Δε θα χρειαζόταν να περιγράψει κανείς (ερμηνευτικά έστω) την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα μας και η ελληνική κοινωνία, μια που όλοι, έστω και αποσπασματικά, την γνωρίζουν και την βιώνουν άμεσα. Χρειάζεται, όμως, να γίνει, επιγραμματικά, μόνο και μόνο για να φανεί ανάγλυφα ο (μακρύς, δυστυχώς, και όχι ανέφελος) δρόμος διαφυγής προς τα εμπρός.
Σύννεφα πυκνά στον εξωτερικό μας περίγυρο
Παρά τη συνεχιζόμενη ένταση στις σχέσεις ΗΠΑ και γερμανικής Ευρώπης, φαίνεται να γίνεται αποδεκτή από τους «Μεγάλους», επί του παρόντος, η γερμανική κυριαρχία και κατοχή της Ελλάδας, κάτι που γίνεται φανερό σε όλους τους τομείς, εκτός του τομέα της ενέργειας και των υποδομών, για τον έλεγχο των οποίων όλοι ερίζουν, ερήμην των Ελλήνων. Και οι ηγεσίες μας αδιαφορούν ή αδυνατούν, όχι μόνο να ελέγξουν, βέβαια, αλλά τουλάχιστον να παρακολουθήσουν πού πηγαίνουν τα πράγματα, ώστε να προσαρμόσουν τη στάση τους και να μην εξευτελίζονται, πράττοντας ή αποδεχόμενοι αυτά που προηγουμένως απέρριπταν. Αντίθετα οι ομολογουμένως αντίπαλοι-εχθροί, όλοι σχεδόν οι γείτονες, ευτυχούν εναντίον μας, μιας που, ομολογημένα επίσης, δεν έχουμε δικούς μας εκπροσώπους-ηγέτες.
Απόλυτη οπισθοδρόμηση στο εσωτερικό
Στο εσωτερικό της χώρας σε όλους τους τομείς συνεχίζεται ο κατήφορος και δείχνει να μην έχει τελειωμό «του κακού η σκάλα». Και ο απίθανος, διορισμός της τρόικας, υπουργός των οικονομικών πανηγυρίζει που η ύφεση θα βαθύνει κι εφέτος κατά 5,7% (!), ενημερώνοντάς μας ότι «ήλθε για να μείνει»!! Και ο (απόλυτα; μένει να δούμε... και μακάρι όχι) μεταλλαγμένος πρωθυπουργός, κυρίαρχος σε μια παράλυτη, παρά τους αλληλοσπαραγμούς της, κυβέρνηση ταξιδεύει, για να προσφέρει «στο πιάτο» τα ιμάτια της χώρας, όπου δεν τον αποπέμπουν και μάλιστα με σκαιότητα. Το μόνο στο οποίο, επί του παρόντος, διακρίνεται είναι να προσφέρει το (μικρό, λόγω της κατρακύλας των εμπορικών ή χρηματιστηριακών τιμών) τίμημα της δημόσιας αλλά και των ιδιωτικών μικρών ή μεγαλύτερων, όχι πάντως των μεγάλων, φυσικά, περιουσιών στους «δανειστές», δηλ. τη Γερμανία.
Και σε ένα δεύτερο· επιδεικνύεται μια κλιμακούμενη αυταρχικότητα, όπως στις Σκουριές της Χαλκιδικής (δεν τόλμησαν όμως να εγκαινιάσουν παρόμοια επιχείρηση στη Θράκη...)· όπως στις επιστρατεύσεις, πριν καν εκδηλωθούν οι απεργίες(!)· όπως στην καρατόμηση, ουσιαστικά, των οικονομικών εισαγγελέων κ.κ. Πεπόνη και Μουζακίτη, μια όαση πραγματικά στην έρημο της Δικαιοσύνης, που «αρνήθηκαν» να συνεχίσουν τη θητεία τους, που έληγε τυπικά τον Ιούνιο, αφού τους καπέλωσαν με νέο θεσμό(!), αυτόν του εισαγγελέα διαφθοράς!
Αυτά φέρουν και την υπογραφή του Πρωθυπουργού, που θέλει να προλάβει (νομίζει...) τις αντιδράσεις σ’ αυτά τα φρικαλέα που έρχονται και να διαλύσει κάθε, τυχόν, αυταπάτη ότι οι ένοχοι των κολοσσιαίων απατών και κλοπών θα τιμωρηθούν και η λεία τους θα επιστραφεί σ’ αυτούς που τώρα την πληρώνουν.
Και τα καθεστωτικά ΜΜΕ έχουν κυριολεκτικά σαστίσει. Λείχουν, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις μέσα τους, εκεί που προηγούμενα έπτυαν και συνεχώς τανάπαλιν.
Το μόνο στο οποίο συντονίζονται είναι να προαναγγέλλουν, κατηγορώντας τα, τάχα, ή και στηρίζοντάς τα οι τολμηροί(!), τα καινούρια δεινά που έρχονται, με υπερβολές (ελπίζουμε), όπως ότι το μόνο όριο για συντάξεις (και μισθούς, εννοείται) είναι τα 360 ευρώ(!!), ώστε οι νέοι να φύγουν από την Ελλάδα και ν’ αντικατασταθούν από τα εκατομμύρια των λαθρομεταναστών, που στον τουρισμό είναι ήδη 7 στους 2 Έλληνες και σε πολλά χωριά, π.χ. στη Μανωλάδα της Ηλείας, τη γνωστή, 7000 στους 2000 Έλληνες...
Και η αντίδραση των θυμάτων της λαίλαπας;
Φαινομενικά, τουλάχιστο, επικρατεί μια παθητικότητα, κάποιοι μάλιστα ψιθυρίζουν τη λέξη εγκαρτέρηση, που σημαίνει και αποδοχή. Δεν είναι, βέβαια έτσι.
Κάποιες παθητικές, πάντως, εμφανείς αντιδράσεις σήμερα είναι οι χιλιάδες αυτοκτονίες απελπισμένων, που αισθάνθηκαν το απόλυτο αδιέξοδο, και δε γνωρίζουμε τι θα γίνει, αν αυτή η αυτοθυσία πάψει να φαίνεται ατομική και μετατραπεί σε ενεργητικά συλλογική στόχευση...
Άλλη χαρακτηριστική, φαινομενικά παθητική κι αυτή, είναι τα «κανένας» και «κανένα» στις δημοσκοπήσεις, όπως και η γιγάντωση οσημέραι του ευρωσκεπτικισμού (άργησαν, αλλά έστω...) και ανοικτής άρνησης Ε.Ε. και «ευρώ», κάτι που μας δικαιώνει, κατόπιν καταστροφής όμως, μετά από αγώνα 30 χρόνων. Και βέβαια αυξάνονται και εμπλουτίζονται συνεχώς οι ανεξάρτητες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, παρά τις ιδιοτελείς απόπειρες για έλεγχο ή, αλλιώς, υπονόμευσής τους.
Η βουβή όμως αγανάκτηση και μια σιωπηλή, ακόμη, αποφασιστικότητα σιγοβράζει και, όταν σχηματισθεί η «κρίσιμη μάζα», αναμένεται έκρηξη. Ευχόμαστε, και στην κατεύθυνση αυτή εστιάζονται και οι δικοί μας στόχοι, να μην είναι τυφλή, να είναι στοχευμένη σε πορεία και οργανωμένη πέρα κι έξω από αυτούς που τότε θα σπεύσουν, με υποκριτική αυτοκριτική, να την καναλιζάρουν στους δικούς τους, δοτούς και ξένους προς τις πραγματικές ανάγκες της χώρας και της κοινωνίας μας, αύλακες.
Πώς όμως να μη φαίνονται απογοητευμένοι οι πολλοί, όταν νομίζουν πως ό,τι δοκίμασαν μέχρι τώρα απέτυχε, όταν δεν βλέπουν σ’ αυτά που τους δείχνουν και ακούουν κανένα φως, όταν τους προτείνουν, άμεσα ή έμμεσα, αυτούς που τα καθεστωτικά «γνωστά» Μ.Μ.Ε. τους προβάλλουν;
Η απαξίωση ολόκληρου του πολιτικού θεάτρου θα οδηγήσει, αργά ή γρήγορα, σε λυτρωτική νέα πορεία.
Όλοι, πλέον, ουσιαστικά δεν πιστεύουν ότι μπορούν κάτι καλό να περιμένουν από το υπάρχον πολιτικό σύστημα και δυσπιστούν, από τώρα, για ό,τι τυχόν θα ετοιμάσουν οι ξένοι πάτρωνες και οι εδώ συνεργοί τους για την τροποποίηση ή αντικατάστασή του, ώστε να εξασφαλιστεί η, προσωρινή έστω, εκλογική νομιμοποίησή του.
Χαμογελούν ειρωνικά ή οργισμένα, όταν ακούν όλα, σχεδόν, τα γνωστά πολιτικά σχήματα να αρνούνται πως τελούμε υπό κατοχήν και υποδούλωση, την οποία έχουν κληθεί να υπηρετούν και, επωφελώς, να διαχειρίζονται.
Αδιαφορούν, ακόμη και οι «υποστηρικτές» της, για την τύχη της κυβέρνησης των γκαουλάιτερ, που συνεχίζει να επιβιώνει λόγω αδράνειας και έλλειψης καλύτερης λύσης, όσο μπορέσουν, παρά τους αλληλοσπαραγμούς και τις ανοησίες τύπου αντιρατσιστικού νόμου, που θα οδηγούσε στα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα, πέρα από τους γενικότερα αντιδημοκρατικούς κινδύνους που δημιουργεί... Ποιος, άλλωστε, πιστεύει στη λεγόμενη ανάκαμψη και ανάπτυξη (αναλυτικά σε άλλο άρθρο), που θα φέρει, ίσως, βελτίωση των αριθμών, σίγουρα όμως καταστροφή των ανθρώπων και απογύμνωση της χώρας από ό,τι θα μπορούσε να τη βοηθήσει στην πρόοδό της;
Αγανακτούν με τη θρασύτητα των διεσπαρμένων «ορφανών» του ΠΑΣΟΚ, του προέδρού του συμπεριλαμβανομένου, που, αλληλοϋβριζόμενοι, επιχειρούν την ανασύνταξη(!) της κεντροαριστεράς, την οποία οι ίδιοι διέσυραν και διέλυσαν με την πολιτική που τους επέβαλαν οι όποιοι πάτρωνές τους. Πώς να βρεθεί άλλωστε κάποιος στοιχειωδώς αξιόπιστος Μεσσίας (γι’ αυτούς), για να ενώσει όλους, από τον κύκλο των σημιτικών έως και τους ρεπουσικούς, που το μόνο που τους συνδέει είναι η κάθε είδους ανθελληνική πολιτική;
Όσο για τους «αντιπολιτευόμενους», ακόμη και οι θιασώτες τους δυσπιστούν, τουλάχιστο..., για τους, αλληλοσυγκρουόμενους, αόριστους στόχους τους· απορούν για την προσήλωσή τους, ακόμη..., σε Ε.Ε. και το ΕΥΡΩ της («το εθνικό μας νόμισμα»!), την πηγή της καταστροφής της χώρας μας, και ανησυχούν για τις στενές σχέσεις τους με εξωελληνικά κέντρα. Και απογοητεύονται πολλοί, γνήσια αριστεροί, βλέποντας αυτούς που, δίκαια, διαμαρτύρονται για την κεντροποίηση και την τάση διαχείρισης, επωφελούς για πολλούς, βέβαια, της κρίσης να αυξάνεται, να επιδιώκουν συμμαχίες που οδηγούν σε απομονωτικές λογικές και όχι σε αυτές που θα ανοίγονταν σε απελευθερωτικές, κοινωνικά και εθνικά, πορείες
Παρ’ όλ’ αυτά, αν ξαφνικά ή σχετικά γρήγορα προκηρυχθούν εκλογές, πολλοί, παρ’ όλες τις δυσπιστίες τους, θα στηρίξουν και θα ψηφίσουν κάποιους από τους παραπάνω, «για να υπάρξει κυβέρνηση»(..!), ακόμη και ναζιστικά κατασκευάσματα, μόνο και μόνο από αγανάκτηση για το παρόν πολιτικό σκηνικό, που δεν ανταποκρίνεται, ως όφειλε, στις κοινωνικές και εθνικές αγωνίες τους για την τύχη της ελληνικής κοινωνίας.
Όμως η πορεία από την πλήρη αμφισβήτηση στην αναζήτηση διεξόδου για Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση των Ελλήνων έχει αρχίσει, πέρα και αντίθετα σε κάθε πολιτικό τέχνασμα.
Κατηγορία
Φύλλο 150 Μαΐου 2013
Τα κατάφεραν οι γραικύλοι που μας κυβερνούν εφαρμόζοντας τα μέτρα που εντέλλεται η ξένη κατοχή (Ε.Ε και Δ.Ν.Τ.) να καταστήσουν τους Ελληνες τους πιο φτωχούς ανάμεσα σ’ όλες τις χώρες της Ε.Ε. Με ποσοστό φτώχειας 20,9%, δηλ.ένας στους πέντε έχει εισόδημα κάτω από το 60% του μέσου εισοδήματος στη χώρα μας, η Ελλάδα προηγείται χωρών όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία που λίγο καιρό πριν κατείχαν τα πρωτεία. Αν μάλιστα ως εισόδημα υπολογισθεί το μέσο εισόδημα της Ε.Ε το ποσοστό φτώχειας ξεπερνά το 40%.
Η χώρα μας έχει το θλιβερό προνόμιο της να έχει παγκοσμίως το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας με 27,4% μπροστά από την Ν. Αφρική (25,2%) και τη Νιγηρία (23,9%). Μάλιστα η μακροχρόνια ανεργία φτάνει το 14%.
Το σχέδιο των ξένων είναι να καταστήσει ανέργους όλο και μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού, τώρα με τις απολύσεις στο δημόσιο, για να διευρύνει τη φτώχεια με στόχο την πλήρη υποταγή μας .
Κατηγορία
Φύλλο 151 Ιουλίου 2013
Η Ε.Ε., που υποτίθεται ότι κόπτεται για τη διεθνή νομιμότητα, ήταν αυτή που υποστήριξε με κάθε τρόπο το επαίσχυντο σχέδιο Ανάν για την Κύπρο, παρότι παραβίαζε όχι μόνο το Διεθνές Δίκαιο, αλλά και το δικό της. Στην ίδια λογική διοργανώνει σήμερα αποστολές από την Κύπρο προς τις Βρυξέλες για προπαγανδιστικούς λόγους, τις οποίες χρηματοδοτεί η ίδια (με τα λεφτά των λαών, βεβαίως!), για τις οποίες χρησιμοποιεί τόσο το αεροδρόμιο της Λάρνακας όσο και το αεροδρόμιο της κατεχόμενης Τύμπου. Το γεγονός ότι το αεροδρόμιο της Τύμπου είναι παράνομο, όπως και ολόκληρο το ψευδοκράτος, δεν αποτελεί, φαίνεται, πρόβλημα!
Κατηγορία
Φύλλο 151 Ιουλίου 2013
Αφού με την πολιτική της η Ε.Ε. στις χώρες μέλη της έχει πετάξει στην ανεργία 26 εκατομμύρια νέους κάτω των 25 ετών και ο αριθμός τους μεγαλώνει συνέχεια (στη Γερμανία ο αριθμός των ανέργων μειώνεται!), διοργάνωσε σύνοδο στο τέλος Ιουνίου με τίτλο «Εγγύηση για τη νεολαία»! Η απόφαση των πονόψυχων των Βρυξελών, που από τον περασμένο Δεκέμβρη διαφημίζουν το «ενδιαφέρον» τους, ήταν να διαθέσουν 6 δισ. ευρώ στους άνεργους τη διετία 2014-15, δηλ. 500 ευρώ το χρόνο για τον κάθε άνεργο νέο!
Αυτό που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν είναι ότι οι νέοι δε χρειάζονται ελεημοσύνη, αλλά δουλειά, και μάλιστα δουλειά που να έχει σχέση με τις σπουδές που έχει κάνει ο καθένας. Και εξοργίζονται όταν τους κοροϊδεύουν, μιλώντας τους για … «εγγύηση»!
Κατηγορία
Φύλλο 151 Ιουλίου 2013
Ο «οίκος αξιολόγησης» Standard and Poor’s καταδικάστηκε από το ομοσπονδιακό δικαστήριο της Καλιφόρνιας να πληρώσει σε όσους τον πίστεψαν κι έχασαν τις περιουσίες τους στα ομόλογα με τις φούσκες των στεγαστικών δανείων το 2008 στις ΗΠΑ το ποσό των 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Τι ισχυρίστηκαν οι κύριοι του «οίκου», ως ελαφρυντικό της θέσης τους; «Οι έξυπνοι επενδυτές έπρεπε να γνωρίζουν ότι οι διαβεβαιώσεις περί εγκυρότητας των αξιολογήσεων που κάνουν όλοι οι οίκοι είναι απλώς μάρκετινγκ και οι αξιολογήσεις θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ελευθερία λόγου και όχι ως οικονομικές καταστάσεις.»!! («Παρόν» 14/7/13)
Σε συνεννόηση με τους «οίκους» αυτούς Γιωργάκης, Βενιζέλος και Σία έσυραν την Ελλάδα στην καταστροφή κι αυτοί συργιανίζουν και προάγονται…
Κατηγορία
Φύλλο 151 Ιουλίου 2013
Το συγκλονιστικό με αυτή την κατοχική κυβέρνηση δεν είναι ότι έχει παραδώσει «γην και ύδωρ», ότι έχει προκλητικά σφαγιάσει τόσους εργαζόμενους, ότι πασχίζει με κάθε τρόπο να αφανίσει κάθε έννοια κράτους και πρόνοιας και να τα χαρίσει όλα στις τράπεζες και στους δανειστές-τοκογλύφους, αλλά ότι δε νιώθει την παραμικρή ανάγκη να τηρήσει ούτε καν τα προσχήματα.
Έτσι, πολύ απλά ο ερχομός τους Σόιμπλε συνοδεύεται από την απόφαση του Γενικού Διευθυντή Αττικής, που απαγορεύει τις συναθροίσεις άνω των 3 ατόμων σε μεγάλα τμήματα της πόλης. Μη τυχόν και δυσανασχετήσει ο αφέντης! Δεν σκέφτηκαν καν οι κυβερνητικοί φωστήρες μιαν άλλη διατύπωση, έτσι για τους τύπους, για να μην ανατριχιάσει ο κόσμος με τις αυτονόητες και τυπικές πλέον ταυτίσεις με την περίοδο της χούντας. Μάλλον φαντάστηκαν ότι δε θυμόμαστε ή απλώς δεν τους απασχολεί και αν θυμόμαστε…
Κάποια στιγμή σ’ αυτή τη χώρα θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι οδηγίες, αποφάσεις, εντολές, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου κ.λπ. του οποιουδήποτε γελοίου ηγετίσκου ή θλιβερού υπαλληλάκου των ξένων αποικιοκρατών δεν είναι πάνω από το Σύνταγμα της χώρας.
Κατηγορία
Φύλλο 151 Ιουλίου 2013
Ο οικονομολόγος Τζον Πέρκινς, στο βιβλίο του «Εξομολογήσεις ενός οικονομικού δολοφόνου», εξηγεί πώς δρουν αυτοί οι άνθρωποι: Πρώτα εντοπίζουν μια χώρα με σημαντικά κοιτάσματα φυσικών πόρων. Εκμεταλλευόμενοι τα μακροοικονομικά προβλήματα αυτής της χώρας κανονίζουν ένα κολοσσιαίο δάνειο. Τα χρήματα αυτά ποτέ δεν πηγαίνουν πραγματικά στη χώρα καθαυτή, αλλά σε ατλαντικές εταιρείες, που αναλαμβάνουν στην εν λόγω χώρα να κατασκευάσουν μεγάλα έργα, και σε λίγες πλούσιες οικογένειες αυτής της χώρας, που αποτελούν τους εγχώριους επιχειρηματικούς εταίρους τους. Κάποια στιγμή η χώρα αδυνατεί να αποπληρώσει το δάνειο, οπότε οι «δολοφόνοι» επιστρέφουν και υποχρεώνουν τη χώρα να παραδώσει τους φυσικούς πόρους της και να ευθυγραμμιστεί με τους ατλαντιστές σε όλα τα μεγάλα διεθνή ζητήματα. Οι πολιτικοί της χώρας χειραγωγούνται ή με εκβιασμούς σχετικούς με την προσωπική τους ζωή ή με απειλές κατά της ζωής τους ή με δωροδοκίες ή με πλύση εγκεφάλου κατά τη διάρκεια σπουδών ή ειδικών εκπαιδεύσεων σε αμερικανικά προγράμματα.
Κάθε ομοιότητα με την Ελλάδα συμπτωματική…
Κατηγορία
Φύλλο 151 Ιουλίου 2013
Θριαμβολογεί ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς ότι, με τη συμφωνία για τον αγωγό ΤΑΡ και την πώληση της ΔΕΠΑ στους Αζέρους, η Ελλάδα μετατρέπεται σε ενεργειακό παίκτη. Παραλείπει να πει ότι ο αγωγός θα κατασκευαστεί με τον τρόπο που συμφέρει τους δυτικούς προστάτες του, ενώ η Ελλάδα δε θα εισπράττει ούτε διόδια από τη χρήση του εδάφους της και θα πληρώνει το αέριο πολύ ακριβότερα από τις άλλες βαλκανικές χώρες. «Επιλέξαμε τον ΤΑΡ, επειδή η Ελλάδα και η Ιταλία αγοράζουν αέριο σε πολύ υψηλές τιμές», δήλωσε κυνικά ο Αλ Κουκ, στέλεχος της ΒΡ, που βρίσκεται πίσω από τους Αζέρους.
Παραλείπει ο πρωθυπουργός να πει ότι για τη ΔΕΠΑ οι Ρώσοι έδιναν τριπλάσια χρήματα και διαθέτουν επάρκεια αερίου, ενώ το αζέρικο δε θα επαρκεί.
Θριαμβολογούν ότι ο ΤΑΡ θα χτυπήσει την ανεργία, με τις 2.000 θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν άμεσα και άλλες 8.000 στο μέλλον. Όταν αυτά λέγονται στην Ελλάδα, όπου 2.000 άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους κάθε μέρα, φτάνοντας τον αριθμό των ανέργων στους 1.500.000, είναι πραγματικά να αγανακτεί κανείς! Και ποιος ξέρει πόσοι από αυτούς τους 2.000 θα είναι Έλληνες, με δεδομένο ότι δημιουργούνται Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ), όπου θα μπορούν να χρησιμοποιούνται Αλβανοί, Σκοπιανοί και Βούλγαροι, ακόμη και λαθρομετανάστες, που βρίσκονται στους ειδικούς χώρους κράτησης!
Αν και ασύμφορη η συμφωνία για τον ΤΑΡ, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από την ελληνική κυβέρνηση ως όπλο για να εξαναγκαστεί η Αλβανία να κυρώσει τη συνθήκη που υπέγραψε με την Ελλάδα για τον καθορισμό της ΑΟΖ. Πολύ φοβόμαστε ότι δε θα το πράξει, ίσως μάλιστα έχει δεσμευτεί γι’ αυτό με κάποιο άρθρο της συμφωνίας. Γιατί δε δίνουν στη δημοσιότητα το πλήρες κείμενο της συμφωνίας, μαζί με τα παραρτήματα, που οπωσδήποτε υπάρχουν; Αντιθέτως, η κατασκευή του ΤΑΡ θα ενισχύσει την παρουσία των Δυτικών στη Β. Ελλάδα, άρα και τη δυνατότητά τους να δημιουργούν προβλήματα ασφάλειας στην πατρίδα μας. Γι’ αυτό και ο πρωθυπουργός ανταμείφθηκε με την πρόσκληση από τον Ομπάμα.
Και η αξιωματική αντιπολίτευση; «Επί της αρχής είναι μια θετική εξέλιξη», δήλωσε για τον ΤΑΡ ο Γ. Σταθάκης, υπεύθυνος του ΣΥΡΙΖΑ («Επενδυτής» 6-7/7/13). Όταν η κυβέρνηση Καραμανλή αποφάσισε την κατασκευή του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης, ο ΣΥΡΙΖΑ προέβαλε ανησυχίες για την καταστροφή του περιβάλλοντος. Η ΚΟΕ, συνιστώσα της γραμμής Τσίπρα, χαρακτήρισε εκείνο τον αγωγό «έργο του ιμπεριαλισμού»! Ανησυχούσε ο ΣΥΡΙΖΑ για έναν αγωγό 127 χιλιομέτρων, ενώ για τον ΤΑΡ, που θα διασχίζει ολόκληρη τη Βόρειο Ελλάδα σε μήκος 550 χιλιομέτρων, δεν υπάρχει ανησυχία! Ούτε βλέπει κανείς πουθενά ιμπεριαλιστές! Αφού συμφωνούν οι Αμερικανοί!
Θριαμβολογεί, ακόμη, ο πρωθυπουργός ότι η Ελλάδα σε λίγα χρόνια θα είναι παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου, άρα θα πλουτίσουμε. Παραλείπει να πει ότι οι κατοχικοί με τα μνημόνια έχουν υποθηκεύσει όλο τον εθνικό μας πλούτο, και πρώτ’ απ’ όλα τον ενεργειακό. Θέλουν την Ελλάδα να παράγει, δηλ. να ξοδεύει το φυσικό της πλούτο, χωρίς να εισπράττει ούτε 1 ευρώ, ενώ θα πλουτίζουν Αμερικανοί, Γερμανοί και λοιποί δανειστές.
Κατηγορία
Φύλλο 151 Ιουλίου 2013
Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και η μετατροπή του σε ενιαίο κόμμα επισφράγισαν την επικράτηση μιας ηγετικής ομάδας περί τον Αλ. Τσίπρα ευθυγραμμισμένης με την πολιτική του Μπαράκ Ομπάμα και του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ. Η γραμμή αυτή μπορεί σήμερα, που το κόμμα είναι στην αντιπολίτευση, να συγκαλύπτεται εν μέρει πίσω από ασάφειες, γενικότητες και συνθήματα. Εν μέρει, όμως, αποκαλύπτεται κυρίως με όσα προσπαθεί να αποσιωπήσει. Ολόκληρη η εισήγηση του Τσίπρα στο συνέδριο δεν είχε 1 λέξη ούτε για τα εθνικά θέματα, ούτε για τους αγωγούς ενέργειας, ούτε για το ζήτημα των λαθρομεταναστών, ούτε για το βασικό ζήτημα της ελληνικής κοινωνίας, τη συμμετοχή της χώρας μας στην Ε.Ε. Ο ΣΥΡΙΖΑ στη σημερινή του φάση θυμίζει, σε χειρότερη έκδοση, το ΠΑΣΟΚ κατά τη μετάβασή του από την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση το 1981. Κάποιες κεντρικές ομιλίες είναι σαν να γράφτηκαν από το ίδιο χέρι. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ κληθεί να κυβερνήσει, η ηγετική ομάδα θα περιέλθει σύντομα σε δεινή θέση, γιατί θα υπάρξουν σφοδρές αντιδράσεις και από την κοινωνία και από τα συνδικάτα και από το ίδιο το κόμμα.
Η μετάλλαξη δε συντελείται μόνο στη σημερινή φάση, αλλά ξεκινά από τότε που διαμορφώθηκε ο χώρος της ανανεωτικής τότε, σήμερα ριζοσπαστικής αριστεράς, με τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968. Εάν ο βασικός λόγος διαμόρφωσης του χώρου ήταν η αντίθεση στον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα των κοινωνιών του «υπαρκτού σοσιαλισμού», άρα και των Κ.Κ., άρα και του δικού μας, θα έπρεπε, κατά τ’ άλλα, να μείνει σταθερός στις αρχές του και, απαλλαγμένος από το άγος του σταλινισμού, να αγωνιστεί πιο αποτελεσματικά κατά της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Αντ’ αυτού άρχισε να ενσωματώνεται σταδιακά σ’ αυτήν. Συγκεκριμένα:
Α) Χάνει τον αντισυστημικό-επαναστατικό του χαρακτήρα. Παράδειγμα: Σύσσωμη η προδικτατορική αριστερά (και όχι μόνον η αριστερά) είχε σαφέστατα αντιταχθεί με τεκμηριωμένες θέσεις στην ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ (βλ. ομιλίες Ηλ. Ηλιού στη Βουλή κ.λπ.). Μετά τη μεταπολίτευση προεξάρχει (μαζί με τη Ν.Δ.) στην ένταξη και παραμονή στην ΕΟΚ/Ε.Ε., που αποτελεί τον τρόπο ένταξής μας στη Νέα Τάξη. Ο επικεφαλής Αλ. Τσίπρας χαρακτηρίζει το γερμανικό ευρώ ως «εθνικό μας νόμισμα»! Μήπως σήμερα η Ε.Ε. είναι πιο ανθρώπινη από την τότε ΕΟΚ;
Β) Χάνει τον πατριωτικό του χαρακτήρα. Η αριστερά μεγαλούργησε στον τόπο μας όταν πρωτοστάτησε στην Εθνική Αντίσταση 1940-45. Στη δεκαετία του ’50 πρωτοστάτησε (κι όχι μόνη της) στην υποστήριξη του αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο, αντίθετα με το ΑΚΕΛ. Σήμερα υποστηρίζει όλα τα σχέδια κατά του ελληνισμού, από το σχέδιο Ανάν για την Κύπρο μέχρι τις σύνθετες ονομασίες για το κράτος των Σκοπίων. Ξεχνά ότι ο πατριωτισμός είναι προϋπόθεση του διεθνισμού. Παραβλέπει ότι η παρουσία ξένων στην Ελλάδα πήρε τέτοιες διαστάσεις, ώστε από πρόβλημα της παραδοσιακής ελληνικής φιλοξενίας έχει μετατραπεί σε πρόβλημα δημογραφικής αλλοίωσης και ασφάλειας της χώρας και των πολιτών της.
Γ) Χάνει το δημοκρατικό του χαρακτήρα. Παράδειγμα: Το 1992 όχι μόνο υπερψήφισε την πρωτοφανούς αντιδημοκρατικότητας Συνθήκη του Μάαστριχτ, με την οποία ενταχθήκαμε στην Ε.Ε. (μετεξέλιξη της ΕΟΚ), αλλά δεν είχε τη δημοκρατική ευαισθησία να ζητήσει έναν ανοιχτό δημόσιο διάλογο, που θα κορυφωνόταν με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, όπως έγινε σε πολλές άλλες χώρες. Ούτε τώρα ζητεί να ερωτηθεί ο λαός για την παραμονή μας, παρά τα δεινά που μας έφεραν το ευρώ και η Ε.Ε. Ούτε διαμαρτύρεται που επί δεκαετίες το μεγαλύτερο μέρος της νομοθεσίας είναι εντολές της Ε.Ε., που παίρνουν τη μορφή προεδρικών διαταγμάτων, που δεν περνάνε καν από τη Βουλή.
Με τα δεδομένα αυτά δεν είναι τυχαίο που:
Α) Κατά δεκάδες γνωστά στελέχη του ΣΥΝ μετακόμισαν στο σημιτιτκό ΠΑΣΟΚ.
Β) Η ΔΗΜΑΡ, τμήμα του ΣΥΝ μέχρι το 2011, λειτούργησε ως το αριστερό άλλοθι της κατοχικής κυβέρνησης.
Γ) Όλοι οι επικεφαλής, πλην του Γ. Μπανιά, πέρασαν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Η Μ. Δαμανάκη έγινε επίτροπος της Ε.Ε., διορισμένη από το Γιωργάκη. Ο Φ. Κουβέλης τροϊκανός. Ο Λ. Κύρκος υποστήριζε την κυβερνητική συνεργασία του ΣΥΝ με το σημιτικό και το γιωργακικό ΠΑΣΟΚ. Ο Ν. Κωνσταντόπουλος υποστηρικτής του σχεδίου Ανάν και «προσωπική επιλογή του κ. Βαρδινογιάννη» για πρόεδρος του Παναθηναϊκού. Ο κατάλογος θα συμπληρωθεί.
Η μετάλλαξη του χώρου και η επικράτηση της ηγετικής ομάδας περί τον Αλ. Τσίπρα υποβοηθείται σήμερα από την προσχώρηση στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που ανέχθηκαν όλα τα αίσχη του Σημίτη και του Γιωργάκη, ακόμη και τα μνημόνια, και μετακόμισαν στο ΣΥΡΙΖΑ μόνον όταν είδαν ότι το ΠΑΣΟΚ πέφτει στις δημοσκοπήσεις και ο ΣΥΡΙΖΑ ανεβαίνει!
Γνωρίζουμε ότι σε όλη αυτή τη μετάλλαξη υπήρξαν και υπάρχουν σφοδρότατες αντιδράσεις από αγωνιστές που ανήκουν στο ΣΥΡΙΖΑ, π.χ. η θέση υπέρ του σχεδίου Ανάν επεκράτησε οριακά και μετά σκληρή μάχη.
Αυτοί οι αγωνιστές θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να λειτουργήσουν απελευθερωτικά, όμως αυτές τις προϋποθέσεις, τουλάχιστον σήμερα, δεν τις βλέπουμε.
Κατηγορία
Φύλλο 151 Ιουλίου 2013
Πρωτοστάτησε η αμερικανική πρεσβεία στη διοργάνωση και διαφήμιση του Athens Pride 2013. Τα e-mail που έστελνε, μεταξύ άλλων, έγραφαν: «Αισθανθείτε ελεύθεροι να συμμετέχετε και να υποστηρίξετε αυτή την εκδήλωση, που αρχίζει στις 7μ.μ. από την πλατεία Κλαυθμώνος, …Συνάδελφοι … θα ήθελαν να δείξουν την υποστήριξη της εν Αθήναις διπλωματικής κοινότητας προς την κοινότητα LGDT (λεσβίες, γκέι, μπαϊσέξουαλ και τραβεστί) … Η πρεσβεία των ΗΠΑ διεξήγαγε έναν ιδιωτικό διαγωνισμό λογοτύπου και το λογότυπο που νίκησε θα τυπωθεί επάνω σε μπλουζάκια».
Μπλουζάκια μοίραζε η πρεσβεία δωρεάν! Το σύνθημα, στα φυλλάδια: «Η Αθήνα είναι δική μας». Ο αμερικανοτραφής δήμαρχος κ. Καμίνης έκανε την εναρκτήρια ομιλία. Τα σχόλια περιττεύουν.
Κατηγορία
Φύλλο 151 Ιουλίου 2013
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό