Επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μπορούμε να παρατηρήσουμε μια στροφή της πολιτικής, αλλά και της εκπαίδευση,ς προς τον ευρωπαϊσμό. Αυτή η τάση στηρίζεται στην γενικότερη θεωρία του διεθνισμού, δηλαδή στην κεντρικά κατευθυνόμενη επιλογή «ορθών» στρατηγικών γύρω από κοινωνικά θέματα. Θα μπορούσαμε να χωρίσουμε αυτό το φαινόμενο σε δύο συνιστώσες: στην πολιτιστική και στην πολιτικο-οικονομική παράμετρο.
Το πρώτο σκέλος αφορά στοιχεία του πολιτισμού των λαών, δηλαδή τη γλώσσα, τη μουσική, τη λογοτεχνία, τους τρόπους ψυχαγωγίας κλπ. Με το διαδίκτυο να αποτελεί πια σημαντική παράμετρο της καθημερινότητάς μας, γίνεται όλο και πιο συχνή (κατά συνέπεια όλο και πιο «χρήσιμη») η επαφή μας με την Αγγλική γλώσσα, με μουσικά στοιχεία κυρίως δυτικοευρωπαϊκής κουλτούρας κλπ. Φυσικά η ελεύθερη διάθεση όλων αυτών των δεδομένων στο διαδίκτυο και η εκπληκτική δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, αποτελούν πολύ σημαντικά στοιχεία της σύγχρονης κοινωνίας, τα οποία προσφέρουν έναν ατελείωτο, ελεύθερο πολιτιστικό πλούτο. Αυτό είναι το αναμφισβήτητα θετικό κομμάτι της παγκοσμιοποίησης. Δεν μπορούμε παρ’ όλα αυτά να αγνοήσουμε την ασύμμετρα προωθούμενη φύση αυτής της πληροφορίας. Η καθιέρωση των Αγγλικών ως διεθνούς γλώσσας, σε συνδυασμό με την ελεύθερη προβολή αγγλόφωνων ταινιών και τραγουδιών στο διαδίκτυο, την έχει μετατρέψει πραγματικά σε δεύτερη μητρική γλώσσα. Αυτό ενισχύεται από την ένταξη του μαθήματος των Αγγλικών στις μικρές τάξεις του Δημοτικού, αλλά και από την τάση της απόκτησης πιστοποιητικών γνώσης της Αγγλικής γλώσσας σε ηλικία Γυμνασίου ως απαραίτητο τμήμα του βιογραφικού. Έτσι, η γνώση των Αγγλικών είναι πολύ ικανοποιητική από μικρή ηλικία και αυτό δημιουργεί προβλήματα εκμάθησης των Ελληνικών και ακόμα περισσότερο των Αρχαίων Ελληνικών. Αυτό συμβαίνει επειδή οι μαθητές συγκρίνουν την καθημερινή αξία των Αγγλικών και των Αρχαίων και, καθώς βλέπουν ότι τα Αγγλικά χρησιμοποιούνται πολύ περισσότερο, παρακάμπτουν τα Αρχαία, αγνοώντας την βαθύτερή τους αξία. Το ίδιο είχε συμβεί όμως παλιότερα με την Ελληνική γλώσσα στην Ανατολική Μεσόγειο και την έσω χώρα και με τη Λατινική γλώσσα στη Μεσαιωνική Ευρώπη...
Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος του «διεθνισμού», δηλαδή το πολιτικο-οικονομικό, πάλι θα μπορούσαμε να χωρίσουμε την πολιτική των κρατών σε δύο συνιστώσες, εσωτερική και εξωτερική. Προφανώς η εξωτερική πολιτική αφορά τις σχέσεις μεταξύ των λαών, επομένως τις υγιείς τους αλληλεπιδράσεις. Αυτό μπορεί να γίνει όμως μόνο με πνεύμα σεβασμού και στα πλαίσια διεθνών κανόνων. Επομένως και εδώ μπορούμε να πούμε ότι ο «διεθνισμός» θα μπορούσε να αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο, αν πράγματι κατάφερνε να προάγει την αποτελεσματικότερη επικοινωνία μεταξύ των κρατών. Στη δεύτερη και σημαντικότερη συνιστώσα, την εσωτερική, η παραμικρή επέμβαση άλλου κράτους στις εσωτερικές υποθέσεις μιας χώρας είναι εξαρχής παράλογη και δεν θα έπρεπε καν να γίνεται αντικείμενο συζήτησης. Η δουλοπρέπεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ όχι απλά έχει επιτρέψει κάτι τέτοιο, αλλά το έχει μετατρέψει στον βασικό άξονα της διακυβέρνησης της χώρας. Εξωπραγματικό παράδειγμα είναι η εντολή των Θεσμών προς αθώωση των 3 υπευθύνων για την πώληση και επανενοικίαση των 28 δημοσίων κτηρίων του ΤΑΙΠΕΔ, με τελικό έλλειμμα πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Αυτό το βήμα ξεκαθαρίζει ότι δεν είναι μόνο η κυβέρνηση πια που δέχεται εντολές από τους Θεσμούς, αλλά και η δικαστική εξουσία.
Ο «διεθνισμός» και η παγκοσμιοποίηση θα μπορούσαν να λειτουργήσουν θετικά για την επικοινωνία των λαών, μόνο αν πραγματοποιούνταν σε συνθήκες ισότητας και σεβασμού. Όσο υπάρχουν σχέσεις εξουσίας μεταξύ των κρατών η ενωμένη Ευρώπη παραμένει άπιαστο «όνειρο», για όσους την ονειρεύονται.
Τον Ιούνιο του 2017 απεβίωσε, πλήρης ... ετών, ο Κ. Μητσοτάκης, από τα πλέον συζητημένα πολιτικά πρόσωπα του προσκήνιου, δηλ. των ΜΜΕ(...), των τελευταίων 60 ετών. Ο πολύπλαγκτος εκλιπών, πάντως, παρά την, γενικά και πρόδηλα, αρνητική εικόνα του στη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών, «ευτύχησε» να αναδειχθεί πρωθυπουργός επί 3,5 χρόνια, έστω και μόνο με αρνητικές ψήφους προς το χαρισματικό (αλλά...) Α. Παπανδρέου και λόγω πολιτικής αλλαγής στην υπερατλαντική «προστάτιδα».. Ως τέτοιος τιμήθηκε από τις καθεστωτικές δυνάμεις μετά θάνατον, με τρόπο όμως που γέννησε απορίες και προβληματισμό σε όλους, πλην, φυσικά του 10% που αποτελεί το maximum του «κατεστημένου» της χώρας μας.
Απορίες, κυρίως στους νεότερους, που δεν τον γνώρισαν ως πολιτικά ενεργώς δρώντα πριν από τις εκλογές του 1993, που σήμαναν το τέλος της επίσημης πολιτικής καριέρας του. Αυτοί εύλογα διερωτώνται τι έπραξε, τι κατάφερε για την Ελλάδα, ώστε όλοι να τον τιμούν, ενώ δεν είχαν ακούσει ούτε ένα καλό λόγο γι’αυτόν μέχρι το θάνατό του.
Και προβληματισμό στους παλιότερους που γνώριζαν τον εκλιπόντα και τα «έργα» του. Και αυτοί προβληματίζονται τι συμβαίνει, ώστε να τιμάται με τόσο εκκωφαντικό τρόπο ένας αποθανών πολιτικός που:
Πράγματι ήταν ένας καλός οικογενειάρχης που φρόντιζε συγγενείς, φίλους και λοιπούς ως πατριάρχης πραγματικής φαμίλιας και άξιος να τιμηθεί απ’αυτούς.
Οχι όμως και «τόσο καλός» για τους Ελληνες πολίτες και την Ελλάδα, όταν:
Αρχισε την πρωταγωνιστική καριέρα του στα φοβερά «Ιουλιανά» του 1965, την πραξικοπηματική αποστασία του από την «Ενωση Κέντρου» του Γεωργίου Παπανδρέου, του Γέρου της Δημοκρατίας, ως επονομάστηκε, με συνεργούς τον επονομαζόμενο Κοκό και τον τότε πρέσβη των ΗΠΑ, με τον οποίο λίγους μήνες προηγούμενα συνωμοτούσαν σε θέρετρο της Κρήτης. Και το τι επακολούθησε είναι γνωστό, με νομοτελειακή (και προβλεπόμενη...) κατάληξη την επάρατη Δικτατορία. Γι’αυτό και κατέκτησε τον, επίσης, φοβερό τίτλο «Του ... του ‘65», παρά την προσπάθεια του φίλου και προπαγανδιστή του δημοσιογράφου Κόκα, που έλεγε, «ο Μητσοτάκης δεν είναι τόσο έξυπνος όσο νομίζουν πολλοί, ούτε τόσο κακός όσο πιστεύουν άλλοι».
Κανείς δεν περίμενε ότι θα συνέχιζε την πολιτική του καριέρα μετά την πτώση της Δικτατορίας και πράγματι παρέμενε για αρκετό καιρό απομονωμένος. Ετσι κι εκείνος τον Οκτώβρη του 1974, παραμονές των εκλογών, μέσω της εφημερίδας του «Κήρυκας των Χανίων» και των δύο συνεχόμενων, άρθρων του δημοσιογράφου του Ν. Αγγελή (που όταν έγινε ο Μ. πρωθυπουργός τον έκανε υπουργό Τύπου κ.λπ.) που ούτε λίγο ούτε πολύ προέτρεπε τους «υπερήφανους Κρητικούς να μην έχουν καμία σχέση με τους βάρβαρους Ελληνες»(!!...) απείλησε και «εκβίασε» τον πολιτικό κόσμο με ... αποσχιστικό κίνημα και τελικά προσελήφθη στη Ν.Δ., όπου σε λίγα χρόνια έγινε και αρχηγός και τελικά το Μάρτη του 1990 και Πρωθυπουργός.
Ως πρωθυπουργός, πρώτος εισήγαγε τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό, με τα γνωστά αποτελέσματα, και «διέπρεψε» στα εθνικά θέματα. «Ποιος θα θυμάται μετά από 10 χρόνια το ζήτημα του ονόματος «Μακεδονία»(!!), επιχείρησε να αποστρατικοποιήσει τη Δυτική Θράκη (...) και να συνδέσει τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου με την Τουρκία για υδροδότηση και ηλεκτροδότηση αρχικά! Ευτυχώς απέτυχε, και «συνταξιοδοτήθηκε» πολιτικά, αφήνοντας όμως πίσω του απογόνους και εκγόνους συνεχιστές των έργων του. Και το μόνο πραγματικά θετικό, άθελά του, φυσικά που άφησε πίσω είναι η φράση που εκστόμισε, με αφορμή την απαράδεκτη συμπεριφορά των «εταίρων» μας στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, που τότε, δυστυχώς, επί Μητσοτάκη(...), πρωτοπαρουσιάστηκε, ότι: «οι Ευρωπαίοι εταίροι μας συμπεριφέρονται σαδιστικά στην Ελλάδα»! Κάτι που είναι χρήσιμο να το θυμόμαστε στη μνημονιακή θύελλα που μας δέρνει από το 2010 μέχρι σήμερα...
Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε άλλες πράξεις ή παραλείψεις του τιμηθέντος, πάμπολλες και ανάλογες των παραπάνω. Και δε θα χρειαζόταν, άλλωστε, να αφιερώσουμε τόσο πολλές λέξεις για τον πασίγνωστο εκλιπόντα, αν δεν αποτελούσε ο πανηγυρικός(!) αποχαιρετισμός του κορυφαίο παράδειγμα της αλληλοεπαινούμενης ξενοκίνητης κάστας που μας κυβερνά «τοις ‘κείνων ρήμασι πειθόμενη», παρά τις μεταξύ τους αντιθέσεις, δηλαδή όταν οι πάτρωνές τους «δεν τα βρίσκουν».
Ολοι μας, τουλάχιστον το 90% των Ελλήνων πολιτών, μέχρι να αποκτήσουμε (όταν επιτέλους το αποφασίσουμε) Ελληνικές, εθνικές-δημοκρατικές, τουλάχιστον, ηγεσίες, ας προσπαθήσουμε, ατομικά και συλλογικά, να αποτρέψουμε πανηγυρικές, δημοσία δαπάνη, κηδείες (εκτός των πραγματικά άξιων Ελλήνων πολιτών), να καταργήσουμε τα οικογενειακά «ινστιτούτα» τους και τις ΜΚΟ που σιτίζονται από εμάς, για να τους υμνούν και να μας δυναστεύουν, ως αρχή για την Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωσή μας.
Εν μέσω εισαγόμενων «γνωστών αγνώστων» (χρηματοδοτούμενων αφειδώς από τα «ευαγή ιδρύματα» του Σόρος και μυστικών υπηρεσιών) , που αναλαμβάνουν «εργολαβικά» να κάνουν γυαλιά-καρφιά οτιδήποτε, για να διαλύσουν λαϊκές διαδηλώσεις ή συγκεντρώσεις και να στρέψουν τη δημοσιότητα στις καταστροφές τους, έγινε η Σύνοδος των G20 στο Αμβούργο.
Για τη συμφωνία του Παρισιού (2015). Για την κλιματική αλλαγή, που έχει επιδεινωθεί τα τελευταία χρόνια, η υποκρισία είναι ότι οι πρωτοστατούσες υπέρ της συμφωνίας χώρες (Γερμανία, Κίνα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες που εκπροσωπούνται από την Ε.Ε.) δεν είναι πετρελαιοπαραγωγοί, αλλά παράγουν φωτοβολταϊκά συστήματα και ανεμογεννήτριες. Η Γερμανία, μάλιστα, μέσω της Ε.Ε., επιβάλλει την υποχρεωτική αλλαγή των πηγών ενέργειας, έτσι ώστε το 2030 το 27% της ενέργειας να παράγεται από τα συστήματα αυτά, μέσω ιδιωτών. Η Κίνα , ο πρώτος ρυπαντής στον κόσμο, που η μόλυνση των μεγαλουπόλεών της είναι αφόρητη, παράγει κι’ αυτή τέτοια συστήματα. Ο Τραμπ απέσυρε τις ΗΠΑ από τη συμφωνία του Παρισιού λέγοντας ότι «Ο μόνος στόχος της συνθήκης του Παρισιού ήταν να εξοντωθούν οικονομικά οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι πολίτες τους».
Για το διεθνές εμπόριο. Σφοδρές ανησυχίες έχει προκαλέσει στις θεραπαινίδες της παγκοσμιοποίησης η πολιτική Τραμπ με την επιβολή δασμών σε εισαγόμενα που επιδοτούνται, για να έχουν χαμηλές τιμές (dumping), και με την αποχώρηση ή επαναδιαπραγμάτευση Συμφωνιών Εμπορίου και Επενδύσεων (Ειρηνικού, NAFTA κ.λ.π.). Τους ανησυχεί η δήλωσή του, «Κάθε απόφαση σχετικά με το εμπόριο, τη φορολογία, τη μετανάστευση και τις εξωτερικές σχέσεις θα λαμβάνεται προς όφελος των Αμερικανών εργαζόμενων».
Εδωσαν ρέστα στη Σύνοδο Γερμανία, Γαλλία, Ε.Ε, Κίνα, Ιαπωνία και λοιποί κολαούζοι καταφερόμενοι κατά του προστατευτισμού. Τελικά δεν τους πέρασε. Στο κοινό ανακοινωθέν της Συνόδου οι ΗΠΑ πέρασαν τον όρο των μη δίκαιων εμπορικών πρακτικών «...αναγνωρίζοντας το ρόλο των εργαλείων της νόμιμης εμπορικής άμυνας»
«...Αποτελεί (σ.σ. ο Τραμπ) τη μεγαλύτερη απειλή στις αξίες της Δύσης», γράφουνε τα «παπαγαλάκια» της παγκοσμιοποίησης. Γι’ αυτό έχουν «λυσσάξει» να τον ρίξουν...
Λίγες μέρες μετά το τέλος της θητείας ως Πρόεδρος του Αρείου Πάγου και αφού είχε «εορτάσει τα ... 182 χρόνια του Ανωτάτου Δικαστηρίου (γιατί άραγε...) η «διαπρέψασα» ως συνδικαλίστρια(!) των Ενώσεων Δικαστών η κ. Β. Θάνου ανέλαβε τα καθήκοντά της επικεφαλής της νομικής «κάλυψης» του Πρωθυπουργού(!!), αμισθί (!!!) μάλιστα (χα!), όπως δήλωσε ο κ. Τσίπρας..., ώστε να μη μειωθεί ισόποσα(;) η παχυλή, προφανώς, σύνταξή της.
Σκάνδαλο μέγα, πολιτικό μόνο, για την ώρα, πρωτοφανές στα παγκόσμια χρονικά. Πώς το αποφάσισε ο Πρωθυπουργός και πώς το αποδέχτηκε η ίδια αποτελεί, επί του παρόντος, μυστήριο. Το ποια είναι η κ. Θάνου είναι τοις πάσι γνωστό και όλα μπορούσε να τα περιμένει κανείς απ’αυτήν. Ο Πρωθυπουργός όμως; Ηθελε να τραυματίσει ακόμη περισσότερο τη Δικαστική Εξουσία, ως μέρος του πολέμου εναντίον της, διότι «δεν τον αφήνει να... κυβερνήσει»; Ηθελε να προκαλέσει και να «δηλώσει» ότι έχει μαζί του «κορυφαίους» Δικαστές, για να πλήξει το κύρος του σώματος των Δικαστών;
Αγνωστο. Ενα είναι το βέβαιο. Μέσα στη γενική προσπάθεια να διαλύσει τα πάντα στη χώρα (όπως και ο ομόσταβλός του Γιωργάκης) πέτυχε καίριο πλήγμα στον τρίτο πυλώνα της Ελληνικής Πολιτείας, υποτίθεται ανεξάρτητο και από τη Νομοθετική και από την Εκτελεστική. Και είναι γνωστό τι σημαίνει και τι αντιπροσωπεύει σε μια Πολιτεία η Διάκριση των Εξουσιών, έστω και προσχηματικά.
Θα ευχόμαστε να είναι ένα (έστω μεγάλο) λάθος και να διορθωθεί γρήγορα με όποιο κόστος. Αλλιώς βαδίζουμε πλησίστια προς Ερντογάνεια Δημοκρατία... Και τότε...
Σημειώνουμε 2 εξαιρετικές πρωτοβουλίες: Η πρώτη, της Χριστιανικής Δημοκρατίας, για κείμενο-προκήρυξη υπέρ της υποστήριξης του πραγματικού αγώνα για ελευθερία και πλήρους κυριαρχίας της Κύπρου, χωρίς εγγυήτριες δυνάμεις, ξένα στρατεύματα και εποίκους, στην οποία συμμετείχαν, μεταξύ άλλων, η ΛΑΕ του Αριστερού Ρεύματος και το ΑΣΚΕ· και η δεύτερη, της ΛΑΕ, για τη δεύτερη επέτειο του ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, με επισήμανση της σημασίας και του πραγματικού νοήματός του, και με δικές μας υπογραφές, ανάμεσα σε πολλές άλλες.
Χωρίς ακόμη να στεγνώσει το μελάνι των δανειστών του EUROGROUP του Ιουνίου και χωρίς να έχουν τελειώσει οι απαιτήσεις τους, όπως η ουσιαστική κατάργηση της Δικαιοσύνης και του Συντάγματος για πολλοστή φορά, άρχισαν οι θριαμβολογίες των Τσίπρα και σια. «Πήραμε τελικά αυτά που διεκδικούσαμε, αλλά και αυτά που δικαιούμασταν. Και τώρα ανοίγει ο δρόμος για την έξοδο στις αγορές, για το οριστικό τέλος, σε ένα χρόνο από σήμερα, των προγραμμάτων στήριξης και των μνημονίων που τα συνοδεύουν, ανοίγει ο δρόμος για την οριστική έξοδο από την κρίση». Μάλιστα!!
«Αυτά που δικαιούμασταν»...!,
-Πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2022 και μετά έως το 2060 (!!!!) ίσο ή μεγαλύτερο του 2% (μέσος όρος 2,2%). Αυτό σημαίνει Καιάδας για τον Ελληνικό λαό και την ελληνική κοινωνία αν εξακολουθεί να υπάρχει.
- Ξεπούλημα της ΔΕΗ απευθείας, ενώ οι άλλες ΔΕΚΟ μέσω του υπερταμείου, που ανήκει στους δανειστές.
-Αθώωση των ξένων του ΤΑΙΠΕΔ και αποζημίωση για τα δικαστικά έξοδα του διαβόητου Γεωργίου(!) για το υπερβολικό έλλειμμα, που έφερε την τρόικα.
-Ένα ακόμη πετσόκομμα, ων ουκ έστι αριθμός, των συντάξεων το 2019 (αν δε γίνει νωρίτερα με την 3η «αξιολόγηση» του φθινοπώρου). Οι συνταξιούχοι με την περικοπή του 18% (όπως λένε ) θα χάσουν πάνω από 2 συντάξεις το χρόνο. Δε φταίει, όπως λέει, ο Σόιμπλε, δεν κόβει αυτός τις συντάξεις, «άλλοι» φταίνε. Αλλά το EUROGROUP (δηλ. ο Σόιμπλε) καλεί την κυβέρνηση να «μεριμνήσει» ώστε να βγει «γνωμοδότηση» ότι οι νέες περικοπές στις συντάξεις δεν είναι αντισυνταγματικές(!!!). Μα αυτοί οι «ανυποχώρητοι», του ναι σε όλα, θα ήταν πρόθυμοι να «γνωμοδοτήσουν» ότι πετάει κι ο γάιδαρος, αν τους το ζητούσαν τ’ αφεντικά τους. Ναι οι «αριστεροί», οι νεοφιλελεύθεροι.
-Αυξηση φόρων εισοδήματος, με τη δραστική μείωση του αφορολόγητου, από το 2020 (αν δε τους αυξήσουν νωρίτερα με την 3η «αξιολόγηση» του φθινοπώρου) ώστε να πληρώνουν φόρο ακόμη και οι άνεργοι, οι πιο φτωχοί, αφού, ακόμη κι’ αν δεν έχουν κανένα εισόδημα, όλο και κάποιο περιουσιακό στοιχείο θα έχουν (σπίτι, αυτοκίνητο κ.λ.π.) για να τους το φορολογήσουν ως τεκμήριο. Οι συνταξιούχοι θα χάσουν ακόμη άλλη μια σύνταξη μήπως και πάψουν να ζουν πολλά χρόνια (κατά τον αλήστου μνήμης σημιτικό σύμβουλο κ. Σπράο και τον εκλιπόντα πατέρα Μητσοτάκη).
-Τέλος η Κυριακή αργία για τα καταστήματα. Οι σύγχρονοι δούλοι δε θα έχουν το ανθρώπινο δικαίωμα στην ανάπαυση και στη ζωή.
-Οι εργαζόμενοι δε θα προστατεύονται, πλέον, από ομαδικές απολύσεις. Καταργήθηκε το υπουργικό βέτο και αντικαταστάθηκε από ένα συμβούλιο (ανώτατο συμβούλιο εργασίας, το βαφτισαν) που απλώς θα γνωμοδοτεί και οι απολυμένοι θα τρέχουν στα δικαστήρια για να βρουν το δίκιο τους, αν το βρουν, μετά από πολλά χρόνια, προς δόξαν της «κυβερνώσας αριστεράς».
-Οι ελευθεροι επαγγελματίες και οι αγρότες θα πληρώνουν από το 2018 αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές, επειδή αυτές θα υπολογίζονται επί του φορολογητέου εισοδήματος πρασαυξημένου με τις ασφαλιστικές εισφορές του προηγούμενου χρόνου! Τι εφευρίσκουν αυτοί οι «αριστεροί» για τους «προνομιούχους»!
-Ζητούν την «απελευθέρωση» του επαγγέλματος των μηχανικών, για να αναγνωρισθούν πτυχία 3ετούς εκπαίδευσης χωρών της Ε.Ε. και τα περιβόητα «επαγγελματικά δικαιώματα» των ιδιωτικών κολλεγίων που πουλάνε «πτυχία» ξένων «πανεπιστημίων», για να βγαίνουν «μηχανικοί» μέσω της εγγραφής τους σε ευρωπαϊκά επαγγελματικά επιμελητήρια.
Αυτά τα μέτρα δεν είναι η «οριστική έξοδος από την κρίση», το νέο «αφήγημά» τους, αλλά η διαιώνιση της κατοχής, που υπογράψανε αυτοί οι προσκυνημένοι. Μήπως αυτοί θα τα πληρώσουν ή μήπως οι «αντιπολιτευόμενοι» μνημονιακοί, που εφευρίσκουν νεα «αφηγήματα» για να μας κοροϊδεύουν ;
Θύελλα και νηνεμία, αντίστοιχα
Διεθνής κατάσταση
Παρά την ασταθή, ακόμη, κατάσταση στις ΗΠΑ φαίνεται να εδραιώνει τη θέση του ο Τραμπ και όσοι εξακολουθούν να κινούνται στο πλαίσιο των πολιτικών Ομπάμα-Κλίντον-Σόρος οδεύουν προς εξαφάνιση (Αϊντε, Νίμιτς, Πάιατ κ.λπ για μας) και οι ΗΠΑ να ανακτούν την πρωτοκαθεδρία στη διεθνή σκηνή, παρά την προσπάθεια της Γερμανίας να συσπειρώσει την Ε.Ε. (εκτός της Αγγλίας) κατά των ΗΠΑ, επιδιώκοντας και τη συστράτευση της Κίνας, που όμως μόνη της παίζει μέσω της Βόρειας Κορέας! Η Ρωσία του Πούτιν, πάντοτε εξαιρετικά προσεκτική, μάλλον δε χάνει ούτε στη Συρία, διατηρεί τις σχέσεις της, παρά τα φαινόμενα, με τους Κούρδους και αργά ή γρήγορα θα βρει ένα modus vivendi με τις ΗΠΑ (όπως φάνηκε και στη συνάντηση, επεισοδιακή..., του G20 στο Αμβούργο). Αλλωστε, η κοινή απειλή, μεσοπρόθεσμα ήδη, έρχεται από την Κίνα. Και ο Πούτιν είναι το αντίθετο του αφελούς, ώστε «να παίξει» σοβαρά με την Τουρκία του Ερντογάν, που όμως δεν αποτελεί αμελητέα απειλή για την Ελλάδα. H Μεγάλη Βρετανία, μετά και το εκλογικό φιάσκο της Μέι και τα προβλήματα του Brexit, παίζει δευτερότερο διεθνώς ρόλο, έστω και προσωρινά, η δε Γαλλία του Μακρόν, που κέρδισε εκλογικό θρίαμβο μόνο λόγω της απογοήτευσης από τους άλλους, θα αντιμετωπίσει αναστατώσεις με την ακραία νεοφιλελεύθερη ατζέντα του και την ταύτισή του με τη Μέρκελ.
Γενικά, μπορούμε να πούμε ότι οδεύουμε προς κάποια μορφή ύφεσης διεθνώς, παρα τους «πυράυλους» του δικτατορίσκου της Βόρειας Κορέας. Πολύ θα θέλαμε, βέβαια, το ίδιο να ισχύσει και στον περίγυρό μας, όμως...
Ο δικός μας περίγυρος
Σύντομα η φωνασκούσα υστερικά Αλβανία θα συμμαζευτεί και, επίσης σύντομα, θα αναλογιστεί τους κινδύνους από τον εναγκαλισμό της με τον, ολοένα και περισσότερο απομονωμένο διεθνώς, «προβληματικό» (επιεικώς) Ερντογάν. Τα Σκόπια αντιμετωπίζουν κίνδυνο εξαφάνισης και όχι μόνο λόγω του γελοίου «μακεδονισμού» τους και μια Ελληνική εθνική πολιτική εύκολα θα τους καθιστούσε, τουλάχιστον, ακίνδυνους, παρά τις προσπάθειες του νεαρού, θυμίζουμε, Τσίπρα και την, αναμενόμενη, αμηχανία του ΚΚΕ και των οργανώσεων του Σόρος. Και η Βουλγαρία, αν και η υπουργός εξωτερικών της αναγνωρίζει «μακεδονική γλώσσα»(!) στα Σκόπια, μάλλον ακολουθούσα οδηγίες προ Τραμπ εποχής, για την ώρα τουλάχιστον όχι μόνο δε δημιουργεί προβλήματα, αλλά με πρωτοβουλίες διάνοιξης μεγάλης οδού Αλεξανδρούπολης-Μπουργκάζ, παρακάμπτοντας έτσι το Βόσπορο, μόνο καλές σχέσεις προοιωνίζει, όπως και η «εγκαινιάζομενη τριμερής σχέση» Ελλάδας-Σερβίας-Βουλγαρίας! Μένει όμως η Τουρκία.
Κύπρος-Αιγαίο (Θράκη)
Μένει η Τουρκία (και όχι μόνο του Ερντογάν...) να μας κρατά σε (ελπίζουμε) επιφυλακή. Ο Ερντογάν βρίσκεται σε δύσκολή θέση στο εσωτερικό και εξωτερικό. Κατόρθωσε, αυτοαποκαλυπτόμενος και ωρυόμενος, να στρέψει εναντίον του ΗΠΑ, Γερμανία, Ρωσία(!), παρά τις ελπίδες του ότι θα την... εγκλώβιζε στις συζητήσεις στο Καζακστάν με Κίνα και Ιράν, και τον ΟΗΕ! Εχασε στην Ελβετία (παρά τις προσδοκίες Αναστασιάδη-Τσίπρα-Μητσοτάκη για ...οδικό χάρτη «λύσης») και αναμένεται η αντίδρασή του στην έναρξη εξορύξεων στην ΑΟΖ Κύπρου.
Απομένει η συσπείρωση των πατριωτικών δυνάμεων στην Κύπρο κατά των ενδοτικών (ναιναίκων) Αναστασιάδη και ΑΚΕΛ(!), ώστε να ελπίζουμε σε μια επιτυχή άμυνα (έστω) κατά της τουρκικής απειλής.
Στο Αιγαίο, μετά το επεισόδιο νότια της Ρόδου, όπου μάλλον εξέπληξε την Τουρκία η ελληνική αντίδραση, πιθανόν να υπάρξει κάποια (προσωρινή;) ηρεμία, στη δε Θράκη, παρά τις συνεχείς προκλήσεις, η κατασκευή αντιαρματικής τάφρου ανατολικά του Εβρου δείχνει τουρκική ανησυχία για ενδεχόμενες «δυσκολίες» σε σχεδιαζόμενες «επιχειρήσεις» στο Αιγαίο και τη Συρία, όπου οι εξελίξεις εκτυλίσσονται αρνητικά για την Τουρκία (και το Ισλαμικό κράτος) τόσο, ώστε να έχει ήδη αρχίσει η επιστροφή (αναφέρονται ήδη 500 χιλιάδες) Σύρων στην πατρίδα τους...
Εσωτερική κατάσταση
Δυστυχώς, στο εσωτερικό η πορεία προς το χάος και τη διάλυση (διακαής πόθος της Κυβέρνησης) συνεχίζεται απτόητη. Πλησιάζει προς την «επιτυχία» το πείραμα κοινωνίας των 2/3, δηλαδή του 1/10, με τα 9/10 εξαθλιωμένα και απογοητευμένα να αποτελούν την πρώτη ...ύλη για διευκόλυνση της Ανάπτυξης(!) (αναλυτικότερα σε άλλα άρθρα αυτού του φύλλου της «Ε»). Η φυγή των νέων επιτείνεται και σε συνδυασμό με την εντεινόμενη ανέχεια.
Το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας απειλεί την ύπαρξη της Ελλάδας, κάτι που δεν ανησυχεί το ΣΥΡΙΖΑ (το αντίθετο μάλιστα...), που υπόσχεται να το «καλύψει» με την ενσωμάτωση (όχι αφομοίωση, όπως δείχνει ο χαιρετισμός του Τσίπρα για το... Ραμαζάνι των Μουσουλμάνων, αν είναι δυνατόν!) των εκατομμυρίων λαθρομεταναστών. Η Παιδεία και Υγεία καταβυθίζονται, τα δε «κυβερνητικά πλεονάσματα» κρατούνται, για προεκλογικές παροχές (ακόμη και η τρόικα διαμαρτύρεται, καλώντας την Κυβέρνηση να τα χρησιμοποιήσει για τις εσωτερικές οφειλές της!). Και η απόλυτη ασυδοσία παντού, τα άβατα και τα άσυλα (και για ψάρεμα ψήφων) πολλαπλασιάζονται και απειλούν όχι μόνο την ασφάλεια των Ελλήνων, ποιος νοιάζεται άλλωστε γι’αυτήν, αλλά και αυτόν τον τουρισμό! Και η διαφθορά θεριεύει παντού, όπως αποκαλύπτει και ο κ. Φίλης...
Ετσι, μια που στα βασικά συμφωνούν, άλλοι «δακρύοντες» και άλλοι χαμογελώντας, μια που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εφαρμόζουν τα δικά τους «προγράμματα» (γι’αυτό, άλλωστε, και επελέγησαν να «κυβερνήσουν») η πολιτική αντιπαράθεση περιορίζεται από τη μια μεριά στα θέματα ασφάλειας και της ασυδοσίας και από την άλλη στην αποκάλυψη των σκανδάλων των προηγούμενων, παρά το ότι επιτίθενται στην (όχι αμόλυντη, βέβαια) Δικαιοσύνη ότι εμποδίζει την Κυβερνητική Εξουσία! Ο απόλυτος σουρεαλισμός!
Διεργασίες και εξελίξεις στα κόμματα
Ο κυβερνητικός συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παρά τα πυρά των Συριζαίων και ξένων, Τούρκων κυρίως, κατά του Π. Καμμένου και γενικά των ΑΝΕΛ, δε μπορεί να διαρραγεί, γιατί η συγκολλητική ουσία, η αμερικανική δύναμη, είναι ισχυρή... Οι ΑΝΕΛ, άλλωστε, δεν έχουν εσωτερικά προβλήματα και οι «εξάρσεις» του Πάνου μπορεί να τους εξασφαλίσουν εκλογική επιβίωση και διαφοροποιούνται στις ψηφοφορίες, μόνο αν τα επίμαχα (γι’αυτούς) νομοσχέδια τα ψηφίζουν και άλλα κόμματα, κυρίως ΠΑΣΟΚ ή Ποτάμι...
Αντίθετα στο ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα δεν πάνε καλά. Ολοι, σχεδόν ακολουθούν προσωπική πορεία, για να διασωθούν στις λίγες έδρες στις προσεχείς εκλογές, παραμένοντας αρραγείς (!) μόνο στις ψηφοφορίες, γιατί η εξουσία είναι γλυκιά. Ηδη έχουν αρχίσει και σκιαγραφούνται ηγετικές φιλοδοξίες, όσο αστείες κι αν είναι, όπως του Φίλη, του Τσακαλώτου, της Δούρου κ.λπ. Η δήλωση του Τσίπρα προ του ’15, «Αν είναι για κωλοτούμπες και εξευτελισμούς υπάρχουν άλλοι κατάλληλοι γι’αυτά. Εγώ δεν πρόκειται να δεχτώ κάτι τέτοιο» είναι η περίληψη της απάτης και αναξιοπιστίας και τους ακολουθεί παντού. Η μόνη ελπίδα να αποφύγουν την πλήρη κατάρρευση είναι να παραμείνει στην ηγεσία της Ν.Δ. ο Κ. Μητσοτάκης. Αυτό μόνο μπορεί να τους δώσει κάποιο αξιοπρεπές ποσοστό και κάποιες ελπίδες για το μέλλον. Και ο απροσδόκητος «σύμμαχος», μετά από έμμεσες προσκλήσεις σ’αυτόν(...), ο Ακης,θα επιτείνει τη σύγχυση στους επίδοξους ψηφοφόρους τους και θα αποδυναμώσει το τελευταίο τους «όπλο», τον πόλεμο κατά της διαφθοράς!
Στη ΝΔ τα πράγματα είναι, παραδόξως σε πρώτη ματιά, ακόμη χειρότερα. Ο Κυριάκος, το ήξεραν όλοι, είναι πολύ «λίγος» για ηγέτης και το επώνυμό του μαζί με τις ακραία νεοφιλελεύθερες θέσεις και ...προσθήκες και τις γνωστές μειοδοτικές θέσεις όλης της φαμίλιας δεν επιτρέπουν ένα ανεκτό προεκλογικό «αφήγημα»! Γι’αυτό και η κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ δεν του προσθέτει ποσοστά, κάτι που οδηγεί αναπόφευκτα σε σκέψεις ακόμη και τους, λίγους είναι αλήθεια, οπαδούς της φαμίλιας, που δεν είναι και σε πλήρη ομόνοια. Ηδη η Ντόρα προωθεί, κάπως πρόωρα, το γιο της, ο Αδωνης εκδηλώνει (ανοήτως, φυσικά) υψηλές φιλοδοξίες, όπως και άλλοι, όχι ευάριθμοι. Ο μεγάλος κίνδυνος για τον Κυριάκο, πάντως, ακούει στο όνομα Καραμανλής και η ανάπτυξη σχέσεων που πυκνώνουν με τον υπερατλαντικό «Γίγαντα» προκαλούν πανικό και σε άλλους, π.χ. Φώφη, Σημίτη, Γιωργάκη κ.λπ, χωρίς να έχει αποφασίσει πώς θα αντιδράσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Για τους ΑΝΕΛ δεν υπάρχει πρόβλημα. Θα τον ακολουθήσουν αμέσως!
Στη Δημοκρατική Συμπαράταξη επικρατεί συσπείρωση πανηγυριού. Και μόνο η επανεμφάνιση Σημίτη, Γιωργάκη και ... Ραγκούση («η Μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες») και η απουσία Βενιζέλου δείχνουν τι θα επακολουθήσει το Σεπτέμβριο. Εχει πολλή δουλειά ο ...Λαλιώτης για να εξασφαλίσει Φώφη και εαυτόν.
Η Χρυσή Αυγή φαίνεται να εκπλήρωσε το ρόλο της (όπως και το αντίστοιχο Ισλαμικό κράτος!) και οδεύει προς συρρίκνωση, για μεγάλη θλίψη στο ΣΥΡΙΖΑ, που την ήθελε προνομιακό αντίπαλο.
Στο ΚΚΕ περιορίζονται σε αντιιμπεριαλιστικές παρελάσεις, οι οποίες δε δημιουργούν προβλήματα στο πεφιλημένο του ΕΥΡΩ. Και πάντως δεν έχει «δυσκολίες», μετά μάλιστα τη θέση του για το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά (ευτυχώς γι’αυτό δε χρειάστηκε, ακόμη, να πάρει θέση για τα ψευδομακεδονικά Σκόπια...).
Το Ποτάμι στέρεψε, ο Λεβέντης φαντάζει σε πολλούς πιο «σοβαρός»(!) από άλλους και τα διάφορα σχήμαστα της Δεξιάς, κεντροδεξιάς, κεντροαριστεράς κ.λπ δεν ευνοούνται, ακόμη, από τις περιστάσεις ή δεν προωθούνται. Εξαίρεση, ίσως, η Ζωή και, αν απαλλαγεί από τα ανθελληνικά βαρίδια της, η ΛΑΕ του Λαφαζάνη, η οποία έπρεπε να έχει καλύτερη τύχη. (Για το ΑΣΚΕ στο μικρό άρθρο για την Σύνοδό του).
Κλείνοντας να υπενθυμίσουμε ότι, εφόσον δε γίνει κοινή συνείδηση η ανάγκη να απαλλαγούμε από τις δοτές ηγεσίες και να περιορίσουμε, έστω, τις ξένες εξαρτήσεις, ελάχιστα έως μηδενικά πράγματα μπορούν να γίνουν όχι για κάτι καλύτερο, αλλά ακόμη και να μειώσουμε το ρυθμό του κατήφορου!
Η κηδεία της σορού του Κ. Μητσοτάκη
Ναι, να κηδέψουν τον εκλιπόντα τους η οικογένεια, οι συγγενείς και οι φίλοι, όπως νομίζουν.
Ομως, γιατί αυτός ο ορυμαγδός ολόκληρου του πολιτικού προσκηνίου και των οργάνων τους; Μήπως για να ελπίζουν και οι διάφοροι Σημίτηδες, Γιωργάκηδες, Τσιπραίοι και Σία ότι θα τύχουν και αυτοί(!) τέτοιων τιμών, όταν θα έλθει ή ώρα, ως «Μεγάλοι Πολιτικοί», και «Μεγάλοι ηγέτες»;
Αφού συμπληρωθεί το μετακήδειο σαρανταήμερο, θα αποτιμήσουμε και εμείς, όπως πραγματικά πρέπει και οφείλουμε, τα έργα του εκλιπόντος, πιστεύοντας πάντως ότι «δε δεδικαίωνται άπαντες οι τεθνεώτες»...
Ολοι οι κρατούντες ζητούν συνεχώς ξένες επενδύσεις για να έλθει η «Ανάπτυξη»(!) και ιδιωτικοποιήσεις για ξένο χρήμα και... ρευστότητα! Και τι μαθαίνουμε; Η Γερμανική (φυσικά) Fraport άρπαξε μπιρ παρά, τα, προσοδοφόρα, αεροδρόμια, αλλά με δανεικά από μας, από συστημική τράπεζα που εμείς της πληρώνουμε τις ανακεφαλοποιήσεις της. Και η Fraport πήρε τα χρήματα, δεν κατέθεσε τίποτε ακόμα στο Δημόσιο και απαιτεί εμείς να πληρώσουμε το κόστος υποδομών και υπηρεσιών!! Ακόμη και την πυρόσβεση!
Είναι δυνατόν;Ετσι γίνονται και οι άλλες επενδύσεις;
Τρελαθήκαμε;
Δεν είναι, ορθότερο δε θα έπρεπε να είναι, «ευχάριστο» να διασκεδάζουμε, έστω και πικρά με τα κατορθώματα, τις δεσμεύσεις(!!), τις υποσχέσεις του (κακή τη μοίρα) πρωθυπουργού της χώρας, όποιου και να’ναι. Ομως υπάρχει μια, μοναδική στον κόσμο, εξαίρεση, ο Α. Τσίπρας, για την οποία ευθύνεται μόνο ο ίδιος.
Στο Συνέδριο της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ(28/4ου) ο εν λόγω απίθανος παρλαπίπας διακήρυξε: «Γι’αυτούς που έχουνε φτάσει στα 30 τους και, όταν ξυπνάνε το πρωί, βρίσκονται ακόμη στο παιδικό τους δωμάτιο∙ που δεν μπορούν να χαρούν τις ερωτικές τους σχέσεις∙ που δεν μπορούν να νιώσουν αυτοδύναμοι. Και αυτήν την κατάσταση είμαστε αποφασισμένοι να την αλλάξουμε με σχέδιο και με ουσιαστικές παρεμβάσεις. Το επόμενο διάστημα έχουμε σχεδιάσει και βάζουμε μπροστά ένα μεγάλο πρόγραμμα για την αξιοποίηση κτηρίων ιδιοκτησίας Δημοσίου, για να στεγαστούν σε αυτά νέοι άνθρωποι» (πρώτα, στο «Ράδιο Αρβύλα»)
Ανευ σχολίων. Για τις χιλιάδες απορίες, διευκρινίσεις, προαπαιτούμενα κ.λπ. ας απευθυνθούν οι ενδιαφερόμενοι στην ιστοσελίδα του κ. Φλαμπουράρη, καθ’ ύλην αρμόδιου.
Μία ερώτηση μόνο: Η απουσία αναφοράς, για κάποια τυχόν εργασία δικαιολογείται επειδή η υπόσχεση απευθύνεται σε συριζαίους νεολαίους;
Το ΑΣΚΕ στο facebook
Οπτικοακουστικό υλικό