Η ετήσια συνεστίαση μελών και φίλων του ΑΣΚΕ θα γίνει στα γραφεία μας την Κυριακή, 3 Νοεμβρίου ώρα 13:30. Θα «καταναλωθούν» οι προσφορές όλων σε μεζέδες και ποτά, θα γίνει πολιτική ανασκόπηση και θα ακολουθήσει συζήτηση. Σας περιμένουμε
Δυστυχώς, ατυχήσαμε γενικά, και εξωτερικά και εσωτερικά
Η παγκοσμιοποίηση αμφισβητείται
Διεθνείς εξελίξεις,
ένας μεταβαλλόμενος κοσμος
Η παγκοσμιοποίηση αμφισβητείται
Τα δεινά που έχει επισωρεύσει το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο σε χώρες, λαούς και κοινωνίες είναι πολύ φυσικό να κινητοποιεί αντίρροπες δυνάμεις, που αντιδρούν στην ληστρική εκμετάλλευση και στην συρρίκνωση έως εκμηδένιση της εθνικής κυριαρχίας. Είναι η πιο αντιπαραγωγική μορφή κεφαλαίου το τραπεζικό και το χρηματιστηριακό, δηλ. κεφάλαιο-καζίνο, και κερδίζει από το δανεισμό και την υπερχρέωση χωρών και κοινωνιών και μετά τις απομυζά.
Το κεφάλαιο αυτό θέλει πλήρη ασυδοσία διακίνησής του, αποφυγή φορολόγησής του, πλήρη έλεγχο της πολιτικής, των ΜΜΕ, καθώς και τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής με την αθρόα συσσώρευση λαθρομεταναστών και με την προώθηση των ομοφυλοφιλικών οργανώσεων που στηρίζουν οι δικές του ποικιλώνυμες ΜΚΟ που χρηματοδοτεί.
Ηταν έκπληξη, φαινομενικά, ότι η αντίδραση στην παγκοσμιοποίηση προήλθε από τις ΗΠΑ, την μητρόπολη του καπιταλισμού. Ομως η ραγδαία αποβιομηχάνιση, η κοινωνική περιθωριοποίηση και η ραγδαία πτώση της αμερικανικής οικονομίας προκάλεσε ως αναγκαιότητα την εκλογή του Τραμπ, που δεν προερχόταν από το πολιτικό σύστημα και δεν είχε δεσμεύσεις αν και δεξιός (δυστυχώς η αυτοαποκαλούμενη Αριστερά είναι «εξάρτημα» της παγκοσμιοποίησης), με σύνθημα «πρώτα η Αμερική». Ετσι διαμορφώθηκαν οι συνθήκες αμφισβήτησης της παγκοσμιοποίησης και επιστροφής στις ιδέες του έθνους. Οι λόγοι που εκφώνησε ο Τραμπ στον ΟΗΕ το 2018 και 2019 έχουν ιδιαίτερο ιδεολογικό και πολιτικό φορτίο.
«Το μέλλον δεν ανήκει στους υπέρμαχους της παγκοσμιοποίησης, ανήκει στους πατριώτες»
«Η Αμερική κυβερνάται από Αμερικανούς. Απορρίπτουμε την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης και αγκαλιάζουμε το δόγμα του πατριωτισμού ».
«Σέβομαι το δικαίωμα κάθε έθνους να ακολουθήσει τα δικά του έθιμα, τα πιστεύω και τις παραδόσεις του. Οι ΗΠΑ δε θα λένε ποτέ σε άλλα έθνη πώς να ζήσουν ή πώς να εργαστούν. Έτσι λοιπόν περιμένω και από τα υπόλοιπα κράτη να σεβαστούν την κυριαρχία της Αμερικής».
«οι σοφοί ηγέτες βάζουν πρώτα τον λαό και τη χώρα τους. <...> Ο ελεύθερος κόσμος πρέπει να ενστερνιστεί τα εθνικά του θεμέλια. Δεν πρέπει να προσπαθεί να τα διαγράψει ή να τα αντικαταστήσει»
Στα πλαίσια αυτά δε διστάζει να επιβάλει δασμούς σε Κίνα και ΕΕ όταν το εμπορικό ισοζύγιο είναι ετεροβαρές εις βάρος των ΗΠΑ, προκειμένου να προστατεύσει την αμερικανική παραγωγή, υποχρεώνοντας τις πολυεθνικές να επενδύουν στη χώρα του. Ετσι η αμερικανική οικονομία διατηρεί την ανάπτυξη, τη μείωση της ανεργίας και την αύξηση των εισοδημάτων των νοικοκυριών.
Εχει τη βούληση απαγκίστρωσης των αμερικανικών στρατευμάτων από τις εμπλοκές σε διάφορες χώρες με κριτήρια οικονομικά και πολιτικά στοχεύοντας και στην επανεκλογή του, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις του Στέιτ Ντηπάρτμεντ, του Υπουργείου Αμυνας και πολλών Ρεπουμπλικάνων.
Οπως ήταν αναμενόμενο, η αντίδραση εναντίον του άρχισε από την επόμενη της εκλογής του. Προσπαθούν να τον γελοιοποιήσουν λόγω της απειρίας του στην πολιτική «ορθότητα», να τον κατηγορήσουν για ρωσική ανάμιξη στις προεδρικές εκλογες, και τώρα βάλθηκαν να τον καθαιρέσουν, Αγωνιά το σύστημα μήπως επανεκλεγεί. Κάτι που είναι σφόδρα πιθανό.
BREXIT: Προπομπός της αποπαγκοσμιοποίησης
Πριν από την εκλογή του Τράμπ στις 23/6/2016 οι Βρετανοί ψήφισαν BREXIT, όμως ακόμη παραμένουν στην ΕΕ. Με την εκλογή του Μπόρις Τζόνσον ως πρωθυπουργού και την αμετακίνητη στάση του για BREXIT στις 31 Οκτωβρίου, με ή χωρίς συμφωνία, φαίνεται ότι είχε αποτέλεσμα. Οι άτεγκτοι Γερμανοί, που ήθελαν να επιβάλλουν ατιμωτικούς όρους στη Βρετανία για την αποχώρήσή της από το «μαντρί» τους, δηλ να πληρώσουν οι Βρετανοί 40-45 δις ευρώ. που ζητούσαν από τη Μέι για να τους επιτρέψουν να φύγουν, τώρα το συζητούν. Αν τελικά καταλήξουν. Πάντως η καταστροφολογία για άτακτο BREXIT συνεχίζεται καθώς και η προσπάθεια να παραιτηθεί ο Μπόρις Τζόνσον ή να ξαναγίνει δημοψήφισμα. Ονειρα θερινής νυκτός.
Συρία : Ενα δράμα περίπλοκο
To δράμα της Συρίας και των Σύρων, που άρχισε στα τέλη του 2011 με τις «πορτοκαλί επαναστάσεις» της «αραβικής άνοιξης» κατά του καθεστώτος Ασαντ, που προωθούσαν οι ΗΠΑ του Ομπάμα μαζί με Βρετανία, Γαλλία και Τουρκία, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Η μετεξέλιξη των σουνιτών αντικαθεστωτικών σε Ισλαμικό Κράτος ή Χαλιφάτο, που έφθασε να κατέχει τη μισή Συρία και μεγάλο τμήμα του Ιρακ μαζί με τον έλεγχο πετρελαιοπηγών και διυλιστηρίων, στηρίχθηκε παντοιοτρόπως από την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και τα άλλα θεοκρατικά εμιράτα του Κόλπου και έμμεσα αρχικά και από τους δυτικούς. Ομως ο έλεγχος του πετρελαίου από το ΙΚ δεν ήταν πλέον ανεκτός από τις ΗΠΑ. Ετσι υπερπροβάλλοντας τις φρικαλεότητες του ΙΚ, πραγματικές ή σκηνοθετημένες, αποφάσισαν με την στρατιωτική τους παρουσία το 2014 να το «νικήσουν» δι’ αντιπροσώπων, χρησιμοποιώντας τους Κούρδους της Συρίας, που από το 2013 κήρυξαν την αυτονομία τους, και του Ιράκ για μάχες επί του εδάφους παρέχοντας τους όπλα και αεροπορική κάλυψη. Στο πλευρό του Ασαντ συντάχθηκαν από την αρχή η Χεζμπολαχ του Λιβάνου και το Ιράν. Αργότερα, το 2015, η Ρωσία για να στηρίξει τα συμφέροντά της στη Συρία αποφάσισε να αναμιχθεί στρατιωτικά υπέρ του Ασαντ, ανατρέποντας πλήρως τις ισορροπίες με το μέρος της.
Η Τουρκία ανέκαθεν στήριξε και στηρίζει τους τζιχαντιστές, τους οποίους, με διάφορα ονόματα, χρησιμοποιεί ως εμπροσθοφυλακή στις στρατιωτικές εισβολές της στη Συρία κατά των Κούρδων διαπράττοντας φρικαλεότητες εις βάρος των αμάχων. Οι τουρκικές εισβολές (κατάληψη Αφρίν, τωρινή) φαίνεται ότι γίνονται με την ανοχή ΗΠΑ-Ρωσίας για διαφορετικούς λόγους η κάθε μια.
Οι ΗΠΑ εκτιμώντας, πιθανόν, ότι δε μπορούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις για μοιρασιά της Συρίας, λόγω της αποτυχίας αλλαγής του καθεστώτος Ασαντ και της ισχυρής ρωσικής παρουσίας, είχαν από το 2018 στόχο την απαγκίστρωση τους, που σκάλωνε στις αντιρρήσεις του Ισραήλ, που φοβόταν την ιρανική στρατιωτική παρουσία στη Συρία. Πιθανόν να θέλει έτσι να συγκρουστεί η Ρωσία με την Τουρκία. Αλλά είναι επίσης πιθανό οι εξελίξεις να είναι αποτέλεσμα συμφωνίας ΗΠΑ-Ρωσίας.
Η αμερικανική στάση για την Τουρκία προέρχεται από την ανάγκη διατήρησης της στο δυτικό στρατόπεδο. Πάντως το «ξεπούλημα» των Κούρδων από τις ΗΠΑ είναι διδακτικό για αυτούς, όπως πολλοί εδώ, που βαυκαλίζονται ότι υπάρχει ίχνος ηθικής στις διεθνείς σχέσεις. Δυστυχώς οι Κούρδοι πάντα στρέφονταν προς τις ΗΠΑ για να στηρίξει την ανεξαρτησία τους και πάντα έβγαιναν χαμένοι.
Η Ρωσία ανέχεται την τουρκική εισβολή για να διατηρήσει την Τουρκία ως πελάτη των οπλικών της συστημάτων και προσβλέποντας στην απομάκρυνσή της από την επιρροή των ΗΠΑ έχοντας, πιθανόν και αυτή στόχο είτε τη σύγκρουση ΗΠΑ-Τουρκίας, είτε την απομάκρυνση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας και τον προσεταιρισμό των Κούρδων. Πάντως η Ρωσία στη Συρία έχει αντιτιθέμενα συμφέροντα με τον Ερντογάν. Χαρακτηριστικό αυτού είναι ο ρωσικός βομβαρδισμός τον Αύγουστο τουρκικής εφοδιοπομπής με όπλα, που προοριζόταν για τους. «αντάρτες» στο Ιντλίμπ.
Είναι σημαντικό ότι οι Αραβες, όπως επίσης και το Ιράν, περιλαμβανομένων της Σαουδικής Αραβίας και των εμιράτων που στήριζαν το ΙΚ καταδίκασαν την τουρκική εισβολή. Σημαντική επίσης ήταν η επισκεψη Πούτιν στη Σαουδική Αραβία.
Οι εξελίξεις στη Συρία, ιδιαίτερα μετά τη συμφωνία Κούρδων-Ασαντ, δηλ με τους Ρώσους, δεν είναι δυνατόν να προβλεφθούν. Το ερώτημα είναι, δεδομένου ότι Ρώσοι-Ιρανοί-Ασαντ οι νικητές επί του πεδίου έχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα με την εισβάλλουσα Τουρκία, αν θα της επιτρέψουν να καταλάβει συριακό έδαφος και να έχει λόγο στη μεταπολεμική Συρία ή θα την καθηλώσουν σ’ ένα πόλεμο φθοράς ; Ποιος ο ρόλος των ΗΠΑ σ’ αυτά ; Τελικά θέλουν ν’ αποχωρήσουν από την πετρελαιφόρο Μέση Ανατολή; Πώς αυτό συμβιβάζεται με συμφωνία Τουρκίας - ΗΠΑ για «λογαριασμό» των Κούρδων;
Δυστυχώς, ατυχήσαμε γενικά, και εξωτερικά και εσωτερικά
Τα πρώτα οικονομικά μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι αναμφισβήτητα σωστά. Η μείωση του ΕΝΦΙΑ, η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, οι μειώσεις του Φ.Π.Α. και η αύξηση των συντάξεων χηρείας ήταν αναγκαίες και αποκαθιστούν αδικίες. Προκαλεί ωστόσο απορία πώς ένα κόμμα που εναρμόνιζε πάντα την πολιτική του με την πολιτική και τις επιθυμίες των ηγετικών κύκλων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, όπως η Νέα Δημοκρατία, αποφάσισε μόνη της τη θέσπιση τέτοιων μέτρων, χωρίς να έχει γίνει προηγουμένως καμία, γνωστή τουλάχιστο, διαβούλευση με τους «θεσμούς». Κι εξίσου ανεξήγητο φαίνεται γιατί οι δανειστές δεν διατύπωσαν καμία ένσταση στην εφαρμογή μιας οικονομικής πολιτικής που εκ πρώτης όψεως δεν διασφαλίζει την επίτευξη των πλεονασμάτων για τα οποία είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Να πείστηκαν από απλές διαβεβαιώσεις του Κ. Μητσοτάκη ότι το τελικό αποτέλεσμα δε θα απέχει από τα συμφωνημένα και να τον άφησαν να ενεργήσει με απόλυτη ελευθερία δεν θεωρείται πιθανό. Πολύ λιγότερο είναι πιθανό να έχουν αλλάξει απόψεις σχετικά με την οικονομική πολιτική τής Ε.Ε. όσοι τη σχεδιάζουν.
Όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δέχθηκε τη μείωση του αφορολογήτου και εν συνεχεία –εποχή της υπογραφής της κατάπτυστης Συμφωνίας των Πρεσπών– ανέστειλε την εφαρμογή του μέτρου, ο Κ. Μητσοτάκης κατήγγειλε ότι ο Τσίπρας διαπραγματεύθηκε την υπογραφή της Συμφωνίας με αντάλλαγμα την αναστολή της εφαρμογής του μέτρου, ισχυρισμό που δεν μπορούσε βέβαια να αποδείξει, αλλά η εξέλιξη των γεγονότων καθιστούσε πολύ πειστικό. Σήμερα, που η είσοδος λαθρομεταναστών στη χώρα παίρνει διαστάσεις μαζικού εποικισμού από μουσουλμάνους και η κυβέρνηση αποφασίζει τη δημιουργία κέντρων φιλοξενίας (hot spots) σε όλη την Ελλάδα, είναι φυσικό να περνά από τον νου κάθε υποψιασμένου πολίτη μια ανάλογη υπόθεση: Μήπως έκανε ο Κ. Μητσοτάκης αυτή τη φορά μια συμφωνία εις βάρος του Ελληνισμού, να δεχθούν οι Ευρωπαίοι οικονομικά μέτρα ελαφρύνσεων των Ελλήνων με αντάλλαγμα την υποδοχή και διαμονή στην Ελλάδα απροσδιόριστου αριθμού λαθρομεταναστών; Φυσικά, ούτε και αυτή η υπόθεση μπορεί να αποδειχθεί, αλλά τα γεγονότα είναι εύγλωττα. Και να’ταν μόνο αυτά...
ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΙΣ 7/7/2019
Οι άσπονδοι «φίλοι» και εχθροί πανηγυρίζουν
Οι εδώ αντιπρόσωποί τους είναι όλοι ικανοποιημένοι
Και οι Ελληνες πολίτες παραμένουν αμήχανοι και μόνοι
Λίγα πρώτα λόγια για τα αποτελέσματα των εκλογών και για το τι αυτά προοιωνίζονται.
Η Ν.Δ. του Κ. Μητσοτάκη κέρδισε, και μάλιστα με αυτοδυναμία, όχι για το πρόγραμμά της αλλά εκφράζοντας απλά την απέχθεια και οργή για την πολιτική απάτη και τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ σε όλους τους τομείς, εσωτερικά και εξωτερικά, κοινωνικά και εθνικά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε, ουσιαστικά, τις δυνάμεις του, όχι για το όποιο «πρόγραμμά» του ούτε, φυσικά, για τον απροκάλυπτo ανθελληνισμό του, αλλά απλά μόνο καταγγέλλοντας την κακή Δεξιά και το νεοφιλελευθερισμό του Κ. Μητσοτάκη.
Για τους υπόλοιπους οι Ελληνες πολίτες έδειξαν να «αδιαφορούν» σχεδόν, εν πολλοίς δικαίως, αφού κανείς τους, όπως και οι άλλοι δύο, δεν επεχείρησε καν να εκφράσει τις πραγματικές αγωνίες τους, τα μεγάλα προβλήματά τους και τους, κοινωνικούς και εθνικούς, κινδύνους, εσωτερικούς και εξωτερικούς, που απειλούν την ίδια την επιβίωσή τους, ατομικά και συλλογικά, ακόμη και την ύπαρξη της ίδιας της Ελλάδας, της πατρίδας τους.
Ετσι δικαιολογούνται πλήρως η γενική ικανοποίηση μέχρι και πανηγυρισμοί των ξένων «προστατών» και των απροκάλυπτων εχθρών των Ελλήνων για την απρόσκοπτη συνέχιση του «πειράματος» εξαφάνισης των «ατίθασων Ελλήνων» και την πρώτη, διαφαινόμενη, επιτυχία της παγκοσμιοποίησης κατά των εθνικών κρατών.
Φαίνεται, ελπίζουμε όχι για πολύ ακόμη, να καθυστερεί η έναρξη του ΑΓΩΝΑ για ΕΘΝΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της Ελλάδας και όλων των κρατών-εθνών της οικουμένης που απειλούνται, όμως τα αδιέξοδα αυτών των πολιτικών της υποτέλειας, που αναγκαστικά σύντομα θα εμφανιστούν, θα οδηγήσουν σε ευοίωνες εξελίξεις.
Στα όργια της τελευταίας εβδομάδας, της συριζαίικης διακυβέρνησης, κορυφαία θέση καταλαμβάνουν οι «επελάσεις» συγγενών συριζαίων στη Βουλή των Ελλήνων.
Ο Πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης δήλωσε: «Δεν έχω ούτε ίχνος ενοχής και ευθύνης γι’αυτές» (!!), ενώ ήταν ο μόνος αρμόδιος και υπεύθυνος.
Δεν έπρεπε, όμως, να εκπλαγούν αυτοί «οι πάντες». Ο εν λόγω Πρόεδρος σε ανύποπτο χρόνο, πολύ πριν να κερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ με το γνωστό τρόπο, είχε δηλώσει κάτι ανάλογο. Οταν συνελήφθη ο κανακάρης του σε ληστεία τράπεζας, ερωτήθηκε από δημοσιογράφο αν αισθάνεται κάποια ευθύνη για τις πράξεις του υιού του και απάντησε: «Η μόνη ευθύνη μου είναι να βοηθήσω το γιο μου»!.
Ως εκ περισσού ας προσθέσουμε ότι ο υιός αυτός κυκλοφορεί ελεύθερος και ηγείται των εκδηλώσεων συμπαράστασης του κ. ...Κουφοντίνα!
Δεν έδωσαν πολλές ελπίδες για άμεση δημοκρατική πρόοδο τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών.
Υψηλή αποχή, που δείχνει αδιαφορία σε μεγάλο βαθμό για το ζοφερό παρόν και το δυσοίωνο μέλλον, ενώ η πλειοψηφία όσων ψήφισαν προτίμησαν να «τιμωρήσουν» τον Τσίπρα ψηφίζοντας Μητσοτάκη, ΚΙΝΑΛ ή ακόμα και...Βελόπουλο!
Δεν υπήρξε συνεπώς ουσιαστική στροφή του εκλογικού σώματος προς την αριστερά που και λόγω ευρωεκλογών θα δήλωνε μια στοιχειώδη αντίθεση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις πολιτικές της.
Όσον αφορά τις αυτοδιοικητικές εκλογές έγιναν για πολλοστή φορά εργαλείο για κομματικά συμπεράσματα προειδοποιώντας κατα πόσο οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι των μεγάλων πόλεων κυρίως θα ασχοληθούν με τα δέοντα.
Εθνικές εκλογές λοιπόν σε λίγες μέρες περίπου με πολλές επιλογές αλλά ελάχιστες ξεκάθαρες που προτείνουν κάτι εναλλακτικό και προοδευτικό.
Είναι άλλη μια μεγάλη ευκαιρία για όλους μας να ψηφίσουμε κάτι που θα αλλάξει τα δεδομένα στην πολιτική σκηνή και κατ’επέκταση στην Ελλάδα. Είναι περισσότερο αναγκαίο απο ποτέ να καταψηφιστεί όποιος υπηρετεί για προσωπικό και κομματικό όφελος την Ευρωπαϊκή Ένωση.Τέτοιες λύσεις μπορούν να είναι μόνο αριστερά κόμματα(εκτός Βουλής για να δοθεί πιό ξεκάθαρη διαμαρτυρία) με τις όποιες διαφορές μπορεί να έχουμε με το καθένα απο αυτά. Η αποχή-λευκό-άκυρο δεν είναι σε καμιά περίπτωση επιλογή προοδευτική και δημοκρατική, γι’ αυτό και σε μεγάλο βαθμό αυτή ευνοείται απο τα κόμματα εξουσίας.
Ας αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας και ας πάμε στις κάλπες με πατριωτική, προοδευτική και δημοκρατική συνείδηση, που θα αποδοκιμάσει και θα δηλώσει ξεκάθαρη άρνηση σε κάθε καπιταλιστικό συμφέρον εντος και εκτός Ελλάδος.
Η κ. Πατούλη, σύζυγος του νέου Περιφερειάρχη Αττικής, φαίνεται να ζήλεψε τη «δόξα» της συντρόφου του Α. Τσίπρα κας «Περιστέρας», η οποία δήλωσε ότι κάθε 5η Ιουλίου κλαίει από νεύρα και οργή, διότι δεν έγινε δεκτή η ετυμηγορία του «κυρίαρχου» Λαού στο περιώνυμο Δημοψήφισμα.
Ετσι, δήλωσε, χαριεντιζόμενη προφανώς, ότι είναι μεγάλη η ενόχλησή της, που αναγκάζεται καθημερινά να περιποιείται την εμφάνισή της για τις ανάγκες των διαφόρων εκδηλώσεων...
Φαίνεται όμως να ακολουθεί το παράδειγμα της κας Περιστέρας (Μπέτης) και να μη ...χωρίζει το σύζυγο για να αποφύγει τις «ενοχλήσεις», όπως και εκείνη δεν πραγματοποίησε την απειλή προς το σύντροφό της, που είχε δηλώσει, χαριέντως και αυτός, ότι θα τον χωρίσει, αν υπέγραφε νέο μνημόνιο!
Το τρίτο μνημόνιο υπεγράφη, η σύντροφος περιορίστηκε στο ετήσιο κλάμα στις 5 Ιουλίου (τώρα, θα το δευτερώνει και κάθε 8 Ιουλίου, αν γίνουν οι εκλογές...) και έτσι θα περιορισθεί και η σύζυγος μόνο στην απλή βαρυγκόμηση των «ενοχλήσεων».
Βαριά η μοίρα των συζύγων και συντρόφων!
Πρώτα πρώτα μια θλιβερή διαπίστωση: Κοντεύουμε που κοντεύουμε να γίνουμε ανελλήνιστοι, να μη γνωρίζουμε να μιλάμε και να γράφουμε ελληνικά, δηλ να τσακαλωτοποιηθούμε όλοι, τώρα φτάσαμε και να προφέρουμε τα Ελληνικά γράμματα ως να ήταν... αγγλικά. Ετσι τα περίφημα Α.Τ.Μ., τα τόσο αγαπητά στους... ληστές, ενώ είναι ακρώνυμα των λέξεων Αυτόματες Ταμειακές Μηχανές, εμείς τα προφέρουμε ως έι τι εμ(!) αντί α τα μί ή, έστω, ά τι μα (!).
Και τώρα, άλλο να γράφουμε (άτονο) πως(=ότι, σύνδεσμος), π.χ. νομίζω πως έχω δίκιο= νομίζω ότι έχω δίκιο, και άλλο το (τονισμένο) πώς(ερωτηματικό επίρρημα), είτε σε ευθεία ερώτηση, π.χ. πώς γράφεται αυτό;, είτε σε πλάγια, π.χ. δεν ξέρω πώς γράφεται αυτό. Τέτοιο (σαν ερωτηματικό) και πώς και πώς πχ Τον είχαν πώς και πώς.
Επίσης άλλο να γράφουμε ότι(=πως) και άλλο ό,τι(όποιο, οτιδήποτε) π.χ.
Ό,τι και να πεις, δε σε πιστεύω και νομίζω ότι, ό,τι και να επιχειρήσεις, δε θα επιτύχεις τίποτα.
Θα συνεχίζουμε...
Ο Τσίπρας δεν είχε δείξει ποτέ στην πολιτική του σταδιοδρομία ότι έχει κάποια ευαισθησία ή ενδιαφέρον για τα εθνικά θέματα. Γι' αυτό και δεν είχε επεξεργασθεί την πολιτική που θα ακολουθούσε σε αυτά τα θέματα, αν ερχόταν στην εξουσία. Όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, αυτά τα θέματα τα αντιμετώπιζε πολύ απλά. Πειθαρχούσε απόλυτα σε ό, τι του υπαγόρευαν οι ξένες δυνάμεις κερδίζοντας έτσι την προσωρινή τουλάχιστο υποστήριξή τους. Όταν όμως ανέκυψαν θέματα εξωτερικής πολιτικής στα οποία οι ξένοι δεν έχουν τις ίδιες θέσεις (τα ίδια συμφέροντα δηλαδή), όπως στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων του Αιγαίου, αποκαλύφθηκε η ανυπαρξία σταθερών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, που τον οδηγεί σε μια αλλοπρόσαλλη πολιτική. Τη μια μέρα ο Τσίπρας συγκαλεί με πομπώδη τρόπο το ΚΥΣΕΑ και δηλώνει αποφασισμένος να υπερασπίσει τα κυριαρχικά δικαιώματα του κράτους με κάθε τρόπο και την άλλη μέρα κρίνει ότι είναι καλύτερο ν' αφήσει κατά μέρος τη δυναμική υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και να στείλει μια ομάδα διπλωματών για να συζητήσει τη λήψη Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης με τη γειτονική χώρα, σαν να ήταν οι μονομερείς διεκδικήσεις της απλώς ένα ζήτημα παρανοήσεων. Τη μια μέρα βάζει τον υπουργό Εθνικής Άμυνας να επισείει, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, τον κίνδυνο μιας εμπλοκής των στρατιωτικών δυνάμεων με απρόβλεπτες εξελίξεις και την άλλη μέρα ο ίδιος υπουργός δηλώνει ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο δραματικά και ότι δεν χρειάστηκε να ενισχυθούν οι στρατιωτικές δυνάμεις των νησιών, διευκολύνοντας έτσι τους Τούρκους στην πραγματοποίηση των σχεδίων τους.
Η πολιτική αυτή δεν έχει καμία σχέση με την ευελιξία που πρέπει να επιδεικνύει μια κυβέρνηση σε κάποιες περιπτώσεις. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι σε πλήρη σύγχυση.
Υπάρχουν πολλοί και σοβαροί λόγοι για τους οποίους πρέπει να αποδοκιμαστεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές τις εκλογές, αλλά η προφανής ανικανότητα που επιδεικνύει στη διαχείριση ενός θέματος μείζονος εθνικής σημασίας δεν αφήνει καμία αμφιβολία στους συνειδητούς πολίτες ότι θα ήταν ολέθριο να παραμείνει στην εξουσία.
Και όλα αυτά, πέραν της παγκοίνως γνωστής απόλυτα εξαρτημένης σχέσης με τις αμερικανικές αρχές και «υπηρεσίες», όπως τις εκφράζει εδώ ο απαράδεκτος εκπρόσωπός τους (αντίπαλος της νέας ηγεσίας των ΗΠΑ του Τραμπ...) ανθύπατος κ. Πάιατ.
Η ύπαρξη του ΕΛΙΑΜΕΠ - Ελληνικό Ίδρυμα Αμυντικής και Ευρωπαϊκής Πολιτικής, εντοπίζεται στα μέσα της δεκαετίας του ‘80. Επισήμως κάνει την παρουσία του το 1988 με την ονομασία αυτή ως μη κερδοσκοπικό ίδρυμα με ερευνητικό και εκπαιδευτικό χαρακτήρα και με συμμετοχή πανεπιστημιακών, στρατιωτικών, διπλωματών και δημοσιογράφων σε συζητήσεις για θέματα εξωτερικής πολιτικής και διεθνών θέσεων.
Το 1993 μετονομάζεται σε Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής, ώστε να αποτυπωθεί η διεύρυνση των δραστηριοτήτων του ιδρύματος με διάφορα ερευνητικά προγράμματα τα οποία συνέβαλαν στην εδραίωση των δημοκρατιών της Ανατολικής, Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης με τη δημιουργία κοινωνίας των πολιτών, αποτελώντας ένα σημείο αναφοράς ανάμεσα σε ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς σε θέματα κοινωνικοπολιτικά, ασφάλειας και ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης!!
Από της υπάρξεώς του το ΕΛΙΑΜΕΠ ασκεί διαχρονικά επιρροή στη χάραξη της στρατηγικής από το ΥΠΕΞ έτσι ώστε να κατευθύνει ή να ρυμουλκεί την Εξ. Πολιτική της Ελλάδος προς τις επιταγές της Αμερικανικής Πολιτικής και προς τα αιτήματα των Τούρκων κατά τρόπο εντυπωσιακό. Πολλοί μάλιστα για τις θέσεις του αυτές και την υπεράσπιση προσώπων και ιδεών που μόνο φιλελληνικές δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν το αποκαλούν σκωπτικά Ελληνικό Ίδρυμα Αμερικανικής Εξωτερικής Πολιτικής!!
Δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε μια επερώτηση του 1996 του τότε βουλευτή και μετέπειτα Νομάρχη Δράμας Κώστα Ευμοιρίδη σχετικά με τη χρηματοδότηση του ΕΛΙΑΜΕΠ και από κρατικά κονδύλια και τις θέσεις του και ιδιαίτερα του θεωρημένου ιδρυτή του Θάνου Βερέμη κυρίως για τις θεωρίες του περί έθνους.
Τα ονόματα της ηγεσίας του Ιδρύματος Θεόδωρος Κουλουμπής, Θάνος Βερέμης, Λουκάς Τσούκαλης, Αλέξης Παπαχελάς, Μίνωας Ζομπανάκης, Γιώργος Δαυίδ, Νίκη Γουλανδρή, Στάθης Ευσταθιάδης, Γιάννης Καρτάλης, Κώστας Ιορδανίδης και άλλοι δεν προκαλούν έκπληξη, δεδομένων των θέσεων που εκφράζουν, όπως π.χ. ο Παπαχελάς που στην Καθημερινή της 27-5-2007 έγραψε με τίτλο ο Loser των Βαλκανίων ότι το πρόβλημα των Σκοπίων είναι χαμένο από χέρι για την Ελλάδα, ένα θέμα χωρίς ιδιαίτερη σημασία για τα ζωτικά μας εθνικά συμφέροντα!!!
Κύριοι χρηματοδότες του είναι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις του Σόρος που δραστηριοποιούνται στα Βαλκάνια, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, το Ίδρυμα Ωνάση…
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό