Οι εκλογές μας αποκαλύπτουν τι είναι οι «δημοσιογράφοι» και οι δημοσκόποι!
Ενα γνώρισμα της δημοκρατίας (όπου λειτουργεί, έστω και στοιχειωδώς) είναι η δυνατότητα όσο πιο ευρείας πληροφόρησης, κριτικής, σχολιασμού και πολιτισμού γενικώς. Και εμφανίζονταν πάντοτε, μέσα στην αναρίθμητη ποικιλία (ευτυχώς) των ανθρώπινων ενδιαφερόντων και κλίσεων, πολλοί που αφιέρωναν τη ζωή τους στην πραγμάτωση της δυνατότητας αυτής, έστω και προσχηματικά.
Αλλωστε, η τήρηση των προσχημάτων διασώζει πάντοτε μέρος της ουσίας...
Υπάρχουν σήμερα και έτσι τέτοιοι «λειτουργοί»;
Η τεράστια εξέλιξη (κατ’αρχήν, ευτύχημα) της τεχνολογίας και η σπουδή στον έλεγχό της, η γιγάντωση επιχειρήσεων και φιλοδοξιών εξουσίας δεν επιτρέπει πλέον την, κατά το δυνατόν, ελεύθερη και αντικειμενική πληροφόρηση από αυτούς που επέλεξαν να την ασκήσουν. Και αυτό γίνεται πιο εύκολα αντιληπτό σε περιόδους εκλογικών εντάσεων: Υπάρχει άραγε κάποιος που να πιστεύει ότι ο Μαρινάκης, ο Βαρδινογιάννης, ο Αλαφούζος, ο Σαββίδης κλπ. άλλη έγνοια δεν έχουν από την επιθυμία να μας πληροφορούν ή να μας κάνουν κοινωνούς κάθε πολιτιστικής εξέλιξης; Οταν, μάλιστα συνδέονται με ακόμη μεγαλύτερα ξένα συμφέροντα και επιδιώξεις, σε ένα προτεκτοράτο ως είναι η Ελλάδα;
Πώς μπορούν, λοιπόν να υπάρχουν ελεύθεροι δημοσιογράφοι;
Οσο για τους «δημοσκόπους» αρκεί η αυτοκαταισχύνη τους, όταν μας είπαν ότι γνώριζαν πως η διαφορά των 2 «μεγάλων» ήταν πάνω πάνω από 15%, αλλά δεν το έγραψαν, διότι φοβούνταν το bullying που θα τους έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ! Τότε τι χρειάζονται, πλέον; Υπάρχουν πολλά άλλα επαγγέλματα να ασκήσουν...
Αυτά και τα ανάλογά τους σε άλλους τομείς μπορούν να εξαφανίζονται μόνο σε μία κοινωνία Ανεξάρτητη και Ελεύθερη, ώστε να γίνεται και Δημοκρατική και Κοινωνικά δίκαιη.