ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

με ευρώ και Ε.Ε. τίποτα δε γίνεται

Το κύριο, το μοναδικό, ίσως, πολιτικό γεγονός που ενδιαφέρει τους έλληνες πολίτες είναι το τι θα επιτύχει η νέα, και μάλιστα αριστερή, όπως διατείνεται, κυβέρνηση της χώρας. Η αρχική ελπίδα που έφερε η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και ο ενθουσιασμός για την «υπερήφανη» στάση που επέδειξε στις πρώτες επαφές με τους άτεγκτους δανειστές-εχθρούς («έχουμε πόλεμο» μας λένε...) έχουν ήδη μειωθεί και, αντίθετα, μεγαλώνει η ανησυχία των πολλών για το τι ακριβώς συμβαίνει. Η χώρα μας βρίσκεται σε νευραλγικό γεωπολιτικό σημείο, τελεί διαχρονικά υπό ασφυκτική εξάρτηση, λειτουργεί συνήθως ως πιόνι τους ανταγωνισμούς των «μεγάλων» και σχεδόν ποτέ δεν αποκτήσαμε ηγεσίες ελληνικές, δικές μας. Αυτό συμβαίνει δυστυχώς και τώρα!

- Ο ακήρυκτος πόλεμος ΗΠΑ-Γερμανίας γίνεται συνεχώς εντονότερος για την κυριαρχία στην Ευρώπη και επέκταση επιρροής σε Ασία και Λατινική Αμερική (χώρες των BRICKS), παραμερίζοντας για αργότερα αυτόν με τη Ρωσία και ακόμα πιο μακριά με την Κίνα (γι' αυτό και επιτρέπονται τα μικρά ανοίγματα προς αυτές του Τσίπρα...). Ο πόλεμος αυτός διεξάγεται όμως δι’ αντιπροσώπων. Το 2009-10 με τον αξιολύπητο τώρα Γιωργάκη, το 2015 με Τσίπρα-Βαρουφάκη και με θύματα πάντα την Ελλάδα. Το Ευρώ τελικά αποδυναμώνεται και τώρα άρχισε να κινείται η Νοτιοδυτική πλευρά της Ε.Ε. (Αγγλία,Γαλλία,Ιταλία κ.λπ.) κατά της Γερμανίας, που ωρύεται εναντίον μας και μας απειλεί με πλήρη ταπείνωση και... Grexit.

Ταυτόχρονα ανοίγεται μέτωπο εναντίον της Τουρκίας του Ερντογάν, που ανόητα «διώκει» τον πρώην σύμμαχό του «αμερικανό» Γκιουλέν και, μέσω των τζιχαντιστών, προσπάθησε να ελέγξει Συρία και Ιράκ, επιτρέποντας έτσι κάποιες (πρόσκαιρες;) επιτυχίες Καμμένου και Κοτζιά σε βάρος της Τουρκίας.

Μέχρις εδώ (για αργότερα θα δούμε) οι ΗΠΑ σημειώνουν επιτυχίες, η πρεσβεία τους στην Αθήνα βαθμολογείται με άριστα και, πάντως, αποκαλυπτόμενοι μας βοηθούν να κατανοήσουμε (και, ελπίζουμε, να σχεδιάσουμε το μέλλον μας ελληνικά) τι περίπου, έστω, εκτυλίσσεται στη χώρα μας.

Η νίκη και η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου

Ο ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε περήφανη εκλογική νίκη, όντως, πέρα από κάθε προσδοκία και των ίδιων. Ακόμη και η κομματική εφημερίδα του «Αυγή» προέβλεπε (προπαγανδιστικά, φυσικά) 35% νίκη με 30% για Ν.Δ.!  Μέσα σε τρία (3) χρόνια προωθήθηκε από 4% στο 37%, ενώ αντίστροφα και φυσιολογικά, λόγω των κατορθωμάτων του Γιωργάκη (προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς) και Βενιζέλου του ΠΑ.ΣΟ.Κ από 44% στο 4,5%, με προωθητή και απωθητή  την ίδια «δύναμη», φυσικά.

Ο Α. Τσίπρας (πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς...) σχημάτισε κυβέρνηση και αμέσως άρχισε να μεταθέτει τεχνηέντως και αθόρυβα, μέσα στους ελπιδοφόρους πανηγυρισμούς, για το απώτερο μέλλον τις «άμεσες προτεραιότητες» του προεκλογικού προγράμματος, με ταυτόχρονες οβιδιακές μεταμορφώσεις όλων των προηγούμενων εξαγγελιών (βλέπε άλλο άρθρο), αφήνοντας έκπληκτους και τους πλέον πιστούς προεδρικούς. Τοποθέτησε υπουργό Οικονομικών, προς γενική έκπληξη και αμηχανία, τον επίσης φυτευτό από την ίδια πηγή Γ. Βαρουφάκη και μαζί κήρυξαν τον υπέρ όλων των βασανισμένων (;) λαών της Ευρώπης αγώνα και επανάσταση κατά της Γερμανίας, με μοναδικό όπλο το «αγραβάτωτο» αλλά σινιέ(!) στύλ (όπως στην Μεγάλη Επανάσταση του 1789 από τους, πραγματικά όμως, «ξεβράκωτους» Γάλλους...), ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες, που το παίγνιο χόντρυνε...

Τα αποτελέσματα είναι πλέον γνωστά και πολύ γρήγορα θα φανεί και πόσο πιο επώδυνα θα είναι για τον ελληνικό λαό, παρά τους πράγματι περίτεχνους λόγους που εκφωνούνται συνεχώς, για να καλύπτουν τη ζοφερή πραγματικότητα που επελαύνει ταχύτατα. Ο αποπροσανατολισμός που επιχειρείται με τις επιτροπές για το αχρεώστητο χρέος, για τις γερμανικές αποζημιώσεις, για τους ενόχους των μνημονίων, για εκλογές ή δημοψήφισματα, απλώς θα δικαιώνει το Μανώλη Γλέζο για τις μεσαιωνικές μοναστηριακές ευρωπαϊκές μετονομασίες και δε θα αποτρέπουν από τις άμεσες, με τροπολογία, δημεύσεις των αποθεματικών των δημόσιων οργανισμών και ασφαλιστικών ταμείων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και τα νέα δεινά που θα μας επιφέρει η επανελθούσα τρόικα, με όποια ονομασία...

Δυστυχώς αναμένονται ακόμη χειρότερα στο εσωτερικό ελληνικό μέτωπο. Μπορεί να μην επιχειρηθεί αμέσως τώρα απεμπόληση των εθνικών δικαίων για τα Σκόπια, Θράκη, Αιγαίο, Κύπρο, όμως ήδη τα πολιτικά φρικιά στα Υπουργεία Παιδείας, Μετανάστευσης (!), Δικαιοσύνης, Προστ. του Πολίτη και στη Βουλή(!) κινούνται απροκάλυπτα εναντίον της χώρας και των Ελλήνων. Ελπίζουμε νομοθετικά να μην τα καταφέρουν, όμως εγκαινιάζονται νέες αντισυνταγματικές πρακτικές και είναι πιθανό να βρεθούμε προ εκπλήξεων, πολύ δυσάρεστων .

Έχουμε γράψει επανειλημμένα, όμως, ότι το μεγαλύτερο μέρος (και όχι μόνο το Αριστερό Ρεύμα) των μετεχόντων σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και μέσα στους προεδρικούς, δεν είναι όπως οι παλιοί πασόκοι, που δέχονταν τα πάντα, φτάνει να μπορούσαν να πλουτίσουν. Φαίνεται ότι αντιστέκονται και περιμένουν (υποθέτουμε)  να εκτεθούν απροκάλυπτα όσοι μας οδηγούν στην πλήρη υποταγή και αποδοχή της κατοχής και τότε θα κινηθούν ή θα εξαναγκάσουν τους άλλους να το τολμήσουν... Το ευχόμαστε...

Οι  ΑΝΕΛ του  Καμμένου εξακολουθούν να εμφανίζονται συνεπείς στις εξαγγελίες τους για τα εθνικά θέματα, στα οποία μαζί με τον Κοτζιά (για την ώρα) δείχνουν να ανθίστανται με την επίνευση των ΗΠΑ και την αυθάδη οργή των Σουλτς, Σόιμπλε και Ραχόι! Υπάρχουν όμως επιφυλάξεις για τη στάση τους στα μνημόνια και στα εσωτερικά επίσης σοβαρά θέματα, στα οποία επελαύνουν τα πολιτικά (και όχι μόνο;) φρικιά του ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζουμε αυτές να αρθούν σύντομα και να αντεπεξέλθουν στον πόλεμο, που αναμένεται σύντομα, εναντίον τους...

Λίγα λόγια για την τάχα Αντιπολίτευση

Γενικά, Αντιπολίτευση και ιδιαίτερα Αξιωματική ουσιαστικά δεν υπάρχει και απλά διακηρύσσει, χαιρέκακα, ότι θα «στηρίζει» την κυβέρνηση «στο δρόμο της προς το ρεαλισμό» (!), οδηγώντας σε απόγνωση τα (προεδρικά) στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που θα συνεργάζονται μ’αυτούς στην ψήφιση όποιου νομοσχεδίου θα επιτρέπει το ΤΡΙΟ κατά Σαπέν, ή Τρόικα κατά τη Μέρκελ, ή θεσμοί κατά Τσίπρα και ΣΙΑ. Ειδικότερα :

Η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά περνάει, «άδικα» κατά κάποιο τρόπο, δύσκολες μέρες. Η αλήθεια είναι ότι, σχεδόν, έχει δίκιο ο Σαμάρας, όταν επιμένει πως σχεδόν, «νίκησε». Τι περίμεναν οι διαμαρτυρόμενοι, που οι περισσότεροι εξ’αυτών πρωτοστατούσαν για στροφή προς το μνημόνιο πολύ πριν από το Σαμαρά; Ότι θα πλειοψηφούσαν μετά τα όσα θα είχαν «επιτύχει»;

Εννοείται ότι ο Σαμαράς, δικαίως, πολύ δύσκολα θα επιβιώσει (μετά τα όσα διέπραξε) και μόνο όσο το θέλει ο Κ. Καραμανλής, ο οποίος πάντως διαμηνύει ότι δεν πρόκειται να επιστρέψει στην ηγεσία της Ν.Δ.  Προσοχή: «στην ηγεσία της Ν.Δ.».  Αν κριθεί ότι υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες και αν οι Αμερικανοί βρεθούν σε αδιέξοδο για διάδοχη λύση, όπως έγινε με το τέλος της χούντας το 1974, θα σχηματιστεί άλλο κόμμα, ευρύτερης εμβέλειας υπό τον Καραμανλή. Είναι, πράγματι, πιθανό αυτό το σενάριο, όμως κανείς δεν μπορεί, τώρα, να προβλέψει ποιες λαϊκές ελληνικές δυνάμεις θα αναδυθούν, πέρα και έξω από τους ξένους και εγχώριους σχεδιασμούς.

 Για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν υπάρχει ελπίδα, είτε με Βενιζέλο είτε με όποιον άλλο ακόμα και με το ...Γιωργάκη, τώρα μάλιστα που κινδυνεύουν Λαλιώτης, Βάσω κ.λ.π.  αμέτρητοι, ελπίζουμε. Αρκετά έφαγαν!

Το Ποτάμι θα κρατήσει λίγο ακόμη, μήπως και χρειαστεί να καλύψει τυχόν απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ (...), όμως αυτή η γελοιότητα δεν μπορεί να επιβιώσει, παρά τη γερμανική προστασία και το εγχώριο (Μπόμπολας και λοιποί) πατρονάρισμα.

Το ΚΚΕ κυριαρχείται από αμηχανία, λογικό επακόλουθο της ρητής, παλαιότερα, δήλωσης της κοινοβουλευτικής, πλέον εκπροσώπου, του Α Παπαρήγα ότι, ουσιαστικά, δε συμμετέχει και δεν πιστεύει στην κοινοβουλευτική  διαδικασία εκδήλωσης εξουσίας. Το μόνο που το ενδιαφέρει είναι πάντα ο επαναπατρισμός των οπαδών του που ενίσχυσαν το ΣΥΡΙΖΑ και γι’αυτό καταγίνεται σε αντικυβερνητικές εκδηλώσεις και δηλώσεις ουσιαστικά υπέρ του ευρώ(!) Είναι χαρακτηριστικός ο τίτλος της «Αυγής» για τις πρόσφατες δηλώσεις του γραμματέα του σ. Κουτσούμπα : «η έξοδος από το ευρώ δε συνιστά φιλολαϊκή λύση»!!. Παρ’ όλ’ αυτά θα είναι το μόνο κόμμα στη Βουλή που θα μπορεί να κάνει κάποια αντιπολίτευση.

 Η «Χρυσή Αυγή» αναμένει την δίκη της και εν τω μεταξύ προσπαθεί να επωφεληθεί από τη διαφαινόμενη διάθεση του ΣΥΡΙΖΑ να την ενισχύσει, εκούσια με τις πρωτοβουλίες της Προέδρου της Βουλής, και ακούσια(;), με τις θέσεις και ενέργειές του υπέρ των λαθρομεταναστών, ώστε να καταστεί, ει δυνατόν, η επιθυμητή αντιπολίτευση...

Για το ΑΣΚΕ

Κανένας, εκτός του ΑΣΚΕ, δεν αναφέρεται στην ένταξη της Ελλάδας στις διαμάχες ΗΠΑ-Γερμανίας και στα αποτελέσματα της ενδεχόμενης έως βεβαίας «οδηγίας» των ΗΠΑ στην, τελικά, συμμόρφωση της χώρας μας (όπως έγινε με το Γιωργάκη και το Σαμαρά) στα νέα μνημόνια... Εννοείται ότι οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται για το καλό της Ελλάδας. Απλώς μας χρησιμοποιεί, μέσω των ηγεσιών μας, που ελέγχει, στις αντιμαχίες της και στο τέλος μας εγκαταλείπει σε χειρότερη μοίρα, όταν επιτύχει τις νέες ισορροπίες που επιδιώκει με τους «αντιπάλους» της (όπως άλλωστε πάντα πράττουν οι ισχυροί στους  υποτακτικούς τους). Αυτά θα  πρέπει να τους διαμήνυσε η βοηθός υπουργός των ΗΠΑ κ. Νουλάντ και η «επανάσταση» τελείωσε.

Τώρα που αυτά γίνονται πιο εύληπτα στους Ελληνες πολίτες, τώρα που όλοι βλέπουν τι σημαίνει για μας Ε.Ε. και Ευρώ και ιδίως Γερμανία, είναι καθήκον του ΑΣΚΕ να διευρύνει την ενημέρωση και να εξηγήσει  με όσα μέσα μπορεί, τι πράγματι συμβαίνει και να καλέσει στην ενίσχυση του Αγώνα για Κοινωνική και Εθνική απελευθέρωση. Με καλές σχέσεις με όλους και όχι με εναλλαγή πατρώνων. Μόνο τότε...

Η Συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές αποτελεί έναν συμβιβασμό που δεν έγινε με αμοιβαίες υποχωρήσεις, όπως διακηρύσσουν οι κυβερνητικές πηγές, αλλά με πλήρη υποχώρηση της ελληνικής πλευράς. Και μόνο η δέσμευση της κυβέρνησης για αποφυγή κάθε μονομερούς ενέργειας δείχνει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα, αν δεν έχει την έγκριση των δανειστών. Η μετονομασία της τρόικας είναι για αφελείς και φανατικούς. Η πλήρης συμμόρφωση με τις επιταγές «των θεσμών», συνοδευόμενη από κάποιες ενστάσεις στην αρχή, αναντίρρητα στη συνέχεια, συνιστά ασφαλώς πλήρη αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πρόβαλε ως ο ριζοσπαστικός πολιτικός οργανισμός που όχι μόνο θα έσωζε την Ελλάδα, αλλά και θα σηματοδοτούσε μια ριζική αλλαγή πολιτικής σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση!

Παρά τη σύναψη αυτής της Συμφωνίας (και ακριβώς λόγω αυτής !), ωστόσο, οι μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει είναι φανερές.  Σχεδόν απελπιστική έλλειψη ρευστότητας, ελλιπής είσπραξη φόρων, αδυναμία εξεύρεσης άλλων ρεαλιστικών τρόπων για την αντιμετώπιση της οικονομικής ασφυξίας.

Παρότι φαίνεται ότι είναι πρόωρο ακόμη, θα μπορούσε κανείς να προβλέψει την τελική αποτυχία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όχι τόσο επειδή οι δανειστές είναι πολύ σκληροί στις διαπραγματεύσεις, αντιμετώπιση που θα έπρεπε βέβαια να περιμένουν, ούτε λόγω των αναπόδεικτων συνωμοσιών των πολιτικών τους αντιπάλων, θεωρία στην οποία έχει προσφύγει τελευταία, αλλά για άλλους λόγους που αφορούν το ίδιο τους το κόμμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πρώτα-πρώτα ένα κόμμα ομοϊδεατών αλλά ένα συνονθύλευμα κομμάτων, πολιτικών ομάδων και προσώπων που αδυνατούσαν να προωθήσουν την πολιτική τους από μόνοι τους και επιδιώκουν να ικανοποιήσουν, οι περισσότεροι, τις προσωπικές φιλοδοξίες τους μέσω της συγκροτήσης ενός μεγαλύτερου πολιτικού οργανισμού. Οι διαφορές μεταξύ των ομάδων και των προσώπων είναι, τις περισσότερες φορές, αγεφύρωτες.

Τα πράγματα, έπειτα, έκαναν χειρότερα για την επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ οι προεκλογικές υποσχέσεις που ήταν αδύνατο να εκπληρωθούν (π.χ. πλήρης διαγραφή ή περικοπή χρέους, όταν ήταν γνωστό ότι το μεγαλύτερο μέρος του ανήκει πλέον σε κράτη-μέλη της Ε.Ε.)

Ο κυριώτερος όμως λόγος για τη διαφαινόμενη αποτυχία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι, κατά τη γνώμη μας, ότι ήθελε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του χρέους και να εφαρμόσει ένα κοινωνικό πρόγραμμα ακολουθώντας τους κανόνες της Ε.Ε. Αλλά η Ε.Ε. δημιουργήθηκε ακριβώς για να επιβάλει την αντίθετη οικονομική πολιτική στα μέλη της και δε θα άφηνε ποτέ ένα μέλος της, και μάλιστα το πιο αδύναμο αυτήν την εποχή, να εγκαινιάσει μια αιρετική πολιτική.