη λύση του Σκοπιανού αυτήν (;) των ΗΠΑ για διάλυση του τεχνητού αυτού κράτους και τη διανομή του στους γείτονες, και παρατήρησε ότι υπάρχουν και κάποιοι μη ξενόδουλοι πολιτικοί. Και άλλοι, σχεδόν όλοι, συνεισέφεραν στη συζήτηση, όπως Σοφία Βιτσαρά, Ανδρέας Πέσιος, Σήφης Στενός κ.α.
Στο Β’ μέρος έγινε σύντομος απολογισμός (οικονομικά δύσκολα(...), δραστηριότητες κ.λπ.) από το Σήφη Στενό και προγραμματισμός για τις συνήθεις δράσεις μας, κυρίως όμως για τος πρώτο σχεδίασμα του ΑΣΚΕ 6, με προσωρινή διακρίση σε 1) Εθνική Κυριαρχία- Εθνος, 2) Δημοκρατία πραγματική (και όχι μόνο πολιτική, 3) Σοσιαλισμός (διάφορες όψεις) – Αυτοδιαχείριση-Συνεταιρισμός – Ιδιωτική πρωτοβουλία κ.λπ. και 4) Πολιτισμός (παιδεία, εθνικές παραδόσεις, παγκόσμιος πολιτισμός, διαπολιτισμικές σχέσεις, θρησκεία κ.λπ.
Ακολούθησε μια πρώτη προσέγγιση σε κάποια ειδικά θέματα, όπως τα ΜΜΕ (Ν. Λεοντόπουλος), έθνος (Γ. Λαουρδέκης, Λ. Λεοντόπουλος, Νικόλας Καργόπουλος) και έγινε μια πρώτη κατανομή πιο συστηματικής προσέγγισης στα διάφορα επιμέρους θέματα για την επόμενη, φθινοπωρινή Σύνοδο, οπότε και θα αρχίσει η ουσιαστική συζήτηση και συγγραφή επιμέρους κειμένων. Ελπίζουμε υπό κανονικές συνθήκες, γενικώς...!
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό