ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές που έγιναν στον απόηχο της μετεωρικής και κατευθυνόμενης εκλογής Κασσελάκη στο ΣΥΡΙΖΑ είχαν δυσάρεστες εκπλήξεις για όλους. Παρόλα αυτά, κατά ένα παράδοξο τρόπο εμφανίζονται τώρα όλοι νικητές έως θριαμβευτές. Το μόνο παρήγορο είναι ότι υπήρξαν αρκετές οι περιπτώσεις κατά τις οποίες επιβεβαιώθηκε η παλιά παπανδρεϊκή ρήση του 1985 ότι «νίκησε η αυτοδιοίκηση» Και αυτό, παρά τον καλπονοθευτικό νόμο Βορίδη. Και κυρίως παρά την ογκώδη αποχή, - φαινόμενο που δε φαίνεται να απασχολεί κανένα στην ένοχη κεντρική πολιτική σκηνή - , που ολοένα και θεριεύει τα τελευταία δέκα χρόνια και δεν μπορεί να εξηγηθεί με ρηχές και μη πειστικές ερμηνείες περί μη ανανεωμένων εκλογικών καταλόγων.

Η κυβέρνηση μπορεί να δηλώνει ικανοποιημένη για την κατάκτηση 202 δήμων εκ των οποίων τους 165 από την πρώτη Κυριακή και για τις 8 από τις 13 κερδισμένες περιφέρειες. Και η αίσθηση είναι ότι η κυβέρνηση παρά τις εξόφθαλμες αστοχίες διαχείρισης του τελευταίου διαστήματος (φωτιές, πλημμύρες, Λιβύη, Αγχίαλος κλπ), την καλπάζουσα ακρίβεια, την πρωτοφανή σπουδή της για μια… συμφωνία (!;)με την Τουρκία,έχει διατηρήσει μεγάλο μέρος των δυνάμεών της.

Παρόλα αυτά οι ήττες σε Αθήνα (του οικογενειακού ενδιαφέροντος) και Θεσσαλονίκη και οι απώλειες σε σημαντικές περιφέρειες άφησαν μια πικρή γεύση στο τέλος. Η απώλεια περιφερειών είναι πιο σημαντική, γιατί συνδέεται με την υλοποίηση του κυβερνητικού έργου και τη διαχείριση των προγραμμάτων του Ταμείου Ανάκαμψης και το ιδιαίτερο… ενδιαφέρον της κυβερνητικής ομάδας για αυτά. Ταυτόχρονα, σηματοδότησαν το πρώτο εκλογικό ρήγμα σε μια πενταετία εκλογικής κυριαρχίας του Μητσοτάκη. Η επόμενη περίοδος προμηνύεται με ισχυρότερες αντιστάσεις απέναντι στις επιδιώξεις της κυβερνητικής ομάδας.

Στην Αντιπολίτευση, μείζονα και ελάσσονα, επικράτησε ένας ενθουσιασμός ανεξήγητος. Το ΠΑΣΟΚ θύμισε εποχές αλαζονείας, επειδή οι υποψήφιοι του επικράτησαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με συμμετοχή 26% και 32%! Και επίσης, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τη συστράτευση ποικίλων δυνάμεων. Ο δε Βίος και η Πολιτεία των νικητών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και των συμμετεχόντων στους συνδυασμούς τους δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ελπίδες για μια καλύτερη διοίκηση. Και στο ΣΥΡΙΖΑ της απόλυτης σύγχυσης υπήρξε η πρώτη αναπτέρωση ηθικού(!!) Και οι πρώτες δηλώσεις από τους ατλαντιστές σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ για συμπόρευση στις επερχόμενες εκλογές. Επανεμφανίστηκε ο ΓΑΠ και οι δηλώσεις Σπίρτζη δεν ήταν ασφαλώς τυχαίες.

Το ΚΚΕ πανηγυρίζει, επειδή είχε άνοδο, λέει, των ποσοστών του χωρίς και αυτό να υπολογίζει την αποχή. Αλγεινή εντύπωση προκαλεί σε κάθε περίπτωση η απόφαση, άλλοτε σιωπηλή και άλλοτε ρητή, του ΚΚΕ να απόσχει από το δεύτερο γύρο σε πολλές περιοχές, ευνοώντας τους κυβερνητικούς συνδυασμούς, μια κίνηση αναμνηστική της σύμπραξης ΚΚΕ – ΝΔ του πατρός Μητσοτάκη το «βρώμικο» 1989.

Υπήρξαν όμως και θετικά από αυτές τις εκλογές: Οι κατισχύσεις αυτοδιοικητικών παραγόντων όπως στις περιφέρειες Βορείου Αιγαίου, Θράκης, Θεσσαλίας δείχνουν ότι στις τοπικές κοινωνίες υπάρχουν ακόμα δυνάμεις τοπικές, αυτοδιοικητικές που μπορούν να δράσουν και να αναδειχθούν. Ταυτόχρονα, δε διέλαθε την προσοχή ότι ουσιαστικά οι κυβερνητικοί σχηματισμοί έχασαν έδαφος έναντι ανταρτών της ΝΔ ( Θράκη, Β. Αιγαίο κλπ), φαινόμενο με προεκτάσεις για τις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις. Και αυτό, γιατί είναι πια μάλλον (απογοητευτικά) βέβαιο ότι η όποια αντίσταση στους κυβερνητικούς στόχους θα προέλθει από το εσωτερικό της ευρύτερης συντηρητικής παράταξης. Τέλος, μάλλον ενθαρρυντική πρέπει να θεωρείται η αντίδραση σημαντικού μέρους του εκλογικού σώματος απέναντι στις πρωτοφανείς παρεμβάσεις και ωμούς εκβιασμούς κυβερνητικών παραγόντων για μη συμπερίληψη σε προγράμματα κυβερνητικά των δήμων στους οποίους δε θα ηγούνται φιλοκυβερνητικοί δήμαρχοι και περιφερειάρχες.

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα μιας δύσκολης πολιτικής περιόδου του προσεχούς χειμώνα για τα εσωτερικά και εξωτερικά μέτωπα με κατάληξη τις επερχόμενες ευρωεκλογές που θα σηματοδοτήσουν και τις πολιτικές εξελίξεις.