Όλοι σχεδόν παρακολουθούμε με απογοήτευση τη συνεχώς επιδεινούμενη χρήση, και γνώση, της Ελληνικής γλώσσας και, δυστυχώς, τη διαρκώς αυξανόμενη αδιαφορία για το εξόχως ανησυχητικό φαινόμενο. Δεν είναι της ώρας να αναλυθούν τα αίτια, πάντως η εικόνα της ελληνικής γλώσσας στην προφορική και γραπτή χρήση είναι, το λιγότερο, απογοητευτική. Και θα πρέπει όλοι μας ατομικά και συλλογικά να επεμβαίνουμε είτε για διόρθωση είτε με καταγγελία για το τι συμβαίνει σε γραπτά κείμενα, σε εκπομπές τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές, στους δημοσιογράφους, τους ομιλητές ή παρουσιαστές (το τι γίνεται στις διάφορες ΕΡΤ είναι πραγματικό έγκλημα), ακόμη και στις διαφημίσεις, όπου δίνεται η εντύπωση ότι επιχειρείται έως και η διακωμώδησή της! Ακούγεται π.χ. συνεχώς διαφήμιση "Ποιο είναι το σωστό; Θα εισάγω ή θα εισαγάγω; Ποιος είναι ο σωστός χρόνος; Και η απάντηση: "Το σωστό είναι η εισαγωγή να είναι γρήγορη".!!
Εννοείται ότι και οι δύο παραπάνω χρόνοι είναι σωστοί, φτάνει, φυσικά, να ξέρουμε πότε χρησιμοποιούνται. Και με την ευκαιρία, ας αναφέρουμε το βαρβαρισμό (γραμματικό λάθος) θα παράξουμε ή να παράξουμε, αντί του ορθού θα παραγάγουμε ή να παραγάγουμε. Και πάλι καλά να λέμε που η διαφήμιση δεν έλεγε θα (να) εισάξουμε, οπότε θα υποθέταμε ότι ρωτούσε αν πρέπει να ισιάξουμε, να τα βάλουμε στα ίσα!
Ας αρχίσουμε, όμως, το πρώτο μικρό μάθημα!
- Αλλη η σημασία του «κατ’αρχάς» = αρχικά κατά πρώτο, και άλλη του «κατ’αρχήν»=γενικά, σε γενικές γραμμές. Στην περίπτωση αυτή ακολουθεί ένα αλλά ή όμως. Παραδείγματα: «κατ'αρχάς θα ασχοληθούμε με το θέμα Α και μετά... κ.λπ.»
«κατ’αρχήν η κατάσταση της παιδείας στη χώρα μας είναι κακή, όμως υπάρχουν κάποιες εστίες παροχής της που είναι ελπιδοφόρες».
- Ανεξαρτήτως + γενική = ανεξάρτητα από (και όχι ανάμεικτα) π.χ. «ανεξαρτήτως των όποιων αρνητικών εξαιρέσεων, σε γενικές γραμμές τα πράγματα καλά πάνε», ή «ανεξάρτητα από τις όποιες εξαιρέσεις τα πράγματα κ.λπ.
Και, για όνομα του Θεού(!), ας εκφράζουμε την αγανάκτησή μας στον πελώριο σολοικισμό «ανεξαρτήτου...», που τελευταία άρχισε να συχνάζει επικίνδυνα. Θα συνεχίσουμε.
Ως περίεργοι, έστω, παρατηρητές «θεάρεστων» πρωτοβουλιών και άμισθοι, αν είναι δυνατον(!), εθελοντές παντός είδους βοήθειας προς, γενικώς, πάσχοντες σπεύδουμε να ενημερώσουμε το σ. Τσίπρα ή, έστω, το γενικό βοηθό του σ. Φλαμπουράρη ότι ο υποψήφιος Δήμαρχος της ΝΔ, το 2014, για την Αθήνα και αποτυχών λόγω του αντάρτη κ. Νικήτα Κακλαμάνη (κατά τα άλλα από τα σοβαρότερα στελέχη της ΝΔ) Αρης Σπηλιωτόπουλος είναι σφόδρα ενοχλημένος, που δεν...ενημερώθηκε για την επίσημη υποψηφιότητα του νεαρού Μπακογιάννη.
Με κατάλληλους χειρισμούς κάτι μπορεί να γίνει, έστω μια παρουσία σε κάποια «Γέφυρα». Θα ήταν πραγματικό(!) κελεπούρι, συγκρινόμενος μάλιστα με τους κ.κ. Αντώναρο και Παπακώστα. Τι λέτε;
Ο θεσμός της τοπικής Αυτοδιοίκησης έχει μακρά ιστορία, από την εποχή της τουρκοκρατίας τουλάχιστον. Εξυπηρετούσε τις ανάγκες των κοινοτήτων και αποτελούσε έναν από τους θεσμούς εθνικής αφύπνισης και διαφύλαξης της κοινωνικής και εθνικής συνοχής των Ελλήνων. Βέβαια, από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους έχει υποστεί διάφορες παρεμβάσεις, όμως απο την αλήστου μνήμης σημιτική εποχή η έννοια της Αυτοδιοίκησης ως τοπικής έχει, δυστυχώς, ουσιαστικά καταργηθεί.
Με τα «σχέδια» Καποδίστριας και Καλλικράτης, ονόματα που σφετερίσθηκαν, για να βαφτίσουν τα «κατορθώματά» τους (τι τους έφταιγε ο πρώτος Κυβερνήτης, ο οποίος είπε: «...βασιλεύση εις την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης» και ο αρχιτέκτονας της Ακρόπολης;), καταργήσανε την τοπικότητα και την έννοια της κοινότητας.
Η διάλυση των αυτοδιοικούμενων τοπικών κοινωνιών στα χωριά και στις κωμοπόλεις και η υπαγωγή τους, στις περισσότερες περιπτώσεις, σ’ ενα μόνο δήμο στο νομό, έχει αυτουργούς και πολλαπλούς στόχους, εκτός του κομματικού ελέγχου που θα είναι πιο ευχερής σε 325 δήμους του «Καλλικράτη» παρά σε 441 δήμους και 5.382 κοινότητες, που υπήρχαν πριν από τον «Καποδίστρια».
Αυτουργός, ποιος άλλος, το ΠΑΣΟΚ, με πρώτο τον, πολλά βαρύ, Αλέκο Παπαδόπουλο «εκσυγχρονιστή» Υπουργό Εσωτερικών του Σημίτη με τον «Καποδίστρια» (ν.2359/1997) να συμπτύσσει την πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση σε 910 δήμους και 133 κοινότητες ειδικών περιπτώσεων. Ενώ ο έτερος Καππαδόκης, ο γεφυρόπληκτος Γιάννης Ραγκούσης Υπουργός Εσωτερικών του Γιωργάκη, ομογάλακτου του πεφιλημένου του, πλέον, και κεντροαριστερολάγνου Τσίπρα, με τον «Καλλικράτη» (ν.3852/2010) έδωσε τη χαριστική βολή υπακούοντας στις εντολές των ξένων δανειστών, που ζητούσαν περικοπές κρατικών δαπανών στην Αυτοδιοίκηση. Απέμειναν μόνο 325 δήμοι, ενώ οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα γίνονται κάθε 5 χρόνια αντι για 4, προφανώς για οικονομία. Αυτή δε νοείται πλέον Αυτοδιοίκηση. Οι Ελληνες πολίτες απωθούνται από μια όλο και πιο απόμακρη διοίκηση. Με αυτόν τον τρόπο η Αυτοδιοίκηση έπαψε να έχει το ρόλο για τον οποίο δημιουργήθηκε, δηλ. να είναι κοντά στον πολίτη και να ελέγχεται άμεσα από αυτόν. Πολύ δε περισσότερο αυτό ισχύει με τις 13 Περιφέρειες. Αυτό ήταν το σχέδιό τους, ο παροπλισμός των πολιτών.
Στην «Ε», φύλλο 134, Ιούνιος 2010 γράφτηκε
«Ποιοι είναι, λοιπόν, οι στόχοι του «Καλλικράτη»;
Δε χρειάζεται λεπτομερής ανάγνωση των 300 περ. άρθρων του νέου νόμου. Μια απλή ματιά αρκεί για να καταφανούν οι πραγματικές στοχεύσεις.
-Απομάκρυνση του πολίτη από τη συμμετοχή στην παραδοσιακά ελληνική κοινότητα και είσοδο των διάφορων ΜΚΟ (κοινωνία των πολιτών), που θα εκτελούν πειθήνια τις εντολές των χρηματοδοτών τους
-Εγκατάλειψη των χωριών από τους απολυμένους (ευελπιστούν στις 150.000) των ΟΤΑ και των δημοτικών επιχειρήσεων και την κατάληψή τους από τους μετανάστες
-Ιδιωτικοποίηση Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας (που ανατίθεται στους Δήμους) και αυτόνομα προγράμματα σπουδών ανά Περιφέρεια, για θρίαμβο των διαφόρων Ρεπούσηδων.
-Ανοιγμα των αυτόνομων Περιφερειών σε ξένους (και γείτονες;) παρόχους και δανειστές (θα μπορούν να δανείζονται ελεύθερα ) με υποσχέσεις για «χρυσά κουτάλια» και διευκόλυνση έτσι μελλοντικών εκβιασμών και αποσπάσεων, με την κατάλληλη προπαγάνδα και υποδαύλιση τοπικών διαφορών. Οι κίνδυνοι για Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο, Κρήτη είναι ήδη εμφανείς.»
Ετσι οι διάφοροι Φούχτελ-Σόρος και σία αμολήθηκαν για να εφαρμόσουν το «όραμα» της γερμανικής Ε.Ε και της παγκοσμιοποίησης επιχειρώντας να εξαχρειώσουν περιφερειάρχες, δημάρχους και λοιπούς δημοτικους παράγοντες, ώστε να δημιουργήσουν στο χώρο της Αυτοδιοίκησης ένα εσμό προθύμων, ανάλογο με αυτόν της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Στα εγχειρήματα αυτά λίγοι ήταν οι ασπόνδυλοι. Οι πολλοί, ευτυχώς, έμειναν όρθιοι και στάθηκαν άξιοι της εμπιστοσύνης των πολιτών.
Ελπίζουμε σ’ αυτές τις εκλογές να πάρει καθένας ό,τι του αξίζει...
Η συριζέικη «συμφωνία των Πρεσπών», μετά την αναγνώριση εθνότητας, γλώσσας, την απάλειψη της ιστορίας, την προσφορά λιμενικών διευκολύνσεων και δικαιωμάτων στην Ελληνική ΑΟΖ, προσφέρει στους Σκοπιανούς (άλλη απαγορευμένη λέξη των «Πρεσπών»: «Επισήμως», λένε, πρέπει να αποκαλούνται «Μακεδόνες/πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας») και την απαγόρευση του «Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα». Αυτό, επειδή, κατά τον Ν. Παππά, ξακουστή είναι μόνο η «Μακεδονία» των «γειτόνων»!!! Ομως η απαγόρευση τους έμεινε στα χαρτιά, επειδή διαπίστωσαν ότι οι Ελληνες δεν «κατάπιαν» τις «Πρέσπες» τους και τους αποδοκιμάζουν παντού. Γι’ αυτό ανέκρουσαν πρύμναν. Σ’όλες τις παρελάσεις, που ήθελαν να καταργήσουν οι συριζαίοι , ακούστηκε ως εμβατήριο, υπό τα χειροκροτήματα των παρευρισκομένων. Τώρα ισχυρίζονται ότι...δεν το απαγόρευσαν, ότι «κακώς» καταλάβαμε...
Αν πέρναγαν οι «Πρέσπες», δεν αποκλείεται οι συριζαίοι να μας έλεγαν ότι, επειδή στον Εθνικό Υμνο η αναφορά σε ιερά κόκαλα Ελλήνων είναι «άκρως εθνικιστική, χρυσαυγίτικη και ρατσιστική», λόγω του αποκλεισμού του «διαφορετικού», θα τον απαγόρευαν γενικώς, όχι μόνο στις παρελάσεις. Στη θέση του μπορεί να έβαζαν τον ύμνο της «Ευρώπης», δηλ. της Ε.Ε., («Ωδή στη χαρά» των Σίλερ-Μπετόβεν), που, άλλωστε, έχει υιοθετήσει ως εθνικό του ύμνο... το Κόσοβο, ή τον εθνικό ύμνο των ΗΠΑ, που είναι και η...αδυναμία του Τσίπρα. Γι’ αυτούς πατρίδα δεν είναι η Ελλάδα, αλλά οι καρέκλες τους. Ως πότε όμως ;
Το ΑΣΚΕ γραπτά και σε ομιλίες έχει εκφράσει την άποψη ότι το ΚΚΕ ελληνοποιείται βαθμιαία, δηλ. αναφέρεται, κύρια, στα προβλήματα της Ελληνικής Κοινωνίας και της Ελλάδας ως χώρας, παρά την εμμονή της προηγούμενης και τωρινής ηγεσίας του στην υπεράσπιση, πάση θυσία(;) του ευρώ, του πυρήνα της Ε.Ε. Αυτό ισχύει και για τα «εθνικά» λεγόμενα θέματα ιδίως για Θράκη, Αιγαίο, Κύπρο και (κάπως διστακτικά) στο λεγόμενο Σκοπιανό, τονίζοντας τα 2 τελευταία χρόνια την ανάγκη υπεράσπισης των συνόρων μας.
Αίσθηση, ως εκ τούτων, δημιούργησε και πολλές απορίες η ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή προς τον Υπουργό Εθνικής Αμυνας των βουλευτών του Θανάση Παφίλη, Λιάνας Κανέλλη και Σ. Τάσσου, διαμαρτυρόμενων για συνθήματα που ακούγονται μέσα στον ελληνικό στρατό, όπως «Η Μακεδονία είναι Ελληνική καθώς και η Κύπρος»!!!
Μοιραία, ως εκ τούτου, η ερώτηση αυτή συσχετίζεται με απόσπασμα ομιλίας του Θ. Παφίλη στο Γοργοπόταμο, αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου, άκρως περίεργου: «[...] Το κόμμα μας επίσης λέει ότι ο λαός δεν πρέπει να έχει καμιά εμπιστοσύνη στις αστικές κυβερνήσεις κατά τη διάρκεια του πολέμου. Το κόμμα μας θα ηγηθεί στην αυτοτελή οργάνωση της εργατικής λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει στην ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης, ως εισβολέα. Ο αγώνας αυτός να συνδεθεί με την πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας, είτε η Ελλάδα είναι επιτιθέμενη είτε έχει δεχτεί εισβολή»!!!
Τι γίνεται εδώ; Εχουμε επανάληψη αυτών που έγιναν στο στρατό στη Μικρά Ασία το 1922, με τη γνωστή τραγωδία. Τότε υπήρχε, τουλάχιστον, η Σοβιετική Ενωση και ο Λένιν, που συμμαχούσαν, ευκαιριακά, με τον Κεμάλ. Τώρα;
Ισως, βέβαια, αυτά να λέγονται «έτσι για την τιμή των όπλων», το και πιθανότερο. Πάντως ας τα έχουμε υπόψη.
Ο κ. Μακρόν,η ακραία περίπτωση «πολιτικού παιδιού του σωλήνα» της Παγκοσμιοποιητικής Νέας τάξης, των τραπεζών, των πολυεθνικών, των «επενδυτικών» funds κ.λπ παγκόσμιων κερδοσκόπων, απέτυχε στην απόπειρα εικόνας συμπαθείας με τις φωτογραφίες εναγκαλισμών του με ευειδείς σκουρόχρωμους νεανίες, ώστε να αντιμετωπίσει την απειλή των «κίτρινων γιλέκων».
Και κατέφυγε σε άλλο ακραίο εγχείρημα: Πρότεινε την κατάργηση των όρων και των ρόλων "πατέρας" και "μητέρα", ώστε να μην ενοχλούνται τα ομόφυλα ζευγάρια! Και τους αντικαθιστά με "γονέας" νο1 και "γονέας" νο2!! Οι εδώ τι λένε;
Από την επικράτηση της παγκοσμιοποίησης όποιος αντιδρά ή αντιτίθεται στα κελεύσματα των ισχυρών και πλούσιων ταγών της «στολίζεται» με τα «κοσμητικά» επίθετα εθνικιστής, ακροδεξιός, ρατσιστής, λαϊκιστής. Αλλωστε η «πολιτική ορθότητα», δηλ. ο παβλοφικού τύπου μανιχαϊσμός, ήταν πάντοτε μια από τις «συνταγές» τους. Θεωρούν ότι, όπως ο σκύλος του πειράματος Παβλώφ, έτσι και οι «μάζες» αντανακλαστικά αντιδρούν με λέξεις του τύπου άσπρο-μαύρο (π.χ αντιρατσιστής-ρατσιστής, δημοκράτης-ακροδεξιός, υπεύθυνος-λαϊκιστής)
Τώρα, μάλιστα με τις επικείμενες ευρωεκλογές, η σχετική ρητορεία των ευρωπαϊστών, που έχουν λεηλατήσει χώρες και κοινωνίες, έχει ενταθεί, φοβούμενοι την άνοδο των ευρωσκεπτικιστών. Το ίδιο έπραξαν και πράττουν οι Τσίπρας και οι συν αυτώ για τις Πρέσπες και για τη πολιτική τους επιβίωση ενόψει εκλογών.
Αλλά για το λαϊκισμό, αν ανατρέξουμε στο αντίστοιχο λήμμα του λεξικού Μπαμπινιώτη, διαβάζουμε :
«λαϊκισμός – λαϊκότητα»
«.....Μιλούμε με θετικό πνεύμα για τη λαϊκότητα τής σκέψης και τής συμπεριφοράς των απλών ανθρώπων τού λαού, αλλά με αρνητική χροιά για τον λαϊκισμό στην πολιτική, στα συνθήματα, στη σκέψη, στη συμπεριφορά ανθρώπων, που, χωρίς να προέρχονται από τον απλό λαό, επιζητούν να τον κολακεύουν, για να αποκομίζουν προσωπικά, πολιτικά ή άλλα οφέλη.»
Ετσι , λοιπόν, όποιος μιλά για λαϊκισμό των «άλλων» καλό είναι να κοιτάζεται στον καθρέφτη. Ιδιαίτερα ο Τσίπρας, που ανακηρύχθηκε από τον Guardian (8-3-2019) πολύ λαϊκιστής (very populist) μακράν των υπολοίπων, αλλά «αριστερός», όπως η Χίλαρυ Κλίντον(!!!) και ο Ομπάμα(!), που καταγράφονται και αυτοί ως
«αριστεροί» (left) και περιλαμβάνονται στις ίδιες μετρήσεις. Ετσι λένε, φαίνεται, αυτοί τους ψεύτες.
Ο διαβόητος Ουγγροεβραίοςαμερικανός Soros, αφού (νομίζει ότι) τελείωσε επιτυχώς το Σκοπιανό, σε βάρος, φυσικά, της Ελλάδας, ασχολείται πλέον επιμελώς για την εγκατάσταση σιγά-σιγά 5εκατομμυρίων λαθρομεταναστών.
Συγκέντρωσε, λοιπόν, σε αίθουσα του Δημαρχείου Αθηνών (ακόμη Δήμαρχος είναι ο αμερικανοθρεμμένος ... Καμίνης) έξι υποψηφίους δημάρχους (Μπακογιάννη, Ηλιόπουλο, Γερουλάνο, Σοφιανό, Κωνσταντίνου(!) και Τσιρώνη !), για να εξετάσουν, με συντονιστή ΜΚΟ του ίδιου του Soros, πώς θα καταστήσουν την Αθήνα (με το 25% των κατοίκων της μετανάστες, όπως μας γνωστοποίησαν) πόλη φιλική προς τους (λαθρο)μετανάστες. Το τι ελέχθη εκεί απ’όλους, πλην του Σοφιανού του ΚΚΕ, θα ανατρίχιαζαν όλους τους δημότες (βλέπε στην ιστοσελίδα του ΑΣΚΕ ξένες δημοσιέυσεις).
Με τις διάφορες ΜΚΟ του στα νησιά του Αν. Αιγαίου και διάφορες «κινήσεις πολιτών» (φυσικά δικές του) εκδηλώνει κινήσεις δημιουργίας και νέων hot spots, όπου ο ίδιος θα κυριαρχεί όπως και στις ήδη προϋπάρχουσες, ώστε να διευκολυνθούν τα σχέδια βαθμιαίας Τουρκοποίησης των νησιών. Αλλωστε αυτός είναι ο εμπνευστής των αεροπορικών «επιτηρήσεων» κρατών από ξένους... και μάλιστα επίδοξους κατακτητές.
Ποιος θα τον μαζέψει;
Μήπως... ο νέος πρέσβυς των ΗΠΑ του Τραμπ;
Πλησιάζουν οι ευρωεκλογές και καμία συζήτηση για Ε.Ε. και ευρώ !
Η αμφισβήτηση της Ε.Ε. και του ευρώ, που προκλήθηκε, ιδιαίτερα μετά το 2011, με την επιβολή και εφαρμογή του πρώτου μνημονίου, με εμπνευστές τους Αμερικανούς του ΔΝΤ και τους «εταίρους» της γερμανόστροφης Ε.Ε. και προκάλεσε την εκπαραθύρωση του Γιωργάκη από την πρωθυπουργία, είχε φθάσει, τότε, στο αποκορύφωμά της Η λέξη ευρώ και Ε.Ε. προκαλούσε, τότε, γενική αποστροφή. Καταγράφηκαν, δημοσκοπικά, πολύ υψηλά ποσοστά κατά της Ε.Ε., ενώ οι συζητήσεις για την επάνοδο στο εθνικό νόμισμα προκαλούσαν ζωηρό ενδιαφέρον. Από τότε οι ελπίδες ανατροπής των μνημονίων, φρούδες δυστυχώς, εναποτέθηκαν στα Ζάππεια του Σαμαρά και εν συνεχεία στα τερατώδη ψέματα του Τσίπρα με τη μνημειώδη ανατροπή του δημοψηφίσματος από ΟΧΙ σε ΝΑΙ. Ετσι φορτώθηκαν στις πλάτες του Ελληνικού λαού άλλα δύο μνημόνια στα πλαίσια του πειράματος, που έχουμε αναλυτικά περιγράψει στο φύλλο 173 της «Ε» (ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ)
Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα ΜΜΕ, με τη συνδρομή όλων ανεξαιρέτως των κοινοβουλευτικών κομμάτων, που απεύχονται την επάνοδο σε εθνικό νόμισμα και, ουσιαστικά όλα ανεξαιρέτως, θέλουν, άμεσα ή έμμεσα, την παραμονή της χώρας στην Ε.Ε., κατάφεραν να εξοβελίσουν από τη δημόσια συζήτηση την αμφισβήτηση της Ε.Ε. και του ευρώ. Να πιστέψουμε ότι δε γίνεται τίποτα. Ακόμη και ο θλιβερός Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει καταντήσει κοινός κράχτης και υμνητής της «Ευρώπης» (εννοεί την Ε.Ε.), του θύτη της Ελλάδας, θεωρώντας, φαίνεται, ότι εκπροσωπεί μόνο τους ευρωπαϊστές. Κρίμα...
Παρ’ όλες, όμως. αυτές τις προσπάθειες, πρόσφατες δημοσκοπήσεις για λογαριασμό του Ευρωκοινοβουλίου καταγράφουν ότι οι μισοί Ελληνες είναι δυσαρεστημένοι με την Ε.Ε. Η Ε.Ε. σήμερα δεν είναι απεχθής μόνο στους Ελληνες. Η μετατροπή της σε ένα γερμανοκρατούμενο νεοφιλελεύθερο μηχανισμό επιβολής φτώχειας σε χώρες και κοινωνίες και ανακατανομής του πλούτου υπέρ των ολίγων και της Γερμανίας έχει προκαλέσει, ενόψει ευρωεκλογών, στις θεραπαινίδες της το φόβο της αύξησης των ευρωσκεπτικιστών.
Το ΑΣΚΕ σε ανύποπτο χρόνο, το 2006, είχε επισημάνει τις αρνητικές συνέπειες της ένταξής και συμμετοχής της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ.-Ε.Ε. και προέβλεψε τις σημερινές αρνητικές εξελίξεις με την έκδοσή ΑΣΚΕ-4.
(Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ Ε.Ο.Κ.-Ε.Ε.
Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε. ΟΡΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟΥ)
Σταχυολογούμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα: (Ολόκληρη η έκδοση στην ιστοσελίδα μας)
ΕΟΚ/Ε.Ε. ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
«Το ένα από τα δύο βασικά επιχειρήματα με τα οποία ο Κ. Καραμανλής το 1980 δικαιολόγησε την ένταξή μας στην ΕΟΚ ήταν ότι, ως μέλος της ΕΟΚ, κατοχυρώνουμε και διευρύνουμε τους δημοκρατικούς μας θεσμούς. <...>Οι τράπεζες υπεράνω όλων Το όνειρο των κεφαλαιούχων, της ανώτερης αστικής τάξης, φαίνεται να πραγματώνεται τον 21ο αιώνα, μετά τους αγώνες (!) εκατονταετιών. Να κατοχυρωθεί η απόλυτη ασυδοσία τους και να κυριαρχούν τα κεφάλαια επί της πολιτικής. <...>Όσα προαναφέραμε δείχνουν ότι η συμμετοχή μας στην ΕΟΚ/Ε.Ε. όχι μόνο δεν κατοχύρωσε και δε διεύρυνε τη δημοκρατία (όπως ισχυρίζονταν οι ευρωπαϊστές), αλλά, αντίθετα, οδηγεί σταθερά στην αποδόμηση και φαλκίδευσή της.»
«Η Ε.Ε. ΚΑΙ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΜΑΣ ΘΕΜΑΤΑ»
«Το δεύτερο βασικό επιχείρημα του Κ. Καραμανλή και των άλλων ευρωπαϊστών για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ το 1980 ήταν ότι κανείς (δηλ. η Τουρκία) δε θα τολμούσε να απειλήσει μια «χώρα – ισότιμο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας», ότι σε κάθε εθνικό μας πρόβλημα θα είχαμε τη συμπαράσταση των εταίρων μας. <...>Από τα παραπάνω φάνηκε καθαρά ότι ήταν αβάσιμο το επιχείρημα ότι με την είσοδό μας στην τότε ΕΟΚ θα είχαμε τη συμπαράσταση των εταίρων μας σε κάθε εθνικό μας πρόβλημα κι έτσι θα εδραιώναμε την εδαφική μας ακεραιότητα και την ειρήνη. Αντιθέτως, παντού τους βρίσκουμε αντιπάλους ή κυνικά αδιάφορους.»
«Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ Η ΕΟΚ / Ε.Ε.»
« <...>ήταν βέβαιο πως η ένταξη θα απέκλειε οποιαδήποτε δυνατότητα αυτοδύναμης ανάπτυξης κι έτσι θα ζημίωνε σοβαρά την ελληνική οικονομία και θα την έβαζε σε τροχιά αποσύνθεσης και διάλυσης.<...> Η επιλογή της ένταξής μας στην ΕΟΚ σήμαινε ότι η Ελλάδα έχασε το δικαίωμα να αναπτύσσεται αυτοδύναμα και να αποκτήσει αυτοτελείς παραγωγικές δομές. Καταδικάστηκε, δηλ., να παραμείνει ο οικονομικός παρίας των άλλων κοινοτικών χωρών.<...> Η αύξηση των ελλειμμάτων, των χρεών και του δανεισμού υπονομεύει το μέλλον μιας χώρας και της κοινωνίας της, επειδή χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότεροι πόροι, που θα μπορούσαν να επενδυθούν για την ανάπτυξή της και την κοινωνική ευημερία, κατευθύνονται στην εξυπηρέτηση των δανείων <...> Αν παραμείνουμε στην Ε.Ε., είναι απολύτως βέβαιο ότι οδηγούμαστε σε χρεοκοπία. »
«ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ε.Ε.»
« <...> Έτσι οι Ευρωπαίοι θεωρούν εαυτούς το κέντρο της γης, ονομάζουν την Ευρώπη ήπειρο (ενώ είναι ένα …ακρωτήριο της Ασίας!), πείθουν εαυτούς ότι έχουν δικαίωμα ζωής και θανάτου, με τη θέληση τους Θεού, πάνω σε όλους τους άλλους λαούς και ότι το «καθήκον» του εκπολιτισμού τους απαιτεί και δικαιολογεί κάθε βαρβαρότητα σε βάρος τους<...> Μα ακριβώς για να εξαφανισθεί η «συλλογική μνήμη» και να εξαφανισθεί η «ταυτότητά» μας εργάζονται αενάως η Ε.Ε. και τα εδώ όργανά της! Παράδειγμα εξοργιστικό: στο νέο βιβλίο της «Ιστορίας» της ΣΤ΄ Δημοτικού, που αναφέρεται στην περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, δεν υπάρχει η λέξη Κολοκοτρώνης!»
Στις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου το ΑΣΚΕ, δυστυχώς, δε θα συμμετάσχει για οικονομικούς λόγους. Στις εκλογές αυτές δεν νοείται αποχή ή λευκό, ιδιαίτερα γι’ αυτούς που είναι αντίθετοι με την Ε.Ε. και το ευρώ τους, Να καταψηφισθούν τα κόμματα που είναι υπέρ του ευρώ και, άμεσα ή έμμεσα, υπέρ της Ε.Ε., και να υπερψηφισθούν όσοι προοδευτικοί εκφράζουν την αντίθεσή τους σ’ αυτήν. Το επιχείρημα ότι, αν φύγουμε από το ευρώ και την Ε.Ε., θα καταστραφούμε έχει καταρριφθεί προ πολλού και επιστημονικά (Λαπαβίτσας κ.λ.π). Ελπίζουμε να λάβουν το μήνυμα οι... βρυξελιώτες.
Η ημερομηνία των εκλογών στους Δήμους και στις Περιφέρειες έχει προσδιορισθεί για τις 26 Μαΐου (1ος γύρος) και 2 Ιουνίου (2ος γύρος), παρόλο που ο Τσίπρας και οι περί αυτόν θα ήθελαν να συμπέσουν οι ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου με το 20 γύρο των αυτοδιοικητικών, για να επωφεληθούν από την αποχή και έτσι η ήττα τους να είναι, νομίζουν, «διαχειρίσιμη». Αλλά... το πεπρωμένο (τους) φυγείν αδύνατον.
Σ’ αυτήν, λοιπόν, την αποκαλούμενη τοπική και περιφερειακή Αυτοδιοίκηση καλούμαστε να ψηφίσουμε. Στους Δήμους και στις Περιφέρειες. Οπως και στις βουλευτικές εκλογές η θέση του ΑΣΚΕ είναι γνωστή. ΟΧΙ στην αποχή, το λευκό και το άκυρο, ΝΑΙ στη θετική (όσο είναι δυνατό...) ψήφο. Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως και στο Συνδικαλισμό, ειδικά, η θέση του ΑΣΚΕ είναι ότι δεν πρέπει οι θεσμοί αυτοί να εξαρτώνται από κόμματα, ώστε να εκφράζουν τις ιδιαιτερότητες του τόπου ή της εργασίας τους, και να μην είναι προέκταση της κομματικής και, πολύ περισσότερο, της κυβερνητικής πολιτικής. Γι’ αυτό όποιος θέλει να μετέχει ως υποψήφιος στους θεσμούς αυτούς θα πρέπει να αποβάλλει την, τυχόν, κομματική του ή και κυβερνητική ιδιότητα. Τα τελευταία θλιβερά επεισόδια στη ΓΣΕΕ, άλλωστε, οφείλονται στην ακραία κομματικοποίησή της ερήμην των εργαζομένων, που υπέστησαν τα Μνημονιακά πάνδεινα με τις ευλογίες όλων των «συνδικαλιστών» της!
Είναι γεγονός ότι με την υπερσυγκεντρωτική μορφή που έχουν δώσει στο θεσμό περιορίζεται ο αριθμός των ανεξάρτητων από κόμματα και προοδευτικών πολιτών που διεκδικούν την εκλογή τους σε Δήμους και πολύ περισσότερο σε Περιφέρειες. Παρ’ όλα αυτά, όμως, υπάρχουν.
Ομως αυτό δεν αρκεί από μόνο του., Καθένας θα πρέπει να σταθμίσει, ανάλογα με τις τοπικές και περιφερειακές συνθήκες, την αξιοπιστία, τη στάση ζωής, τις πολιτικές θέσεις, δηλ. το βίο και την πολιτεία κάθε υποψηφίου, για να κάνει την επιλογή του.
Ο Μπουτάρης π.χ., όταν πρωτοκατέβηκε στη Θεσσαλονίκη, εμφανιζόταν ακομμάτιστος, και σχετικά προοδευτικός. Ομως με τις ΜΚΟ του Σόρος, με το «Μακεδόνα» Ζάεφ, με τις Πρέσπες και ενάντιον των πάνδημων συλλαλητηρίων για τη Μακεδονία, αποδείχθηκε συριζικότερος του ΣΥΡΙΖΑ και σορικότερος του Σόρος. Ανάλογη και η περίπτωση Καμίνη, αν και λιγότερο κραυγαλέα , όμως του ιδίου φυράματος.
Δε νοείται στήριξη σε υποψήφιους που διατελούν ή διατελέσανε κομματικά και κυβερνητικά στελέχη, σε επαγγελματίες ανεπάγγελτους πολιτικούς από πολιτικά τζάκια (πες Μητσοτακέικο, Παπανδρέου) και λοιπά προϊόντα του κομματικού σωλήνα που, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι, παριστάνουν τώρα τους αυτοδιοικητικούς. Δε νοείται στήριξη στους υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης και της ευρωλαγνείας, τους συνδαιτημόνες των Σόρος, Φούχτελ και σία. Στους fan των κάθε λογής ΜΚΟ που ευνοούν την... προσέλευση ορδών απρόσκλητων που κατακλυζουν τα ελληνικά νησιά. Δε νοείται στήριξη σε απάτριδες και οπαδούς της «πολυπολιτισμικότητας». Δε νοείται στήριξη σε ναζί και φασίστες, που η δίκη τους ποτέ δεν τελειώνει, τους βολικούς «αντιπάλους» των συριζαίων, οι οποίοι τους χρησιμοποιούν ως σκιάχτα για να κατηγορούν έτσι όσους είναι αντίθετοι με το ξεπούλημα της πατρίδας που ήδη δρομολογούν.
ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, αλλά και το ΚΚΕ θέλουν, όπως έκαναν πάντα, να εκμεταλλεύονται τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών, για να «συμπεράνουν» ότι έχουν πολιτικά κέρδη, σφετεριζόμενα τις επιλογες των πολιτών σε πρόσωπα. Ας αφήσουν όμως τα συμπεράσματα για τις ταυτόχρονες ευρωεκλογές ή και τις βουλευτικές.
Εκεί ξυρίζουν...το γαμπρό.
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό